Παρεμβάσεις ΔΕ: διακήρυξη για τις εκλογές αντιπροσώπων για το 18ο συνέδριο της ΟΛΜΕ

Αγωνιστικές Παρεμβάσεις Συσπειρώσεις Κινήσεις

Κάτω η αντιλαϊκή πολιτική κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ!

Ενιαίο, Δωδεκάχρονο, Δημόσιο και Δωρεάν Σχολείο!

Ταξική ανασυγκρότηση του Συνδικάτου!

Συναδέλφισσα, συνάδελφε

Το 18ο Συνέδριο ΟΛΜΕ διεξάγεται σε ιδιαίτερα δυσμενείς συνθήκες για το λαό μας και τον τόπο, αφού βαδίζουμε για 8^ο χρόνο μέσα στο μάτι του μνημονιακού κυκλώνα. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αφού πρώτα σκόρπισε αυταπάτες και ψεύτικες υποσχέσεις, φόρτωσε στη συνέχεια στις πλάτες του λαού ένα 3^ο μνημόνιο, που έφερε ασφαλιστικό, δημοσιονομικό «κόφτη», ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας κλπ. Μετά την πρόσφατη συμφωνία στο Eurogroup προετοιμάζεται να ψηφίσει νέα αντιλαϊκά μέτρα ύψους 3,7 δις ευρώ από το 2019 και μετά, βάζοντας το λαό στη μυλόπετρα των μνημονίων χωρίς τέλος. Η ΕΕ και το ΔΝΤ απαιτούν νέα λαϊκή αφαίμαξη με την επιβολή καινούργιων περικοπών στις συντάξεις, νέα μείωση του αφορολόγητου, που θα σημάνει παραπέρα μειώσεις στους μισθούς όλων των εργαζομένων και άλλα αντιλαϊκά μέτρα, με επίκεντρο τα εργασιακά και το συνδικαλιστικό νόμο.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, υποτασσόμενη στο περίφημο δόγμα «ανήκομεν εις την Δύσιν» σφίγγει ακόμα περισσότερο τα δεσμά με τους αμερικανο-ΝΑΤΟϊκούς ιμπεριαλιστές. Παραχωρεί γη και ύδωρ επιτρέποντας στις ΝΑΤΟϊκές φρεγάτες να πλέουν ανενόχλητες στο Αιγαίο, ενώ την ίδια στιγμή η ίδια σέρνεται στα φιλοπόλεμα σχέδια που εξυφαίνονται από τους ενδοϊμπεριαλιστικοούς ανταγωνισμούς ανάμεσα σε ΗΠΑ – ΕΕ – Ρωσία.

Ο ΣΥΡΙΖΑ αποδείχθηκε η καλύτερη εφεδρεία του αστικού πολιτικού συστήματος, της ΕΕ και του ΔΝΤ για το τσάκισμα των εργατικών δικαιωμάτων και των κοινωνικών κατακτήσεων, της συνέχισης των μνημονίων, της επιτροπείας και της καταστολής.

Η εκπαίδευση στη σκιά του 3ου Μνημονίου και των επιταγών του ΟΟΣΑ

Συνάδελφε, συναδέλφισσα,

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έδωσε τα χέρια με τα επιτελεία του ΟΟΣΑ και του ΣΕΒ! Η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας δηλώνει πως όλες οι αλλαγές στην εκπαίδευση θα γίνουν «μέσα στο πλαίσιο που επιβάλλουν οι μνημονιακές δεσμεύσεις της κυβέρνησης απέναντι στους δανειστές». Το Υπουργείο Παιδείας στοχεύει να επιβάλλει όσα δεν κατάφεραν οι προηγούμενοι από τον Κοντογιαννόπουλο μέχρι τη Διαμαντοπούλου και τον Αρβανιτόπουλο.

Οι προτάσεις του ΙΕΠ για τις «αλλαγές στο Λύκειο» υπηρετούν ακριβώς την κατεύθυνση ενός φθηνού ευέλικτου, επιχειρηματικού σχολείου της αγοράς με τη σφραγίδα της ΕΕ, του ΣΕΒ και του ΟΟΣΑ. Τα πορίσματα του «Εθνικού διαλόγου» και η κρυμμένη έκθεση του ΟΟΣΑ είναι η πυξίδα του Υπουργείου Παιδείας. Μεθοδεύουν το νέο, ακόμα πιο σκληρό και ταξικό «αριστοκρατικό» Λύκειο για πολύ «λίγους κι εκλεκτούς» μαθητές. Ένα σχολείο πολλαπλών εξεταστικών και ταξικών φίλτρων, των δεξιοτήτων και της εντατικοποιημένης γνώσης. Ταυτόχρονα επιδιώκουν για μια ακόμα φορά να εξοβελίσουν όλο και μεγαλύτερο μέρος της νέας γενιάς στην κακόφημη μαθητεία, σε ένα υποβαθμισμένο και συρρικνωμένο σε τομείς και ειδικότητες ΕΠΑΛ ή και στη μη τυπική εκπαίδευση των σχολών «τύπου ΕΠΑΣ», αμέσως μετά την Α΄ Λυκείου, προσαρμοσμένων στις επιταγές των επιχειρήσεων. Θέλουν τη νέα γενιά υποταγμένη και από νωρίς «μαθημένη» στην εργασιακή έρημο των μνημονίων.

