Οι Παρεμβάσεις ΠΕ για το νομοσχέδιο για τη διοίκηση της εκπαίδευση

ΤΣΟΥΝΑΜΙ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑΣ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Ο σύγχρονος μεσαίωνας έχει ανάγκη τους ιεροεξεταστές του

Ο ρόλος των διευθυντών , ο ρόλος του συλλόγου διδασκόντων, η παραβίαση του διδακτικού και εργασιακού ωραρίου, η δημιουργία σχολικών ενοτήτων , το σχολικό συμβούλιο, η αλλαγή του ρόλου του ΠΥΣΠΕ, η κατάργηση φορέων όπως το ΚΕΔΔΥ, είναι μερικά από τα ζητήματα που περιλαμβάνονται στο στο προσχέδιο νόμου της κυβέρνησης «για την αναδιοργάνωση των περιφερειακών υπηρεσιών της εκπαίδευσης»

Πρόκειται για σοβαρότατες αλλαγές που έχουν επίπτωση και στην «καθημερινότητα» αλλά και στην ουσία του  «νέου» σχολείου.

Έτσι λοιπόν, το σχολείο που διαμορφώνεται με βάση τις τομές που επιχειρεί η κυβέρνηση να κάνει σε όλες τις βαθμίδες τις εκπαίδευσης, απαιτεί και ανάλογες δομές στη διοίκηση, ώστε να μπορεί να το υποστηρίξει.

Για να μπορεί να λειτουργήσει το «νέο» σχολείο της αγοράς με βάση τις επιλογές της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ,  προϋπόθεση είναι να φτιαχτεί ένα σύνολο μέτρων , ένα πλέγμα διοικητικής ασφυξίας, να επιβάλλει ένα σύνολο καθηκόντων και να δημιουργήσει μια κατάσταση φόβου και εν συνεχεία να δημιουργήσει ένα περιβάλλον για «ατομική» πλέον διαπραγμάτευση της ύπαρξης του καθενός στη σχολική μονάδα,  με φυσικά πολύ δυσμενείς όρους για την ύπαρξη οποιασδήποτε συλλογικής δράσης και αντίστασης στη πράξη.

Το ΠΑΣΟΚ, το σύγχρονο κόμμα της οικονομικής, εργασιακής, μορφωτικής και αντιδημοκρατικής οπισθοδρόμησης, με τις ευλογίες και την πλήρη συναίνεση της ΝΔ, εισάγει, τον πάλαι ποτέ επιθεωρητή,  σε ρόλο αξιολογητή – μάνατζερ στην εκπαίδευση.

Όλος ο διοικητικός μηχανισμός, διευθυντές, σύμβουλοι παιδαγωγικής καθοδήγησης, προϊστάμενοι, οι διευθυντές εκπαίδευσης, περιφερειάρχες κ.λπ. ανακηρύσσονται από την κυβέρνηση και το Υπουργείο παιδείας οι σύγχρονοι ιεροεξεταστές.

Με βάση  λοιπόν το προσχέδιο νόμου που είδε το φως της δημοσιότητας  καθορίζει :

Απόλυτα αυταρχικό και συγκεντρωτικό σύστημα, μια πυραμίδα όπου οι κάτω υποτάσσονται στους επάνω

Σε κατάργηση των δικαιωμάτων των συλλόγων διδασκόντων προχωρά το υπουργείο. Οι σύλλογοι διδασκόντων παίζουν κυρίως γνωμοδοτικό και όχι αποφασιστικό ρόλο, σαν τη δημόσια διαβούλευση της κυβέρνησης. Επιτρέπουν στην εκπαιδευτική κοινότητα να έχει γνώμη (δεν το απαγορεύουν ακόμα αυτό δια νόμου) αλλά φυσικά όχι και το δικαίωμα να την κάνει απόφαση.

