Μηνιαία Αρχεία: Φεβρουάριος 2020

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΔΕ

Όλοι/ες στο Συλλαλητήριο ενάντια στο αντιασφαλιστικό ν. Βρούτση, Πέμπτη 27-2-2020 στις 6.00μμ Όθωνος & Αμαλίας.

Αποφασιστικοί αγώνες για να μην περάσει και εφαρμοστεί

ο ν. Βρούτση, να καταργηθούν ο ν. Κατρούγκαλου

και όλες οι αντιασφαλιστικές ρυθμίσεις!

 Κλιμάκωση του αγώνα τώρα!

• Πέμπτη, 27/2, ψηφίζεται  στη Βουλή  το αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο  Βρούτση, που διατηρεί όλες τις αντιασφαλιστικές  ρυθμίσεις του ν. Κατρούγκαλου και τις θωρακίζει θεσμικά. Μπροστά σε ένα τέτοιο  αρνητικό  γεγονός  για τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους, η αντίδραση  του συνδικαλιστικού  κινήματος  είναι κατώτερη των περιστάσεων. ΓΣΕΕ-κυβέρνηση-εργοδότες με τη  θωράκιση των ΜΑΤ έκαναν το συνέδριο-παρωδία, με την τελική συμβολή του ΠΑΜΕ, για να μπορεί  ανερυθρίαστα ο κάθε Παναγόπουλος να λιβανίζει τον εργασιακό Μεσαίωνα όλων των μνημονιακών κυβερνήσεων που συνεχίζεται. Η ΑΔΕΔΥ από κοντά αποκλιμακώνει τον αγώνα!

• Μόνο με την ενότητα όλων των εργαζόμενων μπορούμε  να υπερασπιστούμε τη Δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση, τη Δημόσια Δωρεάν Υγεία και Παιδεία. Σε αντίθετη περίπτωση  το σύστημα θα αφαιρέσει όλες τις κοινωνικές κατακτήσεις του προηγούμενου  αιώνα  και θα έχουμε τεράστια ευθύνη  απέναντι στη νεολαία που δοκιμάζεται σήμερα σκληρά και ισοπεδώνεται από το σύστημα  με τους μισθούς πείνας και με τις ελαστικές σχέσεις εργασίας.

• Καλούμε όλους τους συναδέλφους και τις ΕΛΜΕ σε όλη τη χώρα να  συμμετάσχουν  στα συλλαλητήρια με την επίγνωση  ότι  τα αντιασφαλιστικά νομοσχέδια μπορούν να ανατραπούν  μόνο μέσα από τη  σύγκρουση με το σύνολο της πολιτικής της Ε.Ε. και όλων των μνημονιακών κυβερνήσεων  που στήριξαν αυτή την  πολιτική και συνεχίζουν να την εφαρμόζουν και σήμερα.

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΗ Ζ΄ ΕΛΜΕ ΑΘΗΝΑΣ

ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ ΒΙΑΣ ΣΤΟΝ ΒΥΡΩΝΑ

Το περιστατικό του άγριου ξυλοδαρμού του μαθητή του 1^ου ΓΕΛ Βύρωνα συγκλόνισε ολόκληρη τη σχολική κοινότητα της περιοχής μας και προκάλεσε εύλογα το πανελλαδικό ενδιαφέρον. Δεν πρόκειται όμως για ένα μεμονωμένο περιστατικό, όπως διάφορες πλευρές προσπάθησαν να το παρουσιάσουν, αλλά ως ενδεικτικό φαινόμενο μιας κατάστασης που υφέρπει στις σχολικές αίθουσες και αυλές εδώ και πολλά χρόνια και εκδηλώνεται ανά καιρούς. Η βία– και όχι απλώς η πιο «αθώα» μορφή της, του bullying– είναι πια ένα φαινόμενο εγγεγραμμένο στις νεανικές ψυχές, ως αποτέλεσμα των πολιτικών λιτότητας της τελευταίας δεκαετίας, της φτωχοποίησης ενός μεγάλου τμήματος της ελληνικής κοινωνίας, της απαξίωσης και διάλυσης των δημόσιων αγαθών, της επισφάλειας και της αμφισβήτησης των προσδοκιών της νεολαίας για ένα πιο φωτεινό μέλλον. Στο δημόσιο σχολείο η κίβδηλη «αριστεία» έχει αντικαταστήσει την αυταξία της μόρφωσης και η φροντιστηριοποίηση έχει υπονομεύσει κάθε ανθρωπιστική στόχευση. Με την έννοια αυτή, και παρόλο που προφανώς πρόκειται για ένα σύνθετο φαινόμενο, δεν πρέπει να πέφτουμε από τα σύννεφα με τη συσσωρευμένη βία στη νεανική ψυχή· οι νέοι είναι τα πρώτα θύματα του εκφασισμού προς τον οποίο ρέπει η ελληνική κοινωνία, η οποία μη μπορώντας να δει τις πραγματικές αιτίες των προβλημάτων της, τείνει να στοχοποιεί τον πιο αδύναμο, τον πρόσφυγα, τον ξένο, τον άλλο…

Για αυτό και οι αντιδράσεις της ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας σφύζουν από υποκρισία και απαξίωση για το πραγματικό πρόβλημα. Κατά κανόνα, τόσο η σημερινή όσο και οι προηγούμενες ηγεσίες του ΥΠΑΙΘ αντιμετωπίζουν όλα τα προβλήματα που προκύπτουν στα σχολεία, πρώτον, ως εργαλεία για να προωθήσουν «φαεινές ιδέες» και μεταρρυθμίσεις του ΟΟΣΑ και, δεύτερον, για να αναμοχλεύσουν ζητήματα ευθυνών για τους εκπαιδευτικούς και να τους φορτώσουν με περισσότερες υποχρεώσεις και εξωδιδακτικά καθήκοντα. Έτσι στην περίπτωση αυτή η υπουργός ανακοίνωσε τον θεσμό του «δασκάλου εμπιστοσύνης», έννοια που– εκτός των άλλων– αγνοεί εντελώς και υποτιμά τον ίδιο τον ρόλο του εκπαιδευτικού που από τη φύση του προϋποθέτει την ανάπτυξη μιας σχέσης εμπιστοσύνης ανάμεσα στους μαθητές και τον εκπαιδευτικό. Το πόσο πετυχημένα είναι αυτά τα εργαλεία του ΟΟΣΑ φαίνεται από το γεγονός ότι εδώ και πάνω από δέκα χρόνια η αντιμετώπιση του bullying βρίσκεται στο επίκεντρο των παρεμβάσεων στα σχολεία, με εκατομμύρια να έχουν επενδυθεί σε σχετικές καμπάνιες, με αποτέλεσμα …γεγονότα όπως αυτά του Βύρωνα.

