Η επόμενη μέρα μετά το 35° Συνέδριο της ΑΔΕΔΥ κατέγραψε μια νέα κατάσταση. Η επί δεκαετίες απόλυτη πλειοψηφία της ΠΑΣΚ και στη συνέχεια των ΠΑΣΚ – ΔΑΚΕ χάθηκε. Με 41 Γενικούς Συμβούλους στο Γενικό Συμβούλιο έναντι 43 όλων των άλλων, μπορούμε να πούμε ότι μειώθηκε σημαντικά η δυνατότητα των Κυβερνητικών παρατάξεων να συναποφασίζουν τη γραμμή της ΑΔΕΔΥ.
Ήδη κατά την εκλογή των μελών της Εκτελεστικής από το Γενικό Συμβούλιο, φάνηκε ότι η κρίση τους συνεχίζεται. Οι 22 Γενικοί Σύμβουλοι της ΠΑΣΚ διασπάσθηκαν σε 15 που εξέλεξαν 3 στην ΕΕ και σε 7 που εξέλεξαν 1 στην ΕΕ.
Δυστυχώς όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι από την άλλη μεριά υπάρχει η συγκροτημένη πλειοψηφία που θα μπορέσει να οδηγήσει τη Συνομοσπονδία σε μια ταξική κατεύθυνση. Αυτό εκφράστηκε κατ’ αρχήν στη διαδικασία εκλογής του Προεδρείου του Γενικού Συμβουλίου. Αν και έγινε προσπάθεια εκ μέρους των Παρεμβάσεων – Κινήσεων-Συσπειρώσεων να εκφραστεί η αντικυβερνητική πλειοψηφία στη βάση προγραμματικής δέσμευσης, αυτό δεν έγινε κατορθωτό, κυρίως λόγω της αποχής των 11 Συμβούλων του ΠΑΜΕ, και τελικά, εκλέχτηκε Πρόεδρος από την ΠΑΣΚ και Γραμματέας από την ΔΑΚΕ.
Εμείς, από την πρώτη συνεδρίαση της ΕΕ για την συγκρότηση της σε σώμα, στις 10/12, καταθέσαμε αναλυτική πρόταση προς συζήτηση για Προγραμματικό Προεδρείο.
Όπως αναφέρουμε:
“Θέλουμε εργατικά σωματεία που να υπερασπίζονται τα άμεσα (αντίσταση στη χειροτέρευση και βελτίωση της θέσης) και τα μακροπρόθεσμα (κατάργηση των εκμεταλλευτικών σχέσεων) συμφέροντα των εργαζόμενων.
Απαιτείται επειγόντως η δημιουργία ενός μαζικού, ισχυρού, ταξικού, αποτελεσματικού εργατικού μετώπου αντίστασης, ρήξης και ανατροπής της πολιτικής φτωχοποίησης της πλειοψηφίας της κοινωνίας και έντασης της εκμετάλλευσης που προωθείται από κυβέρνηση, ΕΕ και ΔΝΤ. Σ’ αυτήν την κατεύθυνση τίθεται ως
προτεραιότητα η ενότητα των εργαζομένων γύρω από ένα ικανό πλαίσιο, με αντίστοιχες μορφές πάλης και με οργάνωση κινήματος που να προωθεί αυτόν το στόχο.”
Και συνεχίζουμε:
“Τι καθήκοντα βάζει αυτή η κατάσταση στην ΑΔΕΔΥ; Απαιτείται εγρήγορση και ένα μαχητικό – μαζικό κίνημα ικανό να ματαιώσει και να ανατρέψει τα σχέδια κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ και να ανοίξει το δρόμο μαζί με όλους τους εργαζόμενους για τη ρήξη και την ανατροπή.