Την ίδια ώρα οι πυλώνες του αστικού πολιτικού συστήματος (ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, Λεβέντης), με ΟΟΣΑ και ΣΕΒ συνομολογούν πως πρέπει να προωθήσουν άμεσα την περίφημη «αποκέντρωση και αυτονομία της σχολικής μονάδας», το βασικό, δηλαδή μοχλό για να υλοποιήσουν όλες τις αντιεκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις. Ανοίγει ο δρόμος για νέα σημαντική μείωση της χρηματοδότησης και στήριξης της Δημόσιας Εκπαίδευσης από το κράτος. Το 1,5 δις περικοπών το χρόνο από τη δημόσια παιδεία και η φορολόγηση κατά 20% των εσόδων των σχολικών επιτροπών από τα κυλικεία οδηγεί σε οικονομική ασφυξία τα σχολεία και μοιάζει αναπόφευκτο το κυνήγι των χορηγών για τη λειτουργία τους και για τη χρηματοδότηση.

Μαζί με την αποκέντρωση θέλουν να βάλουν σε άμεση εφαρμογή την αξιολόγηση του εκπαιδευτικού και των σχολικών μονάδων. Με όποια μορφή κι αν ονομαστεί (αξιολόγηση ή εσωτερική αποτίμηση), θα αποτελέσει το βασικό εργαλείο για την ταξική κατηγοριοποίηση των σχολείων, το όχημα για την κονιορτοποίηση των εργασιακών μας δικαιωμάτων και θα ανοίξει το δρόμο για απολύσεις κατά τα πρότυπα της περιόδου Αρβανιτόπουλου – Μητσοτάκη. Μέτρα όπως η μαθητεία, οι δημιουργικές εργασίες, η θεματική εβδομάδα, portfolio μαθητών κλπ συμβάλλουν στην προώθηση της αυτονομίας και αυτοαξιολόγησης -αξιολόγησης.

Οι εργασιακές σχέσεις των εκπαιδευτικών στην κλίνη του Προκρούστη

Συνάδελφε, συναδέλφισσα,

Οι κυβερνητικές διακηρύξεις για 20.000 διορισμούς μονίμων εκπαιδευτικών έγιναν φύλλο και φτερό. Οι εκπαιδευτικοί, μόνιμοι και αναπληρωτές, βρίσκονται καθημερινά εδώ και χρόνια αντιμέτωποι με τις ανατροπές των εργασιακών τους δικαιωμάτων.

Στο όνομα της εξοικονόμησης πόρων, της κινητικότητας και του εξορθολογισμού, για λογαριασμό των πρωτογενών πλεονασμάτων, κάθε χρόνο χιλιάδες αναπληρωτές βρίσκονται αντιμέτωποι με το φάσμα της ανεργίας. Όλα τα μέτρα μέχρι τώρα δημιουργούν αυξημένα τεχνητά πλεονάσματα εκπαιδευτικών, με στόχο την περικοπή θέσεων εργασίας και την πλήρη ελαστικοποίηση των εργασιακών δικαιωμάτων των μονίμων και αναπληρωτών, που τρέχουν από σχολείο σε σχολείο για να καλύψουν το ωράριο τους.

Το υπουργείο Παιδείας, για να καλύψει τα δραματικά κενά στην Ειδική Αγωγή, μονιμοποιεί το καθεστώς της συμπλήρωσης ωραρίου μετακινώντας εκπαιδευτικούς από τη Γενική Παιδεία με fast-track επιμορφωτικά σεμινάρια. Στους αναπληρωτές της ΕΑΕ δοκιμάζει την εφαρμογή του προσοντολόγιου της Διαμαντοπούλου, αμφισβητώντας το πτυχίο ως επαγγελματικό δικαίωμα στην εργασία και κατοχυρώνει το ατέλειωτο κυνήγι προσόντων και πιστοποιήσεων για μία θέση ελαστικής εργασίας. Οι επιλογές του υπουργείου Παιδείας υπηρετούν τους στόχους της δημοσιονομικής προσαρμογής και του περίφημου δημοσιονομικού «κόφτη».

Θέλουν τους εκπαιδευτικούς όχι μόνο ευέλικτους αλλά και φθηνούς. Δεκάδες χιλιάδες εκπαιδευτικοί βρίσκονται εδώ και οκτώ χρόνια σε καθεστώς φτώχειας διαρκείας. Τα απανωτά αντεργατικά μέτρα έχουν επιβάλλει περικοπές πάνω από 40% και έρχεται νέο πετσόκομα. Ο αντιασφαλιστικός νόμος «Κατρούγκαλου» οδηγεί χιλιάδες συναδέλφους σε νέα εργασιακή ομηρία καταδικάζοντάς τους στη δουλειά μέχρι τα 67 χρόνια, ενώ ο αρχιτραπεζίτης Στουρνάρας εισηγείται την αύξηση των ορίων ηλικίας στα 70 για συνταξιοδότηση.

