Είμαστε όλοι “έφεδροι”!

Το μήνυμα δόθηκε κατ’ επανάληψη με πολλούς τρόπους, αλλά σαφές περιεχόμενο: Θα γίνουν απολύσεις στον ευρύτερο ΚΑΙ στενό δημόσιο τομέα. Το μόνο που «παίζεται» είναι ο αριθμός (20 χιλιάδες, 50, 120;), η μεθόδευση (σε μια, δυο ή τρεις φάσεις), η αναλογία (πόσοι απ’ τον «ευρύ», πόσοι απ’ τον «στενό», καθώς και από ποιους θα γίνει η αρχή! Πάντως, φαίνεται πως κυρίαρχο κριτήριο, με το οποίο οι σφαγείς θα οδηγήσουν τα θύματά τους στο βωμό, είναι το «πλεονάζον προσωπικό», μ’ άλλα λόγια, θα απολυθούν όσοι περισσεύουν.

Πρόκειται για μια μεγάλη απάτη, ένα τεράστιο ψέμα, που θέλουν να το κάνουν πιστευτό στον κόσμο, επιστρατεύοντας τους παχυλά αμειβόμενους κονδυλοφόρους τους στις εφημερίδες και τα παπαγαλάκια τους στα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης. Λένε δηλαδή, πως στην Ελλάδα του 2011, του Μνημονίου και του Μεσοπρόθεσμου, με τις χιλιάδες συνταξιοδοτήσεις απ’ όλο το δημόσιο, με τις μηδενικές προσλήψεις, με τα δικά τους στοιχεία να δείχνουν πως είμαστε, ως χώρα, αναλογικά, κάτω απ’ το μέσο όρο σε ποσοστό δημοσίων υπαλλήλων απ’ τις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σ’ αυτή την Ελλάδα του ΓΑΠ, έχουμε «πλεονάζον προσωπικό»!

Αλλά ας δούμε την απάτη αυτή σ’ όλη τη μεγαλοπρέπειά της στο χώρο μας, την δημόσια εκπαίδευση. Είναι γνωστό πως τα δυο τελευταία χρόνια συνταξιοδοτήθηκαν (στην προσπάθεια να περισώσουν ό,τι μπορέσουν απ’ τους κόπους δεκάδων χρόνων) πάνω από 25.οοο εκπαιδευτικοί. Αντ’ αυτών προσληφθήκαν ελάχιστοι (κάτω των 2.οοο συνολικά) μόνιμοι και κάποιες χιλιάδες αναπληρωτές και ωρομίσθιοι. Κι όμως, φαίνεται πως τα σχολεία, ας πούμε στην Ημαθία, λειτουργούν κανονικά, με ελάχιστες ελλείψεις σε διδακτικό προσωπικό. Πως γίνεται αυτό; Πολύ απλά: Με περικοπές! Περικοπές στα σχολεία, περικοπές στα τμήματα, περικοπές στις υποστηρικτικές λειτουργίες κ.τ.λ. Περικοπές παντού, αδιάφορο αν αυτό σημαίνει υποβάθμιση της λειτουργίας της εκπαίδευσης, ευτελισμό της παρεχόμενης γνώσης στα παιδιά μας.

Τα δυο τελευταία χρόνια η κ. Διαμαντοπούλου επιδόθηκε, με υπερβάλλοντα ζήλο είναι αλήθεια, σε μια προσπάθεια να φορέσει το κουστούμι της ΤΡΟΙΚΑ, του Μνημονίου και του Mεσοπρόθεσμου στους δάσκαλους και καθηγητές, στους μαθητές και τους γονείς, σ’ όλη την δημόσια εκπαίδευση.

Σ’ αυτή την λογική:

