Πρόταση αγώνα των Παρεμβάσεων ΔΕ στο 16ο συνέδριο της ΟΛΜΕ

ΠΡΟΤΑΣΗ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΩΝ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ-ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΩΝ-ΚΙΝΗΣΕΩΝ ΣΤΟ 16ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΟΛΜΕ

• Στη δίνη μιας αγιάτρευτης κρίσης

Το 16ο συνέδριο της ΟΛΜΕ διεξάγεται στη χρονική καρδιά μιας βαθιάς και παρατεταμένης κρίσης του καπιταλισμού σε εθνικό και διεθνές επίπεδο.

Η κοινωνία είναι αντιμέτωπη με μια βίαιη επιτάχυνση της επίθεσης του κεφαλαίου, των κυβερνήσεων του ΔΝΤ, της ΕΕ και όλων των υπερεθνικών μηχανισμών τους, που αξιοποιούν την καπιταλιστική κρίση για να περάσουν σαρωτικές καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις. Οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί οξύνονται. Εργασία, ασφάλιση, δημοκρατικές ελευθερίες, πολιτισμός, περιβάλλον, παιδεία και υγεία μπαίνουν στην κλίνη του μνημονιακού Προκρούστη.

Το ιμπεριαλιστικό – καπιταλιστικό σύστημα σπαράσσεται από πολλές και νέες αντιθέσεις για το μοίρασμα των αγορών και πλουτοπαραγωγικών πηγών. Η εκμετάλλευση χωρών του Τρίτου Κόσμου η καταλήστευση των πρώτων υλών, ο πόλεμος και το κομμάτιασμα ολόκληρων περιοχών του πλανήτη δείχνουν αβίαστα ότι ο ιμπεριαλισμός-καπιταλισμός πριν πέσει σε εξοντωτικό αλληλοφάγωμα έχει σκοπό να ενταφιάσει τους εργάτες, τους λαούς, το περιβάλλον.

Η καπιταλιστική κρίση βαθαίνει και στην ΕΕ του κεφαλαίου και των πολυεθνικών και οξύνεται ακόμη περισσότερο από την προσπάθεια ηγεμονίας των γερμανικών και γαλλικών κεφαλαίων και πολιτικών, ενώ το ελληνικό κεφάλαιο και το αστικό πολιτικό σύστημα, έχουν επιλέξει την απόλυτη σύνδεσή τους με την ΕΕ, την ευρωζώνη, τους μηχανισμούς της και την ακόμη αντιδραστικότερη προοπτική της. Το δικαίωμα στη λαϊκή κυριαρχία, στο να αποφασίζει ο λαός μας μόνος του για τις τύχες του, ακρωτηριάζεται.

Η ίδια η ΕΕ κλυδωνίζεται από τη λυσσαλέα προσπάθεια των ευρωπαϊκών αστικών τάξεων με τον ηγεμονικό και πρωταγωνιστικό ρόλο της γερμανικής άρχουσας τάξης να επιβάλλει με τη ρομφαία των Μνημονίων και της “δημοσιονομικής πειθαρχίας” συνθήκες “στρατοπέδου συγκέντρωσης” στις πιο αδύναμες χώρες και λαούς. Η ΕΕ δεν εξανθρωπίζεται, δεν εξωραΐζεται, αλλά ανατρέπεται. Έξω η Ελλάδα από την ΕΕ, την ευρωζώνη και κάθε αντιλαϊκό συνασπισμό (ΝΑΤΟ, ΔΝΤ κ.λπ.). Κάθε λαός έχει τη δυνατότητα και το δικαίωμα να αυτοκαθορίζεται στο πνεύμα της ισοτιμίας και του διεθνισμού να συνάπτει σχέσεις με χώρες, λαούς, κινήματα.

• Αντιμέτωποι με την αντιλαϊκή κυβέρνηση Σαμαρά

Η δικομματική κυβέρνηση Σαμαρά με αφορμή το Μνημόνιο και τις δανειακές συμβάσεις επιτίθεται με σφοδρότητα σ’ ό,τι απέμεινε όρθιο από τις λαϊκές-κοινωνικές κατακτήσεις.