Τι σημαίνει αυτό για τις ταξικές δυνάμεις στο δημόσιο;
Οι δυνάμεις και οι αγωνιστές που μιλούν στο όνομα των εργατικών συμφερόντων έχουν υποχρέωση να συμβάλλουν στην κοινή δράση για την ενίσχυση αυτής της προτεραιότητας που
είναι απαραίτητη. Η συζήτηση και οι δράσεις για ένα κοινό αγωνιστικό βηματισμό πρέπει να ανταποκρίνονται στις αγωνίες και τους αγώνες των ανθρώπων και να μην αποτελούν απλά πλειοδοσία στα λόγια.
Εκτιμούμε ότι υπάρχει αυτή η δυνατότητα γιατί υπάρχουν δυνάμεις και αγωνιστές με σοβαρές μεν ιδεολογικές –πολιτικές διαφωνίες μεταξύ τους, που μπορούν, όμως, να συμβάλουν στη συγκρότηση ενός ενωτικού εργατικού ρεύματος οργάνωσης και δράσης για την ανατροπή της πολιτικής που επιβάλλουν κυβέρνηση-κεφάλαιο-ΕΕ-ΔΝΤ.
Ο ταξικός προσανατολισμός για μας δεν προκύπτει «κατά δήλωση», αλλά κρίνεται στην πράξη. Εκεί δοκιμάζονται και οι διαφορετικές απόψεις, προσεγγίσεις, επιλογές των πολιτικών δυνάμεων, επικυρώνονται ή ακυρώνονται, ενισχύοντας ή αδυνατίζοντας την πλευρά των εργαζομένων στην αναμέτρηση της με την αστική πολιτική.”
Την αναλυτική προγραμματική πρόταση την απευθύναμε στις συνδικαλιστικές δυνάμεις πλην των Κυβερνητικών. Όμως, το ΠΑΜΕ εξαρχής, και πρώτο, ξεκαθάρισε τη θέση του ότι θα απέχει από τη διαδικασία. Δεν ακολούθησε δηλαδή, τη γενική γραμμή του για αναλογικό αντιπροσωπευτικό Προεδρείο. Με τη θέση αυτή του ΠΑΜΕ, η συγκρότηση με απόλυτη πλειοψηφία (όπως ορίζει το καταστατικό της ΑΔΕΔΥ) μετριέται επί 15 παρόντων (και όχι επί 17 παρόντων) με αποτέλεσμα να απαιτούνται πλέον 8 μέλη για
συγκρότηση αντί για 9.
Εμείς, δηλώσαμε ότι εφόσον υπάρξει συμφωνία σε πρόγραμμα θα υποστηρίζαμε Προεδρείο από τις 3 παρατάξεις Παρεμβάσεις, Συνεργασία και ΠΑΜΕ με τη στήριξη εκείνων των δυνάμεων που το προηγούμενο διάστημα είχαν μια αγωνιστική στάση (δηλαδή Δ/Υ Ανατροπή). Το ίδιο δήλωσε κι ο υποψήφιος της Συνεργασίας. Ενώ ο εκπρόσωπος της Δημοσιοϋπαλληλικής Ανατροπής επέμεινε στη δική του υποψηφιότητα και δεν έδινε σαφές στίγμα. Η ανεξαρτητοποίηση του 1 από τους 4 της ΔΑΚΕ και η στήριξη που έδωσε στην παράταξη της Δ/Υ Ανατροπής, περιέπλεκε ακόμη περισσότερο την κατάσταση.
Κάτω από αυτές τις εξελίξεις, στην ψηφοφορία που ακολούθησε οι δυο εκπρόσωποι των Παρεμβάσεων ψηφίσαμε λευκό, καθώς εκτιμήσαμε ότι δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις που θέσαμε για τη στήριξη ενός Προεδρείου βάσει της πρότασης μας.
