Η σκοτεινή πλευρά της Σελήνης του Νέου Μισθολογίου: τι χάνουμε πραγματικά

Του Πάνου Ντούλα*, pandou.paron@gmail.com

«…ενώ το άλλο ημισφαίριο, που εμείς δεν το βλέπουμε ποτέ,

σκεπάζεται από σκοτεινή και παγερή νύχτα…»

Ιούλιος Βερν, «Από τη Γη στη Σελήνη» (1865)

Εισαγωγή

Πριν από λίγες μέρες παρουσιάστηκε το σχέδιο νόμου για το Νέο Μισθολόγιο (ΝΜ) (http://www.alfavita.gr/artrog.php?id=47266). Αμέσως, βγήκαν αρκετοί πίνακες που παρουσιάζουν τα νέα δεδομένα στο μισθό των δημόσιων υπαλλήλων, άρα και των εκπαιδευτικών. Οι περισσότεροι από αυτούς τους πίνακες, όμως, παρότι παρουσιάζουν αληθή στοιχεία, αδυνατούν να εκφράσουν στην ολότητά τους τις πραγματικές αλλαγές που φέρνει το ΝΜ στις αποδοχές και άρα στη ζωή μας. Αυτό συμβαίνει γιατί επιλέγουν, εκούσια ή ακούσια, μια συγχρονική και μάλλον επιφανειακή εξέταση της εξέλιξης των αποδοχών που συσκοτίζει και συγχέει τα πράγματα αντί για μια πιο διαχρονική και ολοκληρωμένη ανάλυση που τα ξεκαθαρίζει. Για όποιον έχει υπομονή να διαβάσει, σε αυτές τις Κοινοτοπίες θα επιχειρήσω να φωτίσω, με μια προβολή στο κοντινό παρελθόν και στο μακρινό μέλλον, τις πιο σκοτεινές πλευρές του ΝΜ. Θα χρησιμοποιήσω για αυτόν το λόγο 3 πίνακες: τον πρώτον από το Γιάννη Μπαλάγκα, ειδικό συνεργάτη της ΔΟΕ, το δεύτερο από μια ανακοίνωση των Παρεμβάσεων ΠΕ (μαζί με ένα διάγραμμα που έφτιαξα) και τον τρίτο, που είναι δικός μου και βασισμένος στους άλλους δύο, καθώς κι ένα τελευταίο διάγραμμα για να δείξω γιατί και οι 3 πίνακες δεν είναι ακριβείς. Σε όλα τα παραδείγματα που χρησιμοποιώ αναφέρομαι σε συνάδελφο άγαμο, άτεκνο, όχι σε παραμεθόριο, όχι στέλεχος. Όποιος θέλει, ας κάνει τις αναγκαίες προσθέσεις. Τέλος, θα αναφερθώ επιγραμματικά και στις άλλες πλευρές του ΝΜ, πολιτικές, ιδεολογικές, ψυχολογικές και φιλοσοφικές.

 

Πίνακας Α’: στην επιφάνεια της Σελήνης

Ας δούμε τον πρώτο πίνακα του Γιάννη Μπαλάγκα, ειδικού συνεργάτη της ΔΟΕ. Τον παραθέτω όπως τον βρήκα στην ΑΒ, στις 06-10-2011, ώρα 21:28:49.                           ( http://www.alfavita.gr/artrog.php?id=47271 )

 Βλέπουμε παραπάνω ότι οι περικοπές παρουσιάζουν μια αντίστροφη κλιμάκωση από -23,96 % (ή – 208 ευρώ) για το νέο μέχρι -6,56 % ( ή – 90 ευρώ) για τον παλιό συνάδελφο. Ας πούμε για ένα συνάδελφο με 5 χρόνια υπηρεσίας και τωρινό ΜΚ 15, όπως εγώ, ο πίνακας αυτός δείχνει απώλειες 214 ευρώ το μήνα. Οι απώλειες αυτές υπολογίζονται σε σύγκριση με το τι θα έπαιρνε κανείς αν δεν εφαρμοζόταν το νέο μισθολόγιο. Όμως, οι απώλειες στο μισθό φέτος δεν ήταν μόνο αυτές. Είναι και η περικοπή του κινήτρου απόδοσης, η αύξηση του φόρου λόγω μείωσης του αφορολόγητου, οι έκτακτες εισφορές «υπέρ ανέργων» κτλ. Επομένως, η σύγκριση αυτή είναι στιγμιαία, ισχύει μόνο για ένα μήνα και ούτε καν για όλο το 2011. Πιο σωστή θα ήταν μια εικόνα του τι έπαιρνε κανείς πριν το Μεσοπρόθεσμο, ας πούμε τον Ιούνιο του 2011 (που δεν είναι δα και τόσο μακρινός).

Πίνακας Β’: Λίγο πιο βαθιά

Για καλή μας τύχη υπάρχει μια ανακοίνωση των Παρεμβάσεων ΠΕ του Συλλόγου «Ο Αριστοτέλης» που δίνει αυτήν την κατά τεκμήριο πιο ολοκληρωμένη εκδοχή της αλήθειας. Την παρουσιάζω όπως τη βρήκα στην ΑΒ στις 11/10/2011, ώρα δημοσίευσης 01:07:56. (αφού έβγαλα όλα τα υπόλοιπα στοιχεία εκτός του πίνακα και πρόσθεσα και το ποσοστό απωλειών)

( http://www.alfavita.gr/artrog.php?id=47599 )

 

	Μέχρι τώρα		Νέο Μισθολόγιο
ETH	M.K.	ΚΑΘΑΡΑ ΙΟΥΝΙΟΣ 2011	ΒΑΘΜΟΙ	ΚΑΘΑΡΑ ΝΟΕΜΒΡΗΣ 2011	Διαφορά	Διαφορά %
0	18	1017	ΣΤ       Έως 3 έτη	660	357	-35%
1~2	17	1163		783	380	-33%
3~4	16	1188	Ε              3-9 έτη	850	338	-28%
5~6	15	1213		875	338	-28%
7~8	14	1237		895	342	-28%
9~10	13	1263	Δ              9-15 έτη	977	286	-23%
11~12	12	1287		998	289	-22%
13~14	11	1311		1022	289	22%
15~16	10	1337	Γ             15-22 έτη	1109	228	-17%
17~18	9	1423		1133	290	-20%
19~20	8	1449		1157	292	-20%
21~22	7	1474		1181	293	-20%
23~24	6	1499	Β            23+άνω έτη	1290	209	-14%
25~26	5	1526		1320	206	-13%
27~28	4	1551		1320	231	-15%
29~30	3	1576		1348	228	-14%
31~32	2	1602		1371	231	-14%
33~35	1	1627		1371	256	-16%

 

Στον πίνακα αυτόν βλέπουμε πιο καθαρά τι έχουμε χάσει. Έτσι ο συνάδελφος του προηγούμενου παραδείγματος (η αφεντιά μου δηλ) έχει χάσει σε σχέση με τον Ιούνιο 2011 338 ευρώ! Η διαφορά είναι τεράστια και ουσιαστικά συνιστά αλλαγή καταναλωτικού προτύπου, για να μην πω κοινωνικού στρώματος. Μέσα σε 4 μήνες προλεταριοποιηθήκαμε. Επίσης, η αντίστροφη κλιμάκωση των μειώσεων ξεκινά από το -35 % (ή – 357 ευρώ !!!) για το νέο και καταλήγει στο -16 % ( ή – 256 ευρώ ) για τον παλιό. Όσο πιο νέος είναι κανείς, δηλ όσο πιο μικρό μισθό έχει, τόσο πιο πολλά χάνει!!! Ακόμη κι οι οριζόντιες περικοπές του Μνημονίου 2010 ήταν πιο δίκαιες…

