Όλοι, όλες στην 24ωρη Παλλαϊκή Απεργία την Τρίτη 18/2 και στις συγκεντρώσεις!

Όλοι, όλες στην 24ωρη Παλλαϊκή Απεργία την Τρίτη 18/2 και στις συγκεντρώσεις!

Αποφασιστικοί απεργιακοί αγώνες για να μην περάσει ο νόμος Βρούτση,

να καταργηθούν ο νόμος Κατρούγκαλου και όλες οι αντιασφαλιστικές ρυθμίσεις!

Κλιμάκωση του αγώνα τώρα!

 

Κατατέθηκε στη Βουλή απ’ την κυβέρνηση ΝΔ το σχέδιο νόμου για ένα «νέο» Ασφαλιστικό-Συνταξιοδοτικό σύστημα, το τρίτο των τελευταίων δέκα χρόνων, που ακολουθεί το δόγμα και τους στόχους των προκατόχων του, για συρρίκνωση των ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων των εργαζόμενων, με κατεύθυνση να δοθούν στο μέλλον βορά στο ιδιωτικό κεφάλαιο. Είναι νωπές οι εξαγγελίες του Μητσοτάκη και των υπουργών του, ότι στοχεύουν στην λειτουργία ενός Ασφαλιστικού – Συνταξιοδοτικού συστήματος με πρώτο πυλώνα την Εθνική σύνταξη με μικρή κρατική συμμετοχή, δεύτερο πυλώνα με υψηλό ποσοστό ανταποδοτικότητας των εισφορών των εργαζόμενων (ένας ατομικός κουμπαράς από τις εισφορές) και τρίτο πυλώνα την ιδιωτική ασφάλιση, μέσω των επαγγελματικών ταμείων και των ιδιωτικών εταιριών που το κόστος θα το φορτωθεί όποιος έχει την δυνατότητα να πληρώσει επιπλέον.

Μπορεί το σχέδιο νόμου που κατέθεσε η κυβέρνηση, πιστό στις κατευθύνσεις ΕΕ, ΔΝΤ, ΟΟΣΑ, να μην υλοποιεί άμεσα και ξεκάθαρα τον στόχο για τον τρίτο πυλώνα, όμως ακολουθεί κατά γράμμα την λογική της ανταποδοτικότητας και της «νοητής κεφαλαιοποίησης» του νόμου Κατρούγκαλου, λογική που ανοίγει τον δρόμο και οδηγεί στην ιδιωτική ασφάλιση, ενώ ταυτόχρονα όχι μόνο βάζει ταφόπλακα στις προσδοκίες για αυξήσεις, αλλά παραπέμπει σε μειώσεις των ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων των εργαζομένων μέχρι το 2060. Ρητά καθορίζει ότι «ανά τριετία, η Εθνική Αναλογιστική Αρχή εκπονεί υποχρεωτικά αναλογιστικές μελέτες, οι οποίες επικυρώνονται από την Επιτροπή Οικονομικής Πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με αντικείμενο τη συνεχή παρακολούθηση της εξέλιξης της εθνικής συνταξιοδοτικής δαπάνης. Με ειδικό νόμο ανακαθορίζονται οι συντάξεις με στόχο τη διασφάλιση της μακροπρόθεσμης βιωσιμότητας του ασφαλιστικού συστήματος. Το ύψος των ανωτέρω δαπανών για την εθνική, την ανταποδοτική και την επικουρική σύνταξη, προβαλλόμενο έως το έτος 2060, δεν πρέπει να υπερβαίνει το περιθώριο αύξησης των 2,5 ποσοστιαίων μονάδων του ΑΕΠ, με έτος αναφοράς το 2009».

