Όταν σου κλέβουν το ψωμί και το μέλλον, όταν ρημάζουν και ξεπουλάνε το λαό και τον τόπο σου, όταν διαλύουν τη δημόσια παιδεία είναι δίκαιο να εξεγείρεσαι!
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥΣ
Oι καταλήψεις των σχολείων, όπως και αυτές των ΑΕΙ – ΤΕΙ ή των δημοσίων κτιρίων, δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Αντανακλούν τη συσσωρευμένη οργή του λαού και της νεολαίας από την εφαρμογή του πολεμικού σχεδίου κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ που μας εξαθλιώνει. Αντί, λοιπόν, “να ξορκίζουμε” τις καταλήψεις «καλύτερα να τις καταλάβουμε»…
Το μαθητικό κίνημα έχει -ακόμα- τη θεσμική αυτονομία του. Από τη δεκαετία του ’80 οι μαθητές εκλέγουν τα όργανά τους και συμμετέχουν στη ζωή του σχολείου. Δεν θα πάμε, λοιπόν, πίσω ακόμα και από το πνεύμα της υπάρχουσας νομοθεσίας… Πολλοί ισχυρίζονται ότι η κατάληψη είναι «νομικά παράνομη». Αλλά η μη παράδοση βιβλίων, οι περικοπές κατά 50% στα χρήματα των σχολικών επιτροπών, τα DVD, οι συγχωνεύσεις, το πτυχίο χωρίς αντίκρυσμα, η απότομη φτώχεια, η περιθωριοποίηση της νεολαίας που καταδείχνουν απόλυτη απαξίωση και παρακμή, πόσο νόμιμα τους φαντάζουν;
Ήδη εδώ και μέρες, τα εντεταλμένα κοράκια της παραπληροφόρησης κατακλύζουν τα κανάλια με “καταστροφές και βανδαλισμούς”, η γερμανίδα επίτροπος στο Υπ. (τρόπος του λέγειν) Παιδείας προαναγγέλλει μαθήματα Σαββατοκύριακα και Χριστούγεννα και απειλεί (εμμέσως πλην σαφώς) όσους καθηγητές και διευθυντές “δεν ανοίγουν τα σχολεία”! Σαν ώριμο φρούτο, μετά απ’ όλα αυτά, ήρθε και η “παραγγελία” του Εισαγγελέα του Α. Πάγου, που ανάβει, στην ουσία, το πράσινο φως για την καταστολή των μαθητικών κινητοποιήσεων και την κατατρομοκράτηση των μαθητών. Τα προβλήματα των σχολείων και οι ενδεχόμενες αντιθέσεις οφείλουν να επιλύονται με πειθώ, διάλογο, δημοκρατία, πολύ περισσότερο σήμερα, σε καιρό γενικευμένης αναταραχής, κινητοποιήσεων, ξεσηκωμού. Oι εισαγγελείς και η αστυνομία δεν έχουν κανένα ρόλο και λόγο στο χώρο της παιδείας. Oι εκπαιδευτικοί δεν είναι καταδότες, ούτε κατασταλτικά όργανα του κράτους. Ποτέ πουθενά και για κανένα λόγο!
Είμαστε στο πλευρό των μαθητών μας. Δεν είμαστε Πόντιοι Πιλάτοι, ούτε στρουθοκάμηλοι. Αν το σχολείο δεν εμπνέει, δεν είναι ελκυστικό, αν οδηγεί στο πουθενά, αν είναι σχολείο της αμάθειας και της «νεανικής βαρεμάρας», θα το αλλάξουμε. Oι κρατούντες μας θέλουν συνενόχους και απορροφητήρες των κραδασμών, αυτών που γεννάει η άθλια πολιτική τους. Όχι, δε θα γίνουμε σαν κι αυτούς! Τα φυσικά και παιδαγωγικά παιδιά μας κάτι θέλουν, κάτι λένε, για κάτι αγωνιούν και αγωνίζονται, ακόμη κι αν δεν μπορούν να το περιγράψουν με τον καλύτερο τρόπο. Όταν το δάχτυλο δείχνει το φεγγάρι ας μην κοιτάμε λοιπόν, ως ηλίθιοι, το δάχτυλο…
Υποκινούμε τους μαθητές; Βεβαιότατα. Δάσκαλος που δεν παρακινεί, προωθεί και παροτρύνει τους μαθητές του είναι ανάξιος να φέρει αυτό το μέγιστο τίτλο. «Είτε με τα λόγια είτε με τη σιωπή διαπαιδαγωγούμε». Το καλύτερο μάθημα είναι το παράδειγμά μας.
