Η κυβέρνηση Παπανδρέου-ΠΑΣΟΚ παραδομένη στα κοινωνικά εγκλήματα της & περικυκλωμένη από τη δίκαιη λαϊκή οργή παραπαίει! Ωστόσο αφήνει πίσω της μια βαριά και αντιδραστική κληρονομιά. Το δυσθεώρητο χρέος, τα αβάστακτα δάνεια, την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, τις περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, τη διάλυση της υγείας, παιδείας, πρόνοιας, την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας. Δύο χρόνια η κυβέρνηση σαρώνει κάθε εργατική-κοινωνική κατάκτηση που κερδήθηκε με αγώνες και αίμα.
Η κυβέρνηση ΓΑΠ αφού φέσωσε τη χώρα και το λαό παραδίδει τα κλειδιά στους τραπεζίτες, χρέωσε δύο-τρεις γενιές με πρόσχημα το χρέος και αντιμετώπισε την καπιταλιστική κρίση σ΄όφελος του ξένου και ντόπιου μεγάλου κεφαλαίου. Ταυτόχρονα αύξησε όλους τους κατασταλτικούς μηχανισμούς, καθιέρωσε την κοινοβουλευτική ακροδεξιά σε ισότιμο συνομιλητή και άνοιξε το δρόμο στο ρατσισμό και τις νεοφασιστικές συμμορίες.
Αλλά η καπιταλιστική κρίση θα βαθύνει. Πρόκειται για μια γενικευμένη κρίση που εκφράζεται στην Ευρώπη και αποκτά «πολεμικά» χαρακτηριστικά λόγω του ανταγωνισμού των ιμπεριαλιστών, της ανισομετρίας και της αντικοινωνικής δίψας του κεφαλαίου για νέα κέρδη. Το μνημόνιο, το μεσοπρόθεσμο, οι δανειακές συμβάσεις έχουν ως στόχο να περάσουν οι αντιλαϊκοί οδοστρωτήρες.
Οι εκατοντάδες χιλιάδες των απεργών στις 19-20/10 καθώς και το παλλαϊκό ξέσπασμα οργής και αγανάκτησης του λαού που εκδηλώθηκε μ΄αφορμή τις παρελάσεις της 28ης Οκτωβρίου που μετατράπηκαν σε διαδηλώσεις κατά της κυβέρνησης κι όλου του άθλιου πολιτικού συστήματος, θέτουν επιτακτικά το αίτημα της ανατροπής της αντιδραστικής πολιτικής τρόικας – ΕΕ- κεφαλαίου, για να σωθεί η κοινωνία από τη φτώχεια και την «ερημοποίηση» που θέλουν να επιβάλουν.
Το αίτημα αυτό εκφράστηκε στους αγώνες όλης της προηγούμενης περιόδου με το μαχητικό κι ανυποχώρητο αγώνα των εργαζόμενων στους ΟΤΑ, στο πρωτόγνωρο κύμα των καταλήψεων υπουργείων και δημόσιων υπηρεσιών, στις πολυήμερες κλαδικές απεργιακές κινητοποιήσεις (υπ.οικ., ΜΜΜ,),με αποκορύφωμα τη 48ωρη Γενική Απεργία με τις πρωτόγνωρες σε μέγεθος απεργιακές διαδηλώσεις. Το αίτημα για ανατροπή της κυβέρνησης και της πολιτικής της, που έθεσαν οι εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι που βγήκαν στους δρόμους το προηγούμενο διάστημα, παραμένει αμείλικτο και απευθύνεται και στη συνδικαλιστική ηγεσία της ΑΔΕΔΥ, η οποία έχει την ευθύνη να αποφασίσει αν θα ταχθεί μαζί με τους εργαζόμενους στο σκοπό αυτό ή θα παραμείνει πίσω από τις αγωνιστικές διαθέσεις των εργαζομένων και θα σιγοντάρει με την ανεπάρκειά της την εφαρμογή της πολιτικής των απολύσεων και τις φτώχειας στο Δημόσιο.
Η κοινωνικά απομονωμένη και πολιτικά παραπαίουσα κυβέρνηση απάντησε στο εργατικό κίνημα με όλο το οπλοστάσιο του αυταρχισμού και της κρατικής καταστολής. Διοικητικές απειλές κι εκβιασμοί, δικαστικές διώξεις ώστε να κηρυχθούν παράνομες οι απεργίες, στήσιμο απεργοσπαστικών μηχανισμών επιστράτευση απεργών, αστυνομοκρατία, βία και τόνοι χημικών κατά των διαδηλωτών που οδήγησαν και στη δολοφονία του Κοτσαρίδη Δημήτρη οικοδόμου στελέχους του ΠΑΜΕ.