Ψεύδεται, λοιπόν, η κυβέρνηση όταν μιλάει για αύξηση των συντάξεων! Το μειωμένο κατά 226εκ ευρώ (155 εκατ. ευρώ για τις κύριες συντάξεις και 71 εκατ. ευρώ για τις επικουρικές) κονδύλι του φετινού προϋπολογισμού είναι αδιάψευστος μάρτυρας. Επιπλέον, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ έχουν δεσμευτεί ότι η συνολική συνταξιοδοτική δαπάνη ως ποσοστό του ΑΕΠ θα μειωθεί από 17,3% το 2016 στο 14% το 2020, στο 13% το 2025 και στο 12,5% το 2030!  Έτσι οι αυξήσεις στις συντάξεις, που διατυμπανίζει ο Βρούτσης, που υποτίθεται ότι θα πάρουν οι σημερινοί συνταξιούχοι με τις αυξήσεις της ανταπόδοσης για τους έχοντες εργασιακό βίο 30 έτη και πάνω αφορά πολύ λίγους, αφού κατά κύριο λόγο μειώνει την προσωπική διαφορά, ενώ αφορά ελάχιστους από τους μελλοντικούς συνταξιούχους, αφού με την μακρόχρονη ανεργία την μαύρη εργασία και με τις εργασιακές σχέσεις της εκ περιτροπής εργασίας και της μερικής απασχόλησης, που έχουν κυριαρχήσει, η ασφαλισμένη εργασία των 30 χρόνων, πολύ περισσότερο των 40 χρόνων, αποτελεί όνειρο θερινής νύχτας. Αυτό αφορά όχι μόνο την ελαστική εργασία στον ιδιωτικό τομέα, αλλά και όλους τους συμβασιούχους στο δημόσιο και τους αναπληρωτές στην εκπαίδευση. Μετά τις αποφάσεις του ΣτΕ και την αύξηση που προβλέπει σε μόλις 0,5% του ΑΕΠ, περίπου 1 δισ. ευρώ, η κυβέρνηση επιδιώκει να καλύψει την επιστροφή κάποιων ποσών από την περικοπή που επιβλήθηκε στις επικουρικές 300.000 συνταξιούχων και την αύξηση των συντελεστών αναπλήρωσης για ακόμα μικρότερο αριθμό συνταξιούχων με πάνω από 30 χρόνια εργασίας.

Θεωρείται δεδομένο για την κυβέρνηση η κατάργηση της 13^ης και 14^ης σύνταξης που υποτίθεται ήταν μνημονιακό μέτρο και θα τελείωνε αμέσως μετά. Τηρεί σιγήν ιχθύος για την λεηλασία των 80δις ευρώ απ’ τα ασφαλιστικά ταμεία όλα τα προηγούμενα χρόνια.

Η κυβέρνηση, όχι μόνο δεν καταργεί όπως εξήγγειλε, αλλά αντίθετα θωρακίζει και επεκτείνει το ν. Κατρούγκαλου, διατηρώντας όλες τις  αντιασφαλιστικές διατάξεις, όπως την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης στα 67 χρόνια ή με 40 χρόνια εργασίας και 62 ετών, με ίσα όρια για άντρες-γυναίκες, τη μείωση των συντάξεων μέσα από την καθιέρωση της εθνικής σύνταξης 384 ευρώ το ανώτερο και της εξαιρετικά χαμηλής ανταποδοτικής, την κατάργηση του ΕΚΑΣ και την θέσπιση της «προσωπικής διαφοράς». Διατηρεί την βασική νεοφιλελεύθερη αναδιάρθρωση του νόμου Κατρούγκαλου που  μετατρέπει την ασφάλιση από κοινωνική και κρατική ευθύνη σε ατομική, δηλαδή σε ευθύνη του ίδιου του ασφαλισμένου, με το σύστημα των «νοητών ατομικών λογαριασμών».

