«Αν είν’ η σκέψη σου πριν από σένα, δεν είν’ απόκομμα θεού και γέννα: τη σκλάβα σκέψη σου, σκλάβα δετή, σου τηνε πλάσανε οι Δυνατοί» Κ. Βάρναλης
Οι πλούσιοι πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι. Κοιτάζουμε και γύρω μας.
Η δικτατορία των αγορών είναι εδώ… 25χρόνια μετά την υπογραφή της συνθήκης του Μάαστριχτ και μιάμιση δεκαετία με ευρώ, το ευρωπαϊκό όνειρο αποδείχτηκε εφιάλτης. Οι τράπεζες και οι επιχειρήσεις νομοθετούν φοροαπαλλαγές και επιτίθενται στην εργασία, απαλλασσόμενοι και από τα τελευταία βαρίδια της αστικής δημοκρατίας, όπως την γνωρίσαμε τον προηγούμενο αιώνα.
Οι Αμερικανονατοϊκοί βομβαρδίζουν για να εγκαθιδρύσουν «δημοκρατίες» στη Μέση Ανατολή, σφιχταγκαλιασμένοι με τον αιματοβαμμένο ρατσισμό-σιωνισμό του «περιούσιου λαού» και τους πληρωμένους φονιάδες των Αράβων σεΐχηδων. Το κεφάλαιο (ξύλινη γλώσσα, αλλά πως αλλιώς να το πεις;) «κάνει ταμείο» και ο ιμπεριαλισμός «ξαναβγήκε παγανιά». Στην Ελλάδα γιορτάσαμε την επέτειο της εξέγερσης του Νοέμβρη, εναποθέτοντας τις τύχες των εθνικών ζητημάτων στον «ήσυχο αμερικανό επισκέπτη».
Ποιος βαράει τώρα… και ποιοι χορεύουν;
Ο προϋπολογισμός ψηφίστηκε, η «διαπραγμάτευση» συνεχίζεται, με το κουαρτέτο να απαιτεί την παράδοση όλων και οι Γερμανοί -συγγνώμη οι Ευρωπαίοι !!- όχι μόνο για προεκλογικούς, αλλά κυρίως για λόγους γεωστρατηγικούς, βουλιάζουν την Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ στο βάλτο των αδιεξόδων της, παρά τις δήθεν παρεμβάσεις του θείου Σαμ και τα Γαλλικά νάζια. Μαζί στο κοινοβούλιο η μνημονιακή «αντιπολίτευση» ασχολείται μόνο με το ποιος θα αποκομίσει τα πολιτικά οφέλη, προϊόντα της φθοράς των κυβερνώντων, για να προσθέσει στην καταστροφή κι άλλη καταστροφή. Διαγκωνίζονται όλοι τους για τον ρόλο του καλύτερου «μνημονιοφύλακα» -δηλώσεις Άδωνη, Ποταμιού, Λεβέντη και λοιπών.
Όποιος δεν θέλει να ζυμώσει … κοσκινίζει ή αλλιώς «η πρόγνωσις σας ασφαλής: θα πέσει η πόλις»
Η μη μνημονιακή αντιπολίτευση, εντός και εκτός κοινοβουλίου, αφού δεν συνέβαλε στην ανάπτυξη αγώνων το πρώτο κρίσιμο διάστημα της εφαρμογής των μνημονίων, αφού ψήφιζε, ανάλογα με την περίπτωση, παρέα με τις κυβερνητικές παρατάξεις μέσα στις ομοσπονδίες την «κλιμάκωση» των αγώνων από διαρκείας σε 48ωρες, τηρώντας μόνο τα άχρηστα προσχήματα και αδιαφορώντας για την ουσία, τώρα καταδιώκει και δυσφημεί όποιον διαφωνεί με τη γραμμή της, επιχαίρει στα συντρίμμια της ήττας, υπερηφανευόμενη για τη δήθεν επιβεβαίωση της άποψής της. Παρακάμπτει το ότι η ίδια συνέβαλλε στην εκπλήρωση της προφητείας της. Κυρίως όμως εμμένει στην παραπομπή της λύσης των προβλημάτων, «όταν ωριμάσουν οι συνθήκες» και εφόσον οικοδομηθούν οι αντίστοιχες «πολιτικές και οργανωτικές προϋποθέσεις».
