ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΤΑΞΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ στο ΕΚΑ
Όλοι στη συγκέντρωση, 11.00 Μουσείο, και σε όλες τις πόλεις!
Η 1η Μάη είναι μια ημέρα σημαδιακή για την εργατική τάξη σε όλον τον κόσμο. Δεν είναι λίγοι πια αυτοί που συνδέουν το 1886 και τους αγώνες που βάφτηκαν με αίμα για το 8ωρο, με το σήμερα, καθώς όλα τα εργατικά δικαιώματα έχουν μπει σε αμφισβήτηση και πολλά έχουν χαθεί. Δεν είναι λίγοι αυτοί που κάνουν λόγο για «επιστροφή στον εργασιακό μεσαίωνα και την προ Σικάγο εποχή» και την ανάγκη για ένα νέο εργατικό ξεσηκωμό και σημερινούς μεγάλους αγώνες.
Η 1η Μάη δεν είναι ένα μνημόσυνο ή μια εκδρομή, όπως οι καπιταλιστές θα ήθελαν να εμπεδωθεί στις νέες γενιές, και προσπάθησαν πολύ γι αυτό. Δεν είναι «άλλη μια πορεία» για λίγους. Συμβολίζει αλλά και σηματοδοτεί την ανάγκη του εργαζόμενου να ζήσει μια καλύτερη ζωή, να έχει δικαίωμα στο όνειρο, να πετάξει τα δεσμά της εκμετάλλευσης, να κερδίσει τον πλούτο που παράγει, να μη ζει σαν σύγχρονος δούλος.
Η φετινή Πρωτομαγιά δεν είναι διαφορετική από τις προηγούμενες. Γιατί μπορεί να άλλαξε η κυβέρνηση, όμως οι εργαζόμενοι βιώνουμε ακόμη την ίδια τραγική κατάσταση της εξαθλίωσης και των μισθών – πείνας, της ανεργίας του 30%, των συντάξεων που απειλούνται με εξαφάνιση, των 10ωρων και περισσότερο για χιλιάδες εργαζόμενους, των σύγχρονων δουλεμπορικών εργασιακών σχέσεων, ακόμη και την κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας. Γιατί στο σβέρκο μας κάθονται ακόμα οι «θεσμοί» και μας απειλούν με νέες «συμφωνίες» και νέα μέτρα. Γιατί κεφάλαιο, ΕΕ, ΔΝΤ, θέλουν να ξεπεράσουν την κρίση του καπιταλισμού θυσιάζοντας τα εργατικά δικαιώματα, για να διασωθεί η αστική τάξη και τα κέρδη της. Γιατί και φέτος βλέπουμε τα αδέλφια μας τους μετανάστες να μην «χωρούν πουθενά» και να τους διώχνουν από τον τόπο τους και από παντού, να τους πνίγουν στη Μεσόγειο ή να τους μαχαιρώνουν οι σύγχρονοι ναζιστές.
Η φετινή Πρωτομαγιά μπορεί όμως να γίνει διαφορετική. Αν οι εργαζόμενοι πιάσουμε το νήμα και διατρανώσουμε όλοι μαζί ενωμένοι ότι «Δεν κάνουμε άλλο υπομονή, είμαστε εδώ και θέλουμε όλα όσα δικαιούμαστε!». Οι ανάγκες μας δεν χωρούν στην πληρωμή του χρέους στους δανειστές και τις ξένες τράπεζες, στα νέα και τα παλιά μνημόνια, στα δεσμά της ΕΕ και του Ευρώ, στη διατήρηση της υπάρχουσας κατάστασης που τάζει η σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Είναι στο χέρι μας να στείλουμε ένα ηχηρό μήνυμα ότι ήρθε η ώρα για τη δική μας εργατική αντεπίθεση. Μπορεί να φαίνεται ένα μικρό βήμα, όμως μπορεί να είναι ένα αληθινό βήμα για την αναγέννηση του εργατικού και συνδικαλιστικού κινήματος, που τόσο πολύ έχουν ανάγκη και αναζητούν οι εργαζόμενοι, νέοι και παλιοί. Γιατί υπάρχει και ο δρόμος της ρήξης και της ανατροπής!
Γιατί το συνδικαλιστικό κίνημα της ήττας, της υποταγής, της συνδιαλλαγής, ο κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός των ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ, που ακόμα κυριαρχεί σε ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, όχι μόνο δεν εμπνέει τους εργαζόμενους και τους ανέργους να οργανωθούν και να παλέψουν, αλλά τους διώχνει από τη συλλογική πάλη και τους απογοητεύει. Γιατί ακόμη και το ΕΚΑ, γραφειοκρατικά ανύπαρκτο και απόν από τους εργασιακούς χώρους όπου στενάζει η εργατική τάξη, μοιάζει ξένο στους συναδέλφους μας, δεν σημαίνει τίποτα στους εκατομμύρια ανέργους της Αθήνας.
Γι αυτό, καλούμε τους νέους και τις νέες που τους κλέβουν τη ζωή, τους ντόπιους και τους μετανάστες, τους εργαζόμενους στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα, τους ανέργους, να συναντηθούμε στην ανεξάρτητη ταξική συγκέντρωση στο Μουσείο και να βαδίσουμε μαζί στην πορεία στη Βουλή και την ΕΕ, και στις διαδηλώσεις σε όλες τις πόλεις!
Κάντε το πρώτο σχόλιο