Για τις καταργήσεις – συγχωνεύσεις σχολικών μονάδων

Στις 20/1/2011 το Υπουργείο Παιδείας ανακοίνωσε την έναρξη διαβούλευσης για τα κριτήρια συνένωσης και ίδρυσης σχολικών μονάδων. Για μια ακόμη φορά η διαβούλευση διαρκεί ελάχιστα (μόλις 4 μέρες, συμπεριλαμβανομένου του σαββατοκύριακου), ενώ το κείμενό της είναι αόριστο, δε δεσμεύει το Υπουργείο, αφήνοντας ανοικτό το πεδίο των επικοινωνιακών ελιγμών. Με τον όρο «διαβούλευση», η Κυβέρνηση εννοεί αστραπιαίες διαδικασίες που δεν αφήνουν περιθώρια τεκμηριωμένου διαλόγου, ασαφή κείμενα που δεν τη δεσμεύουν, περιορισμό της συζήτησης σε ασφυκτικό τεχνοκρατικό πλαίσιο, προσαρμοσμένο στις ανάγκες του ΔΝΤ, της ΕΕ και του κεφαλαίου και όχι των εργαζόμενων.

Όσα σχολεία συστεγάζονται θα συνενωθούν και τα υπόλοιπα θα εξεταστούν με το ερώτημα του κλεισίματος ή της συγχώνευσης. Το Υπουργείο υπόσχεται ότι κανένας μαθητής δε θα ταξιδεύει πέρα από 45 λεπτά για να πάει στο σχολείο, ενώ στις νησιωτικές και ορεινές περιοχές που δε μπορεί να υπάρξει ασφαλής μεταφορά, θα δημιουργηθούν «μικρές οργανωτικές δομές, ωσότου γίνουν τα κατάλληλα δημοτικά έργα». Μα υπάρχουν μαθητικοί πληθυσμοί που ήδη θέλουν πάνω από 45 λεπτά για να πάνε σχολείο. Πώς θα πηγαίνουν γρηγορότερα στα νέα, μακρινότερα σχολεία; Ψέματα, ψέματα, ψέματα…

Κατά το Υπουργείο, οι συγχωνεύσεις θα γίνουν με «παιδαγωγικά κριτήρια». Σπεύδει όμως να υπενθυμίσει το όριο των 30 μαθητών ανά τμήμα (25 στην πρωτοβάθμια). Είναι φανερό πως τα πολυάριθμα πλέον τμήματα θα λειτουργούν στο όριο της χωρητικότητας. Απορεί κανείς για την υπουργική υποκρισία, με την οποία βαπτίζεται ως «παιδαγωγικό κριτήριο» η απαίτηση να στοιβαχτούν οι μαθητές στις αίθουσες προκειμένου το «νέο σχολείο» να κοστίζει φτηνότερα.

Τα υπόλοιπα μέτρα που περιέχονται στο κείμενο είναι τεχνοκρατικά και δεν περιλαμβάνουν καμία εγγύηση για την παιδαγωγική ή διδακτική αρτιότητα των νέων συγχωνευμένων μονάδων. Το κείμενο διαβούλευσης δεν είναι παρά μια δήλωση προθέσεων της Κυβέρνησης για ακόμη περισσότερες περικοπές στη χρηματοδότηση των σχολείων, όπως υπαγορεύει το Μνημόνιο 3 (σελ. 43), το οποίο μάλιστα συστήνει «τρόικα για την εκπαίδευση», δηλαδή «ανεξάρτητη ειδική ομάδα εκπαιδευτικής πολιτικής με στόχο την αύξηση της αποτελεσματικότητας του δημόσιου εκπαιδευτικού συστήματος (πρωτοβάθμια, δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια εκπαίδευση) και την αποτελεσματικότερη χρήση πόρων». «Πακετάροντας» μαθητές και εκπαιδευτικούς στις αίθουσες και δημιουργώντας σχολεία-μαμούθ, επιδιώκουν να μειώσουν τις οργανικές θέσεις και τη χρηματοδότηση των σχολείων, αδιαφορώντας για τις ήδη ακραία επιβαρυμένες συνθήκες λειτουργίας των σχολικών μονάδων.

Διαρκής δαμόκλειος σπάθη πάνω από σχολεία, μαθητές, εκπαιδευτικούς

Το κείμενο αποκαλύπτει ακόμη την πρόθεση του Υπουργείου να φτιάξει ένα διαρκή μηχανισμό κλεισίματος και συγχωνεύσεων σχολικών μονάδων που θα λειτουργεί και τα επόμενα χρόνια. Έχει ήδη εγκαταστήσει το αναγκαίο μηχανογραφικό σύστημα με το οποίο θα αξιολογούνται οι υποψήφιες για συγχώνευση ή κατάργηση σχολικές μονάδες. Τα κριτήρια μάλιστα σχετίζονται με τη διαδικασία αυτοαξιολόγησης που ήδη επιχειρεί το Υπουργείο να εφαρμόσει πιλοτικά, αναγκάζοντας τα ίδια τα σχολεία να «σκάβουν το λάκκο τους». Οι συγχωνεύσεις και καταργήσεις σχολικών μονάδων θα είναι μια διαρκής και αυτοματοποιημένη διαδικασία, στην υπηρεσία της «τρόικας της εκπαίδευσης».

Οι συνέπειες θα είναι βαριές για πολλά σχολεία, μαθητές, εκπαιδευτικούς, γονείς. Δημιουργείται ένα μοντέλο γιγάντιου σχολείου, αφημένου πρακτικά στην τύχη του, με εκπαιδευτικούς περιπλανώμενους, εντατικοποιημένους, κακοπληρωμένους, ενδεχομένως χωρίς οργανική θέση πια ή και ελαστικά εργαζόμενους, μαθητές που θα αναγκάζονται να καλύπτουν μεγάλες αποστάσεις σε δύσκολες συγκοινωνιακές συνθήκες και γονείς χτυπημένους από την κρίση που θα πιεστούν επιπλέον να αλλάξουν τόπο κατοικίας στην προσπάθεια να βρουν σχολείο για τα παιδιά τους. Παιδιά με ετερόκλητες ανάγκες θα στοιβάζονται ουσιαστικά ανεπίβλεπτα σε απρόσωπα σχολεία-μαμούθ. Η μαθησιακή διαδικασία ολοένα θα υποβαθμίζεται. Η σχολική διαρροή και οι κοινωνικές ανισότητες θα εντείνονται.

Την ίδια στιγμή, άλλα σχολεία, κυρίως σε προνομιούχες περιοχές, τα οποία ήδη λειτουργούν ως άτυπα «κέντρα αριστείας», θα επωφεληθούν από τις συγχωνεύσεις, προσελκύοντας μαθητές υψηλών επιδόσεων και εξοβελίζοντας τους «λιγότερο δυνατούς». Αυτά ακριβώς τα «καλά» σχολεία θα προβάλλονται από τα ελεγχόμενα ΜΜΕ για να αποτελέσουν το προπαγανδιστικό άλλοθι της Κυβέρνησης, ώστε να εξιλεωθεί για τη διάλυση της εκπαίδευσης και να αποποιηθεί την ευθύνη για την εκρηκτική αύξηση της εκπαιδευτικής ανισότητας, βρίσκοντας αποδιοπομπαίους τράγους ανάμεσα στους εκπαιδευτικούς που θα αδυνατούν να εργαστούν αποτελεσματικά σε τέτοιες συνθήκες. Θα διογκωθεί έτσι η πίεση για άμεση αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, η οποία, για να είναι «αντικειμενική», θα στηρίζεται στα μετρήσιμα αποτελέσματα του εκπαιδευτικού έργου – δηλαδή τις επιδόσεις των μαθητών. Και πώς θα κρίνονται αυτές, παρά μόνο μέσα από κι άλλες εξετάσεις;

Να πώς θα ανοίξει περισσότερο η ιδιωτική αγορά εκπαιδευτικών υπηρεσιών για μαθητές, αλλά και εκπαιδευτικούς, μιας και οι πρώτοι δε θα μαθαίνουν αρκετά στο σχολείο, ενώ οι δεύτεροι θα εμπλουτίζουν το «φάκελο προσόντων» τους για να αποδείξουν ότι δε φταίνε. Με την απελευθέρωση της αγοράς εκπαιδευτικών υπηρεσιών και τη σύνδεση της χρηματοδότησης των σχολικών λειτουργιών από τα ευρωπαϊκά προγράμματα και τις ΣΔΙΤ, το κράτος επιχειρεί ουσιαστικά να απαλλαγεί από μεγάλο μέρος της ευθύνης για την παροχή εκπαίδευσης σε όλα τα παιδιά, με δημόσιο δωρεάν χαρακτήρα.

Το εκπαιδευτικό κίνημα απαιτεί από την Κυβέρνηση να αποσύρει το σχέδιο συγχωνεύσεων και καταργήσεων σχολικών μονάδων, να στρέψει την εκπαιδευτική πολιτική μακριά από το μοντέλο του φτηνού σχολείου της αγοράς και της αμάθειας, εξασφαλίζοντας ότι το δημόσιο σχολείο θα προσφέρει δωρεάν, ισότιμα και αξιόπιστα όλη τη γνώση σε όλα τα παιδιά που ζουν σε αυτή τη χώρα. Αυτές είναι οι πραγματικές εκπαιδευτικές ανάγκες της κοινωνίας μας και όχι η με δήθεν «παιδαγωγικά» επιχειρήματα εφαρμογή του Καλλικράτη και του Μνημονίου στην εκπαίδευση.

• Καμία κατάργηση-συγχώνευση σχολείων ή τμημάτων, μετακίνηση μαθητών σε άλλα σχολεία.
  
  • Καθιέρωση ορίου 25 μαθητών ανά τμήμα (20 στις κατευθύνσεις, 10 στα εργαστήρια).
    
  • Μόνιμοι μαζικοί διορισμοί εκπαιδευτικών και διοικητικών για τις αληθινές σχολικές ανάγκες.
    
  • Αύξηση των δαπανών για την Παιδεία στο 5% του ΑΕΠ.
    
  • Να καταργηθεί ο αντιεκπαιδευτικός νόμος 3848.
    
  • Ενιαίο υποχρεωτικό 12χρονο δημόσιο δωρεάν σχολείο, με όλη τη γνώση για όλα τα παιδιά,
    που διδάσκει την κριτική σκέψη και τη συλλογική δράση.
    

ΟΛΟΙ ΟΛΕΣ την ΤΕΤΑΡΤΗ 26 του ΓΕΝΑΡΗ στη 1μμ στο υπουργείο

ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΥΜΕ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΩΣ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ

Αθήνα, 24-1-2011

Αγωνιστικές Παρεμβάσεις Συσπειρώσεις Κινήσεις Δ.Ε.