Σήμερα, μέσα από τον ελιγμό του δημοψηφίσματος επιδιώκει την παράταση της ζωής της επιχειρώντας ένα εκβιασμό συναίνεσης με το μπλοκ των πολιτικών συμμάχων (ΝΔ, ΛΑΟΣ, ΔΗΣΥ) της κυβέρνησης, του ΔΝΤ και της ΕΕ.
Για το εργατικό κίνημα, τους χιλιάδες υπό απόλυση εργαζόμενους στο δημόσιο, το ένα εκατομμύριο των ανέργων δίχως αύριο, τη νεολαία χωρίς μέλλον, τους χιλιάδες των αυτοαπασχολούμενων και των φτωχών αγροτών που καταστρεφονται, τους συνταξιούχους που ληστεύονται οι συντάξεις τους, το μαύρισμα αυτής της πολιτικής είναι δεδομένο οποιοδήποτε ερώτημα κι αν τεθεί στο δημοψηφισμα.
Ο ελιγμός της κυβέρνησης με το δημοψήφισμα, δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα ρηχό κόλπο που φιλοδοξεί να κάμψει την οργή του λαού και να την μετατρέψει σε φόβο,το εργατικό κίνημα σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να αναστείλει την κλιμάκωση των αγώνων με στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης, της συνολικής πολιτικής της αλλά και όλου του μαύρου μετώπου που στηρίζει αυτή την αντιλαϊκή πολιτική και φιλοδοξεί να είναι ο επόμενος διαχειριστής της. Ο αγωνιζόμενος λαός δεν θα εγκλωβιστεί σε ψευτοδιλήμματα, η εποχή είναι δύσκολη αλλά και αποκαλυπτική, δείχνει το πραγματικό πρόσωπο της ΕΕ, αλλά και όλων των πολιτικών του ντόπιου και ξένου κεφάλαιου.
Σ΄αυτή την περίοδο θα φουντώσουν οι εκλογικές αυταπάτες, η κοινοβουλευτική ανοησία και η προσπάθεια των αστικών κομμάτων να ξαναμαντρώσουν την λαϊκή αγανάκτηση και τον πανκοινωνικό θυμό σε εκλογικά παιχνίδια. Ήδη από την άνοιξη του 2010 αντί ορισμένοι να δυναμώσουν τους ενιαίους εργατικούς αγώνες ονειρεύονται μια ελάχιστη αύξηση των εκλογικών ποσοστών τους.
Προτείνουμε για το επόμενο διάστημα γενικευμένη ανυπακοή σε όλο το δημόσιο τομέα, με πολύμορφες δράσεις και ένα νέο κυμα καταλήψεων σε κάθε υπηρεσία ή οργανισμό του δημοσίου για το μπλοκάρισμα των διαδικασιών για την εφαρμογή της εφεδρείας -απολύσεων. Η ΑΔΕΔΥ οφείλει να καλύψει συνδικαλιστικά και να προστατεύσει τους εργαζόμενους από την προσπάθεια ποινικοποίησης που επιχειρεί η κυβέρνηση με διατεταγμένες εισαγγελικές παραγγελίες.
Οι αγώνες της προηγούμενης περιόδου κατέδειξαν την ανάγκη συντονισμού των κινητοποιήσεων με αποκορύφωση τη Γενική πολιτική απεργία. Στα πλαίσια αυτά προτείνουμε κορύφωση των κινητοποιήσεων με τριήμερη Γενική Απεργία που να συμπίπτει με τον τριήμερο εορτασμό για την επέτειο του Πολυτεχνείου δηλ.15-16-17 Νοέμβρη. Τιμώντας τον αγώνα του λαού το ΄73 που οδήγησε στην πτώση της χούντας, καλούμε σε νέο παλαϊκό ξεσηκωμό για την ελευθερία του λαού από τη χούντα των μνημονίων, της τρόικας, της ΕΕ.
- Να ανατραπεί η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, η τρόικα, η Εποπτεία και κάθε διαχειριστής αυτής της πολιτικής.
- Ο λαός δεν αναγνωρίζει το χρέος, στάση πληρωμών στους τοκογλύφους και διαγραφή του.
- Έξοδος από το ευρώ, ρήξη και αποδέσμευση από ΕΕ, ΝΑΤΟ, και ΔΝΤ και κάθε ιμπεριαλιστικό μηχανισμό.
ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ-ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ-ΚΙΝΗΣΕΙΣ
στο δημόσιο τομέα
Κάντε το πρώτο σχόλιο