Γιατί φτάσαμε ως εδώ; Είναι αναποτελεσματικοί οι αγώνες ή η λογική που κυριάρχησε σε αυτούς;

Συναδέλφισσα, συνάδελφε

Η σφοδρότητα της επίθεσης από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έχει σπείρει την απογοήτευση. Είναι διάχυτη η αγωνία για το πώς φτάσαμε εδώ και αν μπορούμε να πάμε αλλιώς. Ως Παρεμβάσεις τολμάμε να αναμετρηθούμε με τα ερωτήματα αυτά, γιατί η ανάπτυξη ενός ισχυρού ανατρεπτικού κινήματος της σημερινής εποχής περνά μέσα από την αναγνώριση των αντιλήψεων, που ηγεμόνευσαν και ηττήθηκαν στην προηγούμενη φάση, αλλά και των προϋποθέσεων για να ανατρέψουμε την πολιτική κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ-ΣΕΒ.

Τα μεγαλειώδη κινήματα του 2010-12 έδωσαν βαθμιαία τη θέση τους στην απογοήτευση. Η κατάσταση αυτή είναι η πιο τραγική συνέπεια της παραλυτικής επίδρασης των αυταπατών και των κάλπικων οραμάτων, που σκόρπισε ο ΣΥΡΙΖΑ δυσφημίζοντας την Αριστερά. Με την πολιτική του ο ΣΥΡΙΖΑ καπηλεύτηκε τους μεγάλους παλλαϊκούς αγώνες για να τους χειραγωγήσει στη λογική της εκλογικής εναλλαγής και των κοινοβουλευτικών αυταπατών, προβάλλοντας το «όραμα» της δήθεν «κυβερνώσας Αριστεράς». Με το μανδύα του «νέου σωτήρα» καλλιέργησε την αναμονή και την ανάθεση ανάμεσα στους εργαζόμενους και το λαό, τάζοντας ανέξοδες λύσεις για δήθεν «κατάργηση των Μνημονίων με ένα νόμο και σε ένα άρθρο» εντός πλαισίου ΕΕ, ΔΝΤ, κεφαλαίου με «διαπραγματεύσεις».

Σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ από κυβερνητικούς θώκους υπηρετεί με όμοιο και απαράλλαχτο τρόπο την πολιτική του μεγάλου κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστών δανειστών, μετατρέποντας το βροντερό ΟΧΙ του περασμένου Ιούλη σε ΝΑΙ, συνεχίζοντας τη βάρβαρη και ταπεινωτική για το λαό μνημονιακή πολιτική. Δεν διστάζει μάλιστα να αναπαράξει την ίδια τρομοκρατική προπαγάνδα του αστικού μπλοκ για το ενδεχόμενο εξόδου από την ΕΕ.

Η στάση του συνδικαλιστικού κινήματος στη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ

Δεν χωράει αμφιβολία ότι το εργατικό και το ευρύτερο λαϊκό κίνημα βρίσκεται σε μια περίοδο παρατεταμένης κρίσης και υποχώρησης. Ιδιαίτερα στη συγκυρία που διανύουμε αποκαλύπτεται η γύμνια των συνδικαλιστικών ηγεσιών της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ. ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, με ευθύνη των δυνάμεων του κυβερνητικού εργοδοτικού και γραφειοκρατικού συνδικαλισμού (ΔΑΚΕ – ΠΑΣΚ – «παράταξη ΣΥΡΙΖΑ») και τη στάση του ΠΑΜΕ κηρύσσουν “σιγή ασυρμάτου”, εμποδίζοντας την αγωνιστική συγκρότηση ενός πανεργατικού κινήματος ενάντια στο νέο αντιλαϊκό οδοστρωτήρα. Χαρακτηριστική ήταν η περίοδος του ασφαλιστικού. Όταν φάνηκε πως αναπτύσσονται αγωνιστικές διαθέσεις και δημιουργούνται προϋποθέσεις συντονισμού και αγωνιστικής συσπείρωσης ευρύτερων κομματιών του λαού που πλήττονταν από το ασφαλιστικό ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ κήρυξαν λήξη των κινητοποιήσεων, προκηρύσσοντας μια απεργία – φάντασμα που ποτέ δεν έγινε, σπέρνοντας έτσι νέες απογοητεύσεις στον κόσμο της εργασίας.

Σήμερα οι δυνάμεις της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας επιχειρούν να καθηλώσουν το εργατικό και συνδικαλιστικό κίνημα στα όρια της νομιμότητας των μνημονίων. Το σέρνουν στα τραπέζια του «κοινωνικού εταιρισμού» μαζί με το ΣΕΒ και την εργοδοσία. Έχουν όλη την ευθύνη για την ανυποληψία του συνδικαλιστικού κινήματος. Είναι φανερό ότι εξυπηρετούν τις σκοπιμότητες των πολιτικών δυνάμεων που τις ελέγχουν.

Παλιός και νέος κυβερνητικός γραφειοκρατικός & εργοδοτικός συνδικαλισμός στην ΟΛΜΕ. Δεκανίκι κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ

Η κρίση αυτή του διαπερνά και την ΟΛΜΕ, καθώς την τελευταία διετία οι δυνάμεις που συγκροτούν την πλειοψηφία και το προεδρείο της, ΣΥΝΕΚ (ΣΥΡΙΖΑ) και ΔΑΚΕ (ΝΔ), σχημάτισαν από την πρώτη στιγμή μια “ιερή συμμαχία” με προφανή στόχο να την παραλύσουν, να φιμώσουν το λόγο της και να την οδηγήσουν σε χειροκροτητή στις βασικές επιλογές της κυβέρνησης και του υπουργείου Παιδείας. Σύρθηκαν και διέσυραν έναν ολόκληρο κλάδο πίσω από τον κακόφημο «Εθνικό Διάλογο». Χαιρέτισαν την επιβολή της μαθητείας, καλώντας την ηγεσία του υπουργείου να προχωρήσει με περισσότερο θάρρος! Αρνήθηκαν να οργανώσουν ουσιαστικά τον αγώνα ενάντια σε θεματική εβδομάδα και δημιουργικές εργασίες, παρά την αντίδραση του κλάδου σε αυτές. Επιχειρούν να «θολώσουν τα νερά» και να αφοπλίσουν τον κλάδο, επαναφέροντας την αξιολόγηση με το μανδύα της «εσωτερικής διαδικασίας αποτίμησης του σχολικού έργου». Υποβοηθούν έτσι το υπουργείο Παιδείας να προχωρήσει στην επιβολή της. Με λίγα λόγια βάζουν πλάτες στην ηγεσία του υπουργείου Παιδείας να υλοποιήσει ανεμπόδιστη την αντιεκπαιδευτική πολιτική της. Η διαφοροποίηση από πλευρές της κυβερνητικής πολιτικής δε συνοδεύεται από προτάσεις αγωνιστικού μπλοκαρίσματος τους. Η στάση ΣΥΝΕΚ και ΔΑΚΕ αποτελεί μνημείο κυβερνητικού συνδικαλισμού, ξεπουλήματος των αγώνων και των διεκδικήσεων του κλάδου μας.

Το γεγονός αυτό, βέβαια, δεν εμποδίζει καθόλου τη ΔΑΚΕ να καταγγέλλει δριμύτατα στις Γ.Σ. την απραξία της ΟΛΜΕ, αποδίδοντάς την αποκλειστικά στις ΣΥΝΕΚ, τις οποίες κατακεραυνώνει ως κυβερνητικά φερέφωνα.

Οι δυνάμεις των ΣΥΝΕΚ απέναντι στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ παρουσιάζονται με το πρόσωπο της υποταγής στο «ρεαλισμό» της «αντικειμενικής κατάστασης» και δίνουν «πίστωση χρόνου» στη νέα κυβέρνηση θέλοντας σωματεία-στηρίγματα της κυβερνητικής πολιτικής. Υιοθετούν την επικίνδυνη λογική πως όταν «υπάρχει τόση φτώχεια» είναι αδιανόητο να υιοθετούνται μαξιμαλιστικά αιτήματα. Επιδιώκουν αθώωση της κυβέρνησης με την προσθαφαίρεση θετικών και αρνητικών μέτρων σε ένα πεδίο ναρκοθετημένο, αφού διατηρείται αλώβητο όλο το μνημονιακό αυταρχικό πλαίσιο. Παραποιούν και αλλάζουν αιτήματα του κλάδου π.χ για μαθητεία και αξιολόγηση, έτσι ώστε να παρουσιάζεται πως η κυβέρνηση υλοποιεί θέσεις του κλάδου. Οι ΣΥΝΕΚ επιχειρούν τώρα να πιστώσουν στην κυβέρνηση τον σπουδαίο αγώνα του κλάδου μας ενάντια στη διαθεσιμότητα που έφερε πίσω στα σχολεία τους 2000 συναδέλφους. Θέλουν τα συνδικάτα υποταγμένα και χειραγωγημένα αναπαράγοντας την πολιτική της περιόδου ΠΑΣΚ – ΔΑΚΕ στην ΟΛΜΕ.

Η ΠΕΚ (η πάλαι ποτέ ΠΑΣΚ), που μέχρι πρόσφατα μαζί με τη ΔΑΚΕ αποτελούσαν τους απολογητές της πολιτικής των κυβερνήσεων ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, εγκαλεί(!) την κυβέρνηση διότι έχασε πολύτιμο χρόνο στην υλοποίηση των αντιλαϊκών μέτρων. Με βάση τα αδιέξοδα των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ επιχειρεί να αθωώσει την προηγούμενη πολιτική των κυβερνήσεων ΝΔ – ΠΑΣΟΚ που μας έφεραν στη σημερινή κατάσταση. Ακόμη χειρότερα, η ΠΕΚ διατυμπανίζει σε όλους τους τόνους πως απορρίπτει κάθε κινητοποίηση του κλάδου, για να μας παραδώσει, μαζί με τη ΔΑΚΕ, αδύναμους να σηκώσουμε ανάστημα, στους επόμενους κυβερνητικούς διαχειριστές.

Αυτή η δήθεν «αντικυβερνητική» ρητορεία θα ενταθεί βέβαια όσο θα πλησιάζουμε στο Συνέδριο, στοχεύοντας σε εκλογική άνοδο, ώστε να συνεχίσουν ενδυναμωμένες να στηρίζουν τη μνημονιακή πολιτική, την ανατροπή όλου του πλαισίου αιτημάτων του κλάδου και προσδοκώντας στο βάθος του ορίζοντα… κυβερνητική εναλλαγή!