Μετά την αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ ετοιμάζεται ακριβώς στο πνεύμα των ξένων δανειστών, τραπεζών και των τοκογλύφων να περάσει στο “τρίτο κύμα” που περιλαμβάνει απολύσεις και εκποίηση του δημόσιου πλούτου. Ο Σαμαράς αξιοποιεί τη θηλιά του χρέους για να μετακινήσει δεξιότερα όλο το πολιτικό σκηνικό, αξιοποιώντας γι’ αυτό τον σκοπό τα “τάγματα εφόδου” των φασιστών, το πνεύμα “νόμος και τάξη”, την “ανακατάληψη των πόλεων”.

Η κυβέρνηση εγκαταλείπει κι αυτή την ανάπηρη, αστική δημοκρατία που μας έταζε και καταφεύγει σε όργιο εργοδοτικής δεσποτείας, και ακόμα κρατικής καταστολής, αυταρχισμού, περιστολής λαϊκών ελευθεριών και δικαιωμάτων. Η προληπτική πολιτική επιστράτευση του κλάδου μας, η επιστράτευση κάθε εργαζόμενου που τολμά να σηκώσει αγωνιστικό μπόι (ΜΕΤΡΟ, ναυτεργάτες κλπ),  το «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» του Σαμαρά για την ΕΡΤ αλλά και η συστηματική χρήση του «κοινωνικού αυτοματισμού» είναι σημάδια αυτής της επιλογής. Εκφράζουν μια  αντιδραστική και αντιδημοκρατική μετάλλαξη του συνόλου του πολιτικού συστήματος, την τάση για την επιβολή ενός αντιδημοκρατικού αυταρχικού καθεστώτος έκτακτης ανάγκης και κοινοβουλευτικής δικτατορίας. Σε αυτό το πλαίσιο, το κεφάλαιο χρησιμοποιεί ως τρομοκρατικό επιθετικό δόρυ τη φασιστική απειλή και το ρατσισμό, προστατεύει και ενισχύει το νεοναζιστικό κόμμα της Χρυσής Αυγής.

Ωστόσο το “success story” ξεθώριασε ήδη. Οι μαζικοί αγώνες των εργαζομένων σε σχολεία, νοσοκομεία, ΟΤΑ, Σκουριές… και ιδιαίτερα στην ΕΡΤ ράγισαν τη βιτρίνα, θάμπωσαν τις επιτυχίες των… αγωγών, κλόνισαν την παγκυριαρχία της κυβέρνησης. Όλο και περισσότερο, όλο και περισσότεροι συνειδητοποιούν ότι ο μόνος ασφαλής δρόμος για να υπάρξει αξιοπρεπής ζωή και εργασία είναι η ρήξη, σύγκρουση, ανατροπή των κυρίαρχων δυνάμεων. Το ρεύμα της αμφισβήτησης παίρνει όλο και πιο δυναμικά χαρακτηριστικά.

Την ίδια ώρα παραμένει ενεργός ένας μεγάλος, παγκόσμιος αντιστασιακός και εξεγερσιακός  κύκλος με πλήθος μεγάλους και μικρούς αγώνες σε όλο τον κόσμο. Από την ηρωική λαϊκή έκρηξη του τουρκικού λαού μέχρι τη Βραζιλιάνικη εξέγερση. Από τις κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών στις ΗΠΑ, την Πορτογαλία, της Αγγλία και την Πορτογαλία μέχρι το μετέωρο βήμα της δικής μας υπερψηφισμένης απεργίας που δεν έγινε. Από τους αγώνες στο ΜΕΤΡΟ, τους ναυτεργάτες, τη Χαλυβουργία, τη ΒΙΟΜΕ και τη ΜΕΒΓΑΛ μέχρι τον ξεσηκωμό με αφορμή την ΕΡΤ. Αυτό είναι το πεδίο της ελπίδας και της απόπειρας συγκρότησης της ανυπακοής και της οργής, σε ρεύμα για μια αξιοβίωτη ζωή σε μια άλλη κοινωνία, χωρίς τη λογική του κέρδους.. Αυτό είναι το καθοριστικό πεδίο, όπου θα κριθούν η συγκρότηση ενός νικηφόρου εργατικού κινήματος, αλλά και οι διακηρύξεις και οι επιλογές των πολιτικών δυνάμεων.