Φαίνεται λοιπόν ότι η κ^α Κεραμέως πήγε στον Βύρωνα με έτοιμες τις λύσεις αλλά εκεί είχε τα μάτια της κλειστά: γιατί δεν πρόσεξε την απουσία επαρκούς φύλαξης, δεν αντιλήφθηκε την απουσία του αναγκαίου υποστηρικτικού προσωπικού (ψυχολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί, νοσηλευτές), δεν πρόσεξε ότι εκεί συστεγάζονται δύο διαφορετικού τύπου σχολεία, δύο σχολεία που προήλθαν από συγχώνευση και το καθένα είναι ήδη υπερμεγέθες, δεν καταδέχτηκε να μπει στις αίθουσες-κλουβιά του Γυμνασίου όπου στοιβάζονται 27άρια τμήματα… Δεν κατάλαβε τίποτα δηλαδή από τις υλικές συνθήκες μέσα στις οποίες οι εκπαιδευτικοί μοχθούν για να βγάλουν σε πέρας το καθημερινό εκπαιδευτικό τους έργο. Για αυτό και όσο επιμένουν ότι για να αντιμετωπίσουν τα κοινωνικά προβλήματα που γεννούν τη βία αρκούν τα «παιδαγωγικά μέτρα» και οι φαεινές ιδέες του ΟΟΣΑ τόσο θα πρέπει να προετοιμαζόμαστε για νέα κρούσματα βίας.

Το εκπαιδευτικό κίνημα, αντίθετα, οφείλει άμεσα να διεκδικήσει όλα τα απαραίτητα μέτρα για τη στοιχειώδη λειτουργία των σχολείων: προσωπικό για τη φύλαξη των σχολείων, υποστηρικτικές δομές και προσωπικό σε κάθε σχολείο, μαζικούς διορισμούς μόνιμων εκπαιδευτικών, άμεση γενναία αύξηση της χρηματοδότησης των σχολικών μονάδων κ.λπ., στην κατεύθυνση της πάλης για την αναγκαία αλλαγή πολιτικής που θα αντιμετωπίζει τους λόγους που γεννούν τη νεανική βία.

15/2/20

Όλοι, όλες στην 24ωρη Παλλαϊκή Απεργία την Τρίτη 18/2 και στις συγκεντρώσεις!

Αποφασιστικοί απεργιακοί αγώνες για να μην περάσει ο νόμος Βρούτση,

να καταργηθούν ο νόμος Κατρούγκαλου και όλες οι αντιασφαλιστικές ρυθμίσεις!

Κλιμάκωση του αγώνα τώρα!

Κατατέθηκε στη Βουλή απ’ την κυβέρνηση ΝΔ το σχέδιο νόμου για ένα «νέο» Ασφαλιστικό-Συνταξιοδοτικό σύστημα, το τρίτο των τελευταίων δέκα χρόνων, που ακολουθεί το δόγμα και τους στόχους των προκατόχων του, για συρρίκνωση των ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων των εργαζόμενων, με κατεύθυνση να δοθούν στο μέλλον βορά στο ιδιωτικό κεφάλαιο. Είναι νωπές οι εξαγγελίες του Μητσοτάκη και των υπουργών του, ότι στοχεύουν στην λειτουργία ενός Ασφαλιστικού – Συνταξιοδοτικού συστήματος με πρώτο πυλώνα την Εθνική σύνταξη με μικρή κρατική συμμετοχή, δεύτερο πυλώνα με υψηλό ποσοστό ανταποδοτικότητας των εισφορών των εργαζόμενων (ένας ατομικός κουμπαράς από τις εισφορές) και τρίτο πυλώνα την ιδιωτική ασφάλιση, μέσω των επαγγελματικών ταμείων και των ιδιωτικών εταιριών που το κόστος θα το φορτωθεί όποιος έχει την δυνατότητα να πληρώσει επιπλέον.

Μπορεί το σχέδιο νόμου που κατέθεσε η κυβέρνηση, πιστό στις κατευθύνσεις ΕΕ, ΔΝΤ, ΟΟΣΑ, να μην υλοποιεί άμεσα και ξεκάθαρα τον στόχο για τον τρίτο πυλώνα, όμως ακολουθεί κατά γράμμα την λογική της ανταποδοτικότητας και της «νοητής κεφαλαιοποίησης» του νόμου Κατρούγκαλου, λογική που ανοίγει τον δρόμο και οδηγεί στην ιδιωτική ασφάλιση, ενώ ταυτόχρονα όχι μόνο βάζει ταφόπλακα στις προσδοκίες για αυξήσεις, αλλά παραπέμπει σε μειώσεις των ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων των εργαζομένων μέχρι το 2060. Ρητά καθορίζει ότι «ανά τριετία, η Εθνική Αναλογιστική Αρχή εκπονεί υποχρεωτικά αναλογιστικές μελέτες, οι οποίες επικυρώνονται από την Επιτροπή Οικονομικής Πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με αντικείμενο τη συνεχή παρακολούθηση της εξέλιξης της εθνικής συνταξιοδοτικής δαπάνης. Με ειδικό νόμο ανακαθορίζονται οι συντάξεις με στόχο τη διασφάλιση της μακροπρόθεσμης βιωσιμότητας του ασφαλιστικού συστήματος. Το ύψος των ανωτέρω δαπανών για την εθνική, την ανταποδοτική και την επικουρική σύνταξη, προβαλλόμενο έως το έτος 2060, δεν πρέπει να υπερβαίνει το περιθώριο αύξησης των 2,5 ποσοστιαίων μονάδων του ΑΕΠ, με έτος αναφοράς το 2009».

Ψεύδεται, λοιπόν, η κυβέρνηση όταν μιλάει για αύξηση των συντάξεων! Το μειωμένο κατά 226εκ ευρώ (155 εκατ. ευρώ για τις κύριες συντάξεις και 71 εκατ. ευρώ για τις επικουρικές) κονδύλι του φετινού προϋπολογισμού είναι αδιάψευστος μάρτυρας. Επιπλέον, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ έχουν δεσμευτεί ότι η συνολική συνταξιοδοτική δαπάνη ως ποσοστό του ΑΕΠ θα μειωθεί από 17,3% το 2016 στο 14% το 2020, στο 13% το 2025 και στο 12,5% το 2030!  Έτσι οι αυξήσεις στις συντάξεις, που διατυμπανίζει ο Βρούτσης, που υποτίθεται ότι θα πάρουν οι σημερινοί συνταξιούχοι με τις αυξήσεις της ανταπόδοσης για τους έχοντες εργασιακό βίο 30 έτη και πάνω αφορά πολύ λίγους, αφού κατά κύριο λόγο μειώνει την προσωπική διαφορά, ενώ αφορά ελάχιστους από τους μελλοντικούς συνταξιούχους, αφού με την μακρόχρονη ανεργία την μαύρη εργασία και με τις εργασιακές σχέσεις της εκ περιτροπής εργασίας και της μερικής απασχόλησης, που έχουν κυριαρχήσει, η ασφαλισμένη εργασία των 30 χρόνων, πολύ περισσότερο των 40 χρόνων, αποτελεί όνειρο θερινής νύχτας. Αυτό αφορά όχι μόνο την ελαστική εργασία στον ιδιωτικό τομέα, αλλά και όλους τους συμβασιούχους στο δημόσιο και τους αναπληρωτές στην εκπαίδευση. Μετά τις αποφάσεις του ΣτΕ και την αύξηση που προβλέπει σε μόλις 0,5% του ΑΕΠ, περίπου 1 δισ. ευρώ, η κυβέρνηση επιδιώκει να καλύψει την επιστροφή κάποιων ποσών από την περικοπή που επιβλήθηκε στις επικουρικές 300.000 συνταξιούχων και την αύξηση των συντελεστών αναπλήρωσης για ακόμα μικρότερο αριθμό συνταξιούχων με πάνω από 30 χρόνια εργασίας.

