Αν το διάστημα από το προηγούμενο καλοκαίρι μέχρι το Μάρτη σφραγίστηκε από τον αγώνα ενάντια στις διαθεσιμότητες και τις απολύσεις (καθηγητές, διοικητικοί Πανεπιστημίων, σχ. φύλακες κλπ), η συνέχεια σφραγίζεται από τον αγώνα ενάντια στην αξιολόγηση. Έναν αγώνα που ξεκίνησε από την εκπαίδευση για να επεκταθεί στη συνέχεια σε όλο το δημόσιο.
Μετά την μάχη ενάντια στην αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας που απονομιμοποίησε τη λογική της αξιολόγησης και μπλόκαρε σημαντικά την κατηγοριοποίηση των σχολικών μονάδων, μετά τις μαζικές περιφρουρήσεις έξω από τα «επιμορφωτικά κέντρα» και την ακύρωση των σεμιναρίων διευθυντών στο τέλος Ιουνίου, η μάχη πέρασε στο υπόλοιπο δημόσιο. Η πρόκληση του Μητσοτάκη ότι το 15% των εργαζόμενων θα έπρεπε να βγαίνουν υποχρεωτικά «άχρηστοι» για να δημιουργηθεί η «δεξαμενή» για απολύσεις-διαθεσιμότητες, προκάλεσε στους εργαζόμενους οργή. Η συμμετοχή στην απεργία-αποχή της ΑΔΕΔΥ αγκάλιασε το σύνολο σχεδόν των εργαζομένων στο δημόσιο με αποτέλεσμα σημαντικό ποσοστό διευθυντών να αρνηθεί να προχωρήσει στον επιμερισμό των ποσοστών. Στη συνέχεια η τεράστια πλειοψηφία των εργαζομένων, που σε πολλές περιπτώσεις άγγιξε το 100 %, δεν υπέβαλε έκθεση αυτοαξιολόγησης (μπλοκάροντας τη διαδικασία συνολικά) και την παρέδωσε ασυμπλήρωτη στα σωματεία.
Η κυβέρνηση μπροστά σε ένα κύμα διαρκώς ογκούμενης αντίδρασης και απειθαρχίας αναγκάστηκε σε συνεχείς υποχωρήσεις ως προς την υλοποίηση του Ν. 4250 για την αξιολόγηση. Ενώ ο νόμος αρχικά προέβλεπε ότι θα έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία μέχρι τέλος Ιουνίου, οι προθεσμίες μετατέθηκαν τέσσερις φορές και τελικά πήγαν στο τέλος Οκτωβρίου. Η προσφυγή της κυβέρνησης στα Δικαστήρια γύρισε μπούμερανγκ, αφού τα δικαστήρια αποδέχτηκαν τη μορφή της απεργίας και τη χαρακτήρισαν παράνομη μόνο για τυπικούς λόγους, για τον τρόπο που κηρύχθηκε και οι εργαζόμενοι συνέχισαν την απεργία-αποχή με μεγαλύτερη ένταση και συμμετοχή. Η κυβέρνηση, βλέποντας την ήττα της, για να αντιμετωπίσει την κατάσταση προχώρησε σε νέα νομοθετική ρύθμιση, με την οποία προσπαθεί να καθησυχάσει τους εργαζόμενους στο δημόσιο, δηλώνοντας ότι για το τρέχον έτος (μετά;) δεν θα χρησιμοποιηθεί η αξιολόγηση για βλαπτικές μεταβολές (απολύσεις και μισθολογικές περικοπές) και θεσμοθετεί την παράκαμψη της αυτοαξιολόγησης, δίνοντας τη δυνατότητα στους διευθυντές να προχωρήσουν στο επόμενο βήμα, ομολογώντας έτσι ότι κανένας εργαζόμενος δεν πρόκειται να παραδώσει έκθεση αυτοαξιολόγησης! Στο εφετείο η απεργία–αποχή κρίθηκε ως κανονική μορφή απεργίας!