Τις αποφάσεις τις παίρνει ο διευθυντής μαζί με όλο το διοικητικό μηχανισμό που βρίσκεται στην κορυφή της πυραμίδας. Για να εξυπηρετηθεί καλύτερα αυτός ο ρόλος καθορίζεται και κανονισμός λειτουργίας της σχολικής μονάδας δηλαδή νέο καθηκοντολόγιο, το οποίο εγκρίνεται ανά σχολική μονάδα από το Υπουργείο..

Όλη η εξουσία στον απόλυτο μονάρχη διευθυντή και στο διοικητικό μηχανισμό

Με βάση το νέο ρόλο ο διευθυντής:

Μετέχει στην διοικητική αξιολόγηση του εκπαιδευτικού του σχολείου, δηλαδή αξιολογεί και βαθμολογεί.

Είναι ο πειθαρχικός προϊστάμενος για το προσωπικό της σχολικής μονάδας και μπορεί να επιβάλλει όλη την γκάμα των ποινών  που προβλέπει ο ΔΥΚ, από έγγραφη επίπληξη ως και πρόστιμο μέχρι το 1/6 των μηνιαίων αποδοχών. Τώρα γίνεται πολύ καθαρό τι σημαίνει ότι στο νέο μισθολόγιο συνδέεται ο μισθός με το βαθμό και την παραγωγικότητα.

Αλήθεια, τι εννοεί το σχέδιο νόμου όταν λέει ότι ο διευθυντής είναι ο πειθαρχικός προϊστάμενος του προσωπικού της σχολικής μονάδας; Μήπως γίνεται ο εργοδότης όλων των εργαζόμενων στο σχολείο; Εκπαιδευτικοί, φύλακες, προσωπικό καθαριότητας, διοικητικό προσωπικό ελέγχονται, ίσως και προσλαμβάνονται (στο μέλλον) από το διευθυντή; Ένα μέρος του μισθού θα δίνεται ανάλογα με την ανταπόκριση του υπαλλήλου στα παραγωγικά κριτήρια που θέτει το κράτος (παραγωγικότητα = αξιολόγηση). Σ’ αυτό το προσχέδιο νόμου παίρνουμε μια γεύση για το πώς μειώνονται οι μισθοί,  τους περικόπτει ο διευθυντής!!!

Έχουν την ευθύνη για την οργάνωση της αυτοαξιολόγησης της σχολικής μονάδας και για τις δράσεις βελτίωσης της καθώς επίσης και των οικονομικών στοιχείων της. Γενικεύεται υποχρεωτικά η συμμετοχή στην αυτοαξιολόγηση. Αφού η κυβέρνηση απέτυχε την εθελοντική συμμετοχή της εκπαιδευτικής κοινότητας στην αυτοαξιολόγηση (μαζική άρνηση των συλλόγων διδασκόντων), προχωρά στην επιβολή. Άλλωστε, όπου δεν πίπτει λόγος (ο δικός τους εννοείται), πίπτει ράβδος! Τι σημαίνουν όμως οι αρμοδιότητες του διευθυντή περί των οικονομικών στοιχείων της αυτοαξιολόγησης; Μήπως αυτό που κατάγγειλε η εκπαιδευτική κοινότητα από πέρσι με το νόμο 3848/2010; Μήπως ο διευθυντής αναλαμβάνει να λύσει τις «αγκυλώσεις» του συστήματος; Να γίνει ο μάνατζερ που έχει την ευθύνη να βρει χρήματα για τη λειτουργία του σχολείου μέσω των γονιών, των χορηγών και της τοπικής αγοράς; Μήπως επίσης, κατανέμει τα κονδύλια της υπερωριακής αποζημίωσης στους εκπαιδευτικούς για τη συμμετοχή τους στις διαδικασίες της αυτοαξιολόγησης; Άλλωστε οι διαδικασίες της αυτοαξιολόγησης έχουν ένα πλαίσιο λειτουργίας και καθηκόντων που απαιτεί την παραμονή των εκπαιδευτικών για συνεδριάσεις, συναντήσεις κ.λπ. πάρα πολλές ώρες στο σχολείο (πολύ περισσότερες από το εργασιακό ωράριο). Στα άλλα υπουργεία δεν υπάρχει ισοκατανομή της υπερωριακής αποζημίωσης αλλά την αναλαμβάνει ο προϊστάμενος κάθε υπηρεσίας, κατά το δοκούν, το ρουσφέτι, τις γνωριμίες, το μέγεθος της υποταγής… Μήπως αυτό εισάγουν και στην εκπαίδευση;

