Αγωνιστική Παρέμβαση Καλύμνου: Να γίνουμε όλοι εθελοντές

Αγωνιστική Παρέμβαση Καλύμνου

Να γίνουμε όλοι εθελοντές

Συνάδελφοι, συναγωνιστές, συνάνθρωποι εθελοντές,

Συμμεριζόμενοι το βαθιά απελευθερωτικό με πολλές έννοιες όραμα του υπουργού κ. Λοβέρδου (αν τελικά είναι αληθές το άρθρο των ΝΕΩΝ, κάτι το οποίο ευχόμαστε ολόψυχα) για την εθελοντική εργασία των ωρομίσθιων και αναπληρωτών, θα θέλαμε και εμείς με τις λίγες παρατηρήσεις που σκοπό έχουν να συγκεκριμενοποιήσουν και ταυτόχρονα να γενικεύσουν αυτό το όραμα, να βοηθήσουμε ώστε αυτό να υιοθετηθεί και να γίνει πραγματικότητα από όσο το δυνατόν πλατύτερα κομμάτια πληθυσμού σε αυτή την χώρα αρχικά και μετά βλέπουμε, γιατί είμαστε και λίγο διεθνιστές βλέπετε. Προτού όμως καταθέσουμε τις λίγες αυτές προτάσεις, θα θέλαμε να εξηγήσουμε σύντομα γιατί μας εμπνέει το συγκεκριμένο όραμα.

Κατ’ αρχάς ιδεολογικά. Τώρα πλέον στον καλύτερο από όλους τους δυνατούς κόσμους στον οποίο είχαμε την τύχη να γεννηθούμε, στον κόσμο των αστών, ο άνθρωπος-αστός φτάνει σε ύψιστα σημεία και μεταμορφώνεται ή καλύτερα αναδεικνύονται ολοφάνερα οι σπουδαιότερες ιδιότητές του, ανάμεσα στις οποίες κυρίαρχη θέση έχει προφανώς ο εθελοντισμός. Τώρα πλέον θα αναφερόμαστε σε αυτόν ως τον άνθρωπο εθελοντή. Τύφλα να ‘χουν οι διαφωτιστές του 18^ου αιώνα.

Μετά οικονομικά. Είναι προφανή τα πλεονεκτήματα για την εθνική μας οικονομία, νομίζουμε, και δεν χρειάζεται να επεκταθούμε παραπέρα γιατί θα κουράσουμε.

Μετά πολιτικά. Μην το παίρνεται με την στενή έννοια του όρου σκεπτόμενοι μόνο πολιτικά κόμματα, κοινοβούλια κ.α. αν και θεωρούμε ότι αν τελικά υιοθετηθεί από το λαό αυτό το όραμα σύντομα θα κάνουν την εμφάνισή τους και τα κόμματα εθελοντών αναμορφώνοντας και αναζωογονώντας έτσι ριζικά και το πολιτικό μας τοπίο. Δείτε το λίγο ευρύτερα. Σκεφτείτε λίγο την ώθηση που θα μπορούσε να δώσει ο εθελοντισμός στις διάφορες εκδοχές – θεσμούς που απαρτίζουν την κοινωνία των πολιτών, αυτό το τόσο συμπαγές και ανθεκτικό δίκτυο οχυρωματικών έργων απέναντι στις μολυσματικές ιδέες και πρακτικές των κομμουνιστών, το οποίο όμως λόγω και της αποσυνθετικής λειτουργίας του σύγχρονου καπιταλισμού που οδηγεί στην απάθεια και την ιδιώτευση, βρίσκεται σε φάση παρακμής. Σκεφτείτε πόσο ενοποιητικά θα λειτουργούσε όσον αφορά την κοινή δράση όλων μας χωρίς εξαιρέσεις (ακόμα και οι χρυσαυγίτες δολοφόνοι, που ο υπουργός μας αποκαλούσε το μοναδικό αυθεντικό λαϊκό κίνημα μετά τη μεταπολίτευση, δεν πλάσαραν την εθελοντική εργασία εκπαιδευτικών στα σχολεία;) και άγονες αντιπαραθέσεις. Όλοι μαζί, ΜΜΕ, εκκλησία, φιλανθρωπικές και μη κυβερνητικές οργανώσεις, πολιτικοί και πολιτιστικοί φορείς κάθε είδους, συνδικάτα και ότι να ‘ναι γενικά και πάντα εθελοντικά θα συνδυάσουμε τις δυνάμεις μας στον αγώνα για μια καλύτερη κοινωνία.

Μετά ηθικά – πολιτισμικά. Δεν θα έχει τεράστιες επιδράσεις και σε αυτό το πεδίο ο εθελοντισμός; Δεν είναι ένα όραμα άξιο να παλέψει γι’ αυτό ο καθένας, ο άνθρωπος επιτέλους να βγει από το κουτάκι του και να ενδιαφερθεί για το συνάνθρωπό του. Και δεν μιλάμε για τον συνάνθρωπο του Ιράκ, της Συρίας, της Παλαιστίνης ή της Ουκρανίας, αλλά για αυτόν που είναι δίπλα μας και ψάχνει στα σκουπίδια, αυτοκτονεί κτλ. Πλέον δεν θα χρειάζεται να το πετύχουμε αυτό συμμετέχοντας σε συλλογικές διαδικασίες αντίστασης και ανατροπής μέσα από απεργίες, εξεγέρσεις και άλλα τέτοια, που βάζουν σε κίνδυνο την εθνική συνοχή και προπαντός ευνοούν τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος βέβαια ότι και να γίνει μάλλον ευνοημένος θα βγαίνει, αλλά ας μην ξεφεύγουμε.

Και σίγουρα η επίδραση του εθελοντισμού αφορά και άλλα πεδία της κοινωνικής (και όχι μόνο) ζωής, όπως τέχνη, επιστήμη, μαγειρική, σεξουαλικές σχέσεις, κ.α. αλλά ας σταματήσουμε εδώ για να βάλουμε στη συνέχεια τις λίγες, έστω και ανεπεξέργαστες ακόμα, δικές μας προτάσεις προκειμένου όπως είπαμε και παραπάνω να βοηθήσουμε αυτό το όραμα να γίνει πραγματικότητα. Καταθέτουμε λοιπόν τα εξής:

1) Ο θεσμός του εθελοντισμού όχι μόνο να μονιμοποιηθεί, αλλά και να γενικευτεί τόσο στην εκπαίδευση όσο και σε άλλους χώρους εργασίας, τόσο του δημοσίου (νοσοκομεία, δήμοι, υπουργεία κ.α.) όσο και του ιδιωτικού τομέα.

2) Επειδή όπως ήδη αναφέραμε, θεωρούμε τους εαυτούς μας διεθνιστές, απ’ αυτή τη διαδικασία δεν θα πρέπει να εξαιρέσουμε τους λαθρομετανάστες (το γεγονός ότι το Word 2010 δεν θεωρεί λανθασμένο αυτόν τον όρο μας έπεισε για την ορθότητά του γι’ αυτό και τον χρησιμοποιούμε) προσπαθώντας εκτός των άλλων να σταματήσουμε και φαινόμενα τύπου Μανωλάδας, τα οποία αναγκάζουν ακόμα και την «τυφλή δικαιοσύνη» να εκτίθεται αθωώνοντας επίδοξους δολοφόνους.

3) Οι εθελοντές είναι συνάδελφοί μας, διότι καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Γι’ αυτό το λόγο θα πρέπει να ενταχθούν στα συνδικάτα σε ένα ξεχωριστό οργανωτικά σχήμα, το οποίο θα αναλαμβάνει με τον πιο σκληρό τρόπο να διαπραγματεύεται την πώληση της εθελοντικής εργατικής δύναμης τους στο κράτος και σε κάθε άλλον εργοδότη. Φυσικά δεν μιλάμε για συλλογικές συμβάσεις και άλλα τέτοια αναχρονιστικά. Απλώς κάθε φορά θα διερευνείται τι μπορεί ο κάθε εργοδότης να δώσει εθελοντικά και θα ασκείται πίεση προς την κατεύθυνση να δώσει το εθελοντικό maximum που μπορεί σε κάθε δεδομένη χρονική στιγμή, αναφορικά πάντα με την πορεία της εθνικής οικονομίας, τα δώδεκα ευαγγέλια, τι έφαγε το προηγούμενο βράδυ κτλ.

4) Εκτός από τα συνδικάτα και με την ευθύνη τόσο των ίδιων όσο και άλλων φορέων, να αναπτυχθούν κάθε είδους εθελοντικές λέσχες φιλανθρωπικού, ενημερωτικού, αθλητικού, πολιτιστικού, καταναλωτικού κτλ. περιεχομένου, προκειμένου ο εθελοντισμός να μην μείνει μια ιδέα, αλλά να αποτελέσει και υλική δύναμη προοδευτικού μετασχηματισμού τόσο σε προσωπικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο.

