Αριστερή Παρέμβαση-Συσπείρωση Ηρακλείου: Δημκοκρατικοφανής διαδικασία επιλογής διευθυντών

Παρά τις  αρχικές τυμπανοκρουσίες της κυβέρνησης,  δεν πρόκειται οι νέοι διευθυντές να εκλεγούν από τους συλλόγους διδασκόντων. Αντίθετα, βρισκόμαστε μπροστά σε μια δημοκρατικοφανή διαδικασία επιλογής τους μέσα από:

Ο αποκλεισμός της υποψηφιότητας ενός διευθυντή, αν δε συγκεντρώσει το 20% των ψήφων, δύσκολα μπορεί να υλοποιηθεί και να αποτελέσει δρόμο καταδίκης αυταρχικών, αντιδημοκρατικών συμπεριφορών.  Έτσι, είναι πασιφανές ότι δεν έχουμε να κάνουμε με την ουσία αλλά με το πρόσχημα της εργασιακής δημοκρατίας και ελευθερίας: καλούμαστε να συμμετάσχουμε  στην επιλογή των διευθυντών που αντικειμενικά θα είναι τοποτηρητές και υλοποιητές της κυβερνητικής πολιτικής, για της οποίας το περιεχόμενο και την κατεύθυνση δεν έχουμε τον παραμικρό λόγο.

ΠΟΥ ΣΗΜΕΡΑ ΘΕΩΡΟΥΝΤΑΙ ΜΟΝΟΜΕΡΕΙΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ!

–       Τόσο εμείς με τους αγώνες μας όσο και οι μαθητές μας έχουμε ανάγκη ένα ενιαίο δωδεκάχρονο σχολείο των όλων και των ίσων, που θα χωρά όλη τη γνώση και όλα τα παιδιά, με γενναίες δαπάνες, μαζικούς διορισμούς και αξιοπρεπείς μισθούς σύμφωνα με το κόστος ζωής. Από το Σεπτέμβρη οι «δημοκρατικά εκλεγμένοι» διευθυντές δεν  θα κληθούν να διαχειριστούν ένα δημόσιο σχολείο φθηνό και εξετασιοκεντρικό, που πνέει τα λοίσθια λόγω των διαρκών περικοπών, της αδιοριστίας και των χιλιάδων κενών θέσεων που δεν καλύπτονται, με πλεονάσματα και υπεραριθμίες, με συνεχείς συμπτύξεις τμημάτων και μαθητική διαρροή;

–       Τόσο εμείς όσο και οι μαθητές έχουμε ανάγκη ένα δημοκρατικό σχολείο  με κυρίαρχο το ρόλο του συλλόγου διδασκόντων. Ωστόσο, οι προτεραιότητες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΟΟΣΑ – με τους οποίους η κυβέρνηση διατυμπανίζει τη συνεργασία στην πρόσφατη Σύνοδο των Ευρωπαίων Υπουργών Παιδείας – προετοιμάζουν το νέο πρότυπο του διευθυντή – manager που θα αναζητεί πόρους από το τοπικό ιδιωτικό κεφάλαιο με εξανεμισμένο τον κρατικό προϋπολογισμό στο 1,9 %  έως το 2018. Από το Σεπτέμβρη οι «δημοκρατικά εκλεγμένοι» διευθυντές δεν θα κληθούν να αναζητήσουν κάθε λογής χορηγούς σ’ ένα εξευρωπαϊζόμενο σχολείο που στενάζει χωρίς χαρτί, θέρμανση, αναλώσιμα, ειδικά σε συνθήκες ανασφάλειας και ανέχειας που ευνοούν την εξάρτηση από τη Διοίκηση και που θα χειροτερέψουν με την υπογραφή νέων επονείδιστων μέτρων ;