Είναι υπεύθυνοι για τα προγράμματα ενδοσχολικής επιμόρφωσης μαζί με τους συμβούλους παιδαγωγικής καθοδήγησης. Ούτε εδώ δεν έχει την ευθύνη ο σύλλογος διδασκόντων!!! Ο διευθυντής υπεύθυνος ακόμα και για τα παιδαγωγικά ζητήματα! Μήπως γιατί η ενδοσχολική επιμόρφωση θα γίνεται απογευματινές ώρες, Σαββατοκύριακα, αργίες, καλοκαίρια; Μήπως γι’ αυτό οι εκπαιδευτικοί χρειάζονται το δερβέναγά τους μέσα στο σχολείο; Και για όποιον δεν κατάλαβε, η απίστευτη ειρωνεία, ο σχολικός σύμβουλος (μαζί του και οι μέντορες;) θα αποτελούν πια τους «συμβούλους παιδαγωγικής καθοδήγησης»!!!

Φυσικά, απαλλάσσονται πλήρως από τα διδακτικά τους καθήκοντα! Ο διευθυντής πρέπει να είναι ελεύθερος να ελέγχει μέχρι και την ανάσα της σχολικής κοινότητας και την ίδια στιγμή να μπορεί να παίζει το ρόλο του μάνατζερ, να κάνει τις επαφές του για να εξασφαλίσει τα έσοδα της νέας επιχείρησης που λέγεται σχολείο.

Ο δ/ντής  επιβάλλει την αναπλήρωση εκπαιδευτικών που λείπουν, με το να μπαίνουν στη θέση τους, άλλοι εκπαιδευτικοί στα κενά τους. Παραβιάζοντας άμεσα το διδακτικό ωράριο όλων των εκπαιδευτικών. Μάλιστα δηλώνεται ευθύς εξαρχής ότι η άρνηση αποτελεί πειθαρχικό παράπτωμα.

Ο δ/ντής  είναι αρμόδιος και για την χορήγηση πάσης φύσεως άδειας πράγμα που καθιστά τον ρόλο του απόλυτα συνδεδεμένο με την ικανοποίηση στοιχειωδών ανθρώπινων αναγκών των εκπαιδευτικών και θέτοντας ταυτόχρονα ένα πλέγμα εξάρτησης και επιβολής των  «επιθυμιών» του.

 Οι σύλλογοι διδασκόντων περιορίζονται σε συμβουλευτικό ρόλο αφού πλέον δε αποφασίζουν, δεν μετέχουν στο σχολικό συμβούλιο εκτός από ένα εκπρόσωπό τους, και παραβιάζοντας το εργασιακό ωράριο, καλεί ο Δ/ντής για συνεδριάσεις το απόγευμα 5:30 – 8:30 μ.μ.. Η άρνηση συμμετοχής ή η αδικαιολόγητη απουσία αποτελεί πειθαρχικό παράπτωμα.

Ο υποδιευθυντής, ακολουθεί πιστά τις εντολές του δ/ντή ή προϊστάμενου , δεν καθορίζεται ακριβώς από ποιον προτείνεται και σε κάθε περίπτωση οι αρμοδιότητες του καθορίζονται από υπουργική απόφαση. «Φυσικά» έχει το μισό διδακτικό ωράριο και συνδέεται άμεσα με την ευθύνη του ολοήμερου.

