Ο αγώνας για Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία συνεχίζεται!
ΟΛΟΙ και ΟΛΕΣ
στις εκδηλώσεις μνήμης και τιμής το τριήμερο 15-17/11, στο Πολυτεχνείο
στην πορεία στην Αμερικάνικη Πρεσβεία, την Κυριακή 17/11
Προσυγκέντρωση στη Σταδίου στο ύψος του ΟΤΕ,
πλ. Κολοκοτρώνη 4μ.μ.
«Τα δάκρυα που στα μάτια μας
θα δείτε ν’ αναβρύζουν,
ποτέ μην τα πιστέψετε
απελπισιάς σημάδια.
Υπόσχεση είναι μοναχά,
γι’ αγώνα υπόσχεση».
Αλέκος Παναγούλης
46 χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου και οι στόχοι του αγώνα και οι ελπίδες των εξεγερμένων, όπως εκφράζονται και από το τρίπτυχο «Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία», δεν δικαιώθηκαν. Διατηρούν την ιστορικότητά τους εκφράζοντας σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες. Σε συνθήκες οικονομικής κρίσης, η κυβερνητική πολιτική σχεδιάζεται από τη νέα «χούντα» της αγοράς και του ΔΝΤ, βάζοντας στο γύψο με τα συνεχιζόμενα μνημόνια-σταθεροποιητικά προγράμματα κι αυτήν ακόμα την αστική δημοκρατία. Η κυβερνητική πολιτική της ΝΔ, αλλά και των προηγούμενων κυβερνήσεων, όπως εξυφαίνεται από τις Βρυξέλλες και το ΔΝΤ, κατεδαφίζει δικαιώματα και κατακτήσεις ολόκληρου αιώνα, όπως η μόνιμη και σταθερή εργασία, το οκτάωρο, οι συλλογικές συμβάσεις, η δημόσια κοινωνική ασφάλιση. Ιδιωτικοποιεί τις κοινωνικές υπηρεσίες (υγεία, παιδεία, πρόνοια), ξεπουλά τη δημόσια περιουσία και «απελευθερώνει» τις απολύσεις.
Σε κανένα άλλο τόπο και χρόνο, σε καμιά άλλη χώρα σε καιρό ειρήνης δεν σημειώθηκε τόσο βίαιη ανακατανομή πλούτου, που οδήγησε στην κατάρρευση του επιπέδου ζωής, στη μαζική πτώχευση του λαού, στις αυτοκτονίες, στην ανεργία και την πείνα. Το ψωμί λιγοστεύει καθημερινά. Ο «πλουσιότερος φτωχός» ζούσε πέρυσι με 5.373 ευρώ. Ο πληθυσμός που βρίσκεται σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικό αποκλεισμό ανήλθε το 2018 στο 31,8% ή 3.348.500 άτομα (ΕΛΣΤΑΤ, Ιούνιος 2019). Χωρίς τα επιδόματα ή άλλες κρατικές παροχές – στις οποίες η ΕΛΣΤΑΤ συνυπολογίζει και τις συντάξεις- το 50% θα ζούσε στα όρια της φτώχειας. Ο κίνδυνος φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού είναι υψηλότερος στην περίπτωση των ατόμων ηλικίας 18-64 ετών (35,0%). Σχεδόν το ένα στα δύο παιδιά ζει στην Ελλάδα σε συνθήκες υλικής αποστέρησης. Με ποσοστό 45% η Ελλάδα είναι η χώρα όπου τα παιδιά αντιμετωπίζουν την υψηλότερη υλική αποστέρηση μεταξύ των 14 παλαιοτέρων χωρών-μελών της Ε.Ε. (Ελληνική Εθνική Επιτροπή της UNICEF, ετήσια Έκθεση «Η Κατάσταση των Παιδιών στην Ελλάδα 2017 – Τα παιδιά της κρίσης»). Η μνημονιακή πολιτική των τελευταίων κυβερνήσεων δημιούργησε τη γενιά των φτωχών εργαζομένων των 360 ευρώ. Δηλαδή, των εργαζομένων χωρίς προοπτική, χωρίς ελπίδα! Δικαιώνεται έτσι αυτό που τονιζόταν στην ανακοίνωση της Συντονιστικής Επιτροπής των φοιτητών του Πολυτεχνείου: «Έχουν δεμένους χειροπόδαρα τους εργάτες κι όλους τους μισθοσυντήρητους και τούτο για να μπορέσουν να περάσουν τα αντιλαϊκά τους μέτρα και να εκμεταλλευτούν ασύδοτα το λαό»! Γι΄ αυτό και το αίτημα για «ψωμί» που συμβολίζει τις υλικές ανάγκες των εργαζομένων, είναι δραματικά επίκαιρο.