Στην τελευταία συνεδρίαση της Εκτελεστικής Επιτροπής υπήρξαν δυο νέα δεδομένα. Ο εκπρόσωπος της Συνεργασίας δήλωσε ότι απέχουν της διαδικασίας (όπως και το ΠAMΕ) για να διευκολύνουν, όπως είπε τη συγκρότηση από τις άλλες (Κυβερνητικές) δυνάμεις, ενώ ο Μπαλασόπουλος της Δημοσιοϋπαλληλικής Ανατροπής απέσυρε τη δική του υποψηφιότητα. Κατά την ψηφοφορία με 12 συμμετέχοντα μέλη από τα 17 πήραν ο μεν Κουτσουμπέλης (της συνεργασίας ΠΑΣΚ – ΔΑΚΕ) 6 ψήφους, ο Ντριβαλάς της επίσημης (όπως διατείνεται) ΠΑΣΚ 1, υπήρξαν 3 λευκά (των Παρεμβάσεων και του Πολυμερόπουλου) και 2 της Δημοσιοϋπαλληλικής Ανατροπής που έγραφαν Καλομοίρης.
Ένα Προεδρείο της ΑΔΕΔΥ με ταξικό προσανατολισμό, θα σηματοδοτούσε μια άλλη πορεία. Δυστυχώς, αυτή η δυνατότητα, φαίνεται ότι δεν υπάρχει. Όμως, πέραν αυτού, είναι επίσης πολύ σημαντικό, να γίνει πράξη η δυνατότητα που υπάρχει, να βγαίνουν αποφάσεις και από την Εκτελεστική Επιτροπή και το Γενικό Συμβούλιο, που θα προωθούν το δημοσιοϋπαλληλικό κίνημα σε κατεύθυνση σύγκρουσης με την πολιτική της Κυβέρνησης, της Ευρωπαϊκής’Ενωσης και του ΔΝΤ.
Αυτό για μας, είναι το ζητούμενο για το επόμενο διάστημα.
Σε αυτή την κατεύθυνση καλούμε όλες τις δυνάμεις που βρίσκονται σε μια τέτοια λογική, να αφήσουν τις ταλαντεύσεις τους και να συμφωνήσουν σε ένα πρόγραμμα ανατροπής.
Μπροστά στην προοπτική, μετά τα νέα δεδομένα, να εκλεγεί με τη λογική της αναλογικότητας Πρόεδρος από τις Κυβερνητικές παρατάξεις, πράγμα που δεν θα αποτυπώνει τις πραγματικές διαθέσεις των εργαζομένων στο Δημόσιο, όπως εκφράστηκε και στα αποτελέσματα του πρόσφατου Συνεδρίου, δηλώνουμε ότι θα δώσουμε την ψήφο μας για την εκλογή στη θέση του Προέδρου εκπροσώπου είτε της Συνεργασίας είτε του ΠΑΜΕ, όποιος τη διεκδικήσει. Θεωρούμε ότι δεν υπάρχουν οι όροι και οι προϋποθέσεις
για να συμμετέχουμε στο Προεδρείο και δεσμευόμαστε ότι θα προσπαθήσουμε με όλες
μας τις δυνάμεις ως παράταξη να εγκριθούν και να υλοποιηθούν όλες οι αποφάσεις
που θα οδηγήσουν το δημοσιοϋπαλληλικό κίνημα σε σύγκρουση με τις πολιτικές της
Κυβέρνησης, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΔΝΤ, σε τροχιά ανατροπής και
αποδέσμευσης από αυτούς τους μηχανισμούς.
Όταν εργαζόμενοι απολύονται μαζικά, όταν διαλύεται το κοινωνικό κράτος και
ενισχύονται όλοι οι κατασταλτικοί μηχανισμοί, όταν οι μισθοί περικόπτονται κάτω
από το όριο επιβίωσης, όταν η δημόσια Υγεία και Παιδεία μπαίνουν στο στόχαστρο
της Κυβέρνησης και των μηχανισμών της ΕΕ και του ΔΝΤ, όταν οι Δημοκρατικές κατακτήσεις των εργαζόμενων μπαίνουν στο απόσπασμα κι ο φασισμός σηκώνει κεφάλι, όλοι πρέπει να πάρουμε τις ευθύνες μας.
Οι εργαζόμενοι εκφράστηκαν και κάθε μέρα που περνάει όλο και περισσότεροι
αντιλαμβάνονται τις συνέπειες και τα αδιέξοδα της Κυβερνητικής πολιτικής.
Είμαστε υποχρεωμένοι να εκφράσουμε το διογκούμενο κύμα οργής και αγανάκτησης,
να συντονίσουμε και να οργανώσουμε τους εργαζόμενους στη σύγκρουση τους με
αυτές τις πολιτικές.
Κανείς εργαζόμενος να μην απολυθεί. Ούτε στο Δημόσιο, ούτε στον ιδιωτικό
τομέα. Κανένα σπίτι να μην κατασχεθεί. Κανένα σπίτι να μη μείνει χωρίς ρεύμα.
Να διεκδικήσουμε το αυτονόητο, το δικαίωμα όλων στη δουλειά. Στη δουλειά με
μισθούς που θα εξασφαλίζουν την αξιοπρέπεια μας.
Για να μπορέσουν οι εργαζόμενοι να πετύχουν αυτούς τους στόχους, στο
πρόγραμμα που προτείναμε για τη συγκρότηση της Εκτελεστικής σε σώμα προτείναμε
και επιμένουμε:
“στην ανάγκη αλλά και τη δυνατότητα συντονισμού των αγώνων σε ένα ενιαίο, συντονισμένο απεργιακό μέτωπο την αμέσως επόμενη περίοδο που όπως φαίνεται είναι η μόνη αγωνιστική πρόταση που δεν δοκιμάστηκε και συναντά την αποδοχή χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων της βάσης.
Καλούμε σε πραγματοποίηση Γενικών Συνελεύσεων σε όλα τα πρωτοβάθμια σωματεία της χώρας και τις ομοσπονδίες, με πρόταση για γενικευμένο απεργιακό αγώνα διαρκείας, έτσι ώστε συνεδρίαση του Γ.Σ. να αποφασιστεί αγώνα με κλιμάκωση, ένταση και μαχητικότητα.
Να προχωρήσουμε όλοι οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο σε ένα πολύμορφο αγώνα με καταλήψεις, διαδηλώσεις, εκδηλώσεις, απεργίες, ο οποίος ξεκινάει από τώρα και θα φτάσει στην κορύφωση του το Φεβρουάριο με απεργία διαρκείας (3μερες ή 5μερες απεργίες με ενδιάμεσες Γ.Σ. που θα καθορίζουν την πορεία της απεργίας). Το Φεβρουάριο οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο πρέπει να βρεθούμε σε ανυποχώρητο και αποφασιστικό αγώνα γιατί είναι η περίοδος που η κυβέρνηση στα πλαίσια του καθεστώτος της διαθεσιμότητας θα προχωρήσει σε μαζικές απολύσεις στην εκπαίδευση, στην τοπική αυτοδιοίκηση, στην υγεία και σε άλλους χώρους εργασίας.
Την απεργία διαρκείας θα αποφασίσουν Γ.Σ. που θα γίνουν στους χώρους εργασίας των δημοσίων υπαλλήλων που θα πραγματοποιηθούν με ευθύνη της ΑΔΕΔΥ και τις ομοσπονδίες και θα υλοποιήσει το Γεν. Συμβούλιο της ΑΔΕΔΥ.”
Χρειαζόμαστε ένα σωματείο που οι εργαζόμενοι δεν θα είναι θεατές αλλά οι πρωταγωνιστές στη λήψη και στην υλοποίηση των αποφάσεων.
Οι εκπρόσωποι των Παρεμβάσεων-Κινήσεων-Συσπειρώσεων
στην ΕΕ της ΑΔΕΔΥ
Παύλος Αντωνόπουλος, Ζέττα Μελαμπιανάκη
Κάντε το πρώτο σχόλιο