Με την ελεύθερη επιλογή εισφορών για ελευθερους επαγγελματίες και αγρότες αποσυνδέει την ασφάλιση από τα χρόνια εργασίας και το εισόδημα, θεσπίζοντας ξανά τη λογική του «ατομικού κουμπαρά». Επιπλέον συγχωνεύει τον ΕΦΚΑ με το ΕΤΕΑΕΠ, αποβλέποντας αρχικά στην καταλήστευση των αποθεματικών για τα Εφάπαξ (7δις ευρώ), για να καλύψει τα ελλείμματα στις κύριες συντάξεις, χωρίς να έχει εγκαταλείψει (για άμεσο μέλλον) τον βασικό της στόχο, για παράδοση της επικουρικής ασφάλισης στις ιδιωτικές εταιρείες, μέσω των επαγγελματικών ταμείων. Δεν είναι τυχαίο ότι στην επιτροπή με σκοπό «την επεξεργασία και διατύπωση του μηχανισμού μετάβασης σε ένα νέο σύστημα κεφαλαιοποιητικής επικουρικής ασφάλισης» (Υ.Α(35886/Δ1.12150/31.8.2019) μετέχουν και εκπρόσωποι της ένωσης των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών και της επιτροπής κεφαλαιαγοράς!

Στον αντίποδα αυτών των πολιτικών εμείς τονίζουμε ότι η καθολική ασφάλιση όλων και το καθολικό δικαίωμα στις παροχές υγείας και σε σύνταξη που θα ανταποκρίνεται στις ανάγκες διαβίωσης όλων των ηλικιωμένων, αποτελούν αδιαπραγμάτευτα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα.  Αποτελούν κοινωνικό εισόδημα για όλους τους εργαζόμενους, τους ανέργους, την λαϊκή οικογένεια. Οι ασφαλιστικές και συνταξιοδοτικές δαπάνες του κράτους αποτελούν βασικό πυλώνα αναδιανομής εισοδήματος προς όφελος της εργασίας. Οι εισφορές για σύνταξη και υγεία αποτελούν μέρος του μισθού, εντάσσονται στη σχέση αξίας εργατικής δύναμης και υπεραξίας που κλέβει το κε­φάλαιο. Η όποια μείωση των εργοδοτικών εισφορών ως επενδυτικό κίνητρο μεγαλώνει τον κλεμμένο μισθό από τον εργοδότη και μειώ­νει το αποθεματικό του εργαζόμενου.

Η κοινωνική ασφάλιση δεν μπορεί να είναι ατομική, ανταποδοτική υπόθεση ούτε προνόμιο κάποιου κλά­δου ή ομάδας εργαζομένων. Η λογική της ιδιωτικής ασφάλισης ή του επαγγελ­ματικού ταμείου όχι μόνο δεν εξασφα­λίζει τίποτα, αλλά καταργεί τη συλλογικότητα, τις συλλογικές συμβάσεις, κα­τακερματίζει τις διεκδικήσεις, μειώνει το συνολικό πραγματικό εισόδημα της εργασίας.

Τα τελευταία χρόνια οι κυβερνήσεις  κατεδαφίζουν το λειψό, αναδιανεμητικό σύστημα, που είχαν κατακτήσει με πολλούς αγώνες και θυσίες οι εργαζόμενοι. Η αναδιανομή είχε τη λογική οι «δυνατοί», δηλαδή οι εργαζόμενοι, να στηρίζουν τους «αδύναμους», παιδιά, γέροντες, αρρώστους. Η κυβέρνηση συνεχίζει το έργο των προηγούμενων δηλαδή την διάλυση σε ότι είχε απομείνει από το δημόσιο, ασφαλιστικό σύστημα, μετατρέποντας το σε ανταποδοτικό – κεφαλαιοποιητικό. Δηλαδή όποιος έχει, θα πληρώνει για την υγεία του αλλά και για την πιθανότητα να πάρει κάτι παραπάνω από ένα επίδομα πείνας, που θα πάρουν οι μη έχοντες στα βαθειά γεράματα. Ένα αναδιανεμητικό σύστημα, με την έννοια ότι οι νέοι πληρώνουν τις συντάξεις των παλιών, οι υγιείς την περίθαλψη των αρρώστων κοκ, επιβάλλεται να αποτελεί βασικό στόχο διεκδίκησης του εργατικού και λαϊκού κινήματος.