Ταυτόχρονα το αίτημα για μια καθολική δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση που να αγκαλιάζει όλα τα παιδιά, βρίσκει την ιστορική αναφορά στο ανθρωπιστικό όραμα για μια λαϊκή παιδεία, όπως αποτυπώθηκε στα ντοκουμέντα του Νοέμβρη, ενάντια στην παιδεία που υποτάσσεται στους νόμους της αγοράς. Η εκπαιδευτική πολιτική συρρικνώνει τις ήδη χαμηλές δαπάνες με λιγότερα σχολεία, χωρίς να καλύπτονται οι βασικές ανάγκες λειτουργίας τους και με ελλείψεις εκπαιδευτικών, αφού στην 10ετία των μνημονίων οι διορισμοί εκπαιδευτικών παραμένουν σχεδόν στο μηδέν! Η παιδεία μετατρέπεται σε εμπόρευμα για «λίγους και εκλεκτούς», με τη χορηγία των κάθε λογής ειδωλολατρών της αγοράς και του ΔΝΤ, στο πλαίσιο του «νέου Λυκείου». Έτσι οικοδομούν το «σχολείο της αγοράς» και το «πανεπιστήμιο – επιχείρηση», υποβαθμίζοντας τη μόρφωση σε δεξιότητες δια βίου ειδίκευσης και κατάρτισης. Διαμορφώνει μια εκπαίδευση που είναι μακριά από τα δικαιώματα και τις ανάγκες των νέων, αδυνατώντας να προάγει την κριτική σκέψη και να διαμορφώσει ελεύθερους και σκεπτόμενους πολίτες.
«Η εγκαθίδρυση της Λαϊκής κυριαρχίας συνδέεται αναπόσπαστα με την Εθνική Ανεξαρτησία από τα ξένα συμφέροντα, που χρόνια στηρίζουν την τυραννία της χώρας μας», έγραφε η διακήρυξη της Σ.Ε. του Πολυτεχνείου και το σύνθημα «ΕΞΩ ΑΙ ΗΠΑ-ΕΞΩ ΤΟ ΝΑΤΟ», που ήταν γραμμένο στην πύλη του Πολυτεχνείου, επανέρχεται με τον πιο επίκαιρο τρόπο. Η κυβέρνησητης ΝΔ, αλλά και οι προηγούμενες προσφέρουν «γη και ύδωρ» στις ΗΠΑ. Οι πρόσφατες εξελίξεις σηματοδοτούν στα Βαλκάνια πιέσεις σε Αιγαίο, ελληνοτουρκικές σχέσεις, Κυπριακό και όξυνση της προσφυγικής κρίσης. Πιέσεις για το χρέος, τις «μεταρρυθμίσεις» και για την προώθηση των αμερικανικών μονοπωλιακών συμφερόντων στην Ελλάδα. Αλλά και σε ζητήματα ενεργειακής εκμετάλλευσης στον εδαφικό και θαλάσσιο χώρο της Ελλάδας (ΑΟΖ). Δεν είναι τυχαίο ότι λίγες μέρες μετά τις επισκέψεις Πομπέο και Στόλτεμπεργκ, όπου η χώρα δέθηκε χειροπόδαρα με νέες πολυετείς συμφωνίες για τις Βάσεις και προνόμια για τις αμερικανικές πολυεθνικές συμπράξεις σε ενέργεια, πετρέλαια, ναυπηγεία κλπ., νέες πολεμικές επιχειρήσεις ξεκίνησαν στη Β. Συρία από τους κυρίαρχους του πλανήτη σε βάρος του συριακού και κουρδικού λαού, με πρωταγωνιστή τον τοποτηρητή τους, την Τουρκία.
Η κυβέρνηση της ΝΔ κατέλυσε με νόμο το καλοκαίρι το πανεπιστημιακό άσυλο που κατακτήθηκε με την εξέγερση του Νοέμβρη. Έχουν το θράσος άτομα του υπουργικού συμβουλίου να αποδίδουν την αντιδικτατορική αντίσταση σε «ψυχικά νοσούντες». Γκρεμίζουν όσες κλαδικές συμβάσεις και εργατικά δικαιώματα περισώθηκαν από το μνημονιακό σύστημα και ψηφίζουν αντισυνδικαλιστικούς νόμους. Με το δόγμα «νόμος και τάξη» καταστέλλουν κάθε κοινωνική αντίδραση, περιστέλλουν τα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα και ελευθερίες. Ετοιμάζουν με τροπολογίες και νομοσχέδια την ιδιωτικοποιημένη και ευέλικτη παιδεία των ταξικών φραγμών και των «αρίστων» των κολεγίων, ένα σχολείο, με αλλαγμένο DNA, των περικοπών, της λιτότητας, της αξιολόγησης και των απολύσεων, με έναν στους τέσσερεις εκπαιδευτικούς ελαστικά εργαζόμενους, με μαθητές και δασκάλους περιφερόμενους, ΑΕΙ-επιχειρήσεις με δίδακτρα. Μαθητές και φοιτητές αντιδρούν. 75σχολές και δεκάδες σχολεία καταλήφθηκαν. Μαζικές και μαχητικές διαδηλώσεις οργανώνονται συνεχώς, αντιδρώντας στους νόμους Γαβρόγλου και τους νόμους και τα σχέδια Κεραμέως που υλοποιούν τα ενιαιοποιημένα αντιεκπαιδευτικά σχέδια των ταξικών φραγμών και της ιδιωτικοποίησης. Στο πνεύμα της εξέγερσης του Νοέμβρη και των μεγάλων εργατικών λαϊκών αγώνων αυτών των δεκαετιών είναι και η σθεναρή και μαζική αντίσταση φοιτητών και εργαζομένων ενάντια στην άγρια καταπάτηση του πανεπιστημιακού ασύλου στην ΑΣΟΕΕ. Απέναντι στα λαϊκά δικαιώματα και τις κατακτήσεις η κυβέρνηση αντιτάσσει την ωμή βία του νέου αστυνομικού κράτους.
