αγωνιστικές

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ Δ.Ε.

    http://www.paremvaseis.org    τηλ. 210 3318624

Αθήνα, 24-3-2011

Στη σημερινή μαθητική παρέλαση της Αθήνας συνελήφθησαν οκτώ εκπαιδευτικοί. Μπροστά σε έντρομα μάτια μαθητών και περαστικών, οι δυνάμεις καταστολής όχι μόνο απαγόρευσαν στους συναδέλφους το θεμελιώδες δημοκρατικό δικαίωμα της διαμαρτυρίας, αλλά προχώρησαν κιόλας σε αναίτια, αυθαίρετη και βίαιη στέρηση της ελευθερίας τους.

Είναι γνωστό ότι εκπαιδευτικοί και καλλιτέχνες θα πρόβαιναν σήμερα, κατά τη διάρκεια της μαθητικής παρέλασης, σε ειρηνική παράσταση διαμαρτυρίας στο Σύνταγμα, μπροστά από την εξέδρα των επισήμων στον Άγνωστο Στρατιώτη, διαμαρτυρόμενοι ενάντια στις καταργήσεις και συγχωνεύσεις σχολικών μονάδων και τις αντιδραστικές παρεμβάσεις που συντελούνται σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, θίγοντας βάναυσα όχι μόνο τα εργασιακά δικαιώματα των εκπαιδευτικών, αλλά κυρίως την ποιότητα της εκπαίδευσης, με ολέθρια αποτελέσματα για τις συνθήκες μάθησης και τη μόρφωση των παιδιών μας.

Όμως στην Ελλάδα του ΔΝΤ, της ΕΕ και του Μνημονίου τίποτε δεν επιτρέπεται να χαλάει τη «βιτρίνα», την …καλή εικόνα της χώρας στο εξωτερικό. Τι κι αν οι κυβερνητικές αποφάσεις ξεθεμελιώνουν μορφωτικά, εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα μαθητών και εκπαιδευτικών, κατακτημένα με αιματηρούς αγώνες και θυσίες δεκαετιών; Οι μαθητές και οι εκπαιδευτικοί οφείλουν να παρελάσουν μπροστά από τους δημίους των σχολείων τους, εθνικά υπερήφανοι και χωρίς διαμαρτυρίες, ήρεμοι και τακτικοί σα να μην τρέχει τίποτε.

Ήταν τέτοια η πρεμούρα της κυβέρνησης να διαφυλάξει τη στημένη εικόνα εύρυθμης λειτουργίας και συναίνεσης, ώστε προχώρησαν σε προληπτικές(!) συλλήψεις εκπαιδευτικών όχι μόνο στον ευρύτερο χώρο του Άγνωστου Στρατιώτη, αλλά και στα γραφεία της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας (ΔΟΕ) μερικά τετράγωνα πιο κάτω… Βάσει ποιας λογικής και ποιών πληροφοριών είναι άγνωστο. Όμως αξίζει να σημειωθεί ότι στη σύγχρονη τάχα δημοκρατική Ελλάδα οι πρακτικές της ασφαλίτικης παρακολούθησης και απαγωγής (ουσιαστικά) επιφυλάσσονται όχι μόνο απέναντι σε υπόπτους κακουργηματικών πράξεων, αλλά και σε αγωνιζόμενους πολίτες που διαδηλώνουν ειρηνικά. Απόδειξη ότι οι συλλήψεις ήταν εντελώς αβάσιμες αποτελεί το γεγονός ότι όλοι οι συλληφθέντες αφέθηκαν ελεύθεροι όταν το πανηγύρι είχε τελειώσει και η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας είχε επιτέλους καταφέρει να κάνει μια δημόσια εμφάνιση χωρίς να αποδοκιμαστεί από τους παριστάμενους.

Καταγγέλλουμε τους Υπουργούς Παιδείας και Προστασίας του Πολίτη για την αντιδημοκρατική εκτροπή. Ας μας συλλάβουν όλους. Δε μας τρομάζουν! Θα μας βρίσκουν συνέχεια μπροστά τους, στον αγώνα για το σχολείο των αναγκών και των ονείρων μας.

Οργάνωση – Αντίσταση – Ανατροπή της πολιτικής της ΕΕ και του ΔΝΤ!

Όλοι, όλες στην απεργία της 30^ης Μάρτη.

Πραγματικά θλιβερή παρουσία στην ολομέλεια προέδρων των ΕΛΜΕ ήταν οι ομιλητές του ΠΑΜΕ με επικεφαλής τους εκπροσώπους του σε ΟΛΜΕ και ΚΕΜΕΤΕ.

Η ομιλία του εκπροσώπου των αυτοαποκαλούμενων «ταξικών» δυνάμεων ξέχασε την Ε.Ε. που οσονούπω θα ψηφίσει το επαχθές Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας («Σύμφωνο για το Ευρώ»), ξέχασε το ΔΝΤ που επιβάλλει ακρωτηριασμό κάθε κοινωνικού δικαιώματος, ξέχασε την κυβέρνηση που επιβάλλει τη μνημονιακή πολιτική του κεφαλαίου, ετοιμάζοντας το ξεπούλημα της χώρας και ασχολήθηκε με τις Παρεμβάσεις και τις άλλες συνδικαλιστικές δυνάμεις της Αριστεράς.

Σε μια παραληρηματική ομιλία- μνημείο πολιτικής ανοησίας και προβοκατορολογίας, εζήλωσε δόξαν Πάγκαλου και άνοιξε μέτωπο εναντίον των Παρεμβάσεων καταλογίζοντάς τους ότι… «συγκαλύπτουν και υιοθετούν την πολιτική της κουκούλας» και ότι «λειτουργούν ως Πέμπτη Φάλαγγα» μέσα στο κίνημα!