 

Πίνακας Γ’: ακόμη πιο βαθιά

Όμως, ακόμη κι αυτός ο πίνακας των συναδέλφων (και ιδίως το δικό μου διάγραμμα) ΔΕΝ ΛΕΕΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ. Και δεν αναφέρομαι μόνο στις απώλειες από τότε που ξεκίνησε αυτή η συμφορά με το Μνημόνιο το 2010 (περικοπή επιδομάτων και κυρίως δώρων, πάγωμα μισθών, κτλ), που θα το έδειχνε καλύτερα ένας πίνακας με τις απώλειες στο ΕΤΗΣΙΟ εισόδημα σε σχέση με το 2009 (για μένα πχ είναι ένα ποσό κοντά στις 6.000 ευρώ ή το 1/3 του μισθού μου πρόπερσι). Μπορεί οι απώλειες σε πραγματικό χρήμα μέχρι τώρα να είναι τρομακτικές αλλά η μεγάλη τομή του νέου μισθολογίου ΔΕΝ είναι αυτή. Αναφέρομαι φυσικά στο μέλλον.

Ο παρακάτω πίνακας είναι μια προβολή στο μέλλον του τι θα έπαιρνε ένας εργαζόμενος αν δεν είχε ψηφιστεί το Μεσοπρόθεσμο και το ΝΜ (η στήλη Ιούνιος 2011) και του τι θα παίρνει με βάση το νέο μισθολόγιο (οι στήλες ΣΤ’-Α’). Τα ποσά για το Βαθμό Β’ και Α’ είναι κατά πρoσέγγιση και μπορεί να διαφέρουν κατά ελάχιστα ευρώ. Ο πίνακας βασίζεται στην πρόβλεψη του ΝΜ (άρθρο 9 παρ. 3) ότι τα Μισθολογικά Κλιμάκια(ΜΚ) είναι για τους ΠΕ:

• 2 ΜΚ για το βαθμό Ε’. Από κει και πέρα, προφανώς, ΔΕΝ παίρνεις άλλο ΜΚ.
• 3 ΜΚ για το βαθμό Δ’. Από κει και πέρα, προφανώς, ΔΕΝ παίρνεις άλλο ΜΚ.
• 4 ΜΚ για το βαθμό Γ’. Από κει και πέρα, προφανώς, ΔΕΝ παίρνεις άλλο ΜΚ.
• Για το βαθμό Β’ και Α’, ex silentio (χωρίς ρητή αναφορά) δεν έχουμε περιορισμό των ΜΚ.

Σημειωτέον ότι τα ΜΚ δεν έρχονται απλά με την προϋπηρεσία αλλά με την επίτευξη των στόχων κατά 50%. (άρθρο 9, παρ. 2).

έτη	ΜΚ	Ιούνιος 2011	ΣΤ’	Ε’	Δ’	Γ’	Β’	A’
0	18	1017	660
1~2	17	1163	783
3~4	16	1180		850
5~6	15	1213		875
7~8	14	1237		895	977
9~10	13	1263		895	998
11~12	12	1287		895	1022	1109
13~14	11	1311		895	1042	1133
15~16	10	1337		895	1042	1157	1290
17~18	9	1423		895	1042	1181	1320
19~20	8	1449		895	1042	1205	1348	1488
21~22	7	1474		895	1042	1205	1371	1518
23~24	6	1499		895	1042	1205	1371	1518
25~26	5	1526		895	1042	1205	1398	1548
27~28	4	1551		895	1042	1205	1425	1579
29~30	3	1576		895	1042	1205	1425	1579
31~32	2	1602		895	1042	1205	1453	1611
33~35	1	1627		895	1042	1205	1453	1611

 

Για να γίνει κατανοητό τι λέει ο πίνακας, για όποιον δεν καταλαβαίνει ακόμα, ας πάρουμε 3 σενάρια χρησιμοποιώντας ως παράδειγμα τον εργαζόμενο του προηγούμενου παραδείγματος (δηλ την αφεντιά μου):

 

ΣΕΝΑΡΙΟ Α: Ο εργαζόμενος μας, εκπαιδευτικός Πάνος Ντούλας, είναι ο τέλειος υπάλληλος. Είναι ευπειθή και υπάκουος, είναι άψογος στα υπηρεσιακά του καθήκοντα, πιάνει τους στόχους του στο σχολείο (θα πούμε παρακάτω για αυτό), δεν έχει κομματικά ή άλλα μπλεξίματα, κάνει το τέλειο μάθημα, όλοι οι μαθητές του πετυχαίνουν στις εξετάσεις, τέλος πάντων είναι για τη διοίκηση ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ. Πηδάει, λοιπόν, τα κλιμάκια και τους βαθμούς στον ελάχιστο δυνατό χρόνο που προβλέπει το Νέο Μισθολόγιο. Κατατάσσεται τώρα ως ΜΚ 15 στον Ε’, στα 6-7 χρόνια πιάνει το βαθμό Δ’, στα 10 γίνεται Γ’, στα 14 γίνεται Β’, στα 18 γίνεται Α’ !!! Μιλάμε για το παιδί-θαύμα της ελληνικής δημόσιας εκπαίδευσης. Πόσα θα παίρνει αυτός, λοιπόν, σε σχέση με σήμερα;;

στα   5 χρόνια(τώρα) θα παίρνει       875 (αντί για 1213 σήμερα)

στα 10 χρόνια                                   1109 (αντί για 1263),

στα 15 χρόνια                                   1290 (αντί για 1337),

στα 20 χρόνια                                   1488 (αντί για 1449),

στα 25 χρόνια                                   1548 (αντί για 1526)

στα 30 χρόνια                                   1579 (αντί για 1576)

στα 35 χρόνια                                   1611 (αντί για 1627).

Πόσα θα παίρνει στο Βαθμό Α’, που προβλέπεται μόνο για το 20 % των υπαλλήλων; 1488-1611 ευρώ, δηλ περίπου τα ίδια που θα έπαιρνε και τον Ιούνιο του 2011, χωρίς όλη αυτήν την κοπιαστική προσπάθεια. Ο εκπαιδευτικός Α’, αν αντέξει, είναι λοιπόν ΕΛΑΦΡΩΣ ΧΑΜΕΝΟΣ.