Το πραγματικό νόημα της εξέγερσης ενοχλεί όσους θέλουν να μετατρέψουν την επέτειο του Πολυτεχνείου σε μία αποστειρωμένη επετειακή γιορτή που τα αιτήματά της δε συνδέονται με τη σημερινή πραγματικότητα και όπου οι εξεγέρσεις και ο αγώνας ανήκουν στο μακρινό παρελθόν. Ενοχλεί όσους εξαργύρωσαν τις θυσίες των συναγωνιστών τους για μία καρέκλα στα υπουργικά ή βουλευτικά έδρανα, η οποία τους έδωσε σήμερα τη δυνατότητα να γίνουν συμμέτοχοι στο σφαγιασμό του λαού. Παραβλέπουν, όμως, ότι σε κάθε έναν που εξαργύρωσε την στάση του για τότε, αντιστοιχούν χιλιάδες ανώνυμων αγωνιστών, που πλήρωσαν με εξορίες, βασανιστήρια ακόμα και με τη ζωή τους τον αγώνα τους ενάντια στη δικτατορία των συνταγματαρχών.
Το Πολυτεχνείο στέλνει μήνυμα και προς τα αριστερά. Αφού και τότε η Αριστερά της «ευθύνης», η συστημική Αριστερά μιλούσε είτε για τους 300 προβοκάτορες, είτε για αξιοποίηση της «φιλελευθεροποίησης» με το Μαρκεζίνη, προβάλλοντας την πολιτική του συμβιβασμού στο πλαίσιο της εθνικής αντιδικτατορικής ενότητας.
Λαός που ξεχνάει την ιστορία του είναι λαός χωρίς μέλλον. Η ιστορική λήθη είναι αυτή που επιτρέπει σήμερα σε φαντάσματα του παρελθόντος, αλλά και υπουργούς, να προπαγανδίζουν τα «καλά της Χούντας», «ξεχνώντας» την επταετία της μαζικής μετανάστευσης, τα ατέλειωτα σκάνδαλα και τη διαφθορά, τις φυλακίσεις, τα βασανιστήρια, τις εξορίες και τις δολοφονίες αγωνιστών. Μιλούν για «πατριώτες – στρατιωτικούς», «ξεχνώντας» το ξεπούλημα της χώρας στους Αμερικάνους, αλλά και το πραξικόπημα εναντίον του Μακαρίου και την προδοσία της Κύπρου. Οι υποστηρικτές τόσο των ναζιστικών και φασιστικών καθεστώτων του μεσοπολέμου, όσο και της στρατιωτικής δικτατορίας του 1967, προωθούν τις πρακτικές και τις αξίες αυτών των καθεστώτων, που βύθισαν στο σκοτάδι και το αίμα την ανθρωπότητα και τη χώρα μας.
Τιμάμε τους νεκρούς του Πολυτεχνείου πιάνοντας το νήμα της εξέγερσης, αγωνιζόμενοι σήμερα ενάντια σε ντόπιους και ξένους δυνάστες, ενάντια σε μνημόνια και δανειακές συμβάσεις, ενάντια σε ΕΕ και ΔΝΤ, ενάντια στα φασιστικά φαντάσματα που επανέρχονται με αστικό κοινοβουλευτικό μανδύα προσφέροντας ως λύση την ανθρωποφαγία και την τυφλή βία απέναντι σε ταλαίπωρους και εξαθλιωμένους ντόπιους, πρόσφυγες και μετανάστες. Τιμάμε τους νεκρούς που έπεσαν παλεύοντας ενάντια στη Χούντα, γνωρίζοντας ότι ο εχθρός είναι το βάρβαρο καπιταλιστικό σύστημα, που στο όνομα του κέρδους εξαθλιώνει και εξανδραποδίζει τους εργαζόμενους και την κοινωνία.
Ο αγώνας για Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία συνεχίζεται!
Κάντε το πρώτο σχόλιο