–       Τα τελευταία χρόνια έχουμε δώσει ως κλάδος μια τιτάνια μάχη για την απόκρουση της αξιολόγησης-χειραγώγησης-μισθολογικής καθήλωσης-απόλυσης, αποτρέποντάς την σε μεγάλο βαθμό και παλεύοντας για ακώλυτη βαθμολογική και μισθολογική εξέλιξη,  πραγματική εργασιακή δημοκρατία και παιδαγωγική ελευθερία. Ωστόσο, είναι σαφής η άρνηση της κυβέρνησης τόσο να αποσυνδέσει την βαθμολογική εξέλιξη από την αξιολόγηση και να μας ανακατατάξει στους πραγματικούς βαθμούς όσο και οι εξαγγελίες των νέων νομοσχεδίων για νέο μισθολόγιο – έμμεση αύξηση μισθού για όσους αξιολογούνται θετικά – μέτρα βελτίωσης αποδοτικότητας ή και μετάταξης για όσους αξιολογούνται αρνητικά – με σημαντική διαφοροποίηση του μισθού των διευθυντών κατ’ απαίτηση των δανειστών. Από το Σεπτέμβρη οι «δημοκρατικά εκλεγμένοι» διευθυντές δεν θα κληθούν, πιθανόν και με  αυξημένο μισθό, να εφαρμόσουν την «αξιολόγηση-αποτίμηση», τη στιγμή μάλιστα που παραμένουν άθικτα το αντιδημοκρατικό πλαίσιο του καθηκοντολογίου, του δημοσιοϋπαλληλικού κώδικα  του πειθαρχικού δικαίου, αλλά πολύ περισσότερο το νομοθετικό πλαίσιο του «νέου σχολείου» που προκαθορίζουν το ρόλο και την αποστολή σχολείου και διευθυντή;

– Γιατί ΣΗΜΕΡΑ ελλοχεύει ο κίνδυνος οι αντιδράσεις και οι αγώνες μας να ενσωματωθούν και να εξατμιστούν  μέσα από τη  λογική του «εκφέρω γνώμη» μέσω ψηφοφοριών, χωρίς να αλλάζουν προς όφελος των εργαζομένων οι κυρίαρχες πολιτικές∙ και ΑΥΡΙΟ να γενικευθούν σε όλο το Δημόσιο οι ψηφοφορίες για τους καλύτερους υπάλληλους που μπορεί να θέτουν υποψηφιότητα για θέσεις ευθύνης (συζήτηση για το νέο νομοσχέδιο για την αξιολόγηση). Πρόκειται για νέα δείγματα εμπέδωσης της κουλτούρας αξιολόγησης που ζητά ο ΟΟΣΑ.

–        Για να μην δομηθεί ο νέος κυβερνητικός συνδικαλισμός μέσω της ανάμειξης καθηκόντων συνδικαλισμού και διοίκησης, με καθοριστικό το ρόλο της δεύτερης. Άλλωστε είναι γνωστό το «συμμετοχικό πείραμα» του κοινωνικού εταιρισμού  και της δήθεν συν-απόφασης, με το οποίο η ΠΑΣΚΕ κατόρθωσε να ενσωματώσει, να εξαγοράσει και να διαλύσει το μεγαλύτερο κομμάτι του υπάρχοντος συνδικαλιστικού κινήματος τα προηγούμενα χρόνια, ως αντίπαλο δέος στον εργοδοτικό συνδικαλισμό της ΔΑΚΕ.

Σε ένα τοπίο το οποίο κανοναρχούν η γραμματική και το συντακτικό της λιτότητας και η κρατική παιδαγωγική των ευρωπαϊκών «καινοτόμων προγραμμάτων» και του managment, η αλλαγή του τρόπου επιλογής διευθυντών ελάχιστα θα συνεισφέρει στη δημοκρατική λειτουργία του σχολείου. Σε αυτό το πλαίσιο και χωρίς αυταπάτες καλούμε όλους τους συναδέλφους να τοποθετηθούν στις συνεδριάσεις των συλλόγων διδασκόντων και των συλλογικών διαδικασιών της ΕΛΜΕ:

Γιατί δεν υπάρχει καμιά πραγματική δημοκρατία χωρίς οικονομική δημοκρατία και χωρίς μια εκπαίδευση προσανατολισμένη στις πραγματικές εκπαιδευτικές και λαϊκές ανάγκες. Και επειδή η δημοκρατία δεν είναι στιγμή αλλά συνεχής διαδικασία, ενίσχυσή της σημαίνει ενίσχυση του αποφασιστικού ρόλου του συλλόγου διδασκόντων,  με συντονιστή αιρετό και ανακλητό από τον ίδιο, με πλήρες νομοθετικό ξήλωμα της αξιολόγησης-νέου λυκείου-καθηκοντολογίου-πειθαρχικού δικαίου, με κατοχύρωση όλων των μορφωτικών και εργασιακών μας δικαιωμάτων. Ο χρόνος είναι ΤΩΡΑ και ο τόπος είναι ΕΔΩ!