 

ΣΕΝΑΡΙΟ Β: Ο εργαζόμενός μας, εκπαιδευτικός Πάνος Ντούλας, είναι ο μέσος υπάλληλος. Ανήκει στην πλειοψηφία των συναδέλφων που προσπαθεί να κάνει τη δουλειά του σωστά, στα πλαίσια του ανθρωπίνως δυνατού. Δεν έχει ιδιαίτερες συγκρούσεις με τη Διοίκηση παρά μόνο σε ακραίες καταστάσεις, πιάνει αρκετούς από τους στόχους του, δεν ασχολείται ιδιαίτερα με συνδικαλιστικά θέματα, κάνει ένα κανονικό μέσο μάθημα, οι καλοί μαθητές του πετυχαίνουν στις εξετάσεις ενώ οι αδύναμοι όχι. Με λίγα λόγια είναι ο ΜΕΣΟΣ ΟΡΟΣ. Παίρνει, λοιπόν, τους βαθμούς και τα κλιμάκια πιο αργά από το παιδί-θαύμα του σεναρίου Α και φτάνει στο βαθμό Δ’ στα 10 χρόνια, στο Γ’ στα 18 χρόνια, στο Β’ στα 26 χρόνια και στον Α’ δε φτάνει ποτέ, αφού αυτό φυλάσσεται μόνο για το 20 % των υπαλλήλων (του σεναρίου Α). Πόσα θα παίρνει αυτός, λοιπόν, σε σχέση με σήμερα;;

στα   5 χρόνια(τώρα) θα παίρνει       875 (αντί για 1213 σήμερα)

στα 10 χρόνια                                     977 (αντί για 1263),

στα 15 χρόνια                                   1042 (αντί για 1337),

στα 20 χρόνια                                   1133 (αντί για 1449),

στα 25 χρόνια                                   1205 (αντί για 1526)

στα 30 χρόνια                                   1320 (αντί για 1576)

στα 35 χρόνια                                   1453 (αντί για 1627).

 

Ο εκπαιδευτικός Β’ είναι σε κάθε υπηρεσιακή ηλικία χοντρά ΧΑΜΕΝΟΣ.

 

ΣΕΝΑΡΙΟ Γ: Ο εργαζόμενός μας, εκπαιδευτικός Πάνος Ντούλας, είναι ο χειρότερος υπάλληλος για την υπηρεσία. Κάνει τη δουλειά του σωστά μεν αλλά παράλληλα έχει και …περίεργες απόψεις. Πιστεύει ότι πρέπει να προσαρμόζει το επίπεδο μάθησης στο επίπεδο των μαθητών (απίστευτο!!!) οπότε κι οι αντικειμενικοί «στόχοι» του Υπηρεσιακού Συμβουλίου/Συμβουλίου Αξιολόγησης πάνε περίπατο, άρα και τα ΜΚ. Διεκδικεί τα δικαιώματα του από τη Διοίκηση που αυθαιρετεί συχνά, οπότε συγκρούεται συχνά μαζί της. Έχει την εξωφρενική τάση να συνδικαλίζεται και, μάλιστα, σε μια παράταξη που δεν είναι αρεστή στη Διοίκηση. Προσπαθεί να κάνει τους μαθητές του πρώτα από όλα σωστούς και μορφωμένους ανθρώπους και στη συνέχεια άλογα κούρσας για τις Πανελλήνιες. Ο υπάλληλός μας Γ’, λοιπόν, μένει ΣΤΑΣΙΜΟΣ. Δεν παίρνει κανένα βαθμό απολύτως από το Συμβούλιο Αξιολόγησης. Πόσα θα παίρνει αυτός,  λοιπόν, σε σχέση με σήμερα;;

στα   5 χρόνια(τώρα) θα παίρνει     875 (αντί για 1213 σήμερα)

στα 10 χρόνια                                  875 (αντί για 1263),

στα 15 χρόνια                                   875 (αντί για 1337),

στα 20 χρόνια                                   875 (αντί για 1449),

στα 25 χρόνια                                   875 (αντί για 1526)

στα 30 χρόνια                                   875 (αντί για 1576)

στα 35 χρόνια                                   875 (αντί για 1627).

 

Ο εκπαιδευτικός Γ’ είναι σε κάθε υπηρεσιακή ηλικία όχι απλά χαμένος αλλά ΣΦΑΓΜΕΝΟΣ.

Και στα 3 σενάρια, ο εκπαιδευτικός μας, ο Πάνος Ντούλας, είτε είναι το παιδί-θαύμα, είτε ο Μέσος Όρος του κλάδου, είτε ο Χειρότερος για τη Διοίκηση, ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΧΕΡΙ ΧΑΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ. Όλοι μας είμαστε ανάμεσα στις 2 ακραίες καμπύλες των σεναρίων Α’ και Γ’, όπως φαίνεται στο επόμενο διάγραμμα. Όλοι μας είμαστε χαμένοι.

Η ουσία

Γιατί γίνεται αυτό;;;

Όπως βλέπουμε στο ακραίο παράδειγμα Γ’ ή και στο Μέσο Σενάριο Β’, υπάρχει περίπτωση ο συνάδελφος του προηγούμενου παραδείγματος (δηλ εγώ…) να μείνει στα 875 ευρώ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ή τέλος πάντων να παρουσιάσει μεγάλη μισθολογική και βαθμολογική στασιμότητα. Άρα και οι απώλειες να είναι τεράστιες. Το σημείο-τομή του νέου μισθολογίου σε σχέση με το παλιό είναι ότι ενώ μέχρι τώρα θεωρούνταν δεδομένο ότι η προϋπηρεσία δίνει βαθμό και αύξηση, με το ΝΜ αυτό τίθεται υπό αίρεση. Η μισθολογική και βαθμολογική προαγωγή μας δεν είναι δεδομένη αφού ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΟΑΓΟΝΤΑΙ ΟΛΟΙ ΣΤΟΝ ΕΠΟΜΕΝΟ ΒΑΘΜΟ. Για την ακρίβεια, στο Δ’ Βαθμό το 90 %, στο Γ’ βαθμό το 80%, στο Β’ Βαθμό το 60%, στον Α’ Βαθμό το 20%. Αυτό συνιστά ΤΕΡΑΣΤΙΑ αλλαγή στη ζωή του εργαζόμενου εκπαιδευτικού αλλά και στη σχολική ζωή. Στο παράδειγμά μας μπορεί εργαζόμενοι που ξεκινήσανε από την ίδια αφετηρία στα 5 χρόνια υπηρεσίας, δηλ στα 875 ευρώ, να φτάσουν στα 35 χρόνια υπηρεσίας να παίρνουν:

Ο Α’ (δηλ το 20% των συναδέλφων)           1611    (αντί για 1627 σήμερα)

Ο Β’ (δηλ το 60% των συναδέλφων)                       1453    (αντί για 1627 σήμερα)

Ο Γ’  (δηλ το 10-20% των συναδέλφων)       875    (αντί για 1627 σήμερα)

 

Αν βλέπετε, επίσης, διαφορές στα ΣΕΝΑΡΙΑ Α, Β, Γ σε σχέση με τον πίνακά μου είναι γιατί κι αυτός είναι μόνο ένα μέρος της αλήθειας αφού οι μισθοί μπορεί να είναι πολύ μικρότεροι. Τα ποσά είναι ενδεικτικά και χρησιμεύουν για να δείξουν άλλο πράγμα, αφενός την ΑΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ για οτιδήποτε μισθολογικό κι αφετέρου τη ΣΤΑΣΙΜΟΤΗΤΑ.

Πχ αν κάποιος μπει στα 16 χρόνια στο βαθμό Δ’ δε σημαίνει ότι θα πάρει όσα λέει το αντίστοιχο κουτί του πίνακα(δηλ 1042) αλλά 977 που είναι ο βασικός του Δ’!!! Και ξεκινά από κει το μέτρημα των ΜΚ. Ουσιαστικά, η προϋπηρεσία μισθολογικά μηδενίζεται κι ο εργαζόμενός μας ξεκινά από την αρχή. Στην πράξη, έχει χάσει 6 χρόνια μισθολογικής ωρίμανσης, πράγμα που τον συνοδεύει και στους υπόλοιπους βαθμούς!!!