Θεωρείται δεδομένο για την κυβέρνηση η κατάργηση της 13^ης και 14^ης σύνταξης που υποτίθεται ήταν μνημονιακό μέτρο και θα τελείωνε αμέσως μετά. Τηρεί σιγήν ιχθύος για την λεηλασία των 80δις ευρώ απ’ τα ασφαλιστικά ταμεία όλα τα προηγούμενα χρόνια.

Η κυβέρνηση, όχι μόνο δεν καταργεί όπως εξήγγειλε, αλλά αντίθετα θωρακίζει και επεκτείνει το ν. Κατρούγκαλου, διατηρώντας όλες τις  αντιασφαλιστικές διατάξεις, όπως την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης στα 67 χρόνια ή με 40 χρόνια εργασίας και 62 ετών, με ίσα όρια για άντρες-γυναίκες, τη μείωση των συντάξεων μέσα από την καθιέρωση της εθνικής σύνταξης 384 ευρώ το ανώτερο και της εξαιρετικά χαμηλής ανταποδοτικής, την κατάργηση του ΕΚΑΣ και την θέσπιση της «προσωπικής διαφοράς». Διατηρεί την βασική νεοφιλελεύθερη αναδιάρθρωση του νόμου Κατρούγκαλου που  μετατρέπει την ασφάλιση από κοινωνική και κρατική ευθύνη σε ατομική, δηλαδή σε ευθύνη του ίδιου του ασφαλισμένου, με το σύστημα των «νοητών ατομικών λογαριασμών».

Με την ελεύθερη επιλογή εισφορών για ελευθερους επαγγελματίες και αγρότες αποσυνδέει την ασφάλιση από τα χρόνια εργασίας και το εισόδημα, θεσπίζοντας ξανά τη λογική του «ατομικού κουμπαρά». Επιπλέον συγχωνεύει τον ΕΦΚΑ με το ΕΤΕΑΕΠ, αποβλέποντας αρχικά στην καταλήστευση των αποθεματικών για τα Εφάπαξ (7δις ευρώ), για να καλύψει τα ελλείμματα στις κύριες συντάξεις, χωρίς να έχει εγκαταλείψει (για άμεσο μέλλον) τον βασικό της στόχο, για παράδοση της επικουρικής ασφάλισης στις ιδιωτικές εταιρείες, μέσω των επαγγελματικών ταμείων. Δεν είναι τυχαίο ότι στην επιτροπή με σκοπό «την επεξεργασία και διατύπωση του μηχανισμού μετάβασης σε ένα νέο σύστημα κεφαλαιοποιητικής επικουρικής ασφάλισης» (Υ.Α(35886/Δ1.12150/31.8.2019) μετέχουν και εκπρόσωποι της ένωσης των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών και της επιτροπής κεφαλαιαγοράς!

Η κοινωνική ασφάλιση δεν μπορεί να είναι ατομική, ανταποδοτική υπόθεση ούτε προνόμιο κάποιου κλά­δου ή ομάδας εργαζομένων. Η λογική της ιδιωτικής ασφάλισης ή του επαγγελ­ματικού ταμείου όχι μόνο δεν εξασφα­λίζει τίποτα, αλλά καταργεί τη συλλογικότητα, τις συλλογικές συμβάσεις, κα­τακερματίζει τις διεκδικήσεις, μειώνει το συνολικό πραγματικό εισόδημα της εργασίας.

Τα τελευταία χρόνια οι κυβερνήσεις  κατεδαφίζουν το λειψό, αναδιανεμητικό σύστημα, που είχαν κατακτήσει με πολλούς αγώνες και θυσίες οι εργαζόμενοι. Η αναδιανομή είχε τη λογική οι «δυνατοί», δηλαδή οι εργαζόμενοι, να στηρίζουν τους «αδύναμους», παιδιά, γέροντες, αρρώστους. Η κυβέρνηση συνεχίζει το έργο των προηγούμενων δηλαδή την διάλυση σε ότι είχε απομείνει από το δημόσιο, ασφαλιστικό σύστημα, μετατρέποντας το σε ανταποδοτικό – κεφαλαιοποιητικό. Δηλαδή όποιος έχει, θα πληρώνει για την υγεία του αλλά και για την πιθανότητα να πάρει κάτι παραπάνω από ένα επίδομα πείνας, που θα πάρουν οι μη έχοντες στα βαθειά γεράματα. Ένα αναδιανεμητικό σύστημα, με την έννοια ότι οι νέοι πληρώνουν τις συντάξεις των παλιών, οι υγιείς την περίθαλψη των αρρώστων κοκ, επιβάλλεται να αποτελεί βασικό στόχο διεκδίκησης του εργατικού και λαϊκού κινήματος.

Η νέα αντιασφαλιστική επίθεση αφορά όλη τη ζωή μας, καθώς η κοινωνική ασφάλιση δεν είναι μόνο η σύνταξη αλλά σχετίζεται με  την υγεία, την πρόνοια, την περίθαλψη, τις άδειες, το δικαίωμα στη μητρότητα, τα ΑμεΑ, τις κοινωνικές παροχές, το χρόνο και την ασφάλεια της εργασίας κ.ά. και δημιουργεί κλίμα γενίκευσης της ελαστικής και της ανασφάλιστης εργασίας.

ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ:

• Το καθολικό δικαίωμα στην δημόσια κοινωνική ασφάλιση και δημόσια δωρεάν περίθαλψη για όλους, χωρίς προϋποθέσεις.

• Αποκλειστικά δημόσιο ασφαλιστικό σύστημα, που θα λειτουργεί με κριτήριο τις κοινωνικές ανάγκες. Η ασφάλιση δεν είναι εμπόρευμα.

• Ανώτατο συνταξιοδοτικό όριο στα 30 χρόνια εργασίας, χωρίς όριο ηλικίας ή στα 60 έτη ηλικία (58 για τις γυναίκες, τα Βαρέα/ανθυγιεινά, κλπ). Μόνο με τη μείωση του χρόνου εργασίας και τη μείωση των ορίων συνταξιοδότησης μπορεί να υπάρξει μεγάλη άμεση μείωση της ανεργίας, να βρουν οι νέοι δουλειά!.

• Αυξήσεις στους μισθούς. Επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού και σύνταξης στο δημόσιο. Συλλογικές συμβάσεις εργασίας παντού, τώρα!

• Δουλειά για όλους, μόνιμη και σταθερή, πλήρης και ασφαλισμένη. Κατάργηση της μαύρης-ανασφάλιστης εργασίας με αυστηρές ποινές στους εργοδότες. Κατάργηση όλων των μορφών ευέλικτης και ελαστικής εργασίας.

• Η περίοδος ανεργίας να μετρά ως χρόνος ασφάλισης. Πλήρης ασφάλιση και περίθαλψη για τη μερική απασχόληση, την ελαστική και εκ περιτροπής εργασία, τις διάφορες μορφές μαθητείας και κατάρτισης, την απασχόληση με βάουτσερ ή σε προγράμματα «κοινωφελούς εργασίας», τα χρόνια στράτευσης.

• Καμιά σύνταξη κάτω από το βασικό μισθό τον οποίο παλεύουμε στα συνδικάτα και προτείνουμε στα σχέδια ΣΣΕ.

• Όλοι οι πολίτες που διαμένουν στη χώρα, Έλληνες ή πρόσφυγες-μετανάστες, εργαζόμενοι ή άνεργοι να έχουν ελεύθερα και χωρίς προϋποθέσεις δωρεάν περίθαλψη από ένα αποκλειστικά δημόσιο υγειονομικό σύστημα.