Το κίνημα ενάντια στην αξιολόγηση στο δημόσιο, με μαζικότητα, επιμονή, αποφασιστικότητα, διάρκεια, κέρδισε μια μικρή νίκη. Ανάγκασε την κυβέρνηση σε μια μερική έστω υποχώρηση και κέρδισε τον αναγκαίο χρόνο για να οργανωθεί μια γενική νικηφόρα αντεπίθεση για την κατάργηση των νόμων της αξιολόγησης. Η ΑΔΕΔΥ με νέα απόφαση του Γενικού Συμβουλίου της στις 21 Αυγούστου, επαναπροκηρύσσει την απεργία-αποχή και την επεκτείνει και στην εκπαίδευση: Απεργία-αποχή από όλες τις διαδικασίες υλοποίησης της ατομικής αξιολόγησης (ΠΔ 152/13) των εκπαιδευτικών, αλλά και της αυτοαξιολόγησης – αξιολόγησης της σχολικής μονάδας και κάθε διαδικασία αξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου που πραγματοποιείται σε υλοποίηση του σχετικού νομοθετικού πλαισίου (ν. 4024/11, ν. 4142/13, ΠΔ 152/13, ν. 3848/10, ν. 3679/10)».
Η απόφαση αυτή, επιτρέπει να ανοίξει ξανά και στην εκπαίδευση η μάχη ενάντια στην αξιολόγηση και την αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας, μπλοκάροντας την υλοποίησή της με την αξιοποίηση της απεργίας-αποχής. Με την εμπειρία και τη δυναμική από τη «μάχη του καλοκαιριού» ενάντια στην αξιολόγηση στο δημόσιο και την αυτοπεποίθηση που αυτή έδωσε, μαζί με τους άλλους κλάδους του δημοσίου και στην εκπαίδευση να αναπτυχθεί ένας ανυποχώρητος αγώνας για την ακύρωση της αξιολόγησης-αυτοαξιολόγησης. Τα εκπαιδευτικά σωματεία να απευθυνθούν στα διοικητικά στελέχη και να απαιτήσουν να συνταχθούν με το κίνημα και την απόφαση για απεργία-αποχή από την αξιολόγησή. Κανένας να μη γίνει “εφιάλτης στον κλάδο. Η εθελοντική συμμετοχή τους στη διαδικασία της αξιολόγησης θα τους φέρει απέναντι στους εργαζόμενους.
Μέσα από Γ.Σ. οι εκπαιδευτικοί πρέπει να πάρουμε αποφάσεις για συμμετοχή στην απεργία-αποχή από την αξιολόγηση, δηλ. τη μη συμμετοχή στα σχέδια εργασίας, τις ομάδες εργασίας, την αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας, την ατομική αξιολόγηση.
Ταυτόχρονα όμως η απεργία-αποχή πρέπει να συνοδευτεί από αποφάσεις συνολικής σύγκρουσης με την κυβερνητική πολιτική για την ανατροπή κεντρικών επιλογών της, όπως το νέο μισθολόγιο, η διάλυση του ασφαλιστικού, την αποψίλωση του δημοσίου από προσωπικό (κενά-μη διορισμοί) κλπ. Πρέπει να συνοδευτεί από τα απαραίτητα απεργιακά βήματα που θα αποφασιστούν από τις Γεν. Συνελεύσεις των εκπ/κών, με στόχο το γενικευμένο απεργιακό αγώνα διαρκείας σε όλη την εκπ/ση, το δημόσιο κι όλη την κοινωνία για να ακυρώσουμε στην πράξη και να ανατρέψουμε συνολικά την πολιτική του μαύρου μετώπου κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ και τους εκφραστές της.
ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ- ΚΙΝΗΣΕΙΣ – ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ Π.Ε. & Δ.Ε.
Κάντε το πρώτο σχόλιο