Μπροστά στο 18^ο Συνέδριο της ΟΛΜΕ, από κοινού ΣΥΝΕΚ, ΔΑΚΕ και ΠΕΚ επιδιώκουν να ανατρέψουν με νέες πλειοψηφίες τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις του κλάδου όπως εκφράστηκαν στα 16^ο– 17^ο Συνέδρια και τις μαζικές Γενικές Συνελεύσεις και αποτέλεσαν το πλαίσιο των αγώνων μας ενάντια στη βαρβαρότητα της κυρίαρχης πολιτικής όλη την προηγούμενη περίοδο. Αυτό προσπάθησαν «άτυπα» και στο 11^ο Εκπαιδευτικό Συνέδριο του ΚΕΜΕΤΕ-ΟΛΜΕ για την αξιολόγηση και τη μαθητεία. Επιδιώκουν την προσαρμογή στην «κανονικότητα» των μνημονίων. Κοινός τόπος για ΣΥΝΕΚ – ΔΑΚΕ – ΠΕΚ είναι η υπεράσπιση των «ιερών και των οσίων» των ΕΕ – ΔΝΤ – ΟΟΣΑ. Για όλους αυτούς τους λόγους πρέπει να μαυριστούν!

Για τη στάση των συνδικαλιστικών δυνάμεων που αναφέρονται στον αγώνα

Τη διετία που μεσολάβησε η ηγεσία του ΠΑΜΕ επέμεινε στη γραμμή της περιχαράκωσης, αντί να συμβάλλει στην ενότητα του κλάδου πάνω ακριβώς στη βάση των αιτημάτων και διεκδικήσεών του. Έχει ευθύνη το ΠΑΜΕ γιατί κυριάρχησε η γραμμή της υποχώρησης και της υποταγής προς την κυβερνητική πολιτική, η οποία οδήγησε στον εκφυλισμό του αγώνα ενάντια στον αντιασφαλιστικό νόμο. Περιορίζεται σε μια κοινοβουλευτικού τύπου κριτική και «αποκάλυψη» των προθέσεων της κυβέρνησης. Είναι η ίδια πολιτική, που στην περίοδο των μεγάλων αγώνων της εκπαίδευσης απέρριπτε τον απεργιακό αγώνα διαρκείας ενάντια στη διαθεσιμότητα και τις απολύσεις.

Αφού έσπειρε την απογοήτευση σε χιλιάδες αγωνιστές, επανέρχεται τώρα μπροστά στα νέα αντιλαϊκά μέτρα με τη γραμμή της αναμονής, καλώντας μάλιστα τον κλάδο «να προετοιμαστεί για απεργία»! Αυτή η άρνηση σύγκρουσης καταγράφηκε και στη «θεματική εβδομάδα», όταν φορείς που συνεργάζονται με το ΠΑΜΕ, ζητούν… άδεια από τις ΔΔΕ και το υπουργείο για «ταξική παρέμβαση» στα σχολεία τις ημέρες που θα υλοποιείται, αντί για την αναγκαία συμβολή στην αποκάλυψη του σχεδίου του Υπουργείου Παιδείας και το μπλοκάρισμά του στην πράξη από το εκπαιδευτικό κίνημα. Κάνουν πως αγνοούν ότι κάθε μικρή ή μεγάλη μάχη, που δε δίνεται από τους εργαζόμενους ενάντια σε αυτή την πολιτική, δεν προετοιμάζει τους επόμενους αγώνες, αλλά εμπεδώνει την αναποτελεσματικότητα και την ηττοπάθεια. Και για να τορπιλίσει τη συζήτηση για το «πώς», «με ποιο αναγκαίο περιεχόμενο και μορφές» και το «πότε» μιας τέτοιας προσπάθειας και κοινής δράσης του αγωνιζόμενου και αγωνιώντος κόσμου της εκπαίδευσης, επιτίθεται στις Παρεμβάσεις. Τις καταγγέλλει γιατί στήριξαν τα μεγάλα, δίκαια αιτήματα και διεκδικήσεις του κλάδου μας, όσα μας έβγαλαν στους δρόμους του αγώνα τα προηγούμενα χρόνια. Καταγγέλλει πως “έβαλαν πλάτη για να ανέβει ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση”(!) Σε αυτή την κρίσιμη περίοδο προσχωρούν στο μπλοκ των δυνάμεων της καταστροφολογίας για την έξοδο από Ε.Ε. – ΝΑΤΟ και κερδίζουν τα εύσημα των αστικών ΜΜΕ. Η ηγεσία του ΠΑΜΕ εκφράζει έλλειψη εμπιστοσύνης στη δύναμη του μαχόμενου και μαζικού κινήματος, που βάζει στην αιχμή του δόρατος τις διεκδικήσεις και τα αιτήματά του.

Οι δυνάμεις της Αγωνιστικής Ριζοσπαστικής Ενότητας πήραν διαζύγιο από τη φιλοκυβερνητική παράταξη πολύ αργότερα από την επιβολή του 3ου Μνημονίου. Η στάση τους έδινε άλλοθι στις ΣΥΝΕΚ να εμφανίζονται ως δήθεν «αγωνιστική δύναμη». Αναπαράγουν σήμερα την αντίληψη για την δήθεν «ενότητα της Αριστεράς», που εστιάζεται ξανά κυρίως στην εκλογική συνεργασία και τα παλιά υλικά του μίνιμουμ αντιμνημονιακού αγώνα, αντί να αναζητούν το αναγκαίο πλαίσιο και τις προϋποθέσεις ανασυγκρότησης του εργατικού κινήματος για την ανατροπή της σημερινής βαρβαρότητας . Αυτή η λογική, που κυριάρχησε και απέτυχε την προηγούμενη περίοδο δεν μπορεί να είναι το όχημα για να ξαναβγεί ο λαός στο προσκήνιο. Οι βαθιές αναζητήσεις του αγωνιστικού κομματιού θέλουν και βαθιές απαντήσεις. Δεν μπορεί να μην αναδεικνύεται ως κόμβος στη σημερινή πραγματικότητα η πάλη ενάντια στην ΕΕ, όταν όλα τα μέτρα της εκπαίδευσης έχουν τη σφραγίδα της.