Μάλιστα,  ο χρόνος άσκησης καθηκόντων δ/ντή και υποδ/ντή λογίζεται ως χρόνος άσκησης διδακτικών καθηκόντων.

Εισάγεται ο θεσμός της σχολικής ενότητας όπου μετέχουν γειτονικά σχολεία και το συντονιστικό συμβούλιο της σχολικής ενότητας,  με συντονιστή το Δ/ντή του μεγαλύτερου σχολείου ή αυτόν που συγκέντρωσε τα περισσότερα μόρια κατά την διαδικασία αξιολόγησης.

Το Συντονιστικό συμβούλιο μεταξύ άλλων καθορίζει τα όρια των σχολικών μονάδων και φροντίζει για την συμπλήρωση του διδακτικού ωραρίου των εκπαιδευτικών των αντίστοιχων σχολικών μονάδων, διαμορφώνοντας τις προϋποθέσεις για μετακινήσεις μαθητικού πληθυσμού για συμπλήρωση του ορίου στο κάθε τμήμα για τη μετακίνηση των εκπαιδευτικών σε άλλες σχολικές μονάδες για συμπλήρωση του διδακτικού τους ωραρίου. Πράγμα που σημαίνει και το κόψιμο οποιασδήποτε προσπάθειας για αντισταθμιστικής  αγωγής (ενισχυτική διδασκαλία κλπ.)

Αλλάζει το ρόλο των ΠΥΣΠΕ (Περιφερειακό Υπερεσιακό Συμβούλιο Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης) και το κάνει ΠΥΠΣΕ (Περιφερειακό Υπερεσιακό και Πειθαρχικό Συμβούλιο Εκπαίδευσης). Ο τρόπος συγκρότησης, λειτουργίας ,σύνθεσης και συμμετοχής αρετών καθορίζεται από Προεδρικό Διάταγμα. Η αλλαγή αυτή αποτελεί και μετατροπή των υπερεσιακών συμβουλίων σε πειθαρχικά, όπου με βάση και το σχέδιο νόμου για το πειθαρχικό των δημοσίων υπαλλήλων οι εργαζόμενοι δε θα έχουν συμμετοχή σε αυτά.  Δείχνει και την προτεραιότητα της κυβέρνησης για επιβολή ενός κλίματος τρομοκράτησης και φόβου προκειμένου να δημιουργήσει παράλυση και να ανακόψει οποιαδήποτε συλλογική αντίσταση.

Καταργεί τα ΚΕΔΔΥ, και τα μετατρέπει σε υπηρεσία της διεύθυνσης ,δείχνοντας για μια ακόμη φορά μετά από την κατάργηση περίπου 30υπηρεσιών που αναφέρονται σε περιπτώσεις ειδικής αγωγής, πως ρίχνει στον Καιάδα τις προσπάθειες χιλιάδων παιδιών και των οικογενειών τους για υποστήριξη των μαθησιακών αδυναμιών τους.

Οι αυταπάτες τελείωσαν,

οι μύθοι καταρρέουν κάτω από το βάρος της νέας καταιγίδας

Το παζλ της αντιδραστικής αντιεκπαιδευτικής επέλασης της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ γίνεται όλο και πιο σαφές. Βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια σαρωτικού χαρακτήρα μετάλλαξη της εκπαιδευτικής διαδικασίας στην κατεύθυνση της λειτουργίας του σχολείου ως επιχείρηση. Εκμεταλλευόμενη την κρίση και εφαρμόζοντας το μνημόνιο, προωθεί σήμερα ότι με μένος προσπάθησαν αλλά απέτυχαν, οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, τα τελευταία 20 χρόνια. Οι σημερινές εξελίξεις γράφουν στην ούγια τους ΔΝΤ και Ε.Ε. αλλά και ΟΟΣΑ κι αγγλοσαξωνικό μοντέλο συντηρητικής αναδιάρθρωσης. Η βιαιότητα της επίθεσης, η χρονική σφοδρότητα της,  οφείλεται στον επιτακτικό τρόπο που επιβάλλει το μνημόνιο που υπέγραψαν μεταξύ τους οι συνέταιροι κυβέρνηση, κεφάλαιο, Ε.Ε. και ΔΝΤ.

