ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΔΕ
Πρόταση εισήγησης προς τις ΓΣ του κλάδου 13-17/2017
- Πολιτικό πλαίσιο
Α. Για τη γενική πολιτική κατάσταση

Είναι ανάγκη το εργατικό και λαϊκό κίνημα να μπει ξανά σε τροχιά αντίστασης και αγωνιστικής ανασύνταξης για να αντιμετωπίσει, να αναχαιτίσει και να ανατρέψει το νέο κύμα αντιλαϊκών και αντεργατικών μέτρων που προετοιμάζουν κυβέρνηση – ΕΕ – ΔΝΤ κεφάλαιο.
Τα δύο χρόνια διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, συνοδεύτηκαν από την ταπεινωτική συμφωνία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ με τους ευρωπαίους δανειστές και το κεφάλαιο. Υλοποιεί βίαια την ολοκληρωτική επιβολή του τρίτου βάρβαρου μνημονίου στις πλάτες του λαού και των εργαζομένων. Η απατηλή συνθηματολογία της “ελπίδας που έρχεται” και της “κατάργησης των μνημονίων με ένα νόμο” αποδείχθηκε το καλύτερο όχημα για την συντήρηση όλης της αντιλαϊκής πολιτικής και τη συνέχισή της με ακόμα πιο δυσβάσταχτους όρους.
Ο κόσμος της εργασίας και τα πλατιά λαϊκά στρώματα βρίσκονται αντιμέτωπα με την κατεδάφιση της κοινωνικής ασφάλισης, τον μόνιμο δημοσιονομικό “κόφτη”, τα ματωμένα πρωτογενή πλεονάσματα, το ξεπούλημα και την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας. Στο όνομα της υποτιθέμενης ανάπτυξης, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ σαρώνει όποιες εργατικές και λαϊκές κατακτήσεις απέμειναν όρθιες. Στο όνομα της καπιταλιστικής κερδοφορίας – που την βαφτίζει εύσχημα ως ανάπτυξη – η ανεργία γιγαντώνεται, η σταθερή και μόνιμη εργασία διαρκώς συρρικνώνεται για να δώσει τη θέση της σε κάθε μορφής ελαστικές μορφές απασχόλησης. Η νέα γενιά καταδικάζεται να μπει στο “στίβο” της εργασιακής περιπλάνησης με πενιχρές αμοιβές – φιλοδώρημα. Οι απόμαχοι της εργασίας βρίσκονται αντιμέτωποι με το φάσμα της απόλυτης εξαθλίωσης λόγω των απανωτών δραματικών περικοπών στις συντάξεις.
Μπροστά στη διαβόητη δεύτερη αξιολόγηση, ΕΕ και ΔΝΤ απαιτούν από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ νέα ακόμα σκληρότερα αντιλαϊκά μέτρα. Η νέα συμφωνία προβλέπει την παραπέρα μείωση του αφορολόγητου ορίου και όλων των φοροαπαλλαγών, τόσο που να οδηγήσει στην οικονομική αφαίμαξη και εξόντωση των πιο πληβειακών στρωμάτων. Ζητούν νέες μειώσεις στις συντάξεις των παλαιών συνταξιούχων και την κατάργηση της προσωπικής διαφοράς. Επιτάσσουν την πλήρη εφαρμογή του δημοσιονομικού «κόφτη» για να συντηρούν, σε βάρος των εργαζόμενων, τα ματωμένα πρωτογενή πλεονάσματα.
Είναι ανάγκη το εργατικό και λαϊκό κίνημα να μπει ξανά σε τροχιά αντίστασης και αγωνιστικής ανασύνταξης για να αντιμετωπίσει, να αναχαιτίσει και να ανατρέψει το νέο κύμα αντιλαϊκών και αντεργατικών μέτρων που προετοιμάζουν κυβέρνηση – ΕΕ – ΔΝΤ κεφάλαιο.
Β. Η οικονομική και εργασιακή κατάσταση των εκπαιδευτικών
Βαδίζοντας στα οκτώ χρόνια μέσα στην έρημο των μνημονίων οι εκπαιδευτικοί έχουν έρθει αντιμέτωποι με δραματικές μειώσεις στους μισθούς τους που φτάνουν ακόμα και στο 40%. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ με την επιβολή του νέου «ενιαίου μισθολογίου» από τις αρχές του 2016 επιβάλλει για μια ακόμα φορά φτώχεια διάρκειας για το σύνολο των εκπαιδευτικών. Διατηρεί το καθεστώς της καθήλωσης και του παγώματος στους μισθούς, εναρμονιζόμενη με το ευρωπαϊκό δόγμα «καμία μονομερής ενέργεια». Ταυτόχρονα, με την εφαρμογή των νέων ασφαλιστικών κρατήσεων από τις αρχές του 2017 και του νέου αφορολόγητου ορίου έρχονται και νέες περικοπές στους μισθούς των εκπαιδευτικών.