• Κίνητρα και ρυθμίσεις για αξιοπρεπή σύνταξη και σε αξιοπρεπή ηλικία για όλους τους εκπαιδευτικούς, μαζικοί μόνιμοι διορισμοί, κατάργηση του προσοντολογίου.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΤΩΡΑ:

• Να καταργηθούν όλοι οι αντιασφαλιστικοί νόμοι που ψηφίστηκαν τα τελευταία χρόνια.

• Να επιστραφούν στα ασφαλιστικά ταμεία τα αποθεματικά που υπεξαίρεσαν οι τράπεζες, οι εργοδότες και το κράτος: τα 70 δις ευρώ που λεηλατήθηκαν έως το 2010, τα δεκάδες δις που χάθηκαν με τα δομημένα ομόλογα, άλλα με το «κούρεμα» του PSI, όλα τα χρόνια των μνημονίων.

• Να σταματήσει το αίσχος στις καθυστερήσεις έκδοσης και απονομής των συντάξεων και του εφάπαξ.

Καλούμε σε γενικό απεργιακό και λαϊκό ξεσηκωμό. Καλούμε όλες τις μαχόμενες πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις να πάρουν ξεκάθαρη θέση σε ένα ενωτικό, αγωνιστικό μέτωπο ανατροπής της επίθεσης. Καλούμαστε όλοι, χωρίς αναμονή, χωρίς την πρακτική της ανάθεσης, να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις για να ξεκινήσει ο αγώνας και να πάρει χαρακτηριστικά μαζικά και αποφασιστικά, ώστε να μην περάσουν τα νέα αντιασφαλιστικά.

Για να μην κατατεθεί, να μην ψηφιστεί, να μην εφαρμοστεί ο νόμος Βρούτση, να καταργηθεί ο νόμος Κατρούγκαλου και όλοι οι αντιασφαλιστικοί νόμοι, το μαζικό λαϊκό κίνημα θα χρειαστεί να δώσει μια πλατιά και αποφασιστική μάχη. Αυτή τη μάχη ΔΕΝ μπορούν και ΔΕΝ θέλουν να τη δώσουν η ΑΔΕΔΥ, η ΟΛΜΕ και άλλες Ομοσπονδίες. Παρόλα αυτά η απεργία στις 18/2 που αποφάσισε η ΑΔΕΔΥ πρέπει να μαζικοποιηθεί και στο χώρο της εκπαίδευσης και να γίνει εφαλτήριο κλιμάκωσης και ανατροπής με νέες απεργιακές κινητοποιήσεις και συλλαλητήρια σε όλη τη χώρα, ενάντια σε όλα τα αντιασφαλιστικά και αντιεκπαιδευτικά μέτρα. Καλούμε τις ΕΛΜΕ που έχουν απεργιακές αποφάσεις συνέχισης του αγώνα με οριζόντιο συντονισμό, αλλά κι όσες δεν έχουν να πάρουν και να απαιτήσουν από ΟΛΜΕ, ΑΔΕΔΥ και τα άλλα σωματεία του δημόσιου τομέα να στηρίξουν απεργιακά τις αποφάσεις αυτές.

Όλοι, όλες στην 24ωρη απεργία την Τρίτη 18/2 και στις απεργιακές συγκεντρώσεις!

Αποφασιστικοί απεργιακοί αγώνες για να μην περάσει ο αντιασφαλιστικός νόμος Βρούτση, να καταργηθεί ο νόμος Κατρούγκαλου και όλες οι αντιασφαλιστικές ρυθμίσεις!

Οι Γενικές Συνελεύσεις των ΕΛΜΕ να αποφασίσουν κλιμάκωση του αγώνα τώρα!

Τέθηκε πρόσφατα σε «διαβούλευση» απ’ την κυβέρνηση ΝΔ το σχέδιο νόμου για ένα «νέο» Ασφαλιστικό-Συνταξιοδοτικό σύστημα, το τρίτο των τελευταίων δέκα χρόνων, που ακολουθεί το δόγμα και τους στόχους των προκατόχων του, για συρρίκνωση των ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων των εργαζόμενων, με κατεύθυνση να δοθούν στο μέλλον βορά στο ιδιωτικό κεφάλαιο. Είναι νωπές οι εξαγγελίες του Μητσοτάκη και των υπουργών του, ότι στοχεύουν στην λειτουργία ενός Ασφαλιστικού – Συνταξιοδοτικού συστήματος με πρώτο πυλώνα την Εθνική σύνταξη με μικρή κρατική συμμετοχή, δεύτερο πυλώνα με υψηλό ποσοστό ανταποδοτικότητας των εισφορών των εργαζόμενων (ένας ατομικός κουμπαράς από τις εισφορές) και τρίτο πυλώνα την ιδιωτική ασφάλιση, μέσω των επαγγελματικών ταμείων και των ιδιωτικών εταιριών που το κόστος θα το φορτωθεί όποιος έχει την δυνατότητα να πληρώσει επιπλέον.

Μπορεί το σχέδιο νόμου που κατέθεσε η κυβέρνηση, πιστό στις κατευθύνσεις ΕΕ, ΔΝΤ, ΟΟΣΑ, να μην υλοποιεί άμεσα και ξεκάθαρα τον στόχο για τον τρίτο πυλώνα, όμως ακολουθεί κατά γράμμα την λογική της ανταποδοτικότητας και της «νοητής κεφαλαιοποίησης» του νόμου Κατρούγκαλου, λογική που ανοίγει τον δρόμο και οδηγεί στην ιδιωτική ασφάλιση, ενώ ταυτόχρονα όχι μόνο βάζει ταφόπλακα στις προσδοκίες για αυξήσεις, αλλά παραπέμπει σε μειώσεις των ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων των εργαζομένων μέχρι το 2060. Ρητά καθορίζει ότι «ανά τριετία, η Εθνική Αναλογιστική Αρχή εκπονεί υποχρεωτικά αναλογιστικές μελέτες, οι οποίες επικυρώνονται από την Επιτροπή Οικονομικής Πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με αντικείμενο τη συνεχή παρακολούθηση της εξέλιξης της εθνικής συνταξιοδοτικής δαπάνης. Με ειδικό νόμο ανακαθορίζονται οι συντάξεις με στόχο τη διασφάλιση της μακροπρόθεσμης βιωσιμότητας του ασφαλιστικού συστήματος. Το ύψος των ανωτέρω δαπανών για την εθνική, την ανταποδοτική και την επικουρική σύνταξη, προβαλλόμενο έως το έτος 2060, δεν πρέπει να υπερβαίνει το περιθώριο αύξησης των 2,5 ποσοστιαίων μονάδων του ΑΕΠ, με έτος αναφοράς το 2009.»

Ψεύδεται, λοιπόν, η κυβέρνηση όταν μιλάει για αύξηση των συντάξεων! Το μειωμένο κατά 226εκ ευρώ (155 εκατ. ευρώ για τις κύριες συντάξεις και 71 εκατ. ευρώ για τις επικουρικές) κονδύλι του φετινού προϋπολογισμού είναι αδιάψευστος μάρτυρας. Επιπλέον, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ έχουν δεσμευτεί ότι η συνολική συνταξιοδοτική δαπάνη ως ποσοστό του ΑΕΠ θα μειωθεί από 17,3% το 2016 στο 14% το 2020, στο 13% το 2025 και στο 12,5% το 2030!  Έτσι οι αυξήσεις στις συντάξεις, που διατυμπανίζει ο Βρούτσης, που υποτίθεται ότι θα πάρουν οι σημερινοί συνταξιούχοι με τις αυξήσεις της ανταπόδοσης για τους έχοντες εργασιακό βίο 30 έτη και πάνω αφορά πολύ λίγους, αφού κατά κύριο λόγο μειώνει την προσωπική διαφορά, ενώ αφορά ελάχιστους από τους μελλοντικούς συνταξιούχους, αφού με την μακρόχρονη ανεργία την μαύρη εργασία και με τις εργασιακές σχέσεις της εκ περιτροπής εργασίας και της μερικής απασχόλησης, που έχουν κυριαρχήσει, η ασφαλισμένη εργασία των 30 χρόνων, πολύ περισσότερο των 40 χρόνων, αποτελεί όνειρο θερινής νύχτας. Αυτό αφορά όχι μόνο την ελαστική εργασία στον ιδιωτικό τομέα, αλλά και όλους τους συμβασιούχους στο δημόσιο και τους αναπληρωτές στην εκπαίδευση. Μετά τις αποφάσεις του ΣτΕ και την αύξηση που προβλέπει σε μόλις 0,5% του ΑΕΠ, περίπου 1 δισ. ευρώ, η κυβέρνηση επιδιώκει να καλύψει την επιστροφή κάποιων ποσών από την περικοπή που επιβλήθηκε στις επικουρικές 300.000 συνταξιούχων και την αύξηση των συντελεστών αναπλήρωσης για ακόμα μικρότερο αριθμό συνταξιούχων με πάνω από 30 χρόνια εργασίας.

Θεωρείται δεδομένο για την κυβέρνηση η κατάργηση της 13^ης και 14^ης σύνταξης που υποτίθεται ήταν μνημονιακό μέτρο και θα τελείωνε αμέσως μετά. Τηρεί σιγήν ιχθύος για την λεηλασία των 80δις ευρώ απ’ τα ασφαλιστικά ταμεία όλα τα προηγούμενα χρόνια.

Η κυβέρνηση, όχι μόνο δεν καταργεί όπως εξήγγειλε, αλλά αντίθετα θωρακίζει και επεκτείνει το ν. Κατρούγκαλου, διατηρώντας όλες τις  αντιασφαλιστικές διατάξεις, όπως την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης στα 67 χρόνια ή με 40 χρόνια εργασίας και 62 ετών, με ίσα όρια για άντρες-γυναίκες, τη μείωση των συντάξεων μέσα από την καθιέρωση της εθνικής σύνταξης 384 ευρώ το ανώτερο και της εξαιρετικά χαμηλής ανταποδοτικής, την κατάργηση του ΕΚΑΣ και την θέσπιση της «προσωπικής διαφοράς». Διατηρεί την βασική νεοφιλελεύθερη αναδιάρθρωση του νόμου Κατρούγκαλου που  μετατρέπει την ασφάλιση από κοινωνική και κρατική ευθύνη σε ατομική, δηλαδή σε ευθύνη του ίδιου του ασφαλισμένου, με το σύστημα των «νοητών ατομικών λογαριασμών».

Με την ελεύθερη επιλογή εισφορών για ελευθερους επαγγελματίες και αγρότες αποσυνδέει την ασφάλιση από τα χρόνια εργασίας και το εισόδημα, θεσπίζοντας ξανά τη λογική του «ατομικού κουμπαρά». Επιπλέον συγχωνεύει τον ΕΦΚΑ με το ΕΤΕΑΕΠ, αποβλέποντας αρχικά στην καταλήστευση των αποθεματικών για τα Εφάπαξ (7δις ευρώ), για να καλύψει τα ελλείμματα στις κύριες συντάξεις, χωρίς να έχει εγκαταλείψει (για άμεσο μέλλον) τον βασικό της στόχο, για παράδοση της επικουρικής ασφάλισης στις ιδιωτικές εταιρείες, μέσω των επαγγελματικών ταμείων. Δεν είναι τυχαίο ότι στην επιτροπή με σκοπό «την επεξεργασία και διατύπωση του μηχανισμού μετάβασης σε ένα νέο σύστημα κεφαλαιοποιητικής επικουρικής ασφάλισης» (Υ.Α(35886/Δ1.12150/31.8.2019) μετέχουν και εκπρόσωποι της ένωσης των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών και της επιτροπής κεφαλαιαγοράς!

Η κοινωνική ασφάλιση δεν μπορεί να είναι ατομική, ανταποδοτική υπόθεση ούτε προνόμιο κάποιου κλά­δου ή ομάδας εργαζομένων. Η λογική της ιδιωτικής ασφάλισης ή του επαγγελ­ματικού ταμείου όχι μόνο δεν εξασφα­λίζει τίποτα, αλλά καταργεί τη συλλογικότητα, τις συλλογικές συμβάσεις, κα­τακερματίζει τις διεκδικήσεις, μειώνει το συνολικό πραγματικό εισόδημα της εργασίας.

Τα τελευταία χρόνια οι κυβερνήσεις  κατεδαφίζουν το λειψό, αναδιανεμητικό σύστημα, που είχαν κατακτήσει με πολλούς αγώνες και θυσίες οι εργαζόμενοι. Η αναδιανομή είχε τη λογική οι «δυνατοί», δηλαδή οι εργαζόμενοι, να στηρίζουν τους «αδύναμους», παιδιά, γέροντες, αρρώστους. Η κυβέρνηση συνεχίζει το έργο των προηγούμενων δηλαδή την διάλυση σε ότι είχε απομείνει από το δημόσιο, ασφαλιστικό σύστημα, μετατρέποντας το σε ανταποδοτικό – κεφαλαιοποιητικό. Δηλαδή όποιος έχει, θα πληρώνει για την υγεία του αλλά και για την πιθανότητα να πάρει κάτι παραπάνω από ένα επίδομα πείνας, που θα πάρουν οι μη έχοντες στα βαθειά γεράματα. Ένα αναδιανεμητικό σύστημα, με την έννοια ότι οι νέοι πληρώνουν τις συντάξεις των παλιών, οι υγιείς την περίθαλψη των αρρώστων κοκ, επιβάλλεται να αποτελεί βασικό στόχο διεκδίκησης του εργατικού και λαϊκού κινήματος.

Η νέα αντιασφαλιστική επίθεση αφορά όλη τη ζωή μας, καθώς η κοινωνική ασφάλιση δεν είναι μόνο η σύνταξη αλλά σχετίζεται με  την υγεία, την πρόνοια, την περίθαλψη, τις άδειες, το δικαίωμα στη μητρότητα, τα ΑμεΑ, τις κοινωνικές παροχές, το χρόνο και την ασφάλεια της εργασίας κ.ά. και δημιουργεί κλίμα γενίκευσης της ελαστικής και της ανασφάλιστης εργασίας.

ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ:

• Το καθολικό δικαίωμα στην δημόσια κοινωνική ασφάλιση και δημόσια δωρεάν περίθαλψη για όλους, χωρίς προϋποθέσεις.

• Αποκλειστικά δημόσιο ασφαλιστικό σύστημα, που θα λειτουργεί με κριτήριο τις κοινωνικές ανάγκες. Η ασφάλιση δεν είναι εμπόρευμα.

• Ανώτατο συνταξιοδοτικό όριο στα 30 χρόνια εργασίας, χωρίς όριο ηλικίας ή στα 60 έτη ηλικία (58 για τις γυναίκες, τα Βαρέα/ανθυγιεινά, κλπ). Μόνο με τη μείωση του χρόνου εργασίας και τη μείωση των ορίων συνταξιοδότησης μπορεί να υπάρξει μεγάλη άμεση μείωση της ανεργίας, να βρουν οι νέοι δουλειά!.

• Αυξήσεις στους μισθούς. Επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού και σύνταξης στο δημόσιο. Συλλογικές συμβάσεις εργασίας παντού, τώρα!

• Δουλειά για όλους, μόνιμη και σταθερή, πλήρης και ασφαλισμένη. Κατάργηση της μαύρης-ανασφάλιστης εργασίας με αυστηρές ποινές στους εργοδότες. Κατάργηση όλων των μορφών ευέλικτης και ελαστικής εργασίας.

• Η περίοδος ανεργίας να μετρά ως χρόνος ασφάλισης. Πλήρης ασφάλιση και περίθαλψη για τη μερική απασχόληση, την ελαστική και εκ περιτροπής εργασία, τις διάφορες μορφές μαθητείας και κατάρτισης, την απασχόληση με βάουτσερ ή σε προγράμματα «κοινωφελούς εργασίας», τα χρόνια στράτευσης.

• Καμιά σύνταξη κάτω από το βασικό μισθό τον οποίο παλεύουμε στα συνδικάτα και προτείνουμε στα σχέδια ΣΣΕ.

• Όλοι οι πολίτες που διαμένουν στη χώρα, Έλληνες ή πρόσφυγες-μετανάστες, εργαζόμενοι ή άνεργοι να έχουν ελεύθερα και χωρίς προϋποθέσεις δωρεάν περίθαλψη από ένα αποκλειστικά δημόσιο υγειονομικό σύστημα.

• Κίνητρα και ρυθμίσεις για αξιοπρεπή σύνταξη και σε αξιοπρεπή ηλικία για όλους τους εκπαιδευτικούς, μαζικοί μόνιμοι διορισμοί, κατάργηση του προσοντολογίου.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΤΩΡΑ:

• Να καταργηθούν όλοι οι αντιασφαλιστικοί νόμοι που ψηφίστηκαν τα τελευταία χρόνια.

• Να επιστραφούν στα ασφαλιστικά ταμεία τα αποθεματικά που υπεξαίρεσαν οι τράπεζες, οι εργοδότες και το κράτος: τα 70 δις ευρώ που λεηλατήθηκαν έως το 2010, τα δεκάδες δις που χάθηκαν με τα δομημένα ομόλογα, άλλα με το «κούρεμα» του PSI,  όλα τα χρόνια των μνημονίων.

• Να σταματήσει το αίσχος στις καθυστερήσεις έκδοσης και απονομής των συντάξεων και του εφάπαξ.

Καλούμε σε γενικό απεργιακό και λαϊκό ξεσηκωμό. Καλούμε όλες τις μαχόμενες πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις να πάρουν ξεκάθαρη θέση σε ένα ενωτικό, αγωνιστικό μέτωπο ανατροπής της επίθεσης. Καλούμαστε όλοι, χωρίς αναμονή, χωρίς την πρακτική της ανάθεσης, να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις για να ξεκινήσει ο αγώνας και να πάρει χαρακτηριστικά μαζικά και αποφασιστικά, ώστε να μην περάσουν τα νέα αντιασφαλιστικά.

Για να μην κατατεθεί, να μην ψηφιστεί, να μην εφαρμοστεί ο νόμος Βρούτση, να καταργηθεί ο νόμος Κατρούγκαλου και όλοι οι αντιασφαλιστικοί νόμοι, το μαζικό λαϊκό κίνημα θα χρειαστεί να δώσει μια πλατιά και αποφασιστική μάχη. Δεν είναι δεδομένο ότι αυτή τη μάχη μπορούν και θέλουν να τη δώσουν η ΑΔΕΔΥ, η ΟΛΜΕ και άλλες Ομοσπονδίες. Καταγγέλλουμε αρχικά την «οικουμενική» στους ομονοούντες απόφαση της πλειοψηφίας της ΑΔΕΔΥ, στην οποία συμπεριλήφθηκε το ΠΑΜΕ, να μην προκηρύξει 24ωρη απεργία για το ασφαλιστικό με την κατάθεση στις επιτροπές της Βουλής στις 13/2, όπως όφειλε  κι είχε αποφασίσει. Αυτή η πράξη αποτελεί στη δεδομένη στιγμή πράξη υποταγής και γονυκλισίας στην κυβέρνηση και υποτίμησης του λαϊκού κινήματος. Δεν υπάρχει ούτε σχέδιο, ούτε καμιά κλιμάκωση ώστε να μην περάσει το αντιασφαλιστικό. Παρόλα αυτά η απεργία στις 18/2 που αποφάσισε η ΑΔΕΔΥ πρέπει να μαζικοποιηθεί και στο χώρο της εκπαίδευσης και να γίνει εφαλτήριο κλιμάκωσης και ανατροπής με νέες απεργιακές κινητοποιήσεις και συλλαλητήρια σε όλη τη χώρα, με 48ωρη απεργία στις 20-21/2  (καταληκτική ημερομηνία ψήφισης του ν. Βρούτση), ενάντια σε όλα τα αντιασφαλιστικά και αντιεκπαιδευτικά μέτρα. Καλούμε τις ΓΣ των ΕΛΜΕ και την ΓΣ πρόεδρων να πάρουν τέτοιες αποφάσεις και όλα τα σωματεία του δημόσιου τομέα να στηρίξουν απεργιακά τις αποφάσεις αυτές.

Αγωνιστικές Παρεμβάσεις: Πρόταση στις Γενικές Συνελεύσεις των ΕΛΜΕ

Τα αντιεκπαιδευτικά – αντιασφαλιστικά μέτρα δεν θα περάσουν!
Τα δικαιώματα και οι ανάγκες του Δημόσιου σχολείου και των εκπαιδευτικών μπροστά!
Μαχητικοί μαζικοί πανεκπαιδευτικοί αγώνες για τη Δημόσια παιδεία!
Στην εφ΄ όλης της ύλης επίθεση στα λαϊκά δικαιώματα, συνολική πρέπει να είναι η απάντηση!

Εδώ και 7 μήνες η κυβέρνηση της ΝΔ, με την αλλαγή φρουράς στη διακυβέρνηση και συνεχίζοντας τις καταστροφικές πολιτικές όλων των μνημονιακών κυβερνήσεων, έχει περάσει σε μια άνευ προηγουμένου επίθεση στα λαϊκά στρώματα και τους εργαζόμενους.

Η αντιλαϊκή πολιτική συνεχίζεται

Με έναν προϋπολογισμό από τους αντιλαϊκότερους των τελευταίων χρόνων να αποτυπώνει μειώσεις δαπανών σε πρόνοια, υγεία, συντάξεις και μειώσεις φόρων για το κεφάλαιο. Συνεχείς αντεργατικές ρυθμίσεις (κατάργηση κλαδικών συμβάσεων, απολύσεις, αντισυνδικαλιστικός νόμος κ.ά.) και εφαρμογή μνημονιακών μέτρων με διευκολύνσεις για το κεφάλαιο και τις τράπεζες. Ο ΣΕΒ ζητάει τη μη εφαρμογή των τριετιών για να μη μετράει η προϋπηρεσία και να αμείβονται όλοι οι εργαζόμενοι με 650 ευρώ μεικτά (κατώτατος μισθός) με πλήρη απασχόληση. Όλα αυτά διανθίζονται με νέο αντιπροσφυγικό νόμο που συνάδει με την Ευρώπη-φρούριο, εκτεταμένη κρατική τρομοκρατία και το δόγμα «νόμος και τάξη», εκκένωση καταλήψεων και καταπάτηση στοιχειωδών δικαιωμάτων από την αστυνομική επιβολή.