1ο. Κατάργησε κάθε είδους εκπαιδευτική άδεια και επιμόρφωση των καθηγητών.
2ο. Κατάργησε και συρρίκνωσε τα αθλητικά Λύκεια και Γυμνάσια.
3ο. Κατάργησε και συγχώνευσε χιλιάδες Δημοτικά, Γυμνάσια και Λύκεια σ’ όλη τη χώρα.
4ο. Περιόρισε την διδασκαλία ξένων γλωσσών (Γαλλικά, Γερμανικά, Ιταλικά κ.τ.λ.) και την διδασκαλία επιπέδων Αγγλικής.
5ο. Κατάργησε τις αποσπάσεις εκπαιδευτικών στα ελληνικά σχολεία του εξωτερικού.
6ο. Κατάργησε τις σχολικές βιβλιοθήκες αρνούμενη να ανανεώσει την θητεία των υπευθύνων τους και μην ορίζοντας άλλους.
7ο. Κατάργησε και περιόρισε υπευθύνους και εκπαιδευτικό προσωπικό σ’ όλα τα προγράμματα ΣΕΠ, ΚΕΣΥΠ, Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, ψυχολογικής υποστήριξης, Αγωγής Υγείας κ.τ.λ.
8ο. Εξοβέλισε απ’ το «Νέο Λύκειο» την διδασκαλία της Tεχνολογίας, της Πληροφορικής, της Αισθητικής Αγωγής (Α’ Λυκείου) και την διδασκαλία της Φυσικής και Χημείας (Β’ και Γ’ Λυκείου) ως μαθήματα γενικής παιδείας, καθώς και την Αστρονομία στη Β’ Λυκείου.
9ο. Κατάργησε ολιγομελή (6,7,8,9, έως και 10 μαθητών) τμήματα στις ειδικότητες των ΕΠΑΣ και ΕΠΑΛ, ακόμα και όσα λειτουργούσαν από πέρσι.
10ο. Πίεσε και πιέζει αφόρητα για μεγάλα τμήματα μαθητών 28,29,30 παιδιών.

Όλα αυτά, και άλλα παρόμοια, είχαν ως αποτέλεσμα να εξοικονομηθούν βέβαια καθηγητές, αλλά ταυτόχρονα και αναπόφευκτα να συρρικνωθεί η προσφορά του σχολείου, της Δημόσιας Παιδείας γενικότερα, στους μαθητές μας. Είναι φυσικό να μειώνεται ο πλούτος της παρεχόμενης γνώσης, όσο μειώνονται τα σχολεία, τα μαθήματα, οι δραστηριότητες, οι διατιθέμενοι εκπαιδευτικοί. Και όσο όλα αυτά γίνονται, τόσο περισσότερο οι συνθήκες εκπαίδευσης προσομοιάζουν μ’ αυτές της δεκαετίας του 50 και του 60. Σ’ ένα κράτος κοινωνικής δικαιοσύνης όμως, έστω και αστικό, η παιδεία, όπως και η υγεία, είναι ο κατ’ εξοχήν τομέας επένδυσης, η μόνη δραστηριότητα που επιβάλλει «σπατάλη» πόρων και κονδυλίων γιατί αυτή γυρίζει πολλαπλώς και μετατρέπεται σε πλούτο για ολόκληρη την κοινωνία. Σ’ ένα τέτοιο κράτος δε μπορεί ποτέ να περισσεύουν καθηγητές, να υπάρχουν άχρηστα μαθήματα και περιττές σχολικές δραστηριότητες.

Αντίθετα, όταν σ’ ένα κράτος, σε μια κυβέρνηση, σ’ ένα υπουργείο σαν το δικό μας, μοναδικό και αδιαπραγμάτευτο μέλημα δεν είναι η ποιοτική και ποσοτική αναβάθμιση της παιδείας, αλλά η πιστή (και κάτι παραπάνω) τήρηση των εντολών της ΤΡΟΙΚΑ, τότε και «οικονομία» μπορεί να γίνει και καθηγητές να πλεονάζουν και απολύσεις να υπάρξουν! Γιατί, όταν έχεις τέτοιο ανίερο στόχο, είναι πολύ εύκολο να δημιουργήσεις τεχνητά πλεονάσματα. Αν καταργήσεις και συγχωνεύσεις μερικές χιλιάδες σχολεία ακόμη, αν κλείσεις όλα τα ελληνικά σχολεία του εξωτερικού (Γερμανία, Αίγυπτο κ.α.), αν καταργήσεις όλα τα ειδικά σχολεία στη χώρα (μουσικά, ειδικών αναγκών, δεύτερης ευκαιρίας κ.α.), αν κλείσεις τα τμήματα ένταξης, αν αυξήσεις το ωράριο των καθηγητών, αν κάνεις 35ρια τμήματα μαθητών, και μερικά άλλα παρόμοια, τότε έχεις μπόλικο προσωπικό για το σφαγείο των απολύσεων!

Δυστυχώς η προοπτική αυτή ούτε μακρινή φαίνεται να είναι, ούτε, πολύ περισσότερο, απλή κινδυνολογία. Ήδη υπάρχουν καταγγελίες ότι σε κάποια ΠΥΣΔΕ της χώρας συμπληρώνεται ειδική στήλη με τους πλεονάζοντες εκπαιδευτικούς γι’ αυτό και στην προχθεσινή συνέλευση των προέδρων των ΕΛΜΕ ψηφίστηκε με συντριπτική πλειοψηφία (92%) εξουσιοδότηση προς το Δ.Σ. της ΟΛΜΕ να κηρύξει αμέσως 24ωρη απεργία αν υπάρξει καταγγελία για «εφεδρεία» ή μετακίνηση συναδέλφων, παρά τη θέλησή τους από νομό σε νομό καθώς και στην επικράτεια.

