Παρεμβάσεις ΔΕ: Διακήρυξη για τις εκλογές των ΕΛΜΕ (2013)

Έχουν στόχο να θωρακίσουν το σύστημα της εκμετάλλευσης, να διατηρήσουν την εξουσία. Για να ξεπεράσουν την κρίση προς όφελος των κερδών τους, μειώνουν μισθούς και συντάξεις, συντρίβουν εργατικά δικαιώματα, διαλύουν δημόσια παιδεία, υγεία, εντείνουν τη φοροληστεία του λαού, ξεπουλάνε το δημόσιο πλούτο. Οξύνουν τις κοινωνικές ανισότητες με φτώχεια, ανεργία, στέλνουν τη νέα γενιά στον Καιάδα της ανασφάλειας και της μετανάστευσης. Θεσμοθετούν τη φυλακή των μνημονίων, πετάνε τον κοινοβουλευτικό μανδύα με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, ανοίγουν το δρόμο στον κοινωνικό κανιβαλισμό, τη φασιστική επιρροή και τη δολοφονική επιβολή της. Η κυβέρνηση αυξάνει την τρομοκρατία, τον αυταρχισμό απέναντι στους εργαζόμενους και όσους αντιστέκονται, με επιστρατεύσεις, ΜΑΤ, συλλήψεις, δίκες. Βαφτίζει «ακραία συμπεριφορά» τη θέση για έξοδο από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, εκβιάζει την ανοχή στα Μνημόνια στο όνομα της «ομαλότητας». Για να πάρει νέα δάνεια για να πληρώσει τα προηγούμενα…

Οι 505 πιο πλούσιοι Έλληνες αύξησαν την περιουσία τους από 50 δισ. ευρώ το 2012 σε 60 το 2013! Οι τράπεζες χρηματοδοτούνται με δισ. από τα δάνεια που αλυσοδένουν το λαό. Στον προϋπολογισμό του 2014 αποφασίζουν αύξηση 2,5 δισ. των άμεσων φόρων και περικοπές 2,5 δισ. ευρώ από περίθαλψη και ασφάλιση. Το χρέος παρά το «κούρεμα» (PSI) που βύθισε τα ασφαλιστικά ταμεία και τα ΑΕΙ, αυξάνεται σε απόλυτους αριθμούς από 301 δισ. το 2009, σε 321 δισ. το 2013. Η ΕΕ έθεσε την Ελλάδα σε καθεστώς επιτροπείας μέχρι να αποπληρωθεί το 75% των δανείων. Απαιτεί 25.000 διαθεσιμότητες και 15.000 απολύσεις στο δημόσιο ως το 2014, κλείσιμο, ξεπούλημα δημόσιων επιχειρήσεων, πλήρη απελευθέρωση των απολύσεων στις ιδιωτικές επιχειρήσεις, με ανεργία στο 1,5 εκατ.

• Αποδομούν τη δημόσια εκπαίδευση, τη δένουν στα επιχειρηματικά συμφέροντα

• ο νόμος για το «νέο», πιο ταξικό σχολείο, για επιχειρηματική-ανταγωνιστική παιδεία, οδηγεί στην απομάκρυνση της μαθητικής πλειοψηφίας από την «τυπική εκπαίδευση», το τσάκισμα των μορφωτικών δικαιωμάτων της νέας γενιάς και την μαθητεία – τζάμπα εργασία για τον εργοδότη,
• με συγχωνεύσεις – καταργήσεις σχολείων, συμπτύξεις τμημάτων και αύξηση του αριθμού των μαθητών ανά τμήμα, περικοπές των δαπανών για την εκπαίδευση και καταργήσεις τομέων στην τεχνική εκπαίδευση
• με κινητικότητα – ευελιξία των εργασιακών σχέσεων σε χώρο και χρόνο, τεχνητά πλεονάσματα,  διαθεσιμότητες, υποχρεωτικές μετατάξεις, απολύσεις των εκπαιδευτικών, «παρουσιολόγιο», «αξιολόγηση» – χειραγώγηση οδηγούν στη δραστική μείωσή τους (ήδη κατά 30.000 από το 2010),

Η ΕΕ με το διεθνές πλέγμα της οικονομικής ολιγαρχίας προωθούν μια παιδεία με δίδακτρα, προσαρμοσμένη στις ανάγκες των αγορών, με λιγότερους εκπαιδευτικούς και διείσδυση του ιδιωτικού τομέα στη λειτουργία της. Γι’ αυτό ξεσπούν μαχητικοί αγώνες εκπαιδευτικών, μαθητών, φοιτητών σε Ισπανία, Χιλή, Πορτογαλία, Γαλλία κ.α. Κομμάτι τους ο ανυποχώρητος απεργιακός αγώνας των εργαζομένων στα ΑΕΙ που συνεχίζουν κόντρα στην τρομοκρατία των απολύσεων, υπέρ του δημόσιου πανεπιστήμιου, του δικαιώματος στη δουλειά.

• Μόνο η αποφασιστική σύγκρουση σε περιεχόμενο και μορφές, με αυτή την επίθεση και αυτούς που την υλοποιούν, μπορεί να ανοίξει δρόμους για νικηφόρους αγώνες

Γι’ αυτό η πρόταση για απεργία διαρκείας συσπείρωσε την τεράστια πλειοψηφία του κλάδου. Υπερψηφίστηκε στις μαζικές ΓΣ του Σεπτέμβρη με 90%, παρά την ανυπαρξία πρότασης από την πλειοψηφία του ΔΣ της ΟΛΜΕ (λόγω θέσεων ΔΑΚΕ–ΠΑΣΚ και ΠΑΜΕ) και ξεκίνησε να υλοποιείται με το ίδιο ποσοστό. Αγκάλιασε τους συναδέλφους που συσπειρώθηκαν σε απεργιακές επιτροπές, μαζικές διαδηλώσεις, πολύμορφες κινητοποιήσεις με αλληλεγγύη. Βρήκε αποδοχή και συμπαράσταση από τους εργαζόμενους, τις λαϊκές οικογένειες.

Η απεργία ήταν γέννημα της ανάγκης και της οργής από την όξυνση της επίθεσης της κυβέρνησης–ΕΕ–ΔΝΤ– κεφαλαίου. Προσπέρασε τη λογική της αναμονής, των εκλογικίστικων λύσεων, του «δεν μπορούμε» και τους μύθους της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας ότι δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί ουσιαστικός αγώνας χωρίς επίσημη πρόταση του ΔΣ. Βρήκε απέναντι της πλήθος εμποδίων και προετοιμασμένων εχθρών. Αντιμετώπισε τη λυσσασμένη επίθεση κυβέρνησης, καθεστωτικών ΜΜΕ, εργοδοτικού-κυβερνητικού συνδικαλισμού.

Ενόχλησε ο προσανατολισμός του αγώνα για εργασία, παιδεία, κοινωνικά αγαθά, δημοκρατικές ελευθερίες που αγκάλιαζαν την κοινωνική πλειοψηφία, επικοινωνούσαν με τις ανάγκες και προσδοκίες της. Προκάλεσε ανησυχία η διαδικασία αποφάσεων, η τάση χειραφέτησης που έκφρασε, η αποφασιστικότητα της μορφή της.

• Αυτή η απεργία θα μπορούσε να είχε μεγαλύτερη συνέχεια και αποτελεσματικότητα, ωστόσο δεν μπορέσαμε να φτάσουμε ως το τέλος

Το ΔΣ της ΟΛΜΕ αποδείχθηκε κατώτερο των περιστάσεων. Η πλειοψηφία του ΔΣ δεν ήθελε την απεργία διαρκείας και για αυτό δεν μπόρεσε να εμπνεύσει, να πρωτοστατήσει, να οργανώσει την αγωνιστική διάθεση του κλάδου. Κινήθηκε στα πρότυπα των γραφειοκρατικών μεθόδων των ΑΔΕΔΥ – ΓΣΕΕ.

Οι γενικές συνελεύσεις των ΕΛΜΕ λειτούργησαν καταλυτικά εκφράζοντας τις διαθέσεις των συναδέλφων. Έδειξαν ότι όταν οι «από πάνω δεν θέλουν», οι «από κάτω μπορούν» να τους ξεπερνούν συλλογικά. 

Μας στοίχησε η έλλειψη ευρύτερου διακλασικού αγωνιστικού απεργιακού μετώπου. Ήταν καθοριστική η ευθύνη της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας σε ΔΟΕ, ΑΔΕΔΥ, ΠΟΕ-ΟΤΑ, ΠΟΕΔΗΝ κ.λπ. Οι κύριες ευθύνες ανήκουν στον κυβερνητικό συνδικαλισμό των ΠΑΣΚ–ΔΑΚΕ. Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία ΓΣΕΕ–ΑΔΕΔΥ και όλες οι συμβιβασμένες ηγεσίες σε ομοσπονδίες και συνδικάτα δεν θέλουν και δεν μπορούν να οργανώσουν έναν νικηφόρο αγώνα. Δε θέλουν γιατί έχουν ταχθεί με τη μεριά του Μνημονίου, χρησιμοποιούνται από την κυβέρνηση σαν το μακρύ της χέρι στους εργαζόμενους. Ροκανίζουν το χρόνο, υπονομεύουν τους αγώνες, μεταλλάσσονται ραγδαία, βάζουν το χέρι στο μέλι της εξουσίας, σπέρνουν απογοήτευση και ηττοπάθεια. Δεν μπορούν γιατί εξαιτίας της στάσης τους έχουν εισπράξει τη χλεύη των εργαζόμενων και την αποστοίχισή τους.

Βαριές οι ευθύνες του ΠΑΜΕ, που αρνήθηκε τη λογική του αποφασιστικού αγώνα και τον απεργιακό συντονισμό στους άλλους κλάδους του δημόσιου, αλλά και του ιδιωτικού τομέα. Δεν στήριξε την επιλογή του αποφασιστικού αγώνα ούτε το Μάη όταν χιλιάδες συνάδελφοι ψήφιζαν απεργία στις εξετάσεις κόντρα σε θεούς και δαίμονες ούτε στο συνέδριο της ΟΛΜΕ όπου ακόμα και στην πρόταση για να πάρει αντιΕΕ θέση ο κλάδος ψήφισε λευκό, αλλά και όταν βρεθήκαμε μπροστά στη διαθεσιμότητα με στόχο την απόλυση των συναδέλφων. Χωρίς εμπιστοσύνη στη δυνατότητα των εκπαιδευτικών και των εργαζομένων να αγωνίζονται, να σφραγίζουν τις εξελίξεις και να πετυχαίνουν ανατροπές, δε βοήθησε στη διαμόρφωση ενός εργατικού μετώπου ανατροπής της κυβερνητικής πολιτικής. Δε δίστασε να συμπλέει σε επιχειρήματα με ΔΑΚΕ–ΠΑΣΚ για «τυχοδιωκτισμό», επιτιθέμενο μόνο στις δυνάμεις υποστήριξης της απεργιακής πρότασης. Μια λογική που καθώς διαγράφει κάθε ελπίδα από τους αγώνες, οδηγεί στην απογοήτευση και αντικειμενικά ενισχύει τις εκλογικίστικες αυταπάτες. Η ίδια έλλειψη εμπιστοσύνης στους εργαζόμενους οδήγησε ΣΥΝΕΚ και Αυτόνομη Παρέμβαση σε ΠΟΕ-ΟΤΑ και ΟΕΝΓΕ να μη συμβάλουν στη γενίκευση του αγώνα. Αρκούνταν σε μια συντήρηση αγωνιστικών κινητοποιήσεων για τη φθορά της κυβέρνησης, χωρίς πολιτικό βάθος, χωρίς να δυναμώνει το μέτωπο των αγωνιζόμενων με στόχο να νικήσουν. Είναι μια αδιέξοδη τακτική που υπονομεύει και την ανάπτυξη του αγωνιστικού σχεδίου σε ένα χώρο και τη δυνατότητα νίκης με τη γενίκευση του και οδήγησε τελικά στην «απεργία που δεν έγινε» το Μάη μαζί με ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚ με απόφαση ΔΣ που καταστρατήγησε την απόφαση χιλιάδων συναδέλφων και δέχτηκε άνευ όρων την κυβερνητική τρομοκρατία της επιστράτευσης.

Τα σχήματα και οι αγωνιστές των Παρεμβάσεων ήταν η καρδιά του μπλοκ του αγώνα, προσπάθησαν με τις δυνάμεις τους να συμβάλουν στην επιτυχία του. Έδωσαν τη μάχη της μαζικοποίησης των απεργιακών επιτροπών, της καθημερινής ενημέρωσης των συναδέλφων. Είχαν συμβολή στη σημαντικότερη ίσως παρακαταθήκη για το μέλλον: τη συνειδητοποίηση από την πλειοψηφία της ανάγκης συμμετοχής στην «επανίδρυση» των σωματείων μας και της ΟΛΜΕ ως όργανα συλλογικότητας και αποφασιστικής πάλης. Το ξεπέρασμα αυτών των εμποδίων αφορά και τη δική μας λειψή προσπάθεια. Στόχος μας δεν είναι να τα επικαλούμαστε ως δικαιολογίες αλλά να αναγνωρίζουμε τις αιτίες, να τα ξεπεράσουμε. Έτσι πορευτήκαμε και στις ΓΣ του Μάη. Μας ενδιαφέρει να νικήσουν τα δικαιώματα και οι ανάγκες των εργαζόμενων, όχι να ρίχνουμε το φταίξιμο της ήττας αλλού, σαν να μη μας αφορά.

• Μόνο ο αγώνας των εργαζομένων και του λαού μπορεί να οδηγήσει σε ανατροπή 

…κι όχι η εκλογική αναμονή ή τα επαναστατικά ευχολόγια που φτάνουν ως τη δύναμη της ψήφου και τις αποστειρωμένες συγκεντρώσεις. Αγωνιζόμαστε για μαζικές διαδικασίες, συμμετοχή όλων (μονίμων, διαθέσιμων, αναπληρωτών, ωρομίσθιων) στο εργατικό κίνημα, τους αγώνες. Όπλο μας τα πρωτοβάθμια σωματεία, οι ΕΛΜΕ, και γι’ αυτό παλεύουμε για την ταξική ανασυγκρότησή τους.

Αγωνιζόμαστε για συντονισμό των εργαζόμενων, όλων των κλάδων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, των ημιαπασχολούμενων της ελαστικής και μαύρης εργασίας, των άνεργων. Αναβαθμίζουμε την αντίληψη συγκρότησης οριζόντιου συντονισμού με άλλους κλάδους και σωματεία που κινούνται σε αγωνιστική κατεύθυνση. Σαρώνοντας τις ανυπόληπτες ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, τις υποτελείς σε κυβέρνηση και εργοδοσία. Ιδιαίτερο βάρος ρίχνουμε στη συγκρότηση κοινών συντονισμών με συλλόγους της πρωτοβάθμιας, διοικητικούς και άλλους εργαζόμενους των Πανεπιστημίων, φοιτητικούς συλλόγους και κάθε εκπαιδευτικό φορέα. Προωθούμε, και συμμετέχουμε στον συντονισμό Συλλόγων ΠΕ και ΕΛΜΕ και στο Συντονισμό πρωτοβάθμιων σωματείων.

Δυναμώνουμε παντού την καρδιά του αγώνα, το αντικαπιταλιστικό, αντιιμπεριαλιστικό δυναμικό. Συγκροτούμε παντού Παρεμβάσειs. Η συγκρότηση μιας ευρείας αγωνιστικής, πολιτικής πρωτοπορίας μέσα στο εργατικό κίνημα, το δυνάμωμα των αντιλήψεων του αποφασιστικού αγώνα σε περιεχόμενο και μορφές, της σύγκρουσης με την κυβερνητική πολιτική, πρέπει να ενισχυθούν μπροστά στις νέες αναμετρήσεις. Μόνο οργανωμένα θα αντιμετωπίσουμε την τακτική του αντίπαλου που γίνεται όλο και πιο επιθετικός καθώς τον αμφισβητούν.

• Οι καιροί δεν περιμένουν. Η επίθεση κυβέρνησης–ΕΕ–ΔΝΤ ξεδιπλώνεται αμείλικτα. Το ίδιο πρέπει να φροντίσουμε και για τους δικούς μας αγώνες παλεύοντας για: 

Μόρφωση – εκπαίδευση για όλα τα παιδιά, ουσιαστική, δημόσια και δωρεάν

• Καθιέρωση δημόσιας δωρεάν δίχρονης υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής.
• Ενιαίο 12χρονο, δωρεάν, δημόσιο, σχολείο για όλα τα παιδιά, με όλη τη γνώση, μέχρι τα 18 τους χρόνια. Κανένα παιδί δεν πρέπει να εργάζεται, να εγκαταλείπει το σχολείο και να οδηγείται σε πρόωρη κατάρτιση και μαθητεία, στην εκμετάλλευση – απλήρωτη δουλειά.
• Δημόσιο, δωρεάν σύστημα επαγγελματικής εκπαίδευσης (με επαγγελματικές ειδικότητες, παροχή γνώσεων και ουσιαστικής επάρκειας για την άσκηση επαγγέλματος) μετά το 12χρονο σχολείο
• Ελεύθερη πρόσβαση στην πανεπιστημιακή βαθμίδα και σε κάθε βαθμίδα εκπαίδευσης και τομέα γνώσης με δημόσιες και δωρεάν παροχές (καλλιτεχνικές γνώσεις, ξένες γλώσσες, εκσυγχρονισμός συγκεκριμένων γνώσεων, τεχνολογικές εξελίξεις κ.λπ.)
• Κατάργηση των διαδικασιών πιστοποίησης και επαναπιστοποίησης για  την απόκτηση ικανότητας άσκησης επαγγέλματος, εκτός εκπαιδευτικής διαδικασίας. Όλα τα δικαιώματα στον τίτλο σπουδών.
• Κατάργηση της ιδιωτικής εκπαίδευσης και της παραπαιδείας.

Απαιτούμε:

• Να αποσυρθεί το νομοσχέδιο για την αντιδραστική αναδιάρθρωση της εκπαίδευσης. Όχι στο σχολείο των ταξικών αποκλεισμών, που διώχνει τους μαθητές, σκοτώνει  τη γνώση και επιβάλλει την εφήμερη κατάρτιση  και τη μαθητεία-απλήρωτη και ανασφάλιστη εργασία, δώρο στους εργοδότες.
• Επαναφορά τομέων και ειδικοτήτων της ΤΕΕ που καταργήθηκαν. Όχι σε ταξικούς – εξεταστικούς φραγμούς.
• Καμιά συγχώνευση – κατάργηση σχολείου! 20 μαθητές στο τμήμα, 15 στις κατευθύνσεις και 10 μαθητές ανά καθηγητή στα εργαστήρια.
• Αντισταθμιστικά εκπαιδευτικά μέτρα από το Δημόσιο σχολείο, ενταγμένων σε αυτό, όπως: α) ειδική οικονομική και νομική υποστήριξη, επιδόματα στη φτωχή οικογένεια, στα λαϊκά στρώματα, σε άνεργους και μετανάστες, δωρεάν υγεία, ώστε όλα τα παιδιά να τελειώνουν το Ενιαίο 12χρονο Σχολείο, β) πρόσθετη εκπαιδευτική υποστήριξη στους μαθητές που έχουν ανάγκη.
• Άμεσα μέτρα ενίσχυσης για να λειτουργήσουν όλα τα σχολεία. Αύξηση  των δαπανών για την εκπαίδευση στο 5% του ΑΕΠ ή το 15% του προϋπολογισμού. Έκτακτη επιχορήγηση για την αντιμετώπιση των εξόδων των σχολείων, για τη σίτιση και την ασφάλιση υγείας για τους μαθητές. Ιδιαίτερη μέριμνα για τα παιδιά με ειδικές ανάγκες. Όχι στη συρρίκνωση και το κλείσιμο ειδικών σχολείων και υποστηρικτικών δομών.
• Αντιμετώπιση των ρατσιστικών, εθνικιστικών, φασιστικών, μιλιταριστικών αντιλήψεων στα σχολεία, με από την ανάπτυξη πλατιού εκπαιδευτικού και πολιτιστικού διεκδικητικού κινήματος για ένα σχολείο για όλα τα παιδιά και όλη τη γνώση χωρίς φραγμούς και διακρίσεις.
• Όχι στην αξιολόγηση, αυτοαξιολόγηση, εξωτερική αξιολόγηση που επιδιώκει την προσαρμογή εκπαιδευτικής διαδικασίας και εργασιακών σχέσεων στις επιταγές της αγοράς, του κεφαλαίου, της ΕΕ. Που στοχεύει σε έναν εκπαιδευτικό υποταγμένο κρατικό υπάλληλο, που θέλει να διαλύσει εργασιακές σχέσεις – οργανικότητα, να οδηγήσει σε απολύσεις. Απόσυρση του ΠΔ για την αξιολόγηση και του νόμου για τη διασφάλιση ποιότητας (Κατάργηση του ν.4142/13). Διαγραφή από τα σωματεία κάθε στελέχους εκπαίδευσης που θα εμπλακεί σε αξιολόγηση εναντίον εκπαιδευτικών. Όχι στο παρουσιολόγιο-ποινολόγιο.
• Παιδαγωγική ελευθερία και δημοκρατία για όλους, μαθητές, εκπαιδευτικούς, χωρίς διοικητικές παρεμβάσεις. Όχι στη συρρίκνωση των δικαιωμάτων του συλλόγου διδασκόντων. Όχι στα σχέδια για διευθυντές και στελέχη με υπερεξουσίες και την εισαγωγή μάνατζερ.

Σταθερή και μόνιμη δουλειά για όλους!

• Καμιά διαθεσιμότητα, υποχρεωτική μετάταξη, απόλυση! Να ανακληθούν τώρα οι διαθεσιμότητες – υποχρεωτικές μετατάξεις. Διασφάλιση των εργασιακών δικαιωμάτων μονίμων και αναπληρωτών.
• Κατάργηση του μισθολογίου – βαθμολογίου της φτώχειας και της χειραγώγησης. Αυξήσεις στους μισθούς. Διπλασιασμός αποδοχών του νεοδιόριστου. Ενιαίος βασικός μισθός με χρονοεπίδομα. Κατάργηση του ν.4024/11.
• Μαζικοί διορισμοί, μόνιμων για την κάλυψη των αναγκών στην  εκπαίδευση.
• Πλήρης σύνταξη στα 30 χρόνια υπηρεσίας. Όχι στη διάλυση της επικουρικής ασφάλισης και τη μείωση του εφάπαξ. Κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων. Σύστημα υγείας, συνταξιοδότησης, πρόνοιας, κοινωνικής ασφάλισης για όλους αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν.

Δημόσια και δωρεάν όλα τα κοινωνικά αγαθά, παιδεία, υγεία, ασφάλιση, ρεύμα και νερό

Καμιά ιδιωτικοποίηση-ξεπούλημα. Δημόσιες κοινωφελείς υπηρεσίες. Δωρεάν υγεία, παιδεία, ασφάλιση, υποδομές.

Ελευθερία, δικαιοσύνη, δημοκρατικά δικαιώματα στα σχολειά και στους τόπους εργασίας 

Παιδαγωγική ελευθερία, δημοκρατία για όλους -μαθητές, εκπαιδευτικούς- χωρίς διοικητικές παρεμβάσεις. Να καταργηθεί η πολιτική επιστράτευση απεργών. Σταμάτημα κάθε συνδικαλιστικής δίωξης, κάθε απόπειρας τρομοκράτησης με πειθαρχικά, αργίες κλπ. Καμιά δίωξη ενάντια στους αγωνιζόμενους. Άμεση κατάργηση των νόμων για το νέο Πειθαρχικό Δίκαιο (ν.4093/12 και 4057/12) που θέτουν τους εκπαιδευτικούς υπό διωγμό.