Πως μετατρέπεις την αγωνιστικότητα σε εθιμοτυπία και πένθιμη «γραφικότητα»
Σ΄ αυτή τη λογική εντάσσονται και οι πρόσφατες απεργίες/κηδείες που προκηρύσσουν οι μαθημένοι στα παζάρια των διαδρόμων, ομοτράπεζοι των εκάστοτε κυβερνήσεων, δήθεν συνδικαλιστές. Διεκπεραιώνουν συστηματικά το έργο της υπονόμευσης των αγώνων. Εργολαβικά έχουν αναλάβει τη δυσφήμηση της απεργίας. Για να μην μείνει τίποτα όρθιο. Για να μας τρώει το σαράκι της ανημπόριας. Αυτές οι απεργίες, αριστοτεχνικά σχεδιασμένες για να μην «τραβήξουν», αποδεικνύουν τη χρεωκοπία του ανυπόληπτου και εξωνημένου αυτού γραφειοκρατικού «συνδικαλιστικού» συρφετού. Αυτοί που αυτάρεσκα χρησιμοποιούν τον τίτλο «συνδικαλιστικές ηγεσίες» μεταθέτουν τις δικές τους ευθύνες στους «άλλους» που δεν απεργούν. Τη δική τους χρεωκοπία όμως, πάλι εμείς την πληρώνουμε. Γι αυτό και πρέπει να τους υπερβούμε.
Στην ΕΛΜΕ μας επικρατεί «οικογενειακό κλίμα»
Στο σωματείο μας, οι ηγεσίες της ΔΑΚΕ και των νέο Κυβερνητικών ΣΥΡΙΖΟ-«Ανεξάρτητων» αποτελούν (ο καθένας με τον τρόπο του) τους πιστούς υπηρέτες της κυβερνητικής μνημονιακής πολιτικής και το αποτελεσματικότερο παραλυτικό δηλητήριο στη λειτουργία του. Η «αγία οικογένεια» του κυβερνητικού συνδικαλισμού κάνει τις δουλειές της παστρικά. Κάνει και εικονικούς καυγάδες και κάποιους πιο θορυβώδεις, για το «πάπλωμα», για το ποιος κάνει κουμάντο στον μηχανισμό. Τα μνημόνια στην εκπαίδευση καλπάζουν, αλλά η εκπρόσωποί μας κάνουν πως δεν συμβαίνει τίποτα. Αυτό είναι.το μνημόνιο στο σωματείο. Είναι ώρα να τελειώνουμε με την (εκάστοτε) κυβερνητική σκουριά μέσα στην ΕΛΜΕ.
«Να δεις τι σού ‘χω για μετά»
Ο κοινωνικός αυτοματισμός, η ξενοφοβία, οι εθνικιστικές κορώνες, όχι μόνο κρύβουν την αιτία των προβλημάτων ή ξεπλένουν φασιστικές οργανώσεις και ακροδεξιές συμπεριφορές, αλλά προετοιμάζουν την επίθεση σε όποιον ακόμα αντιστέκεται και διαμορφώνουν την εφεδρεία του συστήματος για κάθε (εσωτερική και εξωτερική) χρήση.
Στα του Δημοσίου τώρα ή όταν στο κουαρτέτο προστίθεται ο ΟΟΣΑ και γίνεται … κουιντέτο
Στο δημόσιο η κινητικότητα και η λεγόμενη «αξιολόγηση» προετοιμάζει το έδαφος για ένα νέο γύρο μετατάξεων, διαθεσιμοτήτων που θα προκύψουν όχι από την ανάγκη για αναδιοργάνωση του κράτους με στόχο τη βελτίωση των παρεχόμενων υπηρεσιών, αλλά για να εξοικονομηθούν πόροι με μείωση θέσεων εργασίας, με ιδιωτικοποίηση τομέων, σύμφωνα πάντα με τις «βέλτιστες πρακτικές» των χωρών του ΟΟΣΑ. Πληρώνουμε, μάλιστα, ακριβά τους εμπειρογνώμονες του ΟΟΣΑ για τη σφαγή μας.