Από την άλλη οι Παρεμβάσεις καλούμε σταθερά σε κοινή δράση όλων των συνδικαλιστικών δυνάμεων της μαχόμενης εκπαίδευσης με τον αναγκαίο συντονισμό των σωματείων και ταυτόχρονα επιδιώκουμε μια ειλικρινή συζήτηση για το πως θα συμβάλλουμε στην ανάπτυξη ενός ρωμαλέου εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, που θα ανοίξει το δρόμο της ανατροπής της πολιτικής της βαρβαρότητας κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ – κεφαλαίου.

Ταξική ανασυγκρότηση του συνδικαλιστικού κινήματος

Η ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής των μνημονίων ΕΕ – ΔΝΤ – κεφαλαίου και η διεκδίκηση των άμεσων, ζωτικών, αλλά και των μακροπρόθεσμων αιτημάτων μας, περνάει μέσα από την αγωνιστική ανασυγκρότηση και ενίσχυση των σωματείων μας και των συλλογικών μας διαδικασιών. Στην περίοδο αυτή είναι ανάγκη να σπάσει η αναμονή που χαρίζει χρόνο στους εκβιαστές και να μπουν ξανά τα συνδικάτα σε τροχιά συλλογικών διαδικασιών και αγωνιστικών κινητοποιήσεων. Βασική μας επιδίωξη είναι η αναζωογόνηση των ΕΛΜΕ, η αγωνιστική ανάταση των Γενικών μας Συνελεύσεων, ο πραγματικός συντονισμός των πρωτοβάθμιων σωματείων.

Θέλουμε να γίνει η Ομοσπονδία μας πραγματικό όπλο διεκδίκησης και αντίστασης στα χέρια των εκπαιδευτικών. Για να περάσει η υπόθεση των αγώνων στα χέρια των εκπαιδευτικών, σε αντιπαράθεση με τη γραμμή του κρατικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, που θέλει να μετατρέψει τα συνδικάτα σε ουρά και χειροκροτητές της κάθε κυβερνητικής πολιτικής. Για σωματεία αγωνιστικά με πίστη στις αστείρευτες δυνάμεις του εκπαιδευτικού κινήματος, κόντρα στη γραμμή της ανάθεσης και της συνθηκολόγησης, με όποιο προσωπείο και αν εμφανίζεται κάθε φορά. Καλούμε τον κόσμο της εκπαίδευσης να συσπειρωθεί και να οργανωθεί τώρα στα πρωτοβάθμια σωματεία και να συμμετέχει σταθερά στις διαδικασίες τους.

Στην περίοδο που διανύουμε, θεωρούμε ώριμη και αναγκαία την υλοποίηση του διαχρονικού αιτήματος για ένα ενιαίο συνδικάτο της εκπαίδευσης. 150.000 δάσκαλοι και καθηγητές με κοινό εργασιακό – οικονομικό – ασφαλιστικό καθεστώς, που αναπνέουν τον ίδιο αέρα της κιμωλίας καθημερινά, με κοινό εργοδότη και κοινά προβλήματα δεν μπορεί παρά να έχουν και κοινή δράση. Όμως και η ουσιαστική διεκδίκηση μιας άλλης εκπαίδευσης το προϋποθέτει, καθώς και η ανασυγκρότηση του πανεκπαιδευτικού μετώπου.

Ούτε βήμα πίσω από τις διεκδικήσεις μας για χάρη των προτεραιοτήτων κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ.

Οι ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ μπροστά στο 18^ο Συνέδριο της ΟΛΜΕ

Οι Αγωνιστικές Παρεμβάσεις Συσπειρώσεις Κινήσεις συμπληρώνουν φέτος 29 χρόνια συνεπούς αγωνιστικής παρουσίας στο συνδικαλιστικό κίνημα των εκπαιδευτικών. Είναι ρεύμα πολυτασικό, αυτόνομο, με σεβασμό στη διαφορετικότητα των θέσεων και των αντιλήψεων των μελών του και με σαφείς αναφορές στην αντικαπιταλιστική – αντιιμπεριαλιστική και αντιρεφορμιστική Αριστερά. Όλα αυτά τα χρόνια οι Παρεμβάσεις αποτέλεσαν τον αντίπαλο πόλο στη γραφειοκρατία των σωματείων, στον φιλοκυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό, στην ανάθεση, τη συνδιαχείριση και τη συνθηκολόγηση. Βασικός γνώμονας στη πολύχρονη παρουσία μας ήταν και είναι η βαθιά πεποίθηση ότι μόνο με τη σταθερή προσήλωση στην υπόθεση των αγώνων και ταυτόχρονα με την ενίσχυση της πραγματικής ταξικής πτέρυγας της εκπαιδευτικής Αριστεράς, μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα προς όφελος των εκπαιδευτικών και της εκπαίδευσης, αλλά και γενικότερα προς τα λαϊκά και εργατικά συμφέροντα. Δε «στριμωχτήκαμε» στα πλαίσια τους, στους διαδρόμους των Υπουργείων και στα «τραπέζια των συναινέσεων».

Ρίξαμε το σπόρο για την ανάπτυξη των μεγάλων αγώνων της εκπαίδευσης από τα κάτω, πέρα και έξω από αρνητικούς συσχετισμούς πλειοψηφιών και τα εμπόδια που έβαλαν κάθε φορά. Είναι αυτοί οι αγώνες που έβαλαν σφραγίδα ανάσχεσης και ανακοπής της συντηρητικής αναδιάρθρωσης της δημόσιας παιδείας, όπως ο ν. Αρσένη, το άρθρο16, οι διαθεσιμότητες, η αξιολόγηση κλπ. Συμβάλαμε ώστε αυτοί οι αγώνες να είναι γέννημα των Γ.Σ., της οργάνωσης σε επιτροπές αγώνα, να δεθούν με τις αγωνίες και τις προσδοκίες της νέας γενιάς και της κοινωνικής πλειοψηφίας.

Συμβάλλαμε στη διαμόρφωση, αν και όχι χωρίς καθυστερήσεις και ανεπάρκειες, ενός ευρύτερου μορφωτικού κινήματος για το ενιαίο δημόσιο δωρεάν σχολείο για όλα τα παιδιά και όλους τους εκπαιδευτικούς. Υπερασπιστήκαμε το σχολείο ως δημόσιο αγαθό και όχι ως εργαλείο του κεφαλαίου.

Αντιταχθήκαμε στην πράξη στο ρατσισμό και το φασισμό. Τολμάμε να αναμετρηθούμε με τα λάθη και τις αδυναμίες μας.

Τα οράματά μας δεν τελειώνουν όμως σε μια διαφορετικού τύπου διαχείριση του σημερινού εκμεταλλευτικού συστήματος. Αντίθετα παραπέμπουν σε μια άλλη κοινωνία που θα εξαλείψει την βάρβαρη εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, που υπηρετεί πραγματικά τις ανάγκες των εργαζομένων και του λαού. Ταυτόχρονα με την άμεση διεκδίκηση των αιτημάτων μας, παλεύουμε για τη συγκρότηση ενός ισχυρού πανεργατικού – παλλαϊκού μετώπου αντίστασης και πάλης για να σπάσουν τα δεσμά με τις δυνάμεις του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού σε ΕΕ – ΔΝΤ – ΝΑΤΟ, ως αναγκαίο όρο για να αποτινάξει ο λαός μας τη βάρβαρη πολιτική των Μνημονίων που επιβάλλεται.

Απέναντι σε κάθε λογής απολογητές της κυβερνητικής πολιτικής, σε όσους σπέρνουν την απογοήτευση, την αποστράτευση, προβάλλοντας προς όλες τις κατευθύνσεις πως «τίποτα δεν αλλάζει», διατρανώνουμε την φωνή και την πεποίθησή μας πως «Κι Όμως Κινείται!».

Αντίσταση και αγώνας διάρκειας! Συγκροτούμε πανεργατικό – παλλαϊκό μέτωπο για την:

• Ανατροπή της βάρβαρης και αντιλαϊκής πολιτικής που επέβαλαν τα απανωτά μνημόνια και οι πυλώνες τους. Ακύρωση μεσοπρόθε­σμων, προγραμμάτων δημοσιονομικής σταθερότητας, δανειακών συμ­βάσεων και όλων των εφαρμοστικών νόμων. Καμιά νέα ανάλογη συμ­φωνία!
• Έξοδο της χώρας μας από ΕΕ – ΔΝΤ – ΝΑΤΟ και κάθε άλλο ιμπε­ριαλιστικό οργανισμό. Καμία συμμετοχή στις ιμπεριαλιστικές πολεμι­κές εκστρατείες!
• Διαγραφή του ληστρικού και τοκογλυφικού χρέους που επιβάλλει στο λαό μας νέες θηλιές!
• Απαλλαγή της χώρας και του λαού μας από όλα τα ιμπεριαλιστικά δεσμά!
• Ακύρωση των συμφωνιών – ιδιωτικοποιήσεων. Δεν πουλάμε! Δεν παραχωρούμε το δημόσιο πλούτο!

ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗ OΥΣIAΣTIKH ΜΟΡΦΩΣΗ ΚΙ EKΠAIΔEΥΣH ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