• Για τη ζωή και το μέλλον μας! Παλεύουμε για ανατροπή της πολιτικής κυβέρνησης–ΕΕ– ΔΝΤ

Δεν υπάρχουν μερικές λύσεις για την εκπαίδευση και τους εκπαιδευτικούς, για το μέλλον της νέας γενιάς ή για να αναχαιτιστεί η επίθεση των δυνάμεων κυβέρνησης–κεφαλαίου-ΕΕ-ΔΝΤ, χωρίς συνολικότερη ρήξη. Με την ανατροπή μνημονίων, δανειακών συμβάσεων, Δημοσιονομικού Συμφώνου, όλου του μνημονιακού οπλοστασίου, της πολιτικής κυβέρνησης–ΕΕ–ΔΝΤ κι όλων των κυβερνήσεων άσκησής της, με τη μη αναγνώριση – πληρωμή του ληστρικού–τοκογλυφικού χρέους, με έξοδο της Ελλάδας από ευρώ, ΟΝΕ και ΕΕ, το ΝΑΤΟ και τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς. Με αποτροπή της απειλής ιμπεριαλιστικού πολέμου στην περιοχή μας, τη διάλυση του άξονα Ελλάδας–Ισραήλ. Με την ανατροπή της αντιδημοκρατικής πολιτικής, της καταστολής, του καθεστώτος έκτακτης ανάγκης, με δημοκρατικές κατακτήσεις υπέρ του λαού. Με την πάλη κατά της φασιστικής απειλής.

• Συμμετέχουμε μαζικά στις διαδικασίες συζήτησης, στις Γενικές Συνελεύσεις, στις επιτροπές αγώνα, στις ψηφοφορίες, στις εκλογές. Να ενισχύσουμε το αγωνιστικό ριζοσπαστικό ρεύμα.

Μαυρίζοντας κι εξαφανίζοντας από το συνδικαλιστικό χάρτη τις πολιτικές δυνάμεις (ΠΑΣΚ–ΔΑΚΕ) των συγκυβερνήσεων, των μνημονίων, της ΕΕ και του ΔΝΤ. Ενισχύοντας το ρεύμα των Παρεμβάσεων

Να παλέψουμε για ένα πλατύ κίνημα ανατροπής του Μαύρου Μετώπου κυβέρνησης– ΕΕ–ΔΝΤ, της πολιτικής και των εκφραστών της, κομμάτι του οποίου θα είναι και το εκπαιδευτικό κίνημα. Ένα κίνημα που με πανεργατικούς και κλαδικούς αγώνες θα προωθεί όλα τα αναγκαία μέτωπα, θα ενώνει το εργατικό κίνημα με όλες τις αντιστάσεις που γεννιούνται σε κατεύθυνση κλιμάκωσης και ρήξης. Για ένα κίνημα που θα μπορεί να νικά.

Αναλαμβάνουμε την ευθύνης μας. Για όσα ειπώθηκαν μισά και έγιναν σημαίες ευκαιρίας, αλλά και για όσα έγιναν λάβαρα πρωτοφανέρωτων αγώνων.

Σκοπός δεν είναι η επιβίωση της ΕΕ, η διαχείριση, τα κομματικά ιερατεία, οι ψήφοι δυσαρέσκειας ή ανοχής. Η συμμετοχή σε αστικά παιχνίδια και γραφειοκρατίες. Προσδοκούμε να φέρουμε στο προσκήνιο τα συμφέροντα και τις ανάγκες των εργαζόμενων, του λαού και των παιδιών του. Να συμβάλλουμε σε ένα ρεύμα ανατροπής και νίκης, σε εκπαίδευση και κοινωνία. Σ’ αυτή την προσπάθεια σας καλούμε και με αυτό το μέτρο να κρίνουμε το μπόι μας.

Απέναντι στην επέλαση κυβέρνησης -ΔΝΤ -ΕΕ καλούμε σε παλλαϊκό-πανεργατικό ξεσηκωμό.   

Με απεργιακό αγώνα διαρκείας, διαδηλώσεις, καταλήψεις, συγκεντρώσεις.

ΜΑΖΙΚΟΠΟΙΟΥΜΕ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

ΑΝΑΤΡΕΠΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΣΥΣΧΕΤΙΣΜΟΥΣ 

ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ

Αγωνιστικές ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ Δ.Ε.

http://paremvaseisde.gr/   paremvaseisde@gmail.com