“Η Ελλάδα είναι μία χώρα με καταπληκτική ποιότητα ζωής”
… δήλωνε με περισσό θράσος και κυνισμό 10 μήνες πριν (3/2/2022) ο Κ. Μητσοτάκης. Τι να πρωτοπεί κανείς! Για την ενέργεια και τη θέρμανση, για τις εξωφρενικές ανατιμήσεις στα είδη πλατειάς κατανάλωσης, για τα δυσθεώρητα ενοίκια, για τους καθηλωμένους μισθούς, για το καθεστώς φόβου, καταστολής, για τις “νόμιμες επισυνδέσεις” χιλιάδων πολιτών ή για το γεγονός ότι τα περιβόητα μέτρα “ανακούφισης” περιορίζονται σε κουπόνια και pass – ευτυχώς που δεν βγήκαμε από την Ε.Ε. και το ευρώ!
Με δηλώσεις όπως “θα περάσουμε το χειρότερο χειμώνα του 1942” (Αδ. Γεωργιάδης), “όποιος δεν προσαρμόζεται, πεθαίνει” (Πέτσας) και με παρόμοια πρωτοσέλιδα του τύπου προσπαθούν να μας προετοιμάσουν να δεχτούμε την κοινωνική καταβύθιση, τη γενίκευση της φτώχειας και την κλιμάκωση του πολέμου ως φαινόμενα φυσικά και αναπόφευκτα και, κυρίως, ως μη ανατρέψιμα.
Κάτω από το βάρος όλων των παραπάνω, αλλά και των προωθούμενων φετινών αλλαγών στην εκπαίδευση, που έχουν αναλυθεί σε προηγούμενες ανακοινώσεις (αξιολόγηση – κατηγοριοποίηση σχολείων, προσοντολόγιο για τους μόνιμους κλπ) συνεδρίασε το Δ.Σ. της ΟΛΜΕ (22/09) για να συζητήσει το πρόγραμμα δράσης. Ως Παρεμβάσεις προτείναμε ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα δράσης που να ανταποκρίνεται σε δύο βασικές ανάγκες της περιόδου: από τη μια στην ανάγκη για άμεση αγωνιστική απάντηση στο βάθεμα της αντιεκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης (αυτονομία σχολικής μονάδας, μέντορες, ενδοσχολικοί συντονιστές) και από την άλλη στην ανάγκη όλος ο Οκτώβρης να είναι να είναι ένας μήνας κλιμάκωσης κλαδικών και πανεργατικών αγώνων, ώστε και η απεργία της 9ης Νοέμβρη να είναι ένα κεντρικό βήμα σε μια πορεία για την ανατροπή της πολιτικής της λιτότητας και την αντιμετώπιση της νέας επίθεσης που δέχονται οι εργαζόμενοι.