5) Τα παραδοσιακά ένοπλα σώματα προστασίας (λέμε τώρα) του πολίτη-αστού, να προσαρμοστούν στο νέο είδος πολίτη που οραματιζόμαστε και να ενσωματώσουν εθελοντές προκειμένου να συνεισφέρουν και αυτοί από τη μεριά τους στη διαφύλαξη αυτού του νέου κοινωνικού μοντέλου.

6) Τιμώντας τον ηρωισμό όλων όσων από πραγματική ανάγκη ή από προσωπική λόξα πήραν μέρος σε αυτό το μεγαλόπνοο όραμα, προτείνουμε να καθιερωθεί μια μέρα τον χρόνο αφιερωμένη σε αυτούς, κατά προτίμηση Κυριακή μετά την εκκλησία, κατά τη διάρκεια της οποίας θα γίνονται εθελοντικές παρελάσεις μετά το πέρας των οποίων θα πηγαίνουμε για ψώνια στα μαγαζιά που θα είναι ανοικτά έτσι και αλλιώς αυτή τη μέρα. Επιπροσθέτως προτείνουμε αυτές οι παρελάσεις να έχουν ως τελικό χωροταξικό σημείο αναφοράς το άγαλμα του γνωστού – αγνώστου εθελοντή διότι όπως διαφαίνεται, τουλάχιστον στα αρχικά στάδια μέχρι ο άνθρωπος να προσαρμοστεί και βιολογικά στις νέες συνθήκες, πολλοί μάλλον θα πάνε στα θυμαράκια.

7) Να κατασκευαστεί σε κάθε πόλη το παραπάνω άγαλμα.

8) Να γραφτεί ο ύμνος των εθελοντών από τον Γιώργο Νταλάρα

9) Να ενσωματωθεί στο αναλυτικό πρόγραμμα σπουδών το μάθημα του εθελοντισμού και να διδάσκεται αποκλειστικά από παλαιού τύπου αμετανόητους εκπαιδευτικούς που δυστυχώς για λίγο ακόμα θα υπάρχουν στα σχολεία, έτσι για να τους προκαλέσουμε αισθήματα ενοχής.

10) Παρόλα αυτά και για να μην θεωρηθεί ότι τρέφουμε κάποια εκδικητική διάθεση για τους συναδέλφους που πίστεψαν στη σταθερή και καλοπληρωμένη εργασία, ιδεολογικό κατάλοιπο της Αριστεράς περασμένων εποχών, τους προτείνουμε να εστιάσουν σε εκείνους τους δείκτες της αξιολόγησης που αφορούν ποικίλες εκδηλώσεις εθελοντισμού δείχνοντας έμπρακτα τη μεταμέλεια τους, να συμπληρωθούν αυτοί οι δείκτες με ότι μπορεί να φανταστεί ο καθένας, καθώς και να αυξηθεί το βάρος τους στην τελική εξίσωση καθορισμού του κάθε εκπαιδευτικού.

11) Και τέλος επειδή δεν ξέραμε τι άλλη κουλαμάρα να βάλουμε, προτείνουμε την εθελοντική απαγκίστρωση και ρήξη με ΕΥΡΩ, ΕΕ, και ΝΑΤΟ.

Τα όσα αναφέραμε παραπάνω δεν είναι παρά αρχικές σκόρπιες σκέψεις πάνω στο σημαντικό αυτό ζήτημα. Είναι σίγουρο πως κάθε ένα από τα παραπάνω σημεία μπορεί και πρέπει να υποστεί περαιτέρω επεξεργασία, καθώς και να προστεθούν σε αυτά και άλλα που εμείς δεν θίξαμε. Ευχόμαστε στον υπουργό κ. Λοβέρδο να προχωρήσει αυτή την ιδέα χωρίς να υπολογίσει κανένα πολιτικό κόστος. Το έχει αποδείξει άλλωστε και στο παρελθόν κάτι τέτοιο και εμείςτου υποσχόμαστε ότι θα του συμπαρασταθούμε ολόψυχα με όποιο τρόπο μπορούμε. Εθελοντικά πάντα, για να μην ξεχνιόμαστε.