 Ένα τέτοιο σχολείο απαιτεί κι ένα αυστηρό, ιεραρχικό κι αξιολογικό μοντέλο για να προχωρήσει.Το νέο σχολείο είναι βαθιά συντηρητικό, αυταρχικό, συγκεντρωτικό. Ανταποκρίνεται σ’ ένα επιθετικό,  καπιταλιστικό μοντέλο αποκέντρωσης όπου το σχολείο λειτουργεί ως μικρή επιχείρηση, με πρόγραμμα σπουδών που υποτάσσεται στις ανάγκες της αγοράς και επιπλέον αυτοχρηματοδοτούμενο χωρίς σταθερή κεντρική χρηματοδότηση.

Όταν το μνημόνιο και η καπιταλιστική κρίση απαγορεύει το «καρότο» ως βασική μέθοδο υποταγής των εμπλεκομένων στην εκπαιδευτική διαδικασία, τότε υπάρχει πάντα η εναλλακτική λύση του βούρδουλα. Σ’ αυτή τη φάση βρισκόμαστε σήμερα. Στο περιβάλλον της γενικευμένης κοινωνικής λεηλασίας, η εκπαιδευτική κοινότητα δε βοά από «πρόθυμους» να υπηρετήσουν το αντιδραστικό νέο σχολείο. Το υπουργείο διαλέγει τον απόλυτο αυταρχισμό για να επιβάλει τις κυρίαρχες επιλογές του κεφαλαίου στην εκπαίδευση.

Αυτό το σχολείο είναι «ανοιχτό» στο μεσαίωνα της αγοράς και κλειστό κι ανίκανο στην ικανοποίηση των αναγκών των λαϊκών στρωμάτων για σύγχρονες υψηλής ποιότητας εκπαιδευτικές παροχές.

Είναι ανοιχτό στην υποταγή στις ανάγκες των επιχειρήσεων και κλειστό στην αντιμετώπιση των μορφωτικών ελλειμμάτων που δημιουργούν οι κοινωνικές ανισότητες.

Είναι ανοιχτό στην ελαστική εργασία των απλήρωτων ΕΣΠΑ, ανοιχτό στον υποταγμένο πειθαρχημένο εκπαιδευτικό και κλειστό στα δικαιώματα εκπαιδευτικών και μαθητών.

Η αναδιοργάνωση της δομής της εκπαίδευσης, οι συγχωνεύσεις-καταργήσεις σχολείων, τα σχολεία νέου αναμορφωμένου προγράμματος, οι αλλαγές στο λύκειο και το εξεταστικό, οι αλλαγές στα αναλυτικά προγράμματα και βιβλία, η αξιολόγηση και αυτοαξιολόγηση, το νέο μισθολόγιο, ο νόμος για τις προσλήψεις, η επιμόρφωση, ο Καλλικράτης και η αποκέντρωση των υποχρεώσεων, είναι τα βασικά συστατικά της αναδιάρθρωσης.

Οι αντιδραστικές τομές δε σταματούν εδώ. Η ταχύτητά τους καθώς και το κάθε φορά εύρος τους εξαρτάται από τις αντιστάσεις του κινήματος.

