Παρέμβαση Εκπ/κών για τη ρήξη και την ανατροπή: τη ΓΣ της ΕΛΜΕ Χανίων

Παρέμβαση Εκπαιδευτικών

για τη ρήξη και την ανατροπή!

Α. Απέναντι στην επίθεση κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ σηκώνουμε το γάντι, απαντάμε με κίνημα ανατροπής…

Κοινωνικό µακελειό µε τη σφραγίδα των Μνηµονίων κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ: Η κοινωνική πραγματικότητα που έχει διαμορφωθεί την τελευταία πενταετία είναι εφιαλτική: Στην Ελλάδα υπάρχουν επίσημα πάνω από 1,5 εκατομμύριο άνεργοι. Παρά το “success story”, χιλιάδες εργαζόμενοι παραμένουν απλήρωτοι, η μερική απασχόληση και η μαύρη εργασία είναι ο κανόνας, την ίδια στιγμή που οι μισθοί έχουν δραματικά περικοπεί και οι δημοκρατικές ελευθερίες βρίσκονται… στο απόσπασμα με την ενεργοποίηση πειθαρχικών, διώξεων, την κυριαρχία του φόβου, της ανασφάλειας, της καταστολής.

Αρκετοί συνδικαλιστές διώκονται διότι… “δε συνεμορφώθησαν προς τας υποδείξεις”, όπως ο Παύλος Αντωνόπουλος, μέλος της Ε.Ε της ΑΔΕΔΥ, που αντιμετωπίζει πολιτικά χαλκευμένες κατηγορίες για τη συμμετοχή του στην απαγορευμένη διαδήλωση εναντίον της Κυβέρνησης-Ε.Ε. την Τετάρτη 8 Ιανουαρίου 2014, πρώτη ημέρα της ελληνικής προεδρίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μα και ο Θανάσης Αγαπητός δικάζεται στις 2 του Οκτώβρη στη Θεσσαλονίκη μόνο και μόνο επειδή συμμετείχε στην κινητοποίηση των εργαζομένων ενάντια στη φιέστα του τοποτηρητή της Μέρκελ κ. Φούχτελ με δημάρχους.

Είναι ολοφάνερο πως η συνέχιση των προκλητικών δικαστικών διώξεων είναι μέρος των μηχανισμών άγριας καταστολής που όλο και περισσότερο χρησιμοποιεί η κυβέρνηση, για να καθυποτάξει τον αγώνα των εργαζομένων ενάντια στην φτώχεια, την ανεργία και την εξαθλίωση. Άλλωστε στο σχεδιασμό της έχει την αλλαγή του συνδικαλιστικού νόμου 1264, για να βάλει «φρένο στις απεργίες» προσθέτοντας όλους τους απόντες από τις ψηφοφορίες στους απεργοσπάστες, θεσπίζοντας ένα νέο καθεστώς για τη λειτουργία και τη χρηματοδότηση των συνδικάτων (με ΑΦΜ, λογιστικά βιβλία, πρόστιμα και φορολογικούς ελέγχους), επαναφέροντας το «lockout» (ανταπεργία) μετά από 32 ολόκληρα χρόνια! Η κυβέρνηση το επόμενο διάστημα δεν θα διστάσει να καταφέρει ένα συντριπτικό κτύπημα εναντίον των συνδικάτων και των συνδικαλιστικών ελευθεριών. Θέλει να ακυρώσει κατακτήσεις ενός ολόκληρου αιώνα. Δεν πρέπει να της το επιτρέψουμε!