• Εμπορευματοποίηση της γνώσης – το «νέο σχολείο» της αγοράς

Αυτή η πολιτική στην εκπαίδευση έχει ως κύριο στόχο την ακύρωση της εκπαίδευσης ως κοινωνικού  δικαιώματος. Συνδέεται με το νεοφιλελεύθερο σχολείο της αγοράς.  Υλοποιώντας αυτήν τη λογική, το Υπουργείο Παιδείας εξαπολύει έναν πρωτοφανή καταιγισμό  νομοσχεδίων, κειμένων και προτάσεων με στόχο να δημιουργηθεί ένα εντελώς νέο θεσμικό πλαίσιο σε όλα τα επίπεδα. Ένα νομικό πλαίσιο που θα προσφέρει την απαραίτητη βάση για να οικοδομηθεί το «νέο» σχολείο με ταμπέλα δημόσιου και όρους λειτουργίας ιδιωτικού, σχολείο της αγοράς, φθηνό,  αυταρχικό, εξοντωτικό και ελιτίστικο, σχολείο όχι γνώσεων και παιδείας, αλλά λειτουργικών δεξιοτήτων, στενής κατάρτισης και όχι γενικής γνώσης, σχολείο όπου θα βασιλεύει το πνεύμα του ανταγωνισμού, της ταξικής διαφοροποίησης και του επιχειρείν, της αποθέωσης της επιχειρηματικότητας.

Η επίθεση αυτή ενισχύεται με μοχλό το νέο μισθολόγιο, το νόμο για την «αναβάθμιση του  εκπαιδευτικού» και τις αντιδραστικές προτάσεις για τη διοίκηση και τη δομή της εκπαίδευσης, την τεχνολογική εκπαίδευση και το «νέο» Λύκειο, την αξιολόγηση – χειραγώγηση ανθρώπων και κατηγοριοποίηση σχολείων. Με τις περικοπές δαπανών, τις συγχωνεύσεις σχολείων, τον αντιδραστικό Καλλικράτη στην εκπαίδευση και την «αποκέντρωση», την απαγόρευση των προσλήψεων. Με τη μισθολογική, εργασιακή, ασφαλιστική εξαθλίωση του εκπαιδευτικού και περιστολή κάθε εκπαιδευτικής παιδαγωγικής ελευθερίας.

• Πολύτιμη παρακαταθήκη οι λαϊκοί και εργατικοί αγώνες!

Οι εργατικοί λαϊκοί αγώνες καθυστέρησαν την εφαρμογή των μέτρων, δημιούργησαν μεγάλες δυσκολίες στην υλοποίηση της επίθεσης και αποτελούν πολύτιμη παρακαταθήκη. Το γεγονός ότι δεν κατάφεραν να ανατρέψουν την επίθεση, οφείλεται σε πολλούς λόγους. Παραμένει η ηγεμονία της αστικής πολιτικής και της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας πάνω στο εργατικό κίνημα.

Έτσι η ηγεσία της ΟΛΜΕ αποδείχθηκε κατώτερη των περιστάσεων. Δεν μπόρεσε να εμπνεύσει και τελικά να φανεί αντάξια  των ιστορικών αγώνων του κλάδου, με τους οποίους υπερασπιστήκαμε κατακτήσεις και δικαιώματα, διαμορφώσαμε μια συλλογική, αγωνιστική ταυτότητα, πετύχαμε λύσεις απέναντι σε κυβερνήσεις που  φάνταζαν πανίσχυρες (1988, 1997, 2006). Χωρίς ικανοποιητική προσπάθεια να κινητοποιηθούν οι δυνάμεις του κλάδου, να συγκροτηθούν γύρω από ένα μαχητικό πρόγραμμα δράσης με προοπτική, με ατελείς προσπάθειες συντονισμού με άλλους κλάδους. Κρύφτηκε πίσω από τις 24ωρες απεργίες των  ΑΔΕΔΥ – ΓΣΕΕ, χωρίς σχέδιο, κλιμάκωση με τη λογική των εξουσιοδοτήσεων κι όχι της συγκρότησης μιας  άλλης κατάστασης με προοπτική νίκης.

Αυτές οι αδυναμίες σφράγισαν τραγικά την πρόσφατη «απεργία που δεν έγινε». Που ενώ υπερψηφίστηκε από μαζικές ΓΣ των ΕΛΜΕ, η ΓΣ των προέδρων έκρινε ότι δεν υπήρχαν οι όροι και οι προϋποθέσεις για να ξεκινήσει. ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ στάθηκαν απέναντι. ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚ στην ΟΛΜΕ, προσδεμένες στην κυβέρνηση, δεν θα ρίσκαραν με τίποτε την πτώση της. Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ στο όνομα του υπαρκτού προβλήματος των κοινωνικών και πολιτικών συμμαχιών με το οποίο όφειλαν να αναμετρηθούν, στάθηκαν από την αρχή κατά, συμμαχώντας με συντηρητικά αντανακλαστικά του κόσμου. Οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ στα πλαίσια της τακτικής του «ώριμου φρούτου» διαμόρφωσαν ένα κλίμα υπερψήφισης της απεργίας ως καταδίκη της κυβερνητικής πολιτικής, υπογραμμίζοντας την αδυναμία να γίνει. Έτσι κατέληξαν με ΔΑΚΕ–ΠΑΣΚΕ για αναστολή. Η αγωνιστική, αντικαπιταλιστική πτέρυγα, των Παρεμβάσεων υποστήριξε την απόφαση για απεργία μέχρι το τέλος, χωρίς να μπορέσει να παλέψει αποτελεσματικά τις παραπάνω πρακτικές κι οφείλει να αναμετρηθεί με τις αδυναμίες της.

• Δε χρωστάμε -δεν πουλάμε -δεν πληρώνουμε! Ανατρέπουμε και αγωνιζόμαστε!

Σε μια τέτοια ιστορική περίοδο, είναι ανάγκη να διαμορφωθεί ένα μεγάλο, μαχητικό, εργατικό, λαϊκό,  ταξικό ρεύμα που θα προβάλλει στόχους και αιτήματα που θα απαντούν στην κρίση από τη σκοπιά των  εργαζομένων και των συλλογικών τους συμφερόντων:

• Έξοδος το ευρώ, το μηχανισμό της ΟΝΕ και την ΕΕ. Η ΕΕ δεν είναι η λύση, είναι το πρόβλημα! Το  σύμφωνο για το ευρώ, η πολιτική της ΕΕ για την εργασία, την εκπαίδευση κ.λπ., δεν αφήνουν κανένα  περιθώριο αυταπατών, ότι μπορεί να ανοίξει ένας άλλος δρόμος, φιλολαϊκής διαχείρισης στα πλαίσιά της.
• Έξω η τρόικα των ΕΚΤ-ΕΕ-ΔΝΤ από την Ελλάδα μαζί με όλους τους παραμηχανισμούς της ΕΕ, κατάκτηση και διεύρυνση της εργατικής λαϊκής κυριαρχίας και του δικαιώματος του λαού να αποφασίζει για τις τύχες του.
• Ανατροπή του δημοσιονομικού συμφώνου σταθερότητας, των δανειακών συμβάσεων, των μνημονίων κι όλου του μνημονιακού νομικό οπλοστάσιο που μας αλυσοδένει, όλα τα μέτρα που απορρέουν από αυτό.
• Έξοδο από το ΝΑΤΟ, κλείσιμο των βάσεων, καταδίκη και άρνηση συμμετοχής στις ιμπεριαλιστικές εκστρατείες σε όλο τον κόσμο και, άμεσα, στη Συρία. Αποτροπή της απειλής ιμπεριαλιστικού πολέμου στην περιοχή μας, διάλυση του άξονα Ελλάδας – Ισραήλ.
• Κάτω ο συνασπισμός κεφαλαίου – ΕΕ – ΔΝΤ. Ανατροπή της κυβέρνησης κι όλων των κυβερνητικών παραλλαγών άσκησης αυτής της πολιτικής, μέσα από μαζικούς κοινωνικούς  αγώνες.
• Δε χρωστάμε, δεν πληρώνουμε, δεν αναγνωρίζουμε το ληστρικό – τοκογλυφικό χρέος. Όχι μόνο γιατί δεν είναι δικό μας, αλλά και γιατί δεν οφείλουμε τίποτα σε μια κυβέρνηση, ένα κράτος, ένα σύστημα, που απομυζά το αποτέλεσμα της κοινωνικής εργασίας για να το αναδιανείμει με άνισο ταξικό τρόπο. Λέμε όχι στη δημιουργία ΕΟΖ.
• Δεν παραχωρούμε το δημόσιο πλούτο! Ο δημόσιος πλούτος ανήκει στο λαό. Γιατί  χωρίς δημόσια-υγεία, παιδεία, δημόσιες τηλεπικοινωνίες, ταχυδρομεία, παραγωγή ρεύματος, νερό δεν υπάρχει καμία δυνατότητα αξιοπρεπούς κοινωνικής οργάνωσης. Γιατί εμείς μοχθούμε για να δημιουργηθεί ο κοινωνικός πλούτος και μας ανήκει. Καμιά ιδιωτικοποίηση -ξεπούλημα. Δημόσιες όλες οι κοινωφελείς υπηρεσίες. Δωρεάν υγεία, παιδεία, πρόνοια, ασφάλιση, υποδομές.
• Ανατροπή της αντιδημοκρατικής πολιτικής της βίας, της καταστολής και του καθεστώτος έκτακτης ανάγκης με δημοκρατικές κατακτήσεις υπέρ των εργαζομένων και του λαού.
• Πάλη κατά της φασιστικής απειλής που γεννιέται μέσα από σπλάχνα του συστήματος και στο έδαφος της κρίσης, της κατεδάφισης των κοινωνικών δικαιωμάτων και ελευθεριών.
• Κατάργηση όλων των μέχρι τώρα νόμων που μείωσαν μισθούς – συντάξεις – κοινωνικά επιδόματα. Αύξηση των μισθών για να ζούμε με αξιοπρέπεια, μείωση των ωρών εργασίας. Να επιστραφούν όλα τα ποσά που κλάπηκαν από τα ασφαλιστικά ταμεία και οι κλέφτες να λογοδοτήσουν και να δικαστούν από το λαό. Όχι στη διάλυση της επικουρικής ασφάλισης και στη μείωση των εφάπαξ. Όχι στο νέο μισθολόγιο λαιμητόμο και στη σύνδεση μισθού  παραγωγικότητας, στις ατομικές συμβάσεις εργασίας και στην καταστρατήγηση των συλλογικών  συμβάσεων. Γνήσια κλαδική συλλογική σύμβαση. Όχι στην αύξηση των ωρών εργασίας. Όχι στην πειθάρχηση του νέου ΔΥΚ.
• Γενναία αύξηση των δαπανών σε παιδεία, υγεία και κοινωνική ασφάλιση και ταυτόχρονα πάγωμα και δραστική μείωση των στρατιωτικών δαπανών.
• Αγώνας ενάντια στις απολύσεις – δουλειά για όλους.
• Να σταματήσει η καταλήστευση του λαού από τη φορολογική επιδρομή.
• Έκτακτα μέτρα ανακούφισης από την ανεργία, την εξαθλίωση και τη μαζική φτώχεια.
• Ανατρεπτική, αγωνιστική αλληλεγγύη για την υπεράσπιση κάθε αδύνατου, εργαζόμενου, ειδικά παιδιών ανεξαρτήτως εθνικότητας, θρησκείας, φύλου. Όχι στη λογική της φιλανθρωπίας, της ανάθεσης, της κοινωνικής επιχειρηματικότητας.
• Κάτω τα χέρια από τις λαϊκές ελευθερίες και τα δικαιώματα! Το δικαίωμα στην απεργία δεν επιστρατεύεται!
• Είμαστε στο πλευρό των μεταναστών και οικονομικών προσφύγων και απαιτούμε τώρα κάθε αναγκαίο μέτρο ένταξης, οικονομικής ανακούφισης και πολιτικών δικαιωμάτων. Να σταματήσουμε τις ρατσιστικές και φασιστικές επιθέσεις. Ίση αμοιβή για ίση εργασία, όχι στη “μαύρη” ανασφάλιστη εργασία, ένταξη στα συνδικάτα και το εργατικό κίνημα των μεταναστών. Άμεση νομιμοποίηση όλων των μεταναστών, άσυλο στους πρόσφυγες. Να καταργηθεί το Σύμφωνο Μετανάστευσης και Ασύλου της ΕΕ, η Συμφωνία του Σένγκεν και το Δουβλίνο ΙΙ. Να δοθεί ελληνική ιθαγένεια σε όλα τα παιδιά μεταναστών που έχουν γεννηθεί εδώ. Παλεύουμε για σχολείο ανοιχτό στα παιδιά των μεταναστών και λήψη αντισταθμιστικών εκπαιδευτικών μέτρων, διδασκαλία μητρικής γλώσσας κλπ.

– Για το αναγκαίο πλαίσιο διεκδικήσεων στην εκπαίδευση

Πυξίδα μας ένα άλλο σύγχρονο δημοκρατικό σχολείο των αναγκών και των οραμάτων μας, που θα αντιστοιχεί σε έναν άλλο ρόλο του εκπαιδευτικού, με ουσιαστικά κατοχυρωμένα δικαιώματα και αναβαθμισμένα χαρακτηριστικά στα πλαίσια μιας άλλης κοινωνίας χωρίς την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Πρώτα από όλα απαιτούμε να καταργηθεί κάθε εμπόδιο σε αυτό το δίκαιο και αναγκαίο αγώνα. Να καταργηθεί το καθεστώς επιστράτευσης καθώς και η ΠΝΠ. Σταμάτημα κάθε συνδικαλιστικής δίωξης, κάθε απόπειρα τρομοκράτησης συναδέλφων μέσω πειθαρχικών, διαθεσιμότητας, υποχρεωτικών μεταθέσεων. Καμιά δίωξη ενάντια στους συναδέλφους που συμμετείχαν στην 24ωρη πανεργατική απεργία στις 13 Ιούνη στηρίζοντας τον αγώνα της ΕΡΤ.

1. Ενιαίο δημόσιο και δωρεάν 12χρονο σχολείο των όλων και των ίσων.

• Σχολείο ενταγμένο σε μια εκπαίδευση δημόσια, δωρεάν, με παιδαγωγική ελευθερία, γνώση και αξιοπρέπεια.
• Τεχνική Επαγγελματική Εκπαίδευση ενταγμένη στο δημόσιο σύστημα εκπαίδευσης και εξ ολοκλήρου στο Υπουργείο Παιδείας. Καμιά ειδικότητα δεν περισσεύει στην τεχνική εκπαίδευση, όπως και στην πραγματικότητα της ζωής. Όχι στη μαθητεία.
• Ριζική αύξηση του προϋπολογισμού για την παιδεία ώστε να διασφαλιστεί σχολείο σε κάθε γειτονιά, σε κάθε πόλη και κάθε χωριό, με τις αναγκαίες υποδομές (εργαστήρια, βιβλιοθήκες, γυμναστήρια κλπ) και αναλώσιμα και δωρεάν βιβλία. Κατηγορηματικό όχι σε συγχωνεύσεις-κλεισίματα σχολείων
• Υποστηρικτικά μέτρα απ’ την πολιτεία για την αντιμετώπιση της φτώχειας και της εγκατάλειψης. Στήριξη της αντισταθμιστικής εκπαίδευσης, όχι σε προγράμματα εκμετάλλευσης από ΕΣΠΑ, τη λεγόμενη “κοινοφελή εργασία”. Όχι σε σχολεία “πρότυπα”-”αριστείας” και πειραματισμού σε αντιδραστικές εκπαιδευτικές και εργασιακές πολιτικές.
• Έκτακτη επιχορήγηση για την αντιμετώπιση των εξόδων των σχολείων, για τη σίτιση και την ασφάλιση υγείας για τους μαθητές.
• Ιδιαίτερη μέριμνα για τα ειδικά παιδιά. Όχι στη συρρίκνωση και το κλείσιμο ειδικών σχολείων και υποστηρικτικών δομών.
• Όχι στους ταξικούς εξεταστικούς φραγμούς! Να μην περάσουν τα εκτρωματικά σχέδια για την αντιδραστική αναμόρφωση του σχολείου με βάση τις ανάγκες της αγοράς. Όχι στο σχολείο των ταξικών φραγμών – αποκλεισμών, που διώχνει τους μαθητές από το σχολείο με τις πολλαπλές εξετάσεις. Όχι στα νομοσχέδια για το νέο λύκειο των εξετάσεων πανελλαδικού τύπου σε κάθε τάξη που θα διώχνει τα παιδιά από το σχολείο, και για το τεχνολογικό λύκειο που υποτιμά τη γενική παιδεία και επιβάλλει την στείρα κατάρτιση και τη μαθητεία-απλήρωτη και ανασφάλιστη εργασία αντί της πλήρους και ολοκληρωμένης εξειδίκευσης εντός του δημόσιου σχολείου.

2)    Εργασιακές σχέσεις και πολιτική προσλήψεων για τους εκπαιδευτικούς με βάση τις εκπαιδευτικές και κοινωνικές ανάγκες, την εργασιακή αξιοπρέπεια του εκπαιδευτικού.

• Τμήματα με 20 μαθητές ανά τάξη, 15 στην κατεύθυνση, 10 στο εργαστήριο, παράλληλη διδασκαλία στην ξένη γλώσσα. Όχι πληθωρικά τμήματα, αύξηση ωραρίου που θα οδηγήσουν σε ακόμη μεγαλύτερη υποβάθμιση της εκπαίδευσης και σε αυθαίρετες μετακινήσεις – διαθεσιμότητες – απολύσεις. Ανατροπή της δόλιας διαδικασίας που δημιουργεί πλεονάσματα. Οργανικές θέσεις για όλους τους εκπαιδευτικούς. Προστασία των σοβαρά ασθενών, απαλλαγή από το διδακτικό έργο, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη – όχι σε λογικές “καιάδα”, απολύσεων και εξώθησης σε παραίτηση.
• Εκπαιδευτικοί μόνιμοι, με σταθερή εργασία, ουσιαστική επιμόρφωση αξιοπρεπείς  αποδοχές και ασφάλιση. Μαζικοί διορισμοί μόνιμων εκπαιδευτικών, ξεκινώντας από την άμεση αποκατάσταση των αναπληρωτών που απολύονται ενώ καλύπτουν πάγιες ανάγκες και την αξιοποίηση της νέας γενιάς εκπαιδευτικών που υποφέρει στην αδιοριστία. Με αυτή τη λογική οι αναπληρωτές παραμένουν μέλη των ΕΛΜΕ. Μαζικοί Διορισμοί καθηγητών. Τώρα 6.000. Διορισμοί σε αντιστοιχία ένας προς ένας (1/1).
• Κατάργηση του μισθολογίου – βαθμολόγιου της φτώχειας και της χειραγώγησης, αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις, ακώλυτη μισθολογική-βαθμολογική εξέλιξη, κλαδική συλλογική σύμβαση εργασίας. Σύστημα Υγείας, Συνταξιοδότησης, Πρόνοιας, Κοινωνικής Ασφάλισης πλήρες, υψηλού επιπέδου για όλους και αποκλειστικά από δημόσιο φορέα. Διπλασιασμός του μισθού για τον πρωτοδιόριστο-χρονοεπίδομα.
• Πλήρη σύνταξη στα 30 χρόνια υπηρεσίας. Όχι σε διάλυση της επικουρικής ασφάλισης και τη μείωση του εφάπαξ.
• Παιδαγωγική ελευθερία και δημοκρατία για όλους, μαθητές, εκπαιδευτικούς, χωρίς διοικητικές παρεμβάσεις. Όχι στη συρρίκνωση των δικαιωμάτων του συλλόγου διδασκόντων. Να μην περάσουν τα σχέδια που οδηγούν σε διευθυντές και στελέχη με υπερεξουσίες και εισάγουν μάνατζερ.
• Η αξιολόγηση – πειθάρχηση – χειραγώγηση, που θέλει να μετατρέψει τον εκπαιδευτικό από λειτουργό σε υποταγμένο, κρατικό, υπάλληλο, που θέλει να διαλύσει εργασιακές σχέσεις – οργανικότητα, να οδηγήσει σε απολύσεις. Όχι στην αυτοαξιολόγηση, την αξιολόγηση της σχολικής μονάδας και των εκπαιδευτικών, δηλαδή την κατηγοριοποίηση σχολείων – μαθητών – εκπαιδευτικών. Κανείς αξιολογητής στην τάξη και στο σχολείο. Διαγραφή από τα σωματεία μας οποιουδήποτε στελέχους εκπαίδευσης εμπλακεί στις διαδικασίες αξιολόγησης εναντίον των εκπαιδευτικών.
• Οι νόμοι Διαμαντοπούλου λαιμητόμοι για την εκπαίδευση τον εκπαιδευτικό να καταργηθούν. Να καταργηθεί το αντιδραστικό σχέδιο “Αθηνά” για καταργήσεις ΑΕΙ-ΤΕΙ.
• Αντιμετώπιση των ρατσιστικών, εθνικιστικών, φασιστικών και μιλιταριστικών αντιλήψεων μέσα στα σχολεία, μέσα από την ανάπτυξη πλατιού εκπαιδευτικού και πολιτιστικού διεκδικητικού κινήματος για ένα σχολείο για όλα τα παιδιά και όλη τη γνώση χωρίς φραγμούς