Ο Θησέας στον σύγχρονο κοινωνικό λαβύρινθο ή «να δούμε ποιος θα φαγωθεί»
Απαιτούν απολύσεις, ή αλλιώς «ξεχάστε τους διορισμούς», ζητούν «ισοδύναμα», ενισχύουν κανιβαλικές συμπεριφορές, ζητώντας από το λαό να επιλέξει ποιον θα στείλει για θυσία στον Μινώταυρο. Στρέφουν τη μια γενιά απέναντι στην άλλη, αφού, αν δεν απολυθούν οι παλιοί, πώς θα μπει νέο αίμα;;; Έτσι είπαν στον Υπουργό μας οι θεσμοί
Τι ζητάνε οι ιδιωτικές επιχειρήσεις στην εκπαίδευση; Τι γυρεύει η αλεπού στο παζάρι;
Όχι λεφτά για την παιδεία αλλά λεφτά από την παιδεία… Μπίζνες, αξιολογήσεις και… ιστορίες γι’ αγρίους
Η αντιδραστική εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ επιβάλλει αλλαγές στο εκπαιδευτικό τοπίο στην κατεύθυνση της υποχρηματοδότησης, της ιδιωτικής χορηγίας και της μετατροπής των σχολείων σε χώρους «τοποθέτησης προϊόντων». Το πιο καλό σχολείο είναι αυτό που θα βρει τους περισσότερους «χορηγούς». Η κατηγοριοποίηση των σχολικών μονάδων, η κατάρτιση και η υπονόμευση της μορφωτικής λειτουργίας της εκπαίδευσης, η ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων και η διαθεσιμότητα των εκπαιδευτικών, είναι προαπαιτούμενα και προϊόντα ταυτόχρονα στην εφαρμογή της λεγόμενης αξιολόγησης της σχολικής μονάδας. Ο κοιτών την πάρτη του αμείβεται, ο συλλογικός–κοινωνικός άνθρωπος διώκεται.
Κι εσύ τι έκανες κυρ-Παντελή; Ή εμείς οι εκπαιδευτικοί τι κάνουμε;
Έκανα ή «αγόρασα» μεταπτυχιακά. Στρίμωξα τις πραγματικές ανάγκες μου και τον χρόνο μου για να προλάβω, να τρέξω σε «επιμορφώσεις», μήπως και σωθώ. Χαμένος κόπος το μάθημα στην τάξη… Δεν ευκαιρώ να αγαπώ τη γνώση, γιατί «δεν μετράει» πουθενά. «Έλιωσα» παπούτσια» στους διαδρόμους των υπουργείων και των διοικήσεων. Κοίταξα τη δουλειά μου… Κι ακόμα φοβάμαι…
Όχι, δεν απευθυνόμαστε στους «Παντελήδες»… Απευθυνόμαστε στους περισσότερους από μας, τους μαχόμενους εκπαιδευτικούς της αίθουσας, στον εργαζόμενο που πασχίζει να τα βγάλει πέρα με το μισθό που δεν φτάνει, που αγωνιά για το μέλλον των παιδιών του και των μαθητών του…
Αυτό πρέπει να κάνουμε – Είναι καθήκον όλων μας:
- Η υπεράσπιση της συλλογικότητας και το χτίσιμο των σωματείων μας απ’ την αρχή (μεγάλη κουβέντα, αλλά αναπόφευκτη)
- Η ανάπτυξη αγώνων για τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών μας και τα εργασιακά δικαιώματα των εκπαιδευτικών, γιατί δεν υπάρχει εργασία του εκπαιδευτικού και δεν αμείβεται, χωρίς μόρφωση για τα παιδιά.
- Η προσπάθεια για συντονισμό όλων των εργαζομένων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, των ανέργων των φτωχών αγροτών και των μικρο επαγγελματιών αυτοαπασχολούμενων, γιατί το Δημόσιο Σχολείο υπάρχει γι αυτά τα κοινωνικά στρώματα. Οι έχοντες, «έχουν τον τρόπο τους».
- Η ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών,. Μόνο ο λαός μπορεί να αρνηθεί τον εκβιασμό της αποπληρωμής του χρέους, να εναντιωθεί στη φυλακή της ΕΕ και την οικονομική κατοχή των δανειστών, να οργανωθεί ενάντια στους σχεδιασμούς των ιμπεριαλ(η)στών στην περιοχή, που χρησιμοποιούν τους εθνικισμούς για να διευρύνουν την επιρροή τους και να συμπήξουν συμμαχίες για την επερχόμενη αναμέτρηση
Μόνο ο λαός μπορεί να χαράξει τη διέξοδο. Γιατί…
«Φτηνά τη Λευτεριά δεν την πουλούν πουθενά. Όσοι την πήραν χάρισμα, τη χαράμισαν» (Μενέλαος Λουντέμης)
ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ
Κάντε το πρώτο σχόλιο