Αν δεν τους σταματήσουμε, ο εφιάλτης για τους εργαζομένους δεν θα έχει τέλος, αφού ακολουθούν νέες μειώσεις σε μισθούς κατά 1,37 δις έως το 2016, σε συντάξεις κατά 5,25 δις, σε υγειονομική περίθαλψη κατά 1,11 δις. Συσσωρεύονται νέα δεινά με την ενεργοποίηση των «ρητρών απόκλισης», με στόχο τις μαζικές απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων μέχρι το 2015 κυρίως μέσω της κακόφημης “αξιολόγησης”. Το εφάπαξ μειώθηκε κατά 50% από 01/01/2014 και αυτό, ωστόσο, το κουτσουρεμένο ποσόν δεν είναι πλέον σίγουρο πως θα το πάρουν ακέραιο όσοι από τους αφυπηρετήσαντες συναδέλφους έχουν καταθέσει ήδη αίτηση. Παράλληλα σημειώνεται κατακόρυφη μείωση των επικουρικών συντάξεων ενώ συνεχίζεται το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου στους δανειστές και τους ολιγάρχες με πρόσφατο παράδειγμα την σκανδαλώδη παραχώρηση όλου του παράκτιου μετώπου της Αττικής, συνολικής έκτασης 3,6 εκατ. τ.μ. από το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας μέχρι το Σούνιο στην εταιρεία Παράκτιο Αττικό Μέτωπο Α.Ε. με προφανή στόχο τη δημιουργία ενός νέου πεδίου κερδοφορίας για το ιδιωτικό κεφάλαιο.

Ζούµε σε µια πραγµατική «Αποκάλυψη»!: Η κυβέρνηση–ΕΕ-ΔΝΤ, με τη στήριξη των διαπλεκόμενων ιδιοκτητών που ελέγχουν τα μεγάλα συγκροτήματα στο χώρο των ΜΜΕ καλλιεργούν το φόβο για τα χειρότερα. Είναι οι ίδιες όμως που έφεραν τα χειρότερα: απολύσεις, φτώχεια, ξεπούλημα, θάνατο, αυτοκτονίες, τους μισθούς των 400ευρώ, ανεργία 50% και πάνω στους νέους, διάλυση των δημόσιων οργανισμών, αύξηση αντί μείωση του χρέους στο 180% του ΑΕΠ!

“Να δεις τι σου ‘χω για μετά...”: Κυβέρνηση και τρόικα έχουν συμφωνήσει σε μια νέα δέσμη σκληρών μέτρωνείτε με τη μορφή αναδιαρθρώσεων (με ιδιωτικοποιήσεις, απολύσεις και ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων) είτε με τη δημευτική -στην ουσία της- νομοθεσία/φοροληστεία του ΕΝΦΙΑ. Θέλουν ένα νέο δημόσιο, μακριά από τις υπηρεσίες κοινωνικού χαρακτήρα.

Απέναντι σε αυτές τις εξελίξεις, που θα προπαγανδιστούν ως αναγκαιότητα για μια νέα ρύθμιση του δημόσιου χρέους, οι εργαζόμενοι οφείλουν να απαντήσουν με τον μαζικό, παρατεταμένο και αποφασιστικό αγώνα διαρκείας, με συσπείρωση μέσα από γενικές συνελεύσεις, με συντονισμό των κλάδων και των κινητοποιήσεων τους και μορφές πάλης εξίσου αποφασιστικές με τις επιλογές κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ.

Απαιτούνται πολιτικοί στόχοι που είναι προϋπόθεση για τη δικαίωση με μόνιμο και ολοκληρωμένο τρόπο των αιτημάτων και των διεκδικήσεων Η έξοδος από ΕΕ και ευρώ, η απελευθέρωση από το Χρέος και τα Μνημόνια, η εθνικοποίηση των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας, ο εργατικός έλεγχος και τελικά η επιβολή της λαϊκής κυριαρχίας από έναν λαό που γίνεται μέρα με την μέρα αφέντης στον τόπο του δεν είναι στόχοι που μπορούν να “χωρέσουν” σε μια κάλπη, πολύ περισσότερο που το συμβιβαστικό με τις επιδιώξεις της ολιγαρχίας οικονομικό και κοινωνικό πρόγραμμα “ανακούφισης”, άτολμης αναδιανομής, ουσιαστικά φιλανθρωπίας που εξήγγειλε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ στη ΔΕΘ, ακόμα κι αν έχει τις ευλογίες του Πάπα, του Οικουμενικού Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως και του… Δαλάι Λάμα, δεν πρόκειται να δώσει λύση στην ανάγκη για επιβίωση του λαού, αφού δεν αντιμετωπίζει τη ρίζα των προβλημάτων και δεν κινείται στην κατεύθυνση της ανατροπής του «μαύρου μετώπου» που συγκροτούν κυβέρνηση-ΕΕ-ΔΝΤ.

Το ΠΑΜΕ, εγκλωβισμένο σε μια αντίληψη πως οι αγώνες δεν μπορούν σήμερα να κερδίσουν, επιλέγει την κομματοκεντρική περιχαράκωση και παραπέμπει κάθε αίτημα στο επέκεινα μιας λαϊκής εξουσίας αρνούμενο κατά συνέπεια, τους αποφασιστικούς αγώνες διαρκείας. Η σύγκρουση είναι, ωστόσο, μπροστά μας όσο κι αν μετά τις εκλογές του 2012 το κυρίαρχο εκλογικά αντιμνημονιακό ρεύμα του ΣΥΡΙΖΑ ακολουθεί τη δημαγωγική τακτική της στρουθοκαμήλου, για να διασκεδάσει τις ανησυχίες που σπέρνει η προπαγάνδα του αστικού πολιτικού προσωπικού για την επερχόμενη καταστροφή, αν εγκαταλείψει ο λαός τη λογική των μονοδρόμων και πάψει να είναι το υποζύγιο για να κουβαλά στην πλάτη του τις ελπίδες για την καπιταλιστική ανάκαμψη της κερδοφορίας του ελληνικού κεφαλαίου.

Β. Το «νέο σχολείο» της κοινωνίας των Μνημονίων

Σε αυτή την πολιτική για την κοινωνία αντιστοιχεί το λεγόμενο «νέο σχολείο» του 4186/13 και των νόμων της μνημονιακής φάσης. Σε ένα σχολείο έτσι κι αλλιώς σε κρίση έρχονται να επιβάλλουν τις δοκιμασίες των δεξιοτήτων, του ελιτίστικου και εντατικοποιημένου λυκείου των πανελλαδικών Χ 4 και της τράπεζας θεμάτων και για την πλειοψηφία που θα πέσει θύμα των ταξικών φραγμών, την τεχνική εκπαίδευση της μαθητείας, της απλήρωτης και ανασφάλιστης εργασίας που έχει στην καρδιά του το ιδιωτικό κερδοσκοπικό κύκλωμα κατάρτισης των ΙΕΚ. Γι’ αυτό υποβαθμίζεται η δημόσια τεχνική εκπαίδευση, με την κατάργηση των τομέων και των ΕΠΑΣ, γι’ αυτό βγαίνουν σε διαθεσιμότητα οι συνάδελφοι μας. Αυτό το σχολείο που θα «παράγει» τον εργαζόμενο των 200-300 ευρώ, θύμα και αυτό της λιτότητας, των περικοπών και των συγχωνεύσεων, δεν μπορεί παρά να είναι ένα αυταρχικό σχολείο που αντί για τη γλώσσα των δικαιωμάτων και της ισότητας μιλάει τη γλώσσα της αριστείας και της αξιοκρατίας. Γι’ αυτό θέλει την αξιολόγηση και προϋποθέτει εκπαιδευτικούς ελαστικά εργαζόμενους και χαμηλά αμειβόμενους, που έχουν εμπεδώσει το φόβο. Γι’ αυτό και θα προτιμήσει να καλύψει τα κενά με αναπληρωτές, και ας αναπληρώνουν… τον εαυτό τους καλύπτοντας πάγιες ανάγκες.

Απάντηση σε όλα αυτά που κάνουν το ξεκίνημα της σχολικής χρονιάς για άλλη μια χρονιά δύσκολο, με δεκάδες άλυτα προβλήματα που υπονομεύουν και περιθωριοποιούν το εκπαιδευτικό έργο, είναι ένα εκπαιδευτικό κίνημα με σαφείς θέσεις. Που θα υπερασπιστεί το δικαίωμα πρόσβασης στο σχολείο, το δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα του, το περιεχόμενο της γνώσης που μορφώνει και το ρόλο του εκπαιδευτικού που του αντιστοιχεί, μόνιμου και με αξιοπρεπείς απολαβές, ελεύθερου να εργαστεί και να δημιουργήσει. Αυτό το σχολείο είναι το Ενιαίο Δωδεκάχρονο Δημόσιο και Δωρεάν Σχολείο των όλων και των ίσων!

Γ. Ένας είναι ο δρόμος! Ο συντονισμένος, αποφασιστικός και παρατεταμένος αγώνα διαρκείας.

Το συνδικαλιστικό κίνημα βρίσκεται σε καμπή! Οι αγώνες στην περίοδο της κρίσης έχουν δώσει την απαραίτητη εμπειρία και οι εργαζόμενοι μπορούν να την αξιοποιήσουν για να αποφύγουν κάθε αρνητική εξέλιξη, να γίνουν οι ίδιοι πρωταγωνιστές, να οδηγήσουν τους αγώνες στη νίκη. Είναι αδιέξοδη η αναμονή των εκλογών που κάνει το λαό θεατή στο κυνήγι των 180 βουλευτών. Όσο περιμένουμε, υλοποιούνται μέτρα, η ζωή εξαθλιώνεται, η κατάσταση γίνεται όλο και περισσότερο μη αντιστρεπτή.

Καταρχάς δεν πρέπει να υπάρχει καμία εμπιστοσύνη στην ανυπόληπτη ηγεσία της ΓΣΕΕ αλλά και της ΑΔΕΔΥ. Οι ηγεσίες τους απέφυγαν κάθε προοπτική κλιμάκωσης και κορύφωσης των αγώνων, ακόμη και όταν υπήρξαν μεγαλειώδης στιγμές του κινήματος (24ωρη το Μάη του 2010, 48ωρη τον Οκτώβρη του 2011, ημέρα ψήφισης του 2ου μνημονίου το Φλεβάρη του2012,κ.ά.). Ακόμα κι όταν οι κλάδοι ήρθαν στο προσκήνιο με αποφασιστικούς αγώνες και πάλι απέφυγαν κάθε ουσιαστική στήριξή τους (ΕΡΤ το Μάη του 2013, καθηγητές το Μάη και το Σεπτέμβρη του 2013, διοικητικοί στα ΑΕΙ Σεπτέμβρης – Οκτώβρης το 2013, κ.ά.). Οι καθιερωμένες 24ωρες απεργίες ξεπέρασαν πλέον τις 40! Στα τέσσερα χρόνια της περιόδου της κρίσης που διανύουμε ούτε εμπνέουν τους εργαζόμενους, ούτε φοβίζουν τις εξουσίες.

Εμπιστοσύνη, όμως, δεν υπάρχει ούτε στην πλειοψηφία του Δ.Σ. της ΕΛΜΕ Χανίων, που συγκροτείται από την παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ (ΣΥΝΕΚ) και την αυτοαποκαλούμενη (όχι όμως και τόσο) Αυτόνομη Ομάδα Καθηγητών από τις αντιλήψεις του γραφειοκρατικού και υποταγμένου στην κυβέρνηση συνδικαλισμού, αφού:

• Απουσίαζαν το προηγούμενο καλοκαίρι από οποιαδήποτε κινηματική δράση για τους διαθέσιμους (καταλήψεις, διαδηλώσεις, επιτροπή αγώνα κλπ), για να εμφανίζονται στη συνέχεια, στην απελπισία και το αδιέξοδο των απολυμένων, ως τιμητές και προστάτες τους με το να τους περιφέρουν στα βουλευτικά γραφεία, του Σταθάκη οι μεν, του Βολουδάκη οι δε, προς άγρα φυσικά κομματικής πελατείας…

• Ψήφιζαν λευκό ή καταψήφιζαν τις προτάσεις για απεργία διαρκείας του κλάδου στις μαζικές Γ.Σ. στο 1ο ΕΠΑΛ Χανίων τον περασμένο Οκτώβρη, όταν η αιχμή του δόρατος του προγράμματος δράσης ήταν η επαναπρόσληψη των διαθέσιμων συναδέλφων της τεχνικής εκπαίδευσης. Τέτοια δηλαδή αγάπη τους είχαν!

• Με το επιχείρημα “να μην έλθουμε αντιμέτωποι με τους ‘συναδέλφους’” προσπάθησαν να αποφύγουν τις καταγγελίες εις βάρος διευθυντών που αποδεδειγμένα έδειχναν αντισυναδελφική συμπεριφορά.

• Πρόβαλαν την άποψη, πριν ακόμη από το “εντέλλεσθε” του ΥΠΑΙΘ να συμμετέχουν ως νομιμόφρονες ομοθυμαδόν στις επιτροπές αυτοαξιολόγησης (ΑΟΚ), για να μη χάσουν τα μόρια και στη συνέχεια αρνούνταν να συγκεντρώσουν τα στοιχεία από τα σχολεία και τους συλλόγους διδασκόντων στα Χανιά (ΣΥΝΕΚ + ΑΟΚ) που είχαν την αξιοπρέπεια να μην δεχτούν να υποστούν έναν τέτοιο εξευτελισμό, ενώ το όλο προηγούμενο διάστημα συστηματικά καταψήφιζαν και μάλιστα ο πρόεδρος (ΣΥΝΕΚ) απειλούσε να αποχωρήσει από τις Γ.Σ. θέτοντας κυρίως ζητήματα απαρτίας, όταν αυτές επρόκειτο να καταλήξουν σε αποφάσεις ανυπακοής και ακύρωσης της διαδικασία της αυτοαξιολόγησης στην πράξη.

• Περιφρονούσαν και υπέσκαπταν τη συσπείρωση και την κοινή δράση πρωτοβάθμιων σωματείων του Ιδιωτικού και Δημόσιου Τομέα, που με κομβικό σημείο τη μαζική απόρριψη της αξιολόγησης στους ΟΤΑ, στα Νοσοκομεία, στις Εφορίες κλπ αναζητούσαν δρόμους αγωνιστικής συνεννόησης, πέρα από τις ξεπουλημένες ηγεσίες των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ για το αναγκαίο συντονισμό σε επίπεδό πόλης.

• Αρνήθηκαν ακόμα και την κοινή ανακοίνωση της ΕΛΜΕ και της Ένωσης Γονέων για την υποχρεωτική και τιμωρητικού αναπλήρωση των “χαμένων” (λόγω καταλήψεων και αγωνιστικών κινητοποιήσεων των μαθητών) διδακτικών ωρών το Πάσχα.

• Έφτασαν στο σημείο να αρνηθούν τη συμμετοχή της ΕΛΜΕ Χανίων στο αντιφασιστικό-αντιιμπεριαλιστικό συλλαλητήριο για τη σφαγή από τους σιωνιστές των αμάχων στη Γάζα με την πρόφαση πως το πληροφορήθηκαν με έναν όχι… κομψό τρόπο μα και με τον ψευδή ισχυρισμό πως το διοργάνωνε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ενώ ένα πλήθος συνδικαλιστικών και πολιτικών φορέων καλούσαν στη διαδήλωση, όπως άλλωστε συνέβαινε σ’ όλον τον κόσμο…

• Απέφευγαν να συγκαλέσουν σχεδόν για τρεις μήνες το Δ.Σ. της ΕΛΜΕ! Λόγω… καλοκαιρινής ραστώνης κρατούσαν το μαγαζί κλειστό χωρίς να βγάλουν ούτε μία ανακοίνωση για την αφαίρεση της προϋπηρεσίας των αναπληρωτών… Όταν με τα πολλά (και με τις διαμαρτυρίες μας φυσικά) το ΔΣ συγκλήθηκε, το θέμα που κυρίως απασχόλησε την πλειοψηφία ήταν αν η ΕΛΜΕ θα βγάλει εκπτωτική κάρτα “για προϊόντα και υπηρεσίες” χωρίς να αποκλείεται η πιθανότητα μια τέτοια διευκόλυνση να αφορά μεγάλες αλυσίδες λιανικού εμπορίου. Τα συμπεράσματα ας τα βγάλει ο καθένας μόνος του…

  Έχουμε πλέον την εκτίμηση πως η κατάσταση στο ΔΣ της ΕΛΜΕ Χανίων εξελίσσεται με ιδιαίτερα αρνητικό τρόπο, αφού μια στερεή πλειοψηφία (ΣΥΝΕΚ + ΑΟΚ), την ώρα που η ατομική αξιολόγηση βρίσκεται προ των πυλών και οι συνάδελφοι έχουν όσο ποτέ πριν ανάγκη ένα μαχητικό συνδικάτο-στήριγμα στις αυθαιρεσίες της διοίκησης, κινείται συστηματικά, για να αφυδατώσει το σωματείο κινηματικά, να το κάνει παραμάγαζο των κομμάτων εξουσίας και της διοίκησης “συμμορφώνοντας” και τα αιτήματά του. Θέλει δηλαδή να το γραφειοκρατικοποιήσει πλήρως, ώστε, ακόμα κι αν λειτουργεί, την Τρίτη, 4.30 με 6.30μ.μ. κάθε δεκαπέντε μέρες, περίπου σαν το Δ.Σ. μιας Ανώνυμης Εταιρίας, σε τίποτα να μην θυμίζει το σωματείο που ενέπνευσε 44 από τους 53 συλλόγους διδασκόντων στα Χανιά να υπογράψουν πρακτικό εναντίον της αυτοαξιολόγησης.

Η απάντηση σ’ αυτή τη συντηρητική μετάλλαξη του τοπικού σωματείου δεν είναι το “να είμαστε καλά παιδιά” ή το “να μη θίξουμε τα κακώς κείμενα”, μα η συγκρότηση μιας πλατιάς ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΑΓΩΝΑ από όλες τις ζωντανές και μαχόμενες δυνάμεις στο χώρο της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στα Χανιά, η οποία θα μπορέσει να συσπειρώσει αγωνιστικά τους συναδέλφους, να τους εκφράσει αυθεντικά χωρίς τη λογική της ανάθεσης και της εκπροσώπησης και να μορφοποιήσει τις αγωνίες και τις απαιτήσεις τους: Τον δρόμο μας δείχνουν οι ηρωικοί κλαδικοί αγώνες, όπως αυτοί που έκαναν ιδιαίτερες κατηγορίες εργαζομένων (καθηγητές σε διαθεσιμότητα, εργαζόμενοι στην ΕΡΤ, διοικητικοί στα ΑΕΙ, καθαρίστριες, κ.ά.). Αυτοί κέρδισαν τη λύση επιμέρους αιτημάτων τους και άφησαν ανοιχτές με θετικό τρόπο τις μεγάλες διεκδικήσεις τους, όπως το να μην γίνουν καθόλου απολύσεις και να επαναλειτουργήσουν οι καταργημένες δομές τους οργανώνοντας τις αντιστάσεις στη βάση των εργαζομένων.

Σε μια τέτοια κατεύθυνση προτείνουμε η Γενική Συνέλευση των προέδρων των ΕΛΜΕ όλης της χώρας, μέσα από αποφάσεις σχετικά μαζικών γενικών συνελεύσεων σε κάθε ΕΛΜΕ, να αποφασίσει την έναρξη ενός παρατεταμένου, ανυποχώρητου, πολύμορφου και αποφασιστικού αγώνα διαρκείας (με 48ωρες ή τριήμερες ή 5νθήμερες επαναλαμβανόμενες απεργίες). Στοχεύουμε και επιδιώκουμε ο αγώνας μας να πάρει πανεκπαιδευτικά, πανδημοσιοϋπαλληλικά και πανεργατικά χαρακτηριστικά και πρωτοβουλίες αγωνιστικού συντονισμού με όλες τις ομοσπονδίες και τα πρωτοβάθμια σωματεία σε όλους τους νομούς.