 

Τι σημαίνει πρακτικά η αδυναμία μου (κι όλων των άλλων) να φτιάξω ένα πίνακα τέλος πάντων με ό,τι θα παίρνουμε στο μέλλον ακριβώς;;; Τι σημαίνει η ανικανότητά μου να κανονικοποιήσω το μισθολογικό σύστημα σε ένα πινακάκι αντί να χρειάζομαι πολύπλοκες εξισώσεις του Excel;;; Μήπως ξεχάσαμε όλοι τα μαθηματικά μας;;; Μήπως η λειτουργία «Πίνακες» του Excel δε δουλεύει;;;

ΟΧΙ !!!

Σημαίνει ότι εξ’ ορισμού ΔΕΝ μπορεί να φτιαχτεί πίνακας σε λογικό μέγεθος (εκτός κι αν έχεις κβαντικό υπολογιστή…), γιατί ο πίνακας προϋποθέτει κάποια στοιχειώδη μορφή μαθηματικού μοτίβου ή συνόλου. Δηλαδή, πρέπει να φτιαχτούν τουλάχιστον 160.000 πίνακες, δηλαδή τουλάχιστον όσοι είμαστε, γιατί οι παράμετροι της εξίσωσης πλέον δε θα είναι μόνο μία (η προϋπηρεσία) αλλά δεκάδες. Άλλος παίρνει το βαθμό Δ’ στα 10 χρόνια, άλλος στα 11, άλλος στα 12, άλλος στα 13, κ.ο.κ. Αλλά, κι από αυτούς που θα πάρουν το βαθμό Δ’, άλλος θα πάρει το ΜΚ στα 2 χρόνια, άλλος στα 3, άλλος στα 4 κ.ο.κ. Οι συνδυασμοί είναι σχεδόν άπειροι και χωρίς δυνατότητα πρόβλεψης, όπως τώρα, παρά μόνο αναδρομικής καταγραφής σε έναν υπηρεσιακό φάκελο.

Σε απλά ελληνικά, σημαίνει ότι ΚΑΘΕ εκπαιδευτικός θα έχει τη ΔΙΚΗ του μισθολογική εξέλιξη. Σημαίνει ότι κανείς δε θα παίρνει τον ίδιο μισθό με το διπλανό του. Σημαίνει σύντομα ατομικές συμβάσεις εργασίας.

 

Καταλάβατε πού είναι το ζουμί του «Ενιαίου» ΝΜ;;;

Καταλάβατε τις οριζόντιες, κάθετες και διαγώνιες(!) διαιρέσεις μες στον κλάδο;;;

Καταλάβατε το θρυμμάτισμα του κλάδου σε 160.000 κομμάτια, όσοι ακριβώς είμαστε;;;

Καταλάβατε το σκοτωμό μες στα σχολεία για το ποιος θα προαχθεί;;;

Καταλάβατε τη σφαγή  για το ποιος ΔΕΝ θα μείνει στάσιμος;;;

 Παρακάτω…

Ποιος θα κρίνει το ΜΚ μας ή το βαθμό μας; Το Συμβούλιο Αξιολόγησης ή το οικείο Υπηρεσιακό Συμβούλιο.

Και πώς θα ξέρει το Συμβούλιο Αξιολόγησης ή το οικείο Υπηρεσιακό Συμβούλιο τι κάνουν 2.000 εκπαιδευτικοί, όσους περίπου έχει στην αρμοδιότητά του ένα σημερινό Υ.Σ.;;; Με ένα συνδυασμό ποσοτικών και ποιοτικών στοιχείων ή, σε απλά ελληνικά, με την επίτευξη αριθμητικών στόχων (τι είναι στόχοι άραγε στο σχολείο και πώς πετυχαίνει κανείς το 50% των στόχων για να πάρει το ΜΚ;;;) και με την έκθεση αξιολόγησης του προσώπου που θα μας ξέρει καλύτερα – του Διευθυντή – σχετικά με τη ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ μας (!!! άρθρο 4 παρ. 1 εδάφιο ββ). Δηλαδή, θα ανταγωνιζόμαστε μεταξύ μας για να επιτύχουμε τους στόχους μας (πχ βαθμολογία μαθητών σε Πανελλαδικές;;;) ή την εύνοια του διευθυντή, του οποίου, επίσης, ο μισθός θα εξαρτάται από την απόδοσή μας. Μάλιστα, αν ΔΕΝ πετύχουμε τους μισούς τουλάχιστον στόχους μας και ΔΕΝ πάρουμε ΜΚ, τότε ο χρόνος υπηρεσίας μας ΔΕΝ ΥΠΟΛΟΓΙΖΕΤΑΙ ΚΑΝ για τη βαθμολογική εξέλιξη (άρθρο 4 παρ. 1 εδάφιο γ). Επίσης, αν ΔΕΝ πετύχουμε τους στόχους μας με βάση το Συμβούλιο Αξιολόγησης, τότε συνολικά η μονάδα μας (δηλ το ΣΧΟΛΕΙΟ μας) μπορεί να πάρει αρνητική έκθεση αξιολόγησης (άρθρο 4 παρ. 3).

Το Κίνητρο Επίτευξης Στόχων:

Ποιος, πώς, τι και γιατί του τεχνοκρατικού φονταμενταλισμού

 Στο άρθρο 16 του ΝΜ αναφέρεται η παροχή του Κινήτρου Επίτευξης Στόχων(ΚΕΣ). Εκεί σημειώνεται ότι θα δίνεται ένα επιπλέον ποσό 10-25 % επί του βασικού σε κάθε υπάλληλο που πιάνει τους στόχους του. Δε θα αναλύσουμε εδώ το ΚΕΣ, απλά θα βάλουμε κάποια απλά ερωτήματα:

• Ποιος θα καθορίζει τους στόχους σε κάθε κλάδο και υπηρεσία;;;
• Πώς θα καθορίζονται οι στόχοι σε κάθε κλάδο και υπηρεσία;;;
• Ποιος και πώς θα αξιολογεί την επίτευξη των στόχων;;

Το νομοσχέδιο μιλά αόριστα για αυτά, αναφέροντας μόνο ένα «Συμβούλιο Αξιολόγησης» και «υπάρχοντα συστήματα αξιολόγησης» σε κάποιους κλάδους. Δυστυχώς, δεν μπορούμε να έχουμε περισσότερες πληροφορίες σε αυτήν τη φάση. Πάντως, από τη μέχρι τώρα εμπειρία μας από τα Συμβούλια που κρίνανε τα στελέχη, ο κανόνας αρκετές φορές ήταν η ημετεροκρατία κι οι πελατειακές σχέσεις. Ελπίζω, επίσης, να μη φτάσει να χρειάζεται για κάθε υπάλληλο κι άλλος ένας αξιολογητής!

 Όμως, το πιο σημαντικό είναι το ΤΙ ακριβώς θα αξιολογείται. Θα δώσω μερικά παραδείγματα για να δείξω το ανεδαφικό, το αστείο και το επικίνδυνο του όλου συστήματος του ΚΕΣ.