Η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας επί των ημερών του ΣΥΡΙΖΑ, βαδίζοντας στα χνάρια των προκατόχων της, επιβάλλει μέτρα μνημονιακής κοπής και έμπνευσης για να «περιορίσει» τα δραματικά κενά που παράγει το καθεστώς της διαρκούς αδιοριστίας. Πέρα από την αύξηση του ωραρίου η οποία παραμένει, το υπουργείο Παιδείας, εφαρμόζει κάθε είδους μέτρα (υπεύθυνοι εργαστηρίων, αύξηση μαθητών στα τμήματα κλπ), που βάλλουν ευθέως ενάντια στα εργασιακά δικαιώματα και κατακτήσεις των εκπαιδευτικών. Έτσι, τείνει να γίνει «κανονικότητα» η μετακίνηση και η περιπλάνηση ενός μεγάλου τμήματος των εκπαιδευτικών σε δύο, τρία ή ακόμα και πέντε σχολεία για να καλυφθεί το πολύπαθο ωράριό τους.
Την ίδια στιγμή οι απατηλές και δημαγωγικές κυβερνητικές εξαγγελίες περί «20.000 μονίμων διορισμών» γίνονται φύλλο και φτερό. Αντί να διορίσει εδώ και τώρα μόνιμους εκπαιδευτικούς για να καλυφθούν τα τεράστια κενά και οι ανάγκες των σχολείων και των παιδιών, επιμένει στην πολιτική των ελαστικών εργασιακών σχέσεων. Οι στρατιές των αναπληρωτών εκπαιδευτικών που κάθε χρόνο βρίσκονται σε καθεστώς εργασιακής ομηρίας, αναπληρώνοντας επί της ουσίας «τους εαυτούς τους», αποτελούν μόνιμο φαινόμενο.
Ως Εκπαιδευτικοί πρέπει να ζούμε και να εργαζόμαστε με αξιοπρέπεια. Οφείλουμε να επαναφέρουμε στο προσκήνιο των αγωνιστικών διεκδικήσεών μας τις πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς, τη σταθερή και μόνιμη εργασία για όλους. Η υπόθεση αυτή μας αφορά όλους.
Γ. Το Δημόσιο σχολείο στο μάτι του μνημονιακού κυκλώνα
Η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας μεθοδεύει εν κρυπτώ από το εκπαιδευτικό κίνημα τις σαρωτικές αλλαγές που αφορούν το σύνολο της
εκπαίδευσης από την πρωτοβάθμια ως την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Η πολιτική τους υπηρετεί με πίστη και προσήλωση όλες τις δεσμεύσεις που υπαγορεύονται από το τρίτο μνημόνιο καθώς επίσης και από τις οδηγίες του ΟΟΣΑ. Στόχος της πολιτικής ηγεσίας είναι η αντιδραστική αναδιαμόρφωση και αναδιάρθρωση του χάρτη της εκπαίδευσης έτσι που να εναρμονίζεται με τα λεγόμενα «ευρωπαϊκά πρότυπα».
Το διαβόητο «πόρισμα Λιάκου» της επιτροπής του Εθνικού Διαλόγου, που έστησε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ για να νομιμοποιήσει την πολιτική αυτή, επανέρχεται τώρα μέσω της πρόσφατης πρότασης του ΙΕΠ. Η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας επιχειρεί να αποτινάξει από πάνω της το πόρισμα του Εθνικού Διαλόγου, λόγω των γενικευμένων αντιδράσεων του εκπαιδευτικού κινήματος. Η νέα κυβερνητική πρόταση, η οποία παρουσιάζεται μέσω του ΙΕΠ, πίσω από γενικόλογες και θολές διατυπώσεις διατηρεί αναλλοίωτη τη φιλοσοφία και το περιεχόμενο της πολιτικής του υπουργείου Παιδείας και των κατευθύνσεων που υπαγορεύουν ΕΕ και ΟΟΣΑ. Continue reading →