Ο συντονισμός της ΟΛΜΕ και της ΔΟΕ, των ΕΛΜΕ και των Συλλόγων ΠΕ, επιδιώκοντας να συμμετέχουν αναπληρωτές, φοιτητές, γονείς και μαθητές, είναι αναγκαίος περισσότερο από ποτέ για την προώθηση του πανεκπαιδευτικού μετώπου και  για την ανασυγκρότηση του κινήματος των εκπαιδευτικών σε όλα τα επίπεδα. Οργανώνουμε από κοινού όλοι οι παραπάνω φορείς μεγάλη πρωτοβουλία (ανακοινώσεις αφίσες, συνεντεύξεις, κοινές συναντήσεις, εκδηλώσεις, κινητοποιήσεις κατά σχολείο, δήμο και νομό, κ.ά.) με σύνθημα: «Να σταματήσουμε τη διάλυση της δημόσιας παιδείας, τη γενίκευση των ελαστικών σχέσεων εργασίας, την αξιολόγηση-μηχανισμό απόλυσης, για να προωθήσουμε τις διεκδικήσεις και τα αιτήματα του κλάδου για ριζικές αλλαγές για την παιδεία, τους εργαζόμενους και την κοινωνία».

Δ. Πλαίσιο αιτημάτων πάλης

Επαναφέρουμε το σύνολο των αιτημάτων όπως έχουν ήδη αποφασιστεί από το 16^ο Συνέδριο καθώς και τις πρόσφατες Γ/Σ των προέδρων των ΕΛΜΕ για: πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις. Να ζούμε με αξιοπρέπεια εμείς και οι οικογένειές μας από το μισθό μας. Επαναφορά του διδακτικού ωραρίου μας στην προ του 2013 κατάσταση. Να ανατραπεί όλο το αυταρχικό – αντιδραστικό πλαίσιο της αξιολόγησης. Να καταργηθούν όλοι οι σχετικοί νόμοι και ο νόμος για το Μισθολόγιο. Ακώλυτη μισθολογική και βαθμολογική προαγωγή για όλους τους εργαζομένους. Μαζικοί διορισμοί εκπαιδευτικών τώρα. Όχι στις ελαστικές μορφές εργασίας. Σταθερή και μόνιμη δουλειά για όλους. Κανένας εκπαιδευτικός δεν περισσεύει. Να επιστρέψουν πίσω όλοι οι συνάδελφοί μας που βρίσκονται σε διαθεσιμότητα. Στην κατεύθυνση αυτή προτείνουμε η Γ.Σ. της ΕΛΜΕ Χανίων να υιοθετήσει τις παρακάτω θέσεις:

Α. Δημόσια καταγγελία από την ΟΛΜΕ και τις κατά τόπους ΕΛΜΕ, της πρακτικής του Υπουργείου Παιδείας να καλύπτει τα κενά σε προσωπικό του Ιδρύματος Νεολαίας και Δια Βίου Μάθησης με αποσπάσεις εκπαιδευτικών από την Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια εκπαίδευση (δημιουργώντας έτσι περισσότερα κενά στην εκπαίδευση). Ενώ βρίσκονται σε κινητικότητα/ διαθεσιμότητα 1031 συνάδελφοι τεχνικών ειδικοτήτων, που προορίζονται να απορροφηθούν από το Ι.ΝΕ.ΔΙ.ΒΙ.Μ.

Β. Απορρόφηση στην Δευτεροβάθμια εκπαίδευση των 104 εκπαιδευτικών σε κινητικότητα με δεύτερο πτυχίο (ανακοίνωση ΑΣΕΠ Νο10) πριν την τοποθέτηση αναπληρωτών. Αποχή από τις διαδικασίες, καταλήψεις σε διευθύνσεις κατά την πράξη ανάληψης υπηρεσίας αναπληρωτών των ειδικοτήτων αυτών.

Γ. Καμία πρόσληψη ωρομισθίων (κατηργημένων ειδικοτήτων) στο Ι.ΝΕ.ΔΙ.ΒΙ.Μ., πριν την οριστική τοποθέτηση των εκπαιδευτικών σε κινητικότητα. Μπλοκάρισμα των πράξεων ανάληψης υπηρεσίας και των αποσπάσεων που θα ακολουθήσουν στα ΕΠΑ.Λ.

Παλεύουμε για να ανατραπεί ο νέος αντιεκπαιδευτικός νόμος για το «νέο σχολείο». Αγωνιζόμαστε για πραγματικά 12χρονο Δημόσιο και Δωρεάν Σχολείο για όλα τα παιδιά. 20 μαθητές στο τμήμα. Υγεία – Παιδεία – Πρόνοια – Κοινωνική Ασφάλιση είναι λαϊκά δικαιώματα και κατακτήσεις. Αγωνιζόμαστε για την υπεράσπισή τους. Υπεράσπιση των συνδικαλιστικών και πολιτικών μας ελευθεριών και δικαιωμάτων.

Ε. Πρόγραμμα δράσης

Προτείνουμε πρώτα-πρώτα στον κλάδο μας, αλλά και προς όλες τις Ομοσπονδίες και τα Πρωτοβάθμια Σωματεία του δημοσίου και προς την ΑΔΕΔΥ το εξής πρόγραμμα δράσης:

1. Αγώνα διαρκείας ενιαίο, παρατεταμένο, ανυποχώρητο, πολύμορφο και αποφασιστικό (με 48ωρες ή τριήμερες ή 5νθήμερες επαναλαμβανόμενες απεργίες) με Γενικές Συνελεύσεις που θα καθορίζουν ανάλογα με τις εξελίξεις την έκβαση του αγώνα.

2. Στηρίζουμε την πάλη των συναδέλφων σε διαθεσιμότητα και την καμπάνια οικονομικής στήριξής τους που οργάνωσε η ΟΛΜΕ. Οι συνάδελφοι παραμένουν μέλη των ΕΛΜΕ, η ΟΛΜΕ να ζητά από το υπουργείο και διευθύνσεις να ψηφίσουν στις εκλογές για τα Υπηρεσιακά Συμβούλια.

3. Στοχεύουμε και επιδιώκουμε ο αγώνας μας να πάρει πανεκπαιδευτικά, πανδημοσιοϋπαλληλικά και πανεργατικά χαρακτηριστικά. Στηρίζουμε και υλοποιούμε μέσω και του συντονισμού των ομοσπονδιών και των πρωτοβάθμιων σωματείων το πρόγραμμα δράσης της ΑΔΕΔΥ. Συμμετέχουμε στην αποχή – απεργία που κήρυξε η ΑΔΕΔΥ σε όλο το δημόσιο και καλύπτει και την εκπαίδευση για να μην εφαρμοστεί η αξιολόγηση, καθώς και στις αγωνιστικές και απεργιακές κινητοποιήσεις της ΑΔΕΔΥ, την καλούμε να συνεδριάσει το ΓΣ και να αποφασίσει αντίστοιχη μορφή αγώνα με την ΟΛΜΕ, να τη θέσει για έγκριση στις συνελεύσεις των πρωτοβάθμιων σωματείων και στις ομοσπονδίες.

4. Ο απεργιακός αγώνας να ξεκινήσει μέσα στον Οκτώβρη. Η συγκεκριμενοποίηση της μορφής πάλης των 48ωρων ή τριήμερων ή 5νθήμερων επαναλαμβανόμενων απεργιών να γίνει μετά την ολοκλήρωση των συναντήσεων με τα σωματεία. Συγκροτούμε άμεσα την Επιτροπή Απεργιακού Αγώνα και προωθούμε τον συντονιμσό των πρωτοβάθμιων σωματείων Δημόσιου και Ιδιωτικού τομέα στα Χανιά..

Χανιά, 23/09/2014

Παρέμβαση Εκπαιδευτικών

για τη ρήξη και την ανατροπή!