Αν ξεκινήσει μια τέτοια διαδικασία, δεν είναι ασφαλής κανένας. Ούτε αυτοί που έχουν πολλά χρόνια υπηρεσίας, ούτε όσοι έχουν λίγα. Ούτε οι του ΑΣΕΠ, ούτε οι της επετηρίδας. Ούτε οι διορισμένοι μετά το 2005, ούτε οι παλαιότεροι. Όποιος «περισσεύει» θα φεύγει. Και υπάρχουν πάρα πολλοί τρόποι (αναφέρθηκαν παραπάνω) για να μείνει κάποιος, στα καλά καθούμενα, χωρίς ωράριο. Είμαστε όλοι εν δυνάμει «έφεδροι»! Και δεν πρόκειται να μας σκεφθεί, ούτε να μας λυπηθεί κανείς γιατί έχουμε απέναντί μας «ανθρώπους» της ίδιας πάστας με κάποιους βυζαντινούς αυτοκράτορες, που η μάνα τύφλωνε το γιο, ο γιος δολοφονούσε τον πατέρα, και το αντίθετο, για να κρατήσουν την εξουσία.

Γι’ αυτό και είναι τραγικό λάθος να πιστεύει κανείς πως όλα αυτά γίνονται και θα γίνουν για δημοσιονομικούς λόγους, για μείωση του ελλείμματος, περιορισμό του δημοσιονομικού κόστους κ.τ.λ. Όχι! Όλα αυτά γίνονται για να «σπάσει» η μονιμότητα στο δημόσιο, μια κατάκτηση που συμπληρώνει έναν αιώνα ζωής περίπου, για να καλλιεργηθεί ο φόβος, το αίσθημα της ανασφάλειας και της αντίληψης ότι είμαστε στο έλεός τους ώστε να υλοποιήσουν με τις λιγότερες δυνατές αντιστάσεις το πλήρες πακέτο των μέτρων στην οικονομία, την κοινωνία την εθνική κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα. Τα άλλα, που λένε οι σφαγείς, είναι τριτοτέταρτης σημασίας.

114
Μα το Σύνταγμα; Δεν είναι όλα αυτά αντισυνταγματικά; Βεβαίως και είναι προδήλως αντισυνταγματικά. Όπως ακριβώς αντισυνταγματικά ήταν και όλα σχεδόν τα μέχρι τώρα οικονομικά μέτρα με τις απανωτές μειώσεις μισθών, συντάξεων κ.τ.λ. με αποκορύφωμα την ίδια την ψήφιση του Μνημονίου και του Μεσοπρόθεσμου. Είδε όμως κανείς κάποιον εισαγγελέα, κάποιον δικαστή, κάποιον θεσμικό παράγοντα, τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας τέλος πάντων να κάνει κάποια ενέργεια, κάποια αναφορά, έστω μια νύξη; Και όσες προσφυγές έγιναν, γίνονται και θα γίνουν θα εκδικαστούν, αν εκδικαστούν, όταν το έγκλημα θα είναι τετελεσμένο και οι ζημιές του ανεπανόρθωτες.

Το βάρος λοιπόν, να αντιμετωπίσουμε αυτή την επίθεση πέφτει αποκλειστικά σε μας, σε όλους μας. Να υπερασπίσουμε τη δουλειά μας, τους μισθούς μας, την αξιοπρέπειά μας, τα παιδιά μας, τη χώρα μας. Σήμερα το δίλημμα δεν είναι αν θα πτωχεύσει η χώρα ή όχι, αυτή έχει πτωχεύσει ήδη και τις συνέπειες τις ζούμε κάθε μέρα, βδομάδα με τη βδομάδα, μήνα με το μήνα με την πρωτοφανή αποστράγγιση κάθε πόρου της ζωής μας. Το πραγματικό, το άμεσο δίλημμα είναι αν θέλουμε να ζούμε με μισθούς Βουλγαρίας, με 20% απολυμένους εκπαιδευτικούς (σε πρώτη φάση), με διαλυμένη την δημόσια παιδεία και υγεία, με αποσαρθρωμένο το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης και περίθαλψης, σε πολιτικό καθεστώς κοινοβουλευτικής δικτατορίας.
Αν όχι τότε ένα είναι το σύνθημα, ένας ο άμεσος στόχος: Να διώξουμε αυτή την κυβέρνηση και όλες τις κυβερνήσεις σαν αυτή, να διώξουμε την ΤΡΟΙΚΑ, να μην πληρώσουμε ούτε δραχμή στους τοκογλύφους!