Η εκπαίδευση μπροστά σε ιστορικό σταυροδρόμι 

Δημόσιο δωρεάν σχολείο των όλων και των ίσων ή σχολείο επιχείρηση;

Ολόπλευρη μόρφωση για όλα τα παιδιά ή μορφωτικός μεσαίωνας της δεξιότητας, της πληροφορίας και της πνευματικής απονέκρωσης των μαθητών

Εκπαιδευτικοί πρωταγωνιστές σε ένα ρεύμα συλλογικής παιδαγωγικής, μορφωτικής, αξιακής και πολιτιστικής ανάτασης για τα συμφέροντα της εργαζόμενης πλειοψηφίας ή υποταγμένοι, σκυφτοί αποδέκτες της ολέθριας κρατικής πολιτικής στην εκπαίδευση και την κοινωνία;

Μαθητές με κριτική σκέψη, ικανοί να εξηγούν και ν’ αλλάζουν τον κόσμο ή μαθητές προϊόντα, αυριανοί ελαστικά εργαζόμενοι, υποχείρια των εργοδοτών τους;

Μαθητές συμμέτοχοι στην εκπαιδευτική διαδικασία ή μαθητές πελάτες των εταιριών-χορηγών;

Εκπαιδευτικοί πρωταγωνιστές μαζί με άλλους εργαζόμενους και κλάδους στην αγωνιστική απάντηση του εργατικού κινήματος ή κλάδος κλεισμένος και παραδομένος στην απογοήτευση;

 Οι «πρόθυμοι» εντός του συνδικάτου

Είναι πολύ φανερή η αναντιστοιχία της σφοδρότητας της επίθεσης με την αντίσταση και τους αγώνες που οργανώνει η ΔΟΕ. Ο κυβερνητικός συνδικαλισμός πράσινης και μπλε απόχρωσης είναι συνέταιρος στην επιδρομή στα δικαιώματα της εργαζόμενης πλειοψηφίας. Η ΠΑΣΚ σε συνεργασία με τη ΔΑΚΕ έχουν οδηγήσει το συνδικάτο στη χειρότερη περίοδο. Ο κλάδος χωρίς στοιχειώδη ενημέρωση για τις εξελίξεις, τα μέτρα διαδέχονται το ένα το άλλο χωρίς καμία ουσιαστική αγωνιστική αντίδραση.

ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ σε αγαστή συνεργασία, παίρνουν μαζί όλες τις αποφάσεις, μαζί απουσιάζουν από όλες τις σημαντικές μάχες της περιόδου, από τον αγώνα ενάντια στην επιστροφή στον εργασιακό μεσαίωνα ως τον αγώνα ενάντια στην πλήρη διάλυση της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης. Άλλωστε δεν υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη από τις αποφάσεις που έχει πάρει η πλειοψηφία των ΠΑΣΚ ΔΑΚΕ όπου δεν αναφέρονται καν στην γενεσιουργό αιτία των προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε, τη πολιτική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, για τη πολιτική του μαύρου μπλοκ εξουσίας(ΠΑΣΟΚ,ΝΔ,ΛΑΟΣ,ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ,Ε.Ε., ΣΕΒ, ΜΜΕ), γι’ αυτούς,  για όλα φταίει η διοικητική απορρύθμιση ή «κακές κυρίες» υπουργοί, με απώτερο στόχο να βγάλει λάδι την κυβέρνηση και να ρίξει τις ευθύνες στους υπαλλήλους «όσο ψηλά και να βρίσκονται»

ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΟΡΓΗ, ΔΥΝΑΜΗ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ

Δε θα επιτρέψουμε την εκπλήρωση του συμβολαίου θανάτου της ζωής μας. Οι εκπαιδευτικοί, οι γονείς και όλοι οι εργαζόμενοι έχουμε τη δύναμη να ανατρέψουμε όλα όσα σχεδιάζουν στην εκπαίδευση και την κοινωνία. Με ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος, με οριζόντιο συντονισμό των πρωτοβάθμιων σωματείων, κόντρα στους πρόθυμους του υποταγμένου συνδικαλισμού.

ΑΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΟΛΟΥ ΤΟΥ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ-ΠΑΛΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΗ ΨΗΦΙΣΗ ΤΟΥ – ΟΧΙ ΣΤΟ ΝΕΟ ΚΑΘΗΚΟΝΤΟΛΟΓΙΟ

• ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ
• ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΩΝ – ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟΣ Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΩΝ