Για τις πολιτικές εξελίξεις

Αθήνα, 2-6-2011

• ΠΑΡΤΕ ΤΩΡΑ ΟΛΑ ΤΑ ΒΑΡΒΑΡΑ ΜΕΤΡΑ ΣΑΣ ΠΙΣΩ
• ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ, ΤΑ ΧΡΕΗ ΚΑΙ ΤΑ ΕΛΛΕΙΜΜΑΤΑ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΤΑ ΠΡΟΚΑΛΕΣΑΝ, Η ΝΤΟΠΙΑ ΚΑΙ ΞΕΝΗ ΠΛΟΥΤΟΚΡΑΤΙΑ
• ΚΑΤΩ ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ – ΕΕ – ΔΝΤ ΚΑΙ ΟΣΟΙ ΤΑ ΣΤΗΡΙΖΟΥΝ
• ΝΑ ΣΑΡΩΘΕΙ Η ΑΘΛΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ, ΝΑ ΗΤΤΗΘΕΙ ΚΑΘΕ ΑΛΛΟΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ
• ΔΕΝ ΠΟΥΛΑΜΕ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΠΛΟΥΤΟ – ΕΞΩ Η ΤΡΟΪΚΑ ΑΠΟ ΤΗ ΧΩΡΑ
• ΚΑΤΩ ΤΟ “ΣΥΜΦΩΝΟ ΓΙΑ ΤΟ ΕΥΡΩ”
• Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ ΔΕ ΛΥΝΕΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ – ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ
• ΕΞΩ Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟ ΤΗΝ Ε.Ε. ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΑΛΛΟ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟ
• ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΟΣ – ΠΑΛΛΑΪΚΟΣ ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ

Γίνεται καθημερινά όλο και πιο καθαρή η εικόνα της διάλυσης της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας που επισυμβαίνει σε βάρος των ζωτικών συμφερόντων των εργαζομένων, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων και της νεολαίας. Οι αθρόες απολύσεις, η παντελής έλλειψη ρευστότητας, η καλπάζουσα ανεργία, η ανέχεια, η γενικευμένη φτώχεια, τα χιλιάδες μικρομάγαζα που βάζουν «λουκέτο», συνομολογούν ότι ακολουθείται τροχιά βύθισης και καμία συνταγή “των ειδικών” δεν φαίνεται ικανή να ανατρέψει την κατάσταση.

H κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-Γ. Παπανδρέου εφαρμόζει πιστά τα όσα έχει συμφωνήσει με τους Eυρωπαίους και Aμερικανούς, στο πλαίσιο των κακόφημων Mνημονίων και της εξυπηρέτησης των χρεών που για χρόνια έχει συσσωρεύσει η ξένη και ντόπια ολιγαρχία, λυμαινόμενη τον τόπο και το λαό. Aπό την πλευρά τους οι κοινοτικοί, εξυπηρετώντας τα επιμέρους συμφέροντα των διαφόρων μερίδων του κεφαλαίου, επιδίδονται σε μία ακατάσχετη βυζαντινολογία σχετικά με τους τρόπους εξυπηρέτησης του ελληνικού δημόσιου χρέους προς τους τοκογλύφους δανειστές. Έτσι, το εκκρεμές της αναδιάρθρωσης, κινείται, ανάλογα με τα συμφέροντά τους, πότε προς την επιμήκυνση – αναδιάρθρωση – διαγραφή μέρους του, και πότε προς τη σύναψη νέου δανείου [ή και σε όλα μαζί].

Η κυβέρνηση Γ.Α.Π φαίνεται να εξασφαλίζει από την EE τη σύναψη νέου δανείου 60-100 δις ευρώ, για να αποφύγει “τα χειρότερα”, δηλαδή την επίσημη κήρυξη της χώρας σε κατάσταση χρεοκοπίας. Στην περίπτωση αυτή είναι προφανής η σύναψη νέου Mνημονίου και εξαγγελία νέων πακέτων μέτρων, με τραγικές και ανυπολόγιστες συνέπειες για το λαό, αλλά και την εκτόξευση του ελληνικού δημόσιου χρέους σε αστρονομικά ύψη [Τα νούμερα είναι αμείλικτα: Το δημόσιο χρέος εκτινάχθηκε στα 328,5 δισ. ευρώ στο τέλος του 2010 από 289,6 στο τέλος του 2009, ή στο 142,8% του ΑΕΠ από 126,8% το 2009].

Για μία τέτοια εξέλιξη τα ισχυρά ιμπεριαλιστικά κέντρα εισηγούνται την αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού στη βάση μίας «ευρείας συναίνεσης», προκειμένου αφ’ ενός να μη βγουν ζημιωμένα από το ενδεχόμενο χρεοκοπίας και αφ’ ετέρου να κερδοσκοπήσουν και πάλι σε βάρος των εργαζομένων, ελλήνων και μεταναστών, με την υποθήκευση ολόκληρης της δημόσιας περιουσίας έναντι του δανείου, με ακόμη πιο βάρβαρους όρους και από αυτούς του σημερινού Mνημονίου.

Η ανασύνθεση του πολιτικού σκηνικού, είτε με τη συμφωνία των αστικών κομμάτων, είτε με τη διενέργεια εκλογών ή δημοψηφισμάτων υπό την τρομοκρατική απειλή της χρεοκοπίας [βλ. Πρόταση ΣΕΒ], έτσι ώστε να διαμορφωθεί μία νέα πολιτική πλειοψηφία που θα διαχειριστεί τη βάρβαρη επέλαση ενάντια στους εργαζόμενους με τη συναίνεση της αντιπολίτευσης και με την επίπλαστη «συμφωνία» του ελληνικού λαού!

Ένας χρόνος μνημόνιο, ένας χρόνος ιστορικής βουτιάς στη βαρβαρότητα

Ποτέ άλλοτε, μεταπολεμικά τουλάχιστον, δεν είχε σημειωθεί μια τόσο απότομη και τόσο επώδυνη καθίζηση του βιοτικού επιπέδου, των συνθηκών ζωής και της προοπτικής των εργαζομένων. Ποτέ άλλοτε, η εργοδοσία, το κεφάλαιο και ο ιμπεριαλισμός δεν είχαν τόση μεγάλη επιθετικότητα, αλλά και λυμένα τα χέρια για να κάνουν πλιάτσικο στα εργατικά δικαιώματα. Ποτέ άλλοτε δεν έγινε τέτοια ραγδαία ανακατανομή πλούτου και δεν ψηφίστηκαν τόσοι αντεργατικοί νόμοι.

Ένας χρόνος από την ελεεινή δανειακή σύμβαση με την οποία η κυβέρνηση της μπανανίας, αυτό δηλαδή το άθυρμα των δοσίλογων, παρέδωσε οριστικά και άνευ όρων το λαό, την εργασιακή αξιοπρέπεια, την εδαφική κυριαρχία, το κρατικό απόθεμα χρυσού, το στρατό, τα εμπορικά δικαιώματα που απορρέουν από την υφαλοκρηπίδα, ΟΛΑ. Όλα, όσα συνθέτουν ένα ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος, παραδόθηκαν μέσα σε μια νύχτα και με μια υπογραφή.

Μάιος 2010 – Μάιος 2011, ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ

ΔΑΝΕΙΑΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ, Άρθρο 14, παράγραφος 5: «Με την παρούσα ο Δανειολήπτης αμετάκλητα και άνευ όρων παραιτείται από κάθε ασυλία που έχει ή πρόκειται να αποκτήσει, όσον αφορά τον ίδιο ή τα περιουσιακά του στοιχεία, από νομικές διαδικασίες σε σχέση με την παρούσα Σύμβαση, περιλαμβανομένων, χωρίς περιορισμούς, της ασυλίας».

ΔΑΝΕΙΑΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ, σελ 139 παρ. 11: ΓΝΩΜΟΔΟΤΗΣΗ ΤΩΝ ΝΟΜΙΚΩΝ ΣΥΜΒΟΥΛΩΝ: «Ούτεο Δανειολήπτης ούτε τα περιουσιακά του στοιχεία έχουν ασυλία λόγω εθνικής κυριαρχίας».

ΔΑΝΕΙΑΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ σελ 129, παρ. 14.1: Η παρούσα διέπεται από το Αγγλικό δίκαιο.

Μάιος 2010

Η τρόπος του λέγειν κυβέρνηση της χώρας παραιτήθηκε οριστικά και άνευ όρων από το δικαίωμα στην ετεροδικία και την ασυλία επί των ακατασχέτων.

Είναι ο όρος που δεν τόλμησε ούτε ο Τσολάκογλου να υπογράψει στην Κατοχή και το επικαλέστηκε ως υπέρ του επιχείρημα στη δίκη των δοσίλογων, μετά την απελευθέρωση.

•    Γ. Κασιμάτης, καθηγητής συνταγματικού δικαίου: «από την εποχή της Κοινωνίας των Εθνών, απαρχή του γραπτού Διεθνούς Δικαίου, ουδαμού του κόσμου σε αντίστοιχες δανειακές συμβάσεις, εμπεριέχονται δεσμεύσεις που καθάπτονται της εθνικής ανεξαρτησίας της δανειζόμενης χώρας και των ανθρώπινων δικαιωμάτων»

•    K. Μπέης, καθηγητής πολιτικής δικονομίας: «οι δανειστές της χώρας είναι σε θέση να μεταβιβάσουν τα ‘δικαιώματά’ τους και σε τρίτες χώρες, στοιχείο που άπτεται της εθνικής ασφάλειας και της εθνικής μας ανεξαρτησίας».

•    Κ. Χρυσόγονος, καθηγητής συνταγματικού δικαίου: « οι όροι της δανειακής σύμβασης είναι καταθλιπτικότεροι και εκείνων των διομολογήσεων, που είχαν επιβληθεί στην Οθωμανική Αυτοκρατορία τον 18ο και 19ο αιώνα».

Και το χειρότερο απ’ όλα δεν είναι ότι ο φερόμενος ως πρόεδρος της δημοκρατίας τα έκανε όλα γαργάρα, είναι ότι από τις 4 Ιουνίου 2010, αυτό το πράμα που λέγεται δανειακή σύμβαση ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΥΡΩΘΕΙ από το κοινοβούλιο, παραμένει στα συρτάρια ως νομοσχέδιο και ούτε ένας, ούτε ένας βουλευτής οποιουδήποτε κόμματος ΔΕΝ ζήτησε να συζητηθεί, όχι γιατί η συζήτηση θα ανέτρεπε το αποτέλεσμα, αλλά για να μάθει ο κόσμος με λεπτομέρειες το μέγεθος της αθλιότητάς τους

Ας θυμηθούμε την εμπειρία που έρχεται από την πρόσφατη νεοελληνική ιστορία. Δυο χρόνια πριν τη χρεοκοπία του 1932, στη δίνη της μεσοπολεμικής οικονομικής κρίσης, χιλιάδες οι απολύσεις, φτώχεια και δεκάδες οι νεκροί από λιμοκτονία καθημερινά στην Αθήνα, ο οικονομικός καθετηριασμός μιας κοινωνίας που είχε βιώσει ήδη δύο τουλάχιστον πρόσφατες χρεοκοπίες, έπρεπε να συνοδευτεί από τα κατάλληλα μέτρα κοινωνικής καταστολής. Ο Βενιζέλος έφερε για ψήφιση το νόμο 4229 του1929 «Περί μέτρων ασφαλείας του κοινωνικού καθεστώτος και προστασίας των ελευθεριών των πολιτών», το περιβόητο ‘Ιδιωνύμο’. Λίγα χρόνια μετά, ο Μεταξάς «βελτίωσε» το ιδιώνυμο του Βενιζέλου, με τον Αναγκαστικό Νόμο 117/1936, αναβιώνοντας πλήρως την Ιερά Εξέταση.

Ο σημερινός Αρμαγεδώνας που συντρίβει κάθε εργασιακό δικαίωμα, κάθε έννοια κράτους πρόνοιας, κάθε ελπίδα για τους νέους ανθρώπους, δεν θα μπορέσει να εδραιωθεί αν δεν συνοδευτεί από συντεταγμένο μηχανισμό καταστολής των αντιστάσεων.

Σύγχρονος μεσαίωνας

Είναι φανερό ότι οι εργαζόμενοι βρίσκονται αντιμέτωποι με μια επιθετική πολιτική που δε λεηλατεί μόνο το μισθό και τις κοινωνικές παροχές. Η σιδερένια μπότα της αγοράς είναι πια ο υπέρτατος νόμος. Σε δημόσιο κι ιδιωτικό τομέα αυτή καθορίζει το μισθό και το χρόνο εργασίας, την εργασία και την απόλυση. Το νέο μοντέλο ζωής των εργαζόμενων αν ολοκληρωθούν και περπατήσουν όλες οι αντιδραστικές τομές που προωθούνται αυτή την εποχή, δε θα είναι απλώς χειρότερο αλλά εφιαλτικό!

Νέος γύρος λεηλασίας

Η κυβέρνηση ετοιμάζεται να πετσοκόψει τα επιδόματα του OAEΔ και άλλες κατηγορίες κοινωνικών επιδομάτων, να μειώσει μέχρι και 40% τις επικουρικές συντάξεις, να μειώσει τις κύριες συνάξεις, να μειώσει κι άλλο τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων, να διευρύνει το καθεστώς των επιχειρησιακών συμβάσεων και των ελαστικών σχέσεων εργασίας, να προωθήσει τάχιστα τις αναδιαρθρώσεις στις αστικές συγκοινωνίες και τον OΣE, να πουλήσει “έναντι πινακίου φακής” ΟΤΕ, ΟΠΑΠ, Ταχ. Ταμιευτήριο, και έπονται ΔΕΗ, λιμάνια, αεροδρόμια, αυτοκινητόδρομοι, ΕΥΔΑΠ-ΕΥΔΑΘ, κλπ. ” Η αξιοποίηση δημόσιας περιουσίας”, όπως επικοινωνιακά ονομάστηκε το ξεπούλημα, είναι η απόλυτη παράδοση δημόσιας γης, κτιρίων, νησιών, αρχαιολογικών χώρων, δημοσίων επιχειρήσεων και ό,τι άλλο λαχταράι η αδηφάγα λαιμαργία τους.

Aυτή η πολιτική του μονόδρομου και της υποτέλειας προς την EE και το ΔNT συνεχίζεται με περισσότερη ένταση με ένα νέο γύρο αντιλαϊκών μέτρων, με ένα νέο κύμα αντιδραστικών «αναδιαρθρώσεων». H συρρίκνωση των μισθών και ημερομισθίων, η κυβερνητική επέλαση στις μεταπολεμικές κοινωνικές κατακτήσεις (ασφαλιστικό, Παιδεία, Πρόνοια, Yγεία, πενθήμερο κ.λπ.) ή ακόμα στις ιστορικές κατακτήσεις του 8ωρου (ελαστικοποίηση), η σύνδεση μισθού-παραγωγικότητας, οι αντεργατικοί νόμοι, η αύξηση των ηλικιακών ορίων συνταξιοδότησης, ο κοινωνικός αποκλεισμός, ο ρατσισμός, η καλπάζουσα ανεργία, τα εκατομμύρια των νεόπτωχων, είναι ΕΔΩ.

Σαρώνουν τα πάντα στο δημόσιο

Ο δημόσιος υπάλληλος και ο εκπαιδευτικός από την 1η Ιουλίου μετονομάζεται πλέον σε κρατικό υπάλληλο για να έχει κάθε κυβέρνηση το δικαίωμα να τον μετακινεί σε όποια υπηρεσία θέλει κι όταν θέλει. Η υποταγή του στην κρατική και κάθε φορά κυβερνητική γραμμή, γίνεται όρος για το μισθό, τους όρους εργασίας και την προαγωγή.

Το νέο μισθολόγιο είναι το «οικονομικό σύνταγμα» διαρκούς λιτότητας στο δημόσιο. Ένας μηχανισμός λεηλασίας των μισθών και αλλαγής της φιλοσοφίας του προς το αντιδραστικότερο. Σταθερός και για όλους θα είναι μόνο ο βασικός μισθός και τα οικογενειακά επιδόματα. Το υπόλοιπο μέρος του μισθού θα τίθεται υπό αμφισβήτηση και θα δίνεται μόνο με τον όρο ότι ο εργαζόμενος θα έχει αξιολογηθεί θετικά και θα έχει συμμετάσχει σε διάφορα προγράμματα (π.χ. αυτοαξιολόγηση). Καταργείται η αυτόματη ωρίμανση μέσω των ΜΚ και αύξηση θα δίνεται μόνο μετά από θετική αξιολόγησή του σε μεγαλύτερα διαστήματα. Εν ολίγοις ο μισθός θα είναι σημαντικά μικρότερος και αμφίβολος. Εκπαιδευτικοί που δουλεύουν σε διπλανά τμήματα μπορεί να παίρνουν διαφορετικό μισθό.

Ο διευθυντής της σχολικής μονάδας καθορίζει ένα μέρος του αμφίβολου μισθού. Η απόλυτη υποταγή, ο αυταρχισμός και ο συγκεντρωτισμός είναι ο βασικός στόχος. Ο φοβισμένος κι υποτελής δασκαλάκος είναι το νέο όραμα και μοντέλο της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.

Νέος δημοσιοϋπαλληλικός κώδικας και καθηκοντολόγιο για τους εκπαιδευτικούς, πειθαρχικά συμβούλια διορισμένα κι ελεγχόμενα από την κάθε κυβέρνηση συμπληρώνουν το παζλ της πειθάρχησης μέσω των ποινών.

Η κρίση ως μια «υπέροχη ευκαιρία» για την απαλλοτρίωση της δημόσιας εκπαίδευσης!

Ακολουθώντας κατά γράμμα την περίφημη «θεραπεία σοκ» του Φρίντμαν, με βάση την οποία τα πλήγματα πρέπει να συγκεντρώνονται ταυτόχρονα ώστε να επιβληθούν άμεσα και αμετάκλητα οι αλλαγές, το Υπουργείο Παιδείας εξαπολύει ένα πρωτοφανή καταιγισμό νομοσχεδίων, κειμένων και προτάσεων. Οι τομές που προωθούνται δεν είναι μια απλή επανάληψη κι αντιγραφή της συντηρητικής αναδιάρθρωσης της δεκαετίας του ’90 αλλά ποιοτικό βάθεμά της. Ο στόχος είναι σαφής: να δημιουργηθεί, με κινηματογραφικούς ρυθμούς, ένα εντελώς νέο θεσμικό πλαίσιο σε όλα τα επίπεδα, για να οικοδομηθεί το «νέο» σχολείο [με ταμπέλα δημόσιου και όρους κόστους-κέρδους], σχολείο φθηνό, αυταρχικό, εξοντωτικό και ελιτίστικο, σχολείο όχι γνώσεων και παιδείας, αλλά λειτουργικών δεξιοτήτων προσαρμοσμένων στις ανάγκες της αγοράς, σχολείο όπου θα βασιλεύει το πνεύμα του ανταγωνισμού, της ταξικής διαφοροποίησης και του επιχειρείν.

Έτσι εξηγούνται οι αλλαγές στο περιεχόμενο της εκπαίδευσης:

• Με την αθλιότητα των 800 ολοημέρων, με τον κατακερματισμό της γνώσης και την εντατικοποίηση που εισάγει το νέο πρόγραμμα για την Πρωτοβάθμια, το «νέο» Λύκειο που επιδιώκει να ξεσκαρτάρει το 50% των μαθητών στέλνοντάς τους στην Τεχνική εκπαίδευση, το προπαρασκευαστικό έτος σπουδών, τον νέο εξεταστικό κυκεώνα, την ένταση της ταξικότητας, τις ανατροπές στην τριτοβάθμια ώστε το νέο “μόρφωμα” να μην είναι ούτε Πανεπιστήμιο, ούτε δημόσιο, ούτε δωρεάν.
• Με τις συγχωνεύσεις-καταργήσεις εκατοντάδων σχολείων σε βάρος των μορφωτικών δικαιωμάτων χιλιάδων μαθητών, τις συμπτύξεις τμημάτων, την αύξηση των μαθητών ανά τμήμα, την υπονόμευση των ορίων των σχολείων, την αύξηση του ωραρίου των εκπαιδευτικών τους ανύπαρκτους διορισμούς εκπαιδευτικών, την κατάργηση χιλιάδων οργανικών θέσεων, τη μείωση της χρηματοδότησης των σχολικών επιτροπών κατά 40-60% και τη συγχώνευσή τους.
• Με την κατάργηση -στην ουσία- των μεταθέσεων εκπαιδευτικών.
• Με νομοσχέδια για την ειδική αγωγή, αξιολόγηση εκπαιδευτικών της παράλληλης στήριξης, κατηγοριοποίηση των εκπαιδευτικών στις μεταθέσεις-αποσπάσεις της ειδικής αγωγής. Με υποβάθμιση της ειδικής αγωγής και πολλές κατηγορίες των εκπαιδευτικών ειδικής αγωγής.
• Με τη διόγκωση της ελαστικής εργασίας με την πρόσληψη χιλιάδων αναπληρωτών ειδικοτήτων, παράλληλης στήριξης και ωρομίσθιων τετραωριτών (ιδιαίτερα στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση) για να καλύψουν μόνιμες ανάγκες της εκπαιδευτικής διαδικασίας, όχι μέσω του κρατικού προϋπολογισμού, αλλά μέσω ευρωπαϊκών επιδοτούμενων προγραμμάτων ΕΣΠΑ.
• Με τις αλλαγές στη διοικητική δομή, η δημοκρατία στο σχολείο καταλύεται και ο Σύλλογος Διδασκόντων υποβαθμίζεται σε κομπάρσο της σχολικής ζωής με τις αποφάσεις του να γίνονται έρμαιο στα χέρια του υπερ-διευθυντή. Μετατρέπει τους διευθυντές σε managers, αφού τους απαλλάσσει πλήρως από τα διδακτικά καθήκοντα και τους παραχωρεί αρμοδιότητες προϊστάμενου – επιθεωρητή. Ενεργοποιείται ο θεσμός του δόκιμου και εισάγεται ο θεσμός του μέντορα για την επίβλεψη και μονιμοποίηση του νεοδιόριστου. Ψηφίζεται η αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας, ανοίγοντας το δρόμο για την κατηγοριοποίηση των σχολείων και προωθείται η αξιολόγηση του εκπαιδευτικού στο νέο περιβάλλον των καλλικρατικών δήμων.

  Η «κοινωνική κόλαση» δεν είναι μονόδρομος
  

H αστική τάξη της χώρας [με πολιτικό εκφραστή της σήμερα τον Παπανδρέου, αύριο κάποιον άλλο ή κάποιους άλλους] περνά σε μια νέα ακόμα πιο αντιδραστική φάση, και το τίμημα καλούνται να πληρώσουν οι εργαζόμενοι και ο λαός με νέες ακόμα βαρύτερες θυσίες.

Πάνω στο έδαφος της αντιλαϊκής κυβερνητικής πολιτικής των Mνημονίων και των αντιδραστικών μέτρων, αναπτύχθηκαν το προηγούμενο διάστημα και θα αναπτυχθούν εφεξής μαζικοί και μαχητικοί, παρατεταμένοι αγώνες, που θα ανοίξουν ένα νέο κεφάλαιο και θα σηματοδοτήσουν την απαρχή μιας νέας φάσης ανασύνταξης και ανόδου για το κίνημα της χώρας μας, για το χτύπημα του αποκρουστικού προσώπου της εκμετάλλευσης, για την οποία καμία σύγκλιση δεν είναι εφικτή, παρά μόνο η ταξική σύγκρουση.

Mέσα απ’ αυτούς τους αγώνες, οι εργαζόμενοι θα σπάσουν το κλίμα απογοήτευσης και ηττοπάθειας που σπέρνει ο κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός, θα κερδίσουν την αυτοπεποίθησή τους, θα αναστηλώσουν την κλονισμένη πίστη στην αγωνιστική προοπτική, θα ανοίξουν δρόμο για νέους πιο οργανωμένους και νικηφόρους αγώνες, παίρνοντας τα σωματεία και τους αγώνες στα χέρια τους.

Απέναντι στη συμμαχία των «προθύμων», οι εκπαιδευτικοί, όλοι οι εργαζόμενοι, η νεολαία έχουμε τη δύναμη να ανατρέψουμε όλα όσα βάρβαρα σχεδιάζουν και υλοποιούν στην εκπαίδευση και την κοινωνία.

Το φετεινό 15ο Συνέδριο της ΟΛΜΕ δεν μπορεί να είναι μια απλή επανάληψη των προηγούμενων, λες και δεν έχει συμβεί τίποτα διαφορετικό τον τελευταίο ενάμισι χρόνο, αλλά θα πρέπει να κινηθεί ακριβώς στην κατεύθυνση που εδώ προδιαγράψαμε.

Τέλος, θέλουμε εμφαντικά να σημειώσουμε ότι υποστηρίζουμε με θέρμη και με όλες μας τις δυνάμεις τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων των ΔΕΚΟ [απεργίες, διαδηλώσεις, αποκλεισμούς και καταλήψεις], των εργαζομένων του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, τις μαζικές κινητοποιήσεις λαού και νεολαίας στις πλατείες και τους δρόμους όλης της χώρας (που αποτελούν έκφραση του πόθου ενός κόσμου για μια κοινωνία με ουσιαστική δημοκρατία του λαού, χωρίς εκμετάλλευση, καταπίεση και πολιτικούς και οικονομικούς «προστάτες») και παλεύουμε για το συντονισμό, την πολιτικοποίηση, τη μαχητικοποίηση και την αποτελεσματικότητα όλων, στην κατεύθυνση ενός παλλαϊκού ξεσηκωμού.

• ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΝΕΟΛΑΙΙΣΤΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ
• Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ – ΔΝΤ – ΕΕ ΜΠΟΡΕΙ Ν’ ΑΝΑΤΡΑΠΕΙ

   

   

Αγωνιστικές ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ Δ.Ε.