Η νέα αντιασφαλιστική επίθεση αφορά όλη τη ζωή μας, καθώς η κοινωνική ασφάλιση δεν είναι μόνο η σύνταξη αλλά σχετίζεται με  την υγεία, την πρόνοια, την περίθαλψη, τις άδειες, το δικαίωμα στη μητρότητα, τα ΑμεΑ, τις κοινωνικές παροχές, το χρόνο και την ασφάλεια της εργασίας κ.ά. και δημιουργεί κλίμα γενίκευσης της ελαστικής και της ανασφάλιστης εργασίας.

ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ:

• Το καθολικό δικαίωμα στην δημόσια κοινωνική ασφάλιση και δημόσια δωρεάν περίθαλψη για όλους, χωρίς προϋποθέσεις.

• Αποκλειστικά δημόσιο ασφαλιστικό σύστημα, που θα λειτουργεί με κριτήριο τις κοινωνικές ανάγκες. Η ασφάλιση δεν είναι εμπόρευμα.

• Ανώτατο συνταξιοδοτικό όριο στα 30 χρόνια εργασίας, χωρίς όριο ηλικίας ή στα 60 έτη ηλικία (58 για τις γυναίκες, τα Βαρέα/ανθυγιεινά, κλπ). Μόνο με τη μείωση του χρόνου εργασίας και τη μείωση των ορίων συνταξιοδότησης μπορεί να υπάρξει μεγάλη άμεση μείωση της ανεργίας, να βρουν οι νέοι δουλειά!.

• Αυξήσεις στους μισθούς. Επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού και σύνταξης στο δημόσιο. Συλλογικές συμβάσεις εργασίας παντού, τώρα!

• Δουλειά για όλους, μόνιμη και σταθερή, πλήρης και ασφαλισμένη. Κατάργηση της μαύρης-ανασφάλιστης εργασίας με αυστηρές ποινές στους εργοδότες. Κατάργηση όλων των μορφών ευέλικτης και ελαστικής εργασίας.

• Η περίοδος ανεργίας να μετρά ως χρόνος ασφάλισης. Πλήρης ασφάλιση και περίθαλψη για τη μερική απασχόληση, την ελαστική και εκ περιτροπής εργασία, τις διάφορες μορφές μαθητείας και κατάρτισης, την απασχόληση με βάουτσερ ή σε προγράμματα «κοινωφελούς εργασίας», τα χρόνια στράτευσης.

• Καμιά σύνταξη κάτω από το βασικό μισθό τον οποίο παλεύουμε στα συνδικάτα και προτείνουμε στα σχέδια ΣΣΕ.

• Όλοι οι πολίτες που διαμένουν στη χώρα, Έλληνες ή πρόσφυγες-μετανάστες, εργαζόμενοι ή άνεργοι να έχουν ελεύθερα και χωρίς προϋποθέσεις δωρεάν περίθαλψη από ένα αποκλειστικά δημόσιο υγειονομικό σύστημα.

• Κίνητρα και ρυθμίσεις για αξιοπρεπή σύνταξη και σε αξιοπρεπή ηλικία για όλους τους εκπαιδευτικούς, μαζικοί μόνιμοι διορισμοί, κατάργηση του προσοντολογίου.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΤΩΡΑ:

• Να καταργηθούν όλοι οι αντιασφαλιστικοί νόμοι που ψηφίστηκαν τα τελευταία χρόνια.

• Να επιστραφούν στα ασφαλιστικά ταμεία τα αποθεματικά που υπεξαίρεσαν οι τράπεζες, οι εργοδότες και το κράτος: τα 70 δις ευρώ που λεηλατήθηκαν έως το 2010, τα δεκάδες δις που χάθηκαν με τα δομημένα ομόλογα, άλλα με το «κούρεμα» του PSI, όλα τα χρόνια των μνημονίων.

• Να σταματήσει το αίσχος στις καθυστερήσεις έκδοσης και απονομής των συντάξεων και του εφάπαξ.

Εμείς πιστεύουμε ότι όλα αυτά είναι άμεσες ανάγκες μας, αποτελούν ζωτικά συμφέροντα και αιτήματα για να ζήσουμε ως άνθρωποι, με αξιοπρέπεια. Τίποτα λιγότερο! Γι’ αυτό, τίποτα απ’ όλα αυτά δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί αν δεν αγωνιστούμε να απαλλαγεί η κοινωνική ασφάλιση και όλη η ζωή μας απ’ ότι εμποδίζει την ικανοποίηση των αναγκών μας. Γι’ αυτό απαιτούμε αύξηση των κοινωνικών δαπανών με επιβάρυνση της εργοδοτικής πλευράς και όχι των μισθωτών.  Στον αντίποδα είναι οι απαιτήσεις των εργοδοτών, των «επενδυτών», της «ανάπτυξης» που θέλουν μια τυπικά ή ουσιαστικά ανασφάλιστη εργασία, με τη μείωση της εισφοράς τους ή κάλυψή της από το κράτους (δηλ. απ’ τους ίδιους τους εργαζόμενους μέσω της φορολογίας). Αυτά προωθούν και οι πολυεθνικοί οργανισμοί που συντονίζουν τα συμφέροντα της διεθνούς οικονομικής ολιγαρχίας, το ΔΝΤ, ο ΟΟΣΑ  και η ΕΕ, που βρίσκονται  χρόνια τώρα, αλλά και στην εποχή των μνημονίων, πίσω από κάθε αντιασφαλιστικό μέτρο. Γι’ αυτό το εργατικό και λαϊκό κίνημα πρέπει να απαιτεί μαζί με τη μη εφαρμογή των αντιασφαλιστικών  μέτρων, τη ρήξη και έξοδο από αυτoύς τους οικονομικούς και ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς.

Καλούμε σε γενικό απεργιακό και λαϊκό ξεσηκωμό. Καλούμε όλες τις μαχόμενες πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις να πάρουν ξεκάθαρη θέση σε ένα ενωτικό, αγωνιστικό μέτωπο ανατροπής της επίθεσης. Καλούμαστε όλοι, χωρίς αναμονή, χωρίς την πρακτική της ανάθεσης, να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις για να ξεκινήσει ο αγώνας και να πάρει χαρακτηριστικά μαζικά και αποφασιστικά, ώστε να μην περάσουν τα νέα αντιασφαλιστικά.

Για να μην κατατεθεί, να μην ψηφιστεί, να μην εφαρμοστεί ο νόμος Βρούτση, να καταργηθεί ο νόμος Κατρούγκαλου και όλοι οι αντιασφαλιστικοί νόμοι, το μαζικό λαϊκό κίνημα θα χρειαστεί να δώσει μια πλατιά και αποφασιστική μάχη. Αυτή τη μάχη ΔΕΝ μπορούν και ΔΕΝ θέλουν να τη δώσουν η ΑΔΕΔΥ, η ΟΛΜΕ και άλλες Ομοσπονδίες. Παρόλα αυτά η απεργία στις 18/2 που αποφάσισε η ΑΔΕΔΥ πρέπει να μαζικοποιηθεί και στο χώρο της εκπαίδευσης και να γίνει εφαλτήριο κλιμάκωσης και ανατροπής με νέες απεργιακές κινητοποιήσεις και συλλαλητήρια σε όλη τη χώρα, ενάντια σε όλα τα αντιασφαλιστικά και αντιεκπαιδευτικά μέτρα. Καλούμε τις ΕΛΜΕ που έχουν απεργιακές αποφάσεις συνέχισης του αγώνα με οριζόντιο συντονισμό, αλλά κι όσες δεν έχουν να πάρουν και να απαιτήσουν από ΟΛΜΕ, ΑΔΕΔΥ και τα άλλα σωματεία του δημόσιου τομέα να στηρίξουν απεργιακά τις αποφάσεις αυτές.

Όλοι, όλες στην 24ωρη απεργία την Τρίτη 18/2 και στις απεργιακές συγκεντρώσεις!