Αγωνιστικές Παρεμβάσεις Συσπειρώσεις Κινήσεις ΔΕ
Συναδέλφισσες/φοι,
η 23η Μάρτη θα είναι μια ημερομηνία με αρνητικό ορόσημο όχι μόνο για την εκπαίδευση, αλλά και για ολόκληρο το δημόσιο τομέα, αν τα πράγματα μείνουν όπως είναι σήμερα. 400 από τους συναδέλφους μας που βγήκαν σε διαθεσιμότητα το καλοκαίρι θα απολυθούν. Μια τέτοια εξέλιξη μπορεί να απαντηθεί μόνο με δικούς μας συλλογικούς, αποφασιστικούς αγώνες.
Ο αγώνας για να αποτραπούν οι απολύσεις είναι ζήτημα ηθικό αλλά και βαθύτατα πολιτικό.
Ηθικό, γιατί στην περίοδο που ζούμε η αξιοπρέπεια, η αλληλεγγύη και η συναδελφικότητα, είναι όρος για να μπορούμε να κοιτάμε στα μάτια το συνάδελφο, αλλά και τον ίδιο μας τον εαυτό. Ας σκεφτεί ο καθένας μας πώς θα ήθελε να αντιδράσουν οι συνάδελφοί του, αν βρεθεί ο ίδιος στη θέση των απολυμένων. Και ας σκεφτεί ο καθένας πώς θα μπορέσει την επόμενη μέρα να μιλήσει στο μάθημα για τους αγώνες των λαών, την αλληλεγγύη, τις επαναστάσεις και τις εξεγέρσεις που μας χάρισαν την όποια ελευθερία γευτήκαμε, αν σήμερα διστάσει να στερηθεί κάποια μεροκάματα ενώ βλέπει τις ζωές των συναδέλφων του να καταστρέφονται.
Όμως η αγωνιστική απάντηση στις απολύσεις είναι και ζήτημα ουσιαστικό. Για πρώτη φορά μετά το 1911 θα απολυθούν μόνιμοι δημόσιοι υπάλληλοι και αυτοί θα είναι από την εκπαίδευση. Οι απολύσεις σημαίνουν την κατάργηση της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων και αλλάζουν πλήρως τις εργασιακές σχέσεις στην εκπαίδευση. Η απόλυση μπαίνει πλέον στην ημερίσια διάταξη και του δικού μας εργασιακού χώρου. Αν συνδυαστεί με τη δέσμευση της κυβέρνησης για νέες διαθεσιμότητες από το δημόσιο τομέα, και για 11.000 απολύσεις μέσα στο 2014, αλλά και με το σιδερένιο πλέγμα της αξιολόγησης που σιγά –σιγά οικοδομείται, είναι σαφές ότι στη θέση των συναδέλφων από τα ΕΠΑΛ, μπορεί να βρεθεί αύριο ο καθένας μας. Άλλωστε το τελευταίο διάστημα, όλοι έχουμε γίνει μάρτυρες της μεγάλης επιχείρησης κατασκευής πλεοναζόντων εκπαιδευτικών με την αύξηση του ωραρίου, τις αλλαγές στο αναλυτικό πρόγραμμα, τις συγχωνεύσεις σχολείων και τμημάτων.
Οι απολύσεις όμως είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Μετά τις σαρωτικές περικοπές, γκρεμίζονται και όλες οι εργασιακές κατακτήσεις των εκπαιδευτικών. Με το ΠΔ για τις υποχρεωτικές μεταθέσεις καταργείται το αμετάθετο στην εκπαίδευση, αλλά και σταδιακά η έννοια της οργανικής θέσης. Με την αξιολόγηση επιχειρείται η επιστροφή στον επιθεωρητισμό, η δημιουργία μηχανισμού μόνιμης μισθολογικής καθήλωσης και απολύσεων. Με το νόμο για την αναδιάρθρωση του λυκείου θα σαρωθούν τα δικαιώματα όλων των εργαζομένων στην εκπαίδευση, χιλιάδες μαθητές θα φύγουν από τη λυκειακή βαθμίδα μέσα από τις αλλεπάλληλες πανελλαδικές εξετάσεις. Παράλληλα η τράπεζα θεμάτων θα γίνει η βάση για την κατηγοριοποίηση, την αξιολόγηση και το κλείσιμο σχολείων.
Για όλους τους παραπάνω λόγους οι αγωνιστικές και απεργιακές κινητοποιήσεις, μόνο μάταιες ή επετειακές δεν είναι. Σήμερα το να αγωνιστούμε αποφασιστικά είναι όρος για να μπορέσουμε να απαντήσουμε στις απολύσεις και σε όλα αυτά που έρχονται. Στην πολιτική κεφαλαίου- κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ, που ματώνει τον κόσμο με τις απολύσεις, την ανεργία, τη δουλειά – δουλεία και την ανέχεια, να υψώσουμε αποφασιστικό μέτωπο ανατροπής.
Να είμαστε όλοι στις απεργίες και τις διαδηλώσεις και στις γενικές συνελεύσεις για να αποφασίσουμε τη συνέχεια και και την κλιμάκωση των αγώνα μας!
ΚΛΕΙΝΟΥΜΕ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΚΑΙ ΟΛΟ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ
Κάντε το πρώτο σχόλιο