Η αντιασφαλιστική πολιτική βαθαίνει

Ο νέος αντιασφαλιστικός νόμος Βρούτση που κατατίθεται τις επόμενες μέρες, ετοιμάζεται να συνθλίψει ό,τι έμεινε όρθιο από ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα. Η κυβέρνηση όχι μόνο δεν καταργεί το ν. Κατρούγκαλου (αύξηση των ορίων ηλικίας, καθιέρωση της εθνικής σύνταξης 384 ευρώ, κατάργηση του ΕΚΑΣ, «προσωπική διαφορά», κ.ά.), αλλά αντίθετα τον θωρακίζει. Εισάγει κεφαλαιοποιητικό σύστημα με τη δήθεν «ελεύθερη επιλογή». Έτσι θα έχουμε σταδιακή μετατροπή της σύνταξης σε επίδομα για τους νέους συνταξιούχους και οριστική εξαφάνισή της για τους νεοεισερχόμενους στην εργασία. Δεν αποκλείονται και νέες μειώσεις για όλες τις συντάξεις. Η ιδιωτικοποίηση και διάλυση της δημόσιας κοινωνικής ασφάλισης δεν περιλαμβάνει μόνο τη σύνταξη, αλλά θίγει και την περίθαλψη, το χρόνο και την ασφάλεια της εργασίας κ.ά. και δημιουργεί κλίμα γενίκευσης της ελαστικής και της ανασφάλιστης εργασίας. Είναι ψεύτικες οι διακηρύξεις της κυβέρνησης για αύξηση των συντάξεων με κύριο επιχείρημα τις αλλαγές στη φορολογία και τις εισφορές, την αύξηση του ποσοστού αναπλήρωσης για τους έχοντες εργασιακό βίο άνω των 30 χρόνων, καθώς θα μειωθεί η «προσωπική διαφορά». Η ανακοινωμένη συγχώνευση στον ΕΦΚΑ του ΕΤΕΑΕΠ, πέρα από τις αρχικές μειώσεις που θα επιφέρει στην επικουρική, στοχεύει στην κατάργηση ή παράδοση της επικουρικής, καταρχήν, ασφάλισης στις ιδιωτικές εταιρείες.
Υποτέλεια στους διεθνείς οργανισμούς ΝΑΤΟ, ΕΕ και στις ΗΠΑ

Η πολιτική των ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ με τη συνεχή εμπλοκή στα ευρωΝΑΤΟικά σχέδια, με την επέκταση των συμφωνιών για τις αμερικάνικες βάσεις, αλλά και τη χρήση ελληνικών στρατιωτικών εγκαταστάσεων η χώρα έχει μετατραπεί σε προκεχωρημένο φυλάκιο και ορμητήριο των δολοφονικών επεμβάσεων στη Μέση Ανατολή (συνέχιση του πολέμου στην Συρία, επέμβαση της Τουρκίας σε βάρος των Κούρδων, πρόσφατη δολοφονία από τις ΗΠΑ υψηλόβαθμων Ιρανών στην Βαγδάτη). Με τους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, τις ΑΟΖ και τους αγωγούς φυσικού αερίου (με πρόσφατη τη συμφωνία για τον EastMed και τις εξελίξεις στη Λιβύη) η χώρα έχει τεθεί στο κέντρο επικίνδυνων πολεμικών εξελίξεων.

Νέα αντιεκπαιδευτικά μέτρα προωθούνται

Οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές κλιμακώνονται σε κάθε επίπεδο και η κυβέρνηση της ΝΔ βαθαίνει και επεκτείνει την αντιεκπαιδευτική αναδιάρθρωση σε βάρος της δημόσιας εκπαίδευσης, στο πλαίσιο των κατευθύνσεων ΕΕ-ΟΟΣΑ. Με την κατάργηση του Πανεπιστημιακού Ασύλου, με ρυθμίσεις που καταργούν τα δωρεάν μεταπτυχιακά στα ΑΕΙ, με τις κρατικές δαπάνες για τη Παιδεία τα τελευταία 10 χρόνια να έχουν μειωθεί κατά 30%. Με το νομοσχέδιο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση ενισχύει την ιδιωτική εκπαίδευση, εμπορευματοποιεί τα πτυχία και τα εξισώνει με αυτά των ιδιωτικών κολεγίων, μετατρέποντάς τα, σε τυπικό προσόν διορισμού/πρόσληψης στο δημόσιο, ενώ η επαγγελματική εξίσωση έχει ήδη συμβεί από ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ. Συνδέει την αξιολόγηση με τη χρηματοδότηση στα ΑΕΙ (αρχικά στο 20%) βάσει δεικτών ποιότητας. Αναστέλλει τη λειτουργία 37 τμημάτων ΑΕΙ. Με την αύξηση της ελαστικής εργασίας στην εκπαίδευση (υπερδιπλασιασμός των αναπληρωτών στην β/θμια, με τον εκπαιδευτικό-λάστιχο των πολλών σχολείων και αντικειμένων). Το «προσοντολόγιο» του ΣΥΡΙΖΑ, που εφαρμόζει η ΝΔ, σημαίνει κατάργηση των επαγγελματικών και ακαδημαϊκών δικαιωμάτων του πτυχίου, αλλά και συνιστά πράξη αμφισβήτησης της προϋπηρεσίας. Είναι στην πράξη η πιο άγρια, σκληρή και τιμωρητική αξιολόγηση. Ετοιμάζεται νέο νομοσχέδιο για τη β/μια με αξιολογήσεις, πρότυπα-πειραματικά (με βάση το ιδεολόγημα της ΝΔ περί «αριστείας») που αποτελούν βασικά στοιχεία του νεοφιλελεύθερου δόγματος, πασπαλισμένα και με ολίγη επιμόρφωση με μέντορες και συμβούλους ως άλλοθι για την τιμωρητική αξιολόγηση των απολύσεων. Προωθούν το νέο, πιο ταξικό και ευέλικτο Λύκειο της αγοράς (βάση του 10, τράπεζα θεμάτων, υπολογισμό των βαθμών σε κάθε τάξη για το Εθνικό απολυτήριο). Αλλάζει και ο τρόπος επιλογής των στελεχών εκπαίδευσης ώστε να στηθεί το επιτελικό προσωπικό των αξιολογήσεων και γενικότερα της υλοποίησης των αντιλαϊκών πολιτικών στα σχολεία. Η παγίωση των περικοπών στους μισθούς την τελευταία 10ετία συνεχίζεται.