Η μόρφωση είναι κυρίως ζήτημα ζωής. Εμείς οι εκπαιδευτικοί οφείλουμε να είμαστε στα μάτια και στο νου των μαθητών μας το άσβεστο παράδειγμα αγώνα, τιμιότητας, ήθους, επιστημοσύνης. Δε θα γίνουμε σκυφτοί, δειλοί και μοιραίοι, όπως μας θέλει το σύστημα.
Ας δώσουμε νόημα και περιεχόμενο στη ζωή των μαθητών μας. Η πιο μεγάλη κατάληψη είναι αυτή της ζωής μας.
Με συζητήσεις, αντιμαθήματα, ουσιαστικό πολιτισμό, φέρνοντας στα σχολεία μας ό,τι ζωντανό, υγιές κι ελπιδοφόρο διαθέτει αυτή η χώρα, αυτή η κοινωνία.
Την ώρα που ο πόλεμος έκρουσε την πόρτα μας ας μην εφευρίσκουμε διάφορες προφάσεις εν αμαρτίαις. Μπορεί τέτοιες ώρες “άλλος να μετράει τα αργύριά του, άλλος να ξορκίζει το κακό, κι άλλος να το ρίχνει στις ψαλμωδίες και τις ρητορείες”; Γνωρίζουμε και διδάσκουμε ιστορία και πολιτική, Δημοσθένη κι Αισχύλο. Αφηγούμαστε στη νέα γενιά την ιστορία της Αντιγόνης και τη σύγκρουσή της με τον Κρέοντα. Σκηνοθετούμε τον Προμηθέα όταν τον σέρνει στον Καύκασο το κράτος και η βία. Αναλύουμε το ταξίδι και το ρίσκο του Οδυσσέα. Υπογραμμίζουμε τη θυσία του Λαμπράκη, του Πέτρουλα, του Τεμπονέρα και κλείνουμε ευλαβικά το γόνατο στον Άρη Βελουχιώτη και το Νίκο Μπελογιάννη.
Ύστερα απ’ όλα αυτά είναι δυνατόν να μετράμε και να ξαναμετράμε το ισχνό μας εισόδημα και να λέμε «δεν μπορώ»; Να μπορέσεις δάσκαλε! ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΜΕ! Να πιστέψεις, να οργανωθείς και να μπορέσεις. Να βρεις νερό κάτω απ’ την άσφαλτο, να κηρύξεις ανυπακοή και αντίσταση, να θυμηθείς την ιστορία του τόπου σου και να δώσεις όραμα στους μαθητές σου. Δάσκαλος που δε διδάσκει με το παράδειγμά του είναι ανάξιος του ονόματός του. Δάσκαλος που δεν είναι ακλόνητος φάρος είναι ασύμβατος με τις ανάγκες της εποχής.
Κοιλοπονάει η χώρα· βοήθα την… βοήθα τον εαυτό σου και τα παιδιά σου.
Είμαστε οι πολλοί και έχουμε δίκιο, όλοι μαζί μπορούμε να νικήσουμε!
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΕΤΑΡΤΗ 5 ΟΚΤΩΒΡΗ
ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
ΠΑΛΛΑΪΚΟΣ ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ
«Μόνο ένα κτήνος μπορεί να συνιστά στους φτωχούς να κάνουν οικονομία… το να συνιστούμε οικονομία στους φτωχούς είναι κάτι τόσο εξωφρενικό, όσο και υβριστικό. Είναι σαν να συμβουλεύουμε έναν που πεινάει να τρώει λιγότερο»
( από το δοκίμιο του Όσκαρ Ουάιλντ «Ο άνθρωπος κάτω από το σοσιαλισμό», «The Soul of Man under Socialism» 1891)
Περιστέρι, 29/9/2011
ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ
Κάντε το πρώτο σχόλιο