Και δεν σταμάτησε εκεί! Υιοθέτησε τη στοχοποίηση μέλους των Παρεμβάσεων από φασιστικά blogs, κατευθυνόμενα από το ΛΑΟΣ και τη ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, καλώντας το σύντροφό μας, που έχει πίσω του τριάντα χρόνια συνεισφοράς στο εκπαιδευτικό κίνημα, να αποδείξει ότι… ΔΕΝ είναι καθοδηγητής των κουκουλοφόρων! Απέφυγε, πάντως, να του ζητήσει αποδείξεις ότι δεν είναι ελέφαντας ή μετεμψύχωση του Έλβις Πρίσλεϊ.

Η παραπάνω, πολιτικά και ηθικά απαράδεκτη για δύναμη της Αριστεράς, στάση είναι εξηγήσιμη: Στην απαίτηση του κόσμου της Αριστεράς, στη σημερινή κρίσιμη συγκυρία, για κοινή δράση στο κίνημα, το ΠΑΜΕ απαντά με αποστειρωμένες, κομματικές λιτανείες, γεγονός που το φέρνει σε σύγκρουση με τμήμα της κοινωνικής του βάσης. Για να αντιμετωπίσει τη διευρυνόμενη δυσαρέσκεια, επιλέγει τον βρώμικο πόλεμο έτσι ώστε να περιχαρακώσει τις δυνάμεις του απέναντι στους «εχθρούς» της άλλης Αριστεράς.

Φυσικά και απειλείται το κίνημα από πιθανές προβοκάτσιες, ιδιαίτερα στη σκληρή εποχή του κοινωνικού πολέμου κυβέρνησης, ΔΝΤ και Ε.Ε. Όμως το ΠΑΜΕ, αντί να συμβάλει στην υπεράσπιση του κινήματος από την προβοκάτσια- ως πρωτοπόρο τμήμα του πραγματικού κινήματος και μέσα από το πραγματικό κίνημα- επιδιώκει στην πραγματικότητα να περιφρουρήσει μόνο τον εαυτό του από το ίδιο το κίνημα, στο οποίο αναγνωρίζει όχι την κινητήρια δύναμη της ιστορίας, αλλά μια απειλή για τον ηγεμονισμό του, ένα δυνητικό θερμοκήπιο ανεξέλεγκτων, άρα «επικίνδυνων» ριζοσπαστικών ρευμάτων και πρακτικών.

Ας αναρωτηθούν τα μέλη του ΠΑΜΕ. Ποιους εξυπηρετεί η διαρκής, σκόπιμη προσπάθεια εμφυλιοπολεμικού διαχωρισμού των συνδικαλιστικών δυνάμεων της Αριστεράς; Οπωσδήποτε όχι την ανάπτυξη του ζωτικά αναγκαίου κινήματος ανατροπής της μνημονιακής πολιτικής, αλλά την εμπέδωση της παράλυσης που προκαλεί η πολιτική του κοινωνικού «Σοκ και Δέους» κυβέρνησης, Ε.Ε. και ΔΝΤ.

Όσοι πιστεύουν πως, όταν υποχωρήσει η λάσπη από το τσουνάμι των αλλεπάλληλων μνημονίων, θα καρπωθούν κομματικά οφέλη, δεν κατανοούν πως αν δεν ανακόψουμε το τσουνάμι με συμπαγή τείχη, θα επικρατήσει η απόλυτη κοινωνική ερήμωση, που θα υπονομεύσει την ίδια την κοινωνική βάση της Αριστεράς και του μαζικού, λαϊκού κινήματος. Και είναι αυταπάτη να πιστεύει κανείς ότι θα γλιτώσει από αυτό το τσουνάμι αν αποσυρθεί στο ύψωμα της μοναχικής κομματικής του «πρωτοπορίας» και «συνέπειας».

Ασφαλώς, κάθε πολιτική και κοινωνική συλλογικότητα της Αριστεράς δικαιούται και οφείλει να δίνει τη μάχη για την καλώς νοούμενη ηγεμονία των απόψεων και των πρακτικών που θεωρεί αναγκαίες για την αποτελεσματική ανάπτυξη του κινήματος. Αυτό που διαχωρίζει όμως μια πραγματικά ανατρεπτική δύναμη από μια αγοραφοβική γραφειοκρατία, είναι αν δίνει τη μάχη της ηγεμονίας μαζί με τις αγωνιζόμενες μάζες ή τη μάχη του ηγεμονισμού μέσα από μια καμένη γη λεηλατημένων ελπίδων και ηττημένων αγώνων.

Δεν σκοπεύουμε να ασχοληθούμε περισσότερο με την αυτοαναφορική πολιτική παράνοια του ΠΑΜΕ, που θυσιάζει την ανάπτυξη του κινήματος προς όφελος της στενής κομματικής ιδιοτέλειας. Ελπίζουμε όμως ότι οι αγωνιστικές δυνάμεις που δρουν στο πλαίσιό του, τουλάχιστον θα διαχωριστούν από τα ακραία εκφυλιστικά φαινόμενα και θα συναντηθούν μαζί μας στους δρόμους των αναγκαίων αγώνων, εξεγέρσεων και ανατροπών.

Αγωνιστικές Παρεμβάσεις – Συσπειρώσεις – Κινήσεις Β/θμιας Εκπ/σης.