Οι εκπαιδευτικοί και οι ΕΛΜΕ πρωταγωνιστές – Πρόταση Αγώνα

Σε μια τόσο κρίσιμη συγκυρία που το δημόσιο σχολείο υπονομεύεται, τα εργασιακά δικαιώματα των εκπαιδευτικών και τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών πριονίζονται συστηματικά, οφείλουμε να συμβάλουμε στη συσπείρωση και στον συντονισμό των δυνάμεων για ενίσχυση του αγώνα για την ανατροπή των αντιεκπαιδευτικών – αντεργατικών πολιτικών με συγκεκριμένο αγωνιστικό σχέδιο δράσης και αγώνα. Να ξαναπιάσουμε το νήμα των αγώνων του Γενάρη του ’19 και του Μάρτη του ’18 με τους οποίους καταγράψαμε νίκες (άδειες αναπληρωτών, διορισμούς). Σύμφωνα με τις νέες εξελίξεις η Πρόταση Αγώνα των Αγωνιστικών Παρεμβάσεων Δ.Ε., ήδη από το 19o Συνέδριο της ΟΛΜΕ εξειδικεύεται:

Αιτήματα – Διεκδικήσεις

• Μαζικοί μόνιμοι διορισμοί τώρα για την κάλυψη όλων των εκπαιδευτικών αναγκών. Όχι στο «προσοντολόγιο». Μονιμοποίηση όλων των αναπληρωτών μόνο με πτυχίο και προϋπηρεσία. Ίσα εργασιακά και συνδικαλιστικά δικαιώματα για μόνιμους και αναπληρωτές. Καμιά τιμωρία για όσους παραιτούνται.
• Δημόσια κοινωνική ασφάλιση για όλους. Όχι στα σχέδια ιδιωτικοποίησης. Σύνταξη στα 30 χρόνια εργασίας. Κατάργηση του ν. Κατρούγκαλου και αντιασφαλιστικών νόμων. Όχι στο νέο αντιασφαλιστικό νόμο/να μην κατατεθεί.
• Όχι στην αξιολόγηση σχολείων και εκπαιδευτικών. Απεργία – Αποχή από κάθε διαδικασία αξιολόγησης. Στηρίζουμε την πρωτοβουλία 74 ΕΛΜΕ και ΣΕΠΕ για απεργία-αποχή με άμεση έκδοση κοινής αφίσας και ανακοίνωσης.
• Όχι στα νέα αντιδραστικά σχέδια για το Λύκειο της αγοράς και των εξεταστικών φραγμών, στην «αυτονομία» των σχολικών μονάδων. Όχι στα ΕΠΑΛ της υποβαθμισμένης εκπαίδευσης, της μαθητείας και της φτηνής κατάρτισης.
• Ανθρώπινες συνθήκες εργασίας, καμία μετακίνηση των συναδέλφων στα σχολεία. Οργανικές θέσεις σε όλους. Επαναφορά του ωραρίου στα προ του ΄13 επίπεδα. 20 μαθητές/τμήμα, 15/ΟΠ, 10/εργαστήριο.
• Πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις. Κανείς κάτω από 1.000 ευρώ καθαρά. Αναπλήρωση απωλειών, επαναφορά 13ου και 14ου μισθού/σύνταξης. Επαναφορά της χαμένης διετίας 2016-2017. Κλαδική Σ. Ε..
• Αύξηση των δαπανών για την παιδεία και τις ανάγκες των σχολείων στο 5% του ΑΕΠ ή 15% του προϋπολογισμού.
• Όχι στην εξίσωση των ιδιωτικών κολεγίων με τα Δημόσια Πανεπιστήμια.
• Όλα τα προσφυγόπουλα στα σχολεία με επαρκείς υποδομές και αναγκαίες προσλήψεις εκπαιδευτικών.
• Να κλείσουν τώρα όλες οι βάσεις – Έξω η Ελλάδα από το ΝΑΤΟ. Καμιά θυσία για τα συμφέροντα κεφαλαίου – ιμπεριαλισμού. Αλληλεγγύη στην πάλη των λαών. Ειρήνη και Φιλία ανάμεσα σε όλους τους λαούς.
• Όχι στην απελευθέρωση των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας από 1/5/20. Κάτω τα χέρια από τους αγωνιστές του κινήματος κατά των πλειστηριασμών.

Πρόγραμμα δράσης

 Καταθέτουμε πρόγραμμα δράσης πολύμορφου ανυποχώρητου αγώνα με ημερομηνία λήξης το τέλος της χρονιάς, που θα περιλαμβάνει και τις εξετάσεις, θα είναι ανοιχτό στις εξελίξεις και θα καθορίζεται από τις Γενικές Συνελεύσεις.

• Οργάνωση δράσεων και παραστάσεων σε ΔΔΕ, ΠΔΕ, ΥΠΑΙΘ, με τα βασικά αιτήματα για διορισμούς/αναπληρωτές και τα δικαιώματά τους/κενά (12/2).

• Με αρχή την 24ωρη απεργία της ΑΔΕΔΥ στις 18/2, oι Γ.Σ. να αποφασίσουν κλιμάκωση με 48ωρη απεργία στις 20 και 21/2 (καταληκτική ημερομηνία ψήφισης του ν. Βρούτση) για τα αντιασφαλιστικά και τα αντιεκπαιδευτικά μέτρα με συλλαλητήρια την πρώτη μέρα σε όλους τους νομούς και τη δεύτερη μέρα πανελλαδική συγκέντρωση στην Αθήνα, στις 12μμ. ΟΛΜΕ, ΕΛΜΕ να καλύψουν τα έξοδα μετακίνησης.

• Αποφασίζουμε το απεργιακό πρόγραμμα να τροποποιηθεί αναλόγως αν τα αντιεκπαιδευτικά και τα αντιασφαλιστικά μέτρα προωθηθούν νωρίτερα ή αργότερα για ψήφιση στη βουλή.

• Συστήνουμε απεργιακές επιτροπές.

• Πέμπτη 27/2, απογευματινό Πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο, ενάντια σε παλιά και νέα αντιεκπαιδευτικά μέτρα.

• Νέες Γ.Σ. των ΕΛΜΕ και Γ.Σ. των προέδρων στις 7/3 για αποφασιστική κλιμάκωση του αγώνα.

• Ο αγώνας επιδιώκουμε να πάρει πανεκπαιδευτικά χαρακτηριστικά. Συναντήσεις με τη ΔΟΕ, τους Συλλόγους Π.Ε., τους συλλόγους γονέων και τους φοιτητικούς συλλόγους.. Επιστολή προς τους γονείς και τους μαθητές.

Η επιτυχία του προγράμματος να γίνει υπόθεση συντονισμού
των ΕΛΜΕ και των Επιτροπών Αγώνα

Καλούμαστε όλοι, χωρίς αναμονή, χωρίς την πρακτική της ανάθεσης, να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις για να ξεκινήσει ο αγώνας και να πάρει χαρακτηριστικά μαζικά και αποφασιστικά, ώστε να μην περάσουν τα νέα αντιασφαλιστικά – αντιεκπαιδευτικά μέτρα. Για την επιτυχία του προγράμματος, αν το Δ.Σ. της ΟΛΜΕ και η Γ.Σ. των προέδρων δεν αποφασίσουν ένα αντίστοιχο πρόγραμμα διεκδικήσεων και δράσης, οι ΕΛΜΕ να το προωθήσουν και να το υλοποιήσουν σε τοπικό επίπεδο. Οι πρόεδροι των ΕΛΜΕ με αποφάσεις των Γενικών Συνελεύσεων στη Γ.Σ. των προέδρων να συντονιστούν για την υλοποίηση ενός αντίστοιχου προγράμματος των ΕΛΜΕ σε πανελλαδικό επίπεδο, προσαρμόζοντας ανάλογα τις κινητοποιήσεις.