• ΟΧΙ στο νόμο για το «νέο Λύκειο», για την αντιδραστική αναδιάρθρωση της εκπαίδευσης του κ. Γαβρόγλου. Κατάργηση των νόμων 4186/2013 και 3848/2010. Όχι στο σχολείο των αποκλεισμών, που διώχνει τους μαθητές, σκοτώνει τη γνώση και επιβάλλει την εφήμερη κατάρτιση και τη μαθητεία – φτηνή ελαστική εργασία -δώρο στους εργοδότες. Όχι στους ταξικούς και εξεταστικούς φραγμούς!
• Ενιαίο δημόσιο και δωρεάν 12χρονο, υποχρεωτικό σχολείο για όλα τα παιδιά!
• Τεχνική Επαγγελματική Εκπαίδευση ενταγμένη στο δημόσιο σύστη­μα εκπαίδευσης και εξ ολοκλήρου στο Υπουργείο Παιδείας. Επαγγελματικά δικαιώματα στους τίτλους σπουδών! Οχι στην κερδο­σκοπία των πιστοποιήσεων και το χτύπημα των εργασιακών δικαιωμά­των!
• Ανατροπή όλου του πλαισίου της αξιολόγησης, εσωτερικής – εξω­τερικής και αυτοαξιολόγησης που ανοίγει το δρόμο σε απολύσεις, βα­θαίνει τη φτώχεια των εκπαιδευτικών και οδηγεί στο κλείσιμο τα σχο­λεία, καθώς και κάθε άλλης παραλλαγής αυτής της πολιτικής. Όχι στη μισθολογική καθήλωση μέσω της αξιολόγησης. Παι­δαγωγική ελευθερία σχολείο. Περιοδική επιμόρφωση όλων των εκ­παιδευτικών!
• Όχι στην αυτονομία και αποκέντρωση των σχολείων.
• Καμιά συγχώνευση – κατάργηση σχολείου. Να ανοίξουν όλα τα σχολεία που έκλεισαν!
• 20 μαθητές στο τμήμα, 15 στις κατευθύνσεις και 10 μαθητές ανά καθηγητή στα εργαστήρια! Ανατροπή των Υ,Α για τη συγκρότηση τμημάτων τομέων και ειδικοτήτων ΕΠΑΛ,Ο.Π στα ΓΕΛ, ξενόγλωσσα τμήματα, μαθησιακές δυσκολίες/ΕΑΕ.
• Πλήρη ένταξη των προσφυγόπουλων στην πρωινή ζώνη στα σχολεία με όλες τις υποστηρικτικές δομές. Κατάργηση των ΔΙΕΠ.
• Αύξηση των δαπανών για την εκπαίδευση στο 5% του ΑΕΠ ή το 15% του προϋπολογισμού. Έκτακτη επιχορήγηση τώρα για την ουσια­στική αντιμετώπιση των εξόδων των σχολείων, για τη σίτιση, ασφάλι­ση – υγεία των μαθητών μας!

ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΕ ΜΟΝΙΜΗ, ΣΤΑΘΕΡΗ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΓΙΑ OΛΟΥΣ

• Συλλογικές συμβάσεις εφ’ όλης της ύλης. Αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις για να μπορούμε να ζούμε με αξιο­πρέπεια! Κανένας εκπαιδευτικός με λιγότερα από 1000€. Άμεση επαναφορά 13^ου και 14^ου μισθού. Ενσωμάτωση της προσωπικής διαφοράς στο μισθό. Αφορολόγητο στα 12.000 ευρώ
• Σταθερή και μόνιμη εργασία για όλους. Κανένας εκπαιδευτικός με ελαστική σχέση εργασίας. Μαζικοί μόνιμοι διορισμοί εδώ και τώρα (1/1). Πλήρη εργασιακά, εκπαιδευτικά και ασφαλι­στικά δικαιώματα στους αναπληρωτές!
• Όχι στην κινητικότητα και τις υποχρεωτικές μετακινήσεις. Οργανικές θέσεις για όλους.
• Επαναφορά του ωραρίου.
• Γενναία οικονομική ενίσχυση των ασφαλιστικών μας ταμείων. Να γυρίσουν πίσω άμεσα όλα τα χρήματα που υφαρπάχθηκαν. Ανατροπή του ν. Κατρούγκαλου και όλων των αντιασφαλιστικών νόμων. Σύνταξη με 30 χρόνια δουλειάς χωρίς όριο ηλικίας. Αυξήσεις στις συντάξεις και τα επικουρικά ταμεία. Σύστημα υγείας – συνταξιοδότησης – πρόνοιας – κοινωνικής ασφάλισης για όλους αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν!
• Ούτε ένα ευρώ από τα ασφαλιστικά μας ταμεία για τις δόσεις του ΔΝΤ και της ΕΚΤ!

ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΑΓΑΘΑ

• Παιδεία – υγεία – ασφάλιση – ρεύμα και νερό για όλο το λαό!
• Όχι στη διάλυση – συρρίκνωση – ιδιωτικοποίηση των δημόσιων αγα­θών. Να ακυρωθούν όλες οι ιδιωτικοποιήσεις. Κατάργηση του ΤΑΙΠΕΔ.

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΣΥΝΔIΚAΛIΣTIΚA ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ EΛEΥΘEΡIEΣ ΣTOΥΣ XΩΡOΥΣ ΔOΥΛEIAΣ

• Κατάργηση του αυταρχικού νομοθετικού πλαισίου διοίκησης της εκπαίδευσης καθηκοντολόγιο, ΔΥΚ, των μνημονιακών νόμων.
• Σταμάτημα κάθε συνδικαλιστικής δίωξης, κάθε απόπειρα τρομο­κράτησης συναδέλφων μέσω πειθαρχικών, διαθεσιμότητας, υποχρεω­τικών μεταθέσεων!

Απευθύνουμε σε όλους τους συναδέλφους μας προσκλητήριο στήριξης και ενίσχυσης των Παρεμβάσεων, της ταξικής πτέρυγας, της μαχόμενης εκπαιδευτικής Αριστεράς μέσα στην Ομοσπονδία, για ένα Συνδικάτο ισχυρό, μαχητικό και διεκδικητικό.