Καταστατικό συνέδριο ΑΔΕΔΥ: ο αγώνας για πλήρη συνδιαλιστικά δικαιώματα για όλους τους εργαζόμενους συνεχίζεται!

Οι ελαστικά εργαζόμενοι και στο δημόσιο πληθαίνουν σημαντικά καθώς η επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα αφορά όλους και το κεφάλαιο επιτάσσει να του παραδοθούν μια σειρά από φορείς του δημοσίου, ώστε να βρει νέα πεδία κερδοφορίας. Την επιταγή αυτή υλοποιούν όλες οι μνημονιακές κυβερνήσεις, μαζί και η σημερινή, περιτυλίγοντάς τη με την εύσχημη ρήση της “απομείωσης του κράτους”. Τρανταχτά παραδείγματα, το κλείσιμο των ΕΠΑΛ, η λειτουργία νοσοκομείων με σύμπραξη ιδιωτικού τομέα, η παράδοση της καθαριότητας δημόσιων υπηρεσιών σε μεγαλοεργολάβους κ.ο.κ.).

Έτσι, σήμερα :

• Το 60% των εργασιακών σχέσεων  στο δημόσιο είναι ελαστικές (εργολαβίες, ωρομίσθιοι, μέσω ΕΣΠΑ, μπλοκάκια).
• Οι Δ.Υ. έχουν μειωθεί στα χρόνια του μνημονιακού οδοστρωτήρα κατά 20%.
• Η πολιτική των μηδενικών προσλήψεων εδώ και 6 χρόνια έχει αφήσει χιλιάδες κενά στις δημόσιες υπηρεσίες.
• Οι προσλήψεις μόνιμου προσωπικού τα επόμενα χρόνια μπαίνουν υπό την αίρεση του “δημοσιονομικού κόφτη” και της δέσμευσης για μείωση του αριθμού των Δ.Υ.
• Ο νέος εργασιακός νόμος θα επιβάλλει μια εργασιακή ζούγκλα, με την απελευθέρωση των απολύσεων, κινητικότητα, ευελιξία, αξιολόγηση.

Είναι αυτονόητη αναγκαιότητα η ενότητα της εργατικής τάξης ανεξάρτητα εργασιακής σχέσης, , προασπίζοντας πάνω από όλα το δικαίωμα για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους και δημόσιες υπηρεσίες στην υπηρεσία των αναγκών της κοινωνικής πλειοψηφίας.

Το καταστατικό συνέδριο με σημαντική πλειοψηφία 70%, πήρε πολιτική απόφαση να ορίζονται, ως μέλη της ομοσπονδίας, όλοι οι ελαστικά εργαζόμενοι στο δημόσιο, χωρίς, όμως, την αλλαγή του καταστατικού, καθώς χρειαζόταν τα 3/4 των ψήφων. Οι ευθύνες της ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ-ομάδα Μπαλασόπουλου είναι τεράστιες. δεν ψήφισαν την τροποποίηση, στρατευμένοι σταθερά στην πλευρά του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού. Η ΔΑΚΕ, μάλιστα,  όχι μόνο δεν ψήφισε την επίμαχη τροποποίηση, αλλά μίλησε με διχαστικό τρόπο, διαχωρίζοντας άλλη μια φορά τους εργαζόμενους σε μόνιμους και μη, όπως σε άλλες εποχές, τους χώριζε σε “παλιούς και “νέους”.  Εξάλλου, όλη η λογική της σχετίζεται με το “όποιος σώζεται, ας σωθεί” , οι υπόλοιποι ας πρόσεχαν… Με υποκριτικό, αλλά συνειδητό τρόπο, επικαλούνται ότι προασπίζονται τα συμφέροντα των μονίμων, ενώ, κάθε κοινός νους μπορεί να αντιληφθεί ότι, όσο επεκτείνονται οι ελαστικές σχέσεις στο δημόσιο, τόσο τα δικαιώματα των νυν μονίμων Δ.Υ. θα πιέζονται και θα συνθλίβονται.

Οι δυνάμεις που ψήφισαν υπέρ της πλήρους ένταξης των ελαστικά εργαζόμενων στην ΑΔΕΔΥ δεν μπορούν να περιμένουν το επόμενο συνέδριο της ΑΔΕΔΥ, μετά από 3 χρόνια. Οφείλουν να βάλουν πλάτη, για να υλοποιηθεί, ΑΜΕΣΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ. Σε αυτή την κατεύθυνση, οι Παρεμβάσεις καλούν όλα τα πρωτοβάθμια σωματεία και τις ομοσπονδίες να αξιοποιήσουν την απόφαση, να εντάξουν άμεσα όλους τους ελαστικά εργαζόμενους, ώστε να επιβληθεί από τα κάτω η συμμετοχή τους, με ίσους όρους στα Σωματεία και τα Συνδικάτα. Ήδη, αρκετές ομοσπονδίες, όπως των εκπαιδευτικών, το κάνουν.

Δύναμή μας οι ανάγκες και τα δικαιώματα της κοινωνικής πλειοψηφίας

Όπλο μας η ενότητα όλων των εργαζομένων.