Τι σημαίνει «επίτευξη στόχων»

• για ένα νηπιαγωγό, ένα δάσκαλο, έναν καθηγητή;;
• για ένα γιατρό ή για ένα νοσηλευτή;;
• για έναν πυροσβέστη;;
• για ένα ΜΑΤατζή;;(ωχ!)
• για ένα στρατιωτικό;;
• για έναν ιερέα;;
• για έναν υπάλληλο του ΙΚΑ;;
• για έναν οδοκαθαριστή;;
• κτλ κτλ

Από τη στιγμή που το ΤΙ του ΚΕΣ είναι τόσο ασαφές, αναρωτιέται κανείς ΓΙΑΤΙ να μπει στην προσπάθεια η κυβέρνηση να το καθιερώσει, ενστερνιζόμενη την κουλτούρα των πολυεθνικών επιχειρήσεων. Υπάρχουν, κατά τη γνώμη μου, αρκετοί λόγοι:

• Το ΚΕΣ χρησιμοποιείται καταρχάς σαν τυράκι για να πέσουν οι εργαζόμενοι του δημοσίου στην πολύ μεγαλύτερη κι επικίνδυνη φάκα του ΝΜ.
• Μήπως, όμως, η «επίτευξη των στόχων» χρησιμοποιείται, επίσης, για να ευνοήσει τους ημέτερους ή αλλιώς «τα δικά μας παιδιά»;;; Ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία φορά θα είναι…
• Το ΝΜ παράγει στην πράξη ένα μισθολογικό χάος όπου όλα σχεδόν τα μισθολογικά σενάρια είναι, όπως είδαμε, δυνατά. Το ΚΕΣ υποτίθεται ότι «αντικειμενικοποιεί» αυτό το ΧΑΟΣ και επιβραβεύει, αντισταθμιστικά και λογικοφανώς, την προσπάθεια του ευσυνείδητου υπαλλήλου. Είναι απαραίτητο αυτό το επίχρισμα λογικής (που δεν αντέχει ούτε στο πιο ελαφρύ ξύσιμο της επιφάνειάς του) για να καλυφθεί έτσι αυτό το βαθιά ταξικό και πολιτικά χρωματισμένο σύστημα δημόσιας διοίκησης που καθιερώνει το ΝΜ. Ουσιαστικά, η «επίτευξη των στόχων» χρησιμοποιείται ως ένας ουδετεροφανής φερετζές για όλη τη σχετικότητα και την επαγόμενη βαρβαρότητα του ΝΜ.
• Είναι αδύνατον, όμως, ακόμη και για τους ακραίους φονταμενταλιστές τεχνοκράτες δημιουργούς του ΝΜ, να αντέξουν πολιτικά τέτοια σχετικότητα και για αυτό προσπαθούν να δημιουργήσουν μια «αντικειμενική» πραγματικότητα  στόχων που καθορίζεται πέρα και πάνω από τον υπάλληλο. Οι τεχνοκράτες του ΝΜ παίρνουν τα χειρότερα στοιχεία από το φιλοσοφικό ρεύμα του ακραίου θετικισμού και δημιουργούν μια αντεστραμμένη, μεταφυσική και ιδεαλιστική πραγματικότητα στόχων στους οποίους πρέπει ΟΛΟΙ οι υπάλληλοι να τείνουν.
• Ο εργαζόμενος που δεν συμφωνεί με αυτή τη μεταφυσική είναι για τους τεχνοκράτες του ΝΜ ανίκανος. Είναι δική του ευθύνη που δεν έπιασε τους στόχους και άρα δική του ευθύνη που δε θα επιβραβευθεί μισθολογικά, δηλαδή δε θα πάρει το ΚΕΣ. Η Διοίκηση είναι αθώα για ό,τι του συμβαίνει.
• Παρά την αγωνιώδη προσπάθεια των τεχνοκρατών του ΝΜ να παρουσιάσουν μια αντικειμενικότητα, με το ΚΕΣ (κι όλο το ΝΜ) στην πράξη διαλύουν, πιστοί στη μεταμοντέρνα τους φιλοσοφία, την ισότητα και ομοιότητα στον κλάδο. Η μεγάλη αφήγηση του κλάδου καταρρέει. Ο εργαζόμενος που ξεκινούσε με σταθερό μισθό σε μια σταθερή δουλειά και ανέβαινε τα κλιμάκια κανονικά δε θα υπάρχει πια. Θα υπάρχει μόνο ένα άτομο, γυμνό απέναντι στον εργοδότη του, χωρίς συγκεκριμένο παρελθόν (=προϋπηρεσία) και μέλλον (=ανέλιξη) παρά μόνο με ένα αβέβαιο παρόν. Χωρίς συλλογική συνείδηση, αφού όποιες τέτοιες παραστάσεις είχε (= «όλοι παίρνουμε το ΜΚ 15 στα 5 χρόνια») χάνονται. Χωρίς σταθερές παρά μόνο παραμέτρους μιας εξίσωσης, το γράψιμο της οποίας έγινε με το πρόσχημα ενός ατελείωτου ΧΡΕΟΥΣ πριν από πολλά-πολλά χρόνια. Ένας εργαζόμενος ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ.

Βλέπεται πώς κουμπώνει το ΚΕΣ και το ΝΜ ιδεολογικά με όλες τις νεοφιλελεύθερες δοξασίες, πρακτικές και λειτουργίες του Νέου Σχολείου;;;

Μια παρέκβαση: η πολιτική λειτουργία του Νέου Μισθολογίου

Το Νέο Μισθολόγιο συνοψίζεται σε 2 βασικά συνθήματα που θα θυμίσουν (και δικαίως…) το 1984 του George Orwell και τα οποία στοχεύουν στην πολιτικοιδεολογική πειθάρχηση του εργαζόμενου:

Η ΕΤΕΡΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΙΑΙΟΤΗΤΑ

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΑΡΟΝ

Ας τα δούμε λίγο πιο προσεκτικά.

Τι σημαίνει το πρώτο σύνθημα «Η ΕΤΕΡΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΙΑΙΟΤΗΤΑ»;;; Το ΝΜ δημιουργεί πολλές (είπαμε, σχεδόν άπειρες…) κατηγορίες υπαλλήλων. Στην πράξη, κάθε υπάλληλος χαρτογραφεί σε terra incognita τη δική του προσωπική υπηρεσιακή (μισθολογική κι βαθμολογική) διαδρομή, χωρίς καμιά σιγουριά και βεβαιότητα. Ο κλάδος και το δημόσιο συνολικά – άρα κι ένα  σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας – θρυμματίζεται σε εκατοντάδες χιλιάδες κομμάτια που το ένα κοιτά να φάει κανιβαλικά το άλλο. Οπότε, ποιος είναι ο μόνος τρόπος για να διασφαλίσει ένας εκπαιδευτικός την ομαλή υπηρεσιακή του ανέλιξη; Απλά, να προσπαθήσει να πειθαρχήσει στις άνωθεν υπηρεσιακές, παιδαγωγικές και πολιτικοσυνδικαλιστικές εντολές. Να συμμορφωθεί, δηλαδή, σε ένα όσο το δυνατόν πιο συγκεκριμένο πρότυπο εκπαιδευτικού, από το οποίο όποιος ξεφεύγει θα μένει στάσιμος. Ιδού πώς μέσα από την ετερότητα, δηλαδή τις ατομικές συμβάσεις του ΝΜ, ο εργαζόμενός μας υποχρεώνεται να μπει σε ένα ΕΝΙΑΙΟ καλούπι εκπαιδευτικού. Ιδού γιατί ονομάζεται ΕΝΙΑΙΟ ΜΙΣΘΟΛΟΓΙΟ.

Τι σημαίνει το δεύτερο σύνθημα ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ;;; Η γιαγιά μου έλεγε «πιάσου, παιδί μου, από θυρίδα κι ό,τι να ’ναι». Εννοούσε να μπω στο δημόσιο γιατί, όπως ήταν πανελλαδικώς γνωστόν από την εποχή του Ελ. Βενιζέλου μέχρι να αναλάβει ο ΓΑΠ, όσα και να παίρνεις ΘΑ ΤΑ ΠΑΡΕΙΣ βρέξει-χιονίσει. Μάλιστα, ο Κ. Τσουκαλάς, στο βιβλίο του «Εξάρτηση κι Αναπαραγωγή», εξηγεί γιατί αυτή η υπαλληλολατρεία των Ελλήνων είναι η ρίζα της μορφωσιολατρείας τους, η αιτία που τόσοι Έλληνες γονείς, ακόμη και τώρα, βλέπουν το πτυχίο και γενικά τις σπουδές ως μια μορφή κοινωνικής ανέλιξης. Όλο αυτό με το ΝΜ ανατρέπεται γιατί, όπως είδαμε, είναι αδύνατον να προβλέψεις το βαθμολογικό και μισθολογικό σου μέλλον. Όμως, ο άνθρωπος, δεν μπορεί να ζει έτσι, ειδικά ένας εργαζόμενος που μπήκε στο Δημόσιο ακριβώς για τη σιγουριά και την ασφάλειά του. Οι άνθρωποι εκ φύσεως επιζητούν τη σταθερότητα στη ζωή τους. Πώς, λοιπόν, θα το πετύχει αυτό πιο εύκολα ένας πραγματικός εργαζόμενος εκπαιδευτικός με οικογένεια και υποχρεώσεις;;; Απλά, αφού η δομή του ΝΜ δεν του το επιτρέπει (σε αντίθεση με το τωρινό σύστημα όπου με ακρίβεια μπορεί να προβλέψει πόσα θα παίρνει στα 7, 17, 27 χρόνια υπηρεσίας)  θα κοιτάξει να κανονικοποιήσει ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ το μέλλον του όσο πιο πολύ μπορεί. Ή αλλιώς, να γίνει όσο το δυνατόν πιο προβλεπόμενος στο ΠΑΡΟΝ (…κάτι μου θυμίζει αυτή η ορολογία…) ώστε να γίνει όσο το δυνατόν πιο προβλέψιμο το ΜΕΛΛΟΝ του. Δηλ, να συμμορφωθεί σε ένα ενιαίο πρότυπο εκπαιδευτικού κτλ κτλ, όπως είδαμε και πριν.

Οι Στόχοι του Νέου Μισθολογίου

Το ΝΜ, λοιπόν, πετυχαίνει τους εξής στόχους:

• Μειώνει άμεσα τους μισθούς μας με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το βιοτικό μας επίπεδο αλλά και για τη δημόσια παιδεία. Σπρώχνει τους εκπαιδευτικούς, ιδίως τους νέους, στο βιοπορισμό το απόγευμα και στην απαξίωση της κανονικής τους δουλειάς. Δημιουργεί δηλαδή ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΧΟΛΕΙΟ και κατ’ επέκταση ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΔΗΜΟΣΙΟ. Αλλά και μια δημόσια διοίκηση καθετοποιημένη, αυταρχική, δυσλειτουργική και, σε τελική ανάλυση, αναποτελεσματική. Μήπως είναι αυτό τελικά το ζητούμενο του ΝΜ κι όχι το αντίθετο;
• Θα συμβάλει καθοριστικά στην ύφεση, ιδίως στις μικρές επαρχιακές πόλεις, που στηρίζονται στο εισόδημά μας.
• Προάγει τον ανελέητο ανταγωνισμό μεταξύ των εκπαιδευτικών μες στο ίδιο σχολείο αλλά και μεταξύ των σχολείων, ιδίως με την καθιέρωση του Κινήτρου Επίτευξης Στόχων (άλλο, ξεχωριστό κεφάλαιο του ΝΜ αυτό που, όμως, κινείται στην ίδια ακριβώς λογική…). Ενισχύει την εταιρική κουλτούρα των πολυεθνικών και τον κοινωνικό δαρβινισμό με όλα τα συνεπακόλουθα νοσηρά φαινόμενα που έχει βιώσει όποιος έχει και την ελάχιστη εμπειρία από  μια μεγάλη ιδιωτική επιχείρηση ενώ υπονομεύει έννοιες όπως η συναδελφική αλληλεγγύη κι η αλληλοβοήθεια. Δείτε για αυτό τη θαυμάσια ταινία του Ken Loach «The Navigators”.
• Οξύνει τις κάθετες διαιρέσεις μες στον κλάδο αφού η σχέση αρχικού-καταληκτικού μισθού πηγαίνει από το 1:1,6 στο 1:2,8 (δηλαδή 577 για το νέο του ΙΚΑ προς 1611 για τον Α’).
• Οξύνει τις οριζόντιες διαιρέσεις και διαλύει πραγματικά τη συλλογικότητα μες στο σχολείο και στον κλάδο, αφού κανείς δε θα παίρνει τον ίδιο μισθό με το διπλανό του, ακόμη κι αν έχει τα ίδια χρόνια και προσόντα. Σε απλά ελληνικά, το Νέο Μισθολόγιο ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΝΙΑΙΟ αλλά ακριβώς το αντίθετο. Με μια νομοθετική πράξη που αναφέρεται σε έναν ολόκληρο κλάδο κάτω από τον οργουελικό τίτλο ΕΝΙΑΙΟ, εξατομικεύεται η σχέση εργοδότη-εργαζόμενου. Ουσιαστικά το ΝΜ είναι το ενδιάμεσο στάδιο για τις ατομικές συμβάσεις εργασίας των εκπαιδευτικών.
• Εφαρμόζει προς το παρόν την τακτική του διαίρει και βασίλευε αφού κόβει το 1/3 του μισθού στους νέους ενώ στους παλιούς το 1/7. Υπάρχουν, πάντως, περισσότεροι λόγοι ανησυχίας αν είναι κανείς παλιός, δηλ άνω της 20ετίας, κι ας νομίζει το αντίθετο. Γιατί τουλάχιστον όσον αφορά στους νέους, η κυβέρνηση δείχνει ότι θέλει ένα υποαμειβόμενο εκπαιδευτικό προσωπικό το οποίο θα εκμεταλλεύεται για δεκαετίες. Ενώ όσον αφορά στους παλιούς, που έχουν αντικειμενικά μικρότερο ωράριο κοστίζοντας περισσότερα χρήματα, στρώνει το έδαφος για την προσυνταξιοδοτική εφεδρεία, με άλλα λόγια για ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ. Το νομοσχέδιο, άλλωστε, είναι σαφές: εξαιρεί τους εκπαιδευτικούς «…ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΡΕΧΟΥΣΑ ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ…» από την εφεδρεία. Ποιος νομίζετε ότι θα απολυθεί πιο εύκολα; Ο νέος που κοστίζει 800 ευρώ και δουλεύει 21-24 ώρες (και βάλε…) ή ο παλιός που κοστίζει 1300 και δουλεύει 16;;;
• Συνδυάζει και συνδέει, με κλασικούς μαρξιστικούς όρους, την εξαγωγή απόλυτης και σχετικής υπεραξίας στο μέλλον. Δηλαδή ΚΑΙ κόβει λεφτά από τον εργαζόμενο ΚΑΙ αυξάνει την παραγωγικότητά πιέζοντάς τον σε βαθμό ξεζουμίσματος. Για να μην υποστείς δηλαδή μείωση μισθού και χειρότερες εργασιακές συνθήκες πρέπει να δουλεύεις όλο και περισσότερο.
• Δεν είναι τυχαίο ότι σε άλλες χώρες όπου αυτό το σύστημα εφαρμόζεται ο Μέσος Όρος παραμονής των συναδέλφων στη δουλειά είναι 15 χρόνια, γιατί απλά το ΝΜ σπρώχνει τον εκπαιδευτικό  ΕΚΤΟΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ.
• Τινάζει στον αέρα, έτσι, τα συνταξιοδοτικά ταμεία, αφού η φυγή των παλαιότερων εκπαιδευτικών θα τα επιβαρύνει ανεπανόρθωτα.
• Ενισχύει την ιδιωτική εκπαίδευση γιατί όχι απλά ιδιωτικοποιεί τη δημόσια εκπαίδευση αφού ενστερνίζεται αξίες κι ιδέες του ιδιωτικού επιχειρείν αλλά και αποψιλώνει την τελευταία από το εκπαιδευτικό της προσωπικό και υποβαθμίζει τη δημόσια παιδεία.
• Στρώνει το έδαφος για ένα πιο εντατικοποιημένο, εξεταστικοκεντρικό σχολείο στο άμεσο μέλλον για εκπαιδευτικούς και κατ‘ επέκταση για μαθητές. Αν τα λεφτά του εκπαιδευτικού ή οι πόροι του σχολείου εξαρτώνται από το ποσοστό επιτυχίας των μαθητών του στις Πανελλαδικές ή Περιφερειακές εξετάσεις (για πιο μικρές ηλικίες), τι τον εμποδίζει από το να τα πιέσει ακόμη πιο πολύ από σήμερα ή αλλιώς να διώξει κάποιους μαθητές (τους πιο αδύναμους) από το μάθημα ώστε να βελτιώσει τα ποσοστά του και να πιάσει τους στόχους του;;;
• Περιορίζει την παιδαγωγική ελευθερία αφού, στην πράξη, όποιος δε συμμορφώνεται με το Αναλυτικό Πρόγραμμα Σπουδών και, κυρίως, με το αυστηρό χρονοδιάγραμμά του και το κυνήγι της ύλης, βάζει σε σοβαρό κίνδυνο τα λεφτά του!
• Οδηγεί σε φαινόμενα ψυχολογικής κατάρρευσης χιλιάδες εκπαιδευτικούς, λόγω της απότομης μετάβασης σε ένα πολύ πιο άσχημο εργασιακό καθεστώς. Δεν είμαστε ειδικοί για να κάνουμε μια ακριβή ανάλυση των ψυχολογικών επιπτώσεων του ΝΜ στους εργαζόμενους στο δημόσιο. Έχουμε, όμως, την παρεμφερή αρνητική εμπειρία του ιδιωτικού τομέα για να θυμόμαστε. Πόσες φορές, όταν ήμασταν στον ιδιωτικό, δεν αισθανθήκαμε εξαντλημένοι; Πόσες φορές δεν είχαμε ψυχοσωματικά φαινόμενα από το άγχος;; Πόσοι εκπαιδευτικοί άραγε, ιδίως του ιδιωτικού τομέα, δεν ζητούν ιατρική βοήθεια για την κλονισμένη τους ψυχική υγεία;;; Πόσες φορές δε γυρέψαμε να έχουμε τη δουλειά μας με ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ συνθήκες;;; Πόσοι επιλέξαμε άραγε το δημόσιο σχολείο (και γενικά το δημόσιο…) ΚΑΙ για αυτόν το λόγο;;; Και ποιον άραγε συμφέρει να υπάρχουν δάσκαλοι, ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας, γιατροί και μηχανοδηγοί αγχωμένοι για την «επίτευξη των στόχων» τους;;; Αύριο, θα είναι άραγε τόσο μακριά η France Telecom, όπου συνέβη μια παρεμφερής απότομη μετάβαση στο εργασιακό καθεστώς και ακολούθησαν 60 αυτοκτονίες μέσα σε 3 χρόνια;;; (βλ. και το Spiegel http://www.spiegel.de/wirtschaft/unternehmen/0,1518,759124,00.html )
• Το ΝΜ στρώνει το έδαφος για αλλαγές στις υπηρεσιακές μεταβολές (μεταθέσεις-αποσπάσεις-κτλ), αφού με βάση την ιστορική εμπειρία της δεκαετίας του ’70, όταν εφαρμόστηκε μια παραλλαγή αυτού του «νέου» μισθολογίου, η έκθεση του Υπηρεσιακού Συμβουλίου χρησιμοποιείται ΚΑΙ για αυτόν το σκοπό.
• Περιορίζει δραματικά τις δυνατότητες αντίδρασης του κλάδου σε οποιαδήποτε μελλοντική επιδείνωση των εργασιακών συνθηκών, αφού ο παραδοσιακός τρόπος αντίδρασης απέναντι σε αυτήν (δηλαδή η ΑΠΕΡΓΙΑ) είναι σχεδόν αδύνατος σε συνθήκες γενικευμένης και συνεχούς απομείωσης του εισοδήματος. Εδώ βρίσκουν και την πρέπουσα απάντησή τους διάφοροι καταστροφολόγοι, ιδίως στην Αριστερά, που ελπίζουν σε καταστροφή των πάντων για να …έρθει ο κόσμος πιο κοντά στην Επανάσταση. Άραγε, δεν καταλαβαίνουν ότι σε συνθήκες κοινωνικής καταστροφής η πολιτική συντριβή οποιουδήποτε προοδευτικού μορφώματος είναι πιο εύκολη;; Οι χειρότερες υλικές συνθήκες δεν οδηγούν απαραίτητα στην αντίδραση αλλά, αντίθετα, υποδουλώνουν τη συνείδηση περισσότερο.
• Τσακίζει το συνδικαλισμό, ιδίως τον αντικυβερνητικό, αφού, στην πράξη, όποιος μετέχει σε ψηφοδέλτιο αντικυβερνητικό και συγκρουστεί με τη διοίκηση, όπως συχνά-πυκνά γίνεται, θα κινδυνεύει με μισθολογική και βαθμολογική στασιμότητα. Δηλαδή, στρώνει το έδαφος για τη ρουφιανιά, το γλείψιμο, την εργασιακή ανασφάλεια, κτλ.
• Διαμορφώνει το μελλοντικό πολιτικό πλαίσιο μες στο οποίο οι όποιες παροχές που θα δίνονται στους εκπαιδευτικούς, αν δίνονται, θα είναι στην καλύτερη περίπτωση μια παροχή «προσωπικής διαφοράς». Η ασφυκτική δομή, όμως, του ΝΜ θα παραμένει.
• Εξισώνει όλες τις δουλειές ΠΕ στο Δημόσιο (ίδιος ο γιατρός, ίδιος ο στρατιωτικός, ο σιδηροδρομικός, ίδιοι όλοι –  τι έγινε;; μπολσεβίκοι είναι στο σημερινό ΠΑΣΟΚ;;;)  και ενταφιάζει τα όνειρα για κλαδική σύμβαση εργασίας στην εκπαίδευσης.
• Αφού διαλύει τη συλλογικότητα πολλαπλά και δείχνει τον ατομικό δρόμο για τους συναδέλφους, μετατοπίζει αισθητά τον ιδεολογικό Μέσο Όρο του κλάδου και κατ’ επέκταση του Δημοσίου προς το συντηρητικότερο (για την ακρίβεια, προς το πιο νεοφιλελεύθερο…), πράγμα που θα έχει πολλαπλές επιπτώσεις στην ελληνική κοινωνία μεσοπρόθεσμα. Είναι άραγε σπάνιες οι φορές που ο κλάδος σε επίπεδο ηγεσίας και βάσης έχει παρέμβει σε κοινωνικά θέματα με καίριο τρόπο;; Είναι ψέμα ότι οι εκπαιδευτικοί, ακριβώς λόγω του ειδικού ρόλου που έχουν στους Ιδεολογικούς Μηχανισμούς του Κράτους, αποτελούν τη ραχοκοκαλιά προοδευτικών κινήσεων, συλλογικοτήτων, κ.ά.;;;
• Γίνεται δηλαδή μια προσπάθεια μετατόπισης του κοινού νου των εκπαιδευτικών και των μαθητών τους. Η κοινή λογική(το common sense), άλλωστε, δεν είναι δεδομένο σε κάθε εποχή. Ας πούμε, πριν από 2 χρόνια θεωρούσαμε δεδομένο να αναρωτιόμαστε τι θα ΠΑΡΟΥΜΕ του χρόνου. Τώρα, θεωρούμε δεδομένο να αναρωτιόμαστε τι θα ΧΑΣΟΥΜΕ του χρόνου.

Σύνοψη (και μια αισιόδοξη νότα…)

Το ΝΜ έχει πολλαπλές επιπτώσεις, καταρχάς στους εργαζόμενους Έλληνες δημόσιους υπαλλήλους και, στη συνέχεια, σε όλα τα δημόσια αγαθά. Το ΝΜ σημαίνει:

• Αδιάφοροι, λιγότεροι και κακοπληρωμένοι εκπαιδευτικοί.
• Γιατροί και νοσηλευτές που θα αδυνατούν να θεραπεύσουν τους ασθενείς τους.
• Εφοριακοί-τελωνειακοί που θα λαδώνονται.
• Σιδηροδρομικοί που θα οδηγούν τρένα σε συνεχή ατυχήματα.
• Αρχαιολόγοι που θα μπουν σοβαρά στον πειρασμό της αρχαιοκαπηλίας.
• Στρατιωτικοί και αστυνομικοί που θα συμπληρώνουν με άλλους τρόπους τα εισοδήματά τους. Κ.ά. κ.ά. κ.ά.

Το ΝΜ σημαίνει ουσιαστικά την πλήρη παράδοση του δημόσιου στους ιδιώτες. Αφορά όλους τους πολίτες της Ελλάδας. Το ΝΜ «κουμπώνει» με όλους τους άλλους νόμους και διατάγματα, προΜνημονιακά και Μνημονιακά, που αυταρχικοποιούν και διαλύουν το δημόσιο σχολείο, το δημόσιο νοσοκομείο, το δημόσιο σύστημα μεταφορών, κτλ. Το ΝΜ είναι ένα οικονομικό, διοικητικό, πολιτικό, ιδεολογικό εξάμβλωμα, την κατάργηση του οποίου πρέπει κάθε προοδευτικό μόρφωμα και πολίτης στη χώρα μας να κάνει σημαία του. Κάθε λαϊκό κίνημα στο μέλλον πρέπει να έχει ως στόχο την κατάργησή του αφού δεν μπορεί να μεταρρυθμιστεί ούτε να βελτιωθεί γιατί είναι δομημένο ολόκληρο με την ίδια αντιλαϊκή φιλοσοφία.

 Είναι, λοιπόν, όλα μαύρα για μας;;; ΌΧΙ!

Παρά την άσχημη κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε ως εκπαιδευτικό και λαϊκό κίνημα (αυτό φαίνεται μόνο και μόνο από το γεγονός ότι ΔΕΝ φοβήθηκαν να καταθέσουν κάτι τέτοιο …δηλαδή δεν ΜΑΣ φοβήθηκαν…), το ΝΜ εμπεριέχει μέσα του τους σπόρους της καταστροφής του στο μέλλον. Αυτό δεν το λέμε από μια ψυχολογική διάθεση άρνησης του προφανούς στην οποία έχει περιπέσει ο κλάδος και πολλοί Έλληνες για να αντέξουν. Ούτε διακατεχόμαστε από ένα μεταφυσικό μεσσιανισμό. Όχι, ο προβληματισμός μας είναι βαθύτατα υλικός:

• Πρώτα και κύρια, η μείωση του εργατικού εισοδήματος χωρίς την ταυτόχρονη υποτίμηση του κόστους των αγαθών και των υπηρεσιών (μια «περίεργη» εσωτερική υποτίμηση) που δημιουργεί δυνάμει εκρηκτικές καταστάσεις άμεσα.
• Αλλά και οι κάθετες και, κυρίως, οριζόντιες διαιρέσεις που δημιουργεί το ΝΜ.
• Οι αντιφάσεις που οξύνει σε βαθμό τρομαχτικό εντός του δημοσίου.
• Η απότομη προλεταριοποίηση των μεσαίων στρωμάτων.
• Η απίσχναση των δημόσιων αγαθών.
• Η αποστέρηση της πολιτικής διαμεσολάβησης για τις μεγάλες κυβερνητικές παρατάξεις κι η αλλαγή του συνδικαλισμού που θα αγριέψει.

…. όλα αυτά είναι μακροπρόθεσμα μη διαχειρίσιμες αντιφάσεις από τους κυρίαρχους. Χρέος των προοδευτικών πολιτικών δυνάμεων του τόπου είναι να παρέμβουν όχι μόνο για να μην ψηφιστεί το ΝΜ αλλά,  ακόμη κι αν συμβεί αυτό, να οξύνουν αυτές τις αντιφάσεις και να αποκαλύπτουν τον ισοπεδωτικό ρόλο του ΝΜ μέχρι την τελική κατάργησή του.

Επίλογος

 Θα είμαστε εκεί. Μετά από πολλά χρόνια και αγώνες. Εκείνη την ημέρα που μια προοδευτική, (φιλο)λαϊκή και πατριωτική κυβέρνηση, ανάμεσα στα πρώτα μέτρα που θα πάρει, θα είναι κι η ολοκληρωτική αναίρεση αυτού του άθλιου και αντιλαϊκού νομικού τερατουργήματος. Και δε θα φωνάζουμε πάλι «Στις 18 Σοσιαλισμός» αλλά «Όχι πια άλλη βαρβαρότητα».

Προς το παρόν, συνάδελφοι, έχουμε ΑΠΕΡΓΙΑ.

* Ο Π. Ντούλας είναι καθηγητής αγγλικών και συμμετέχει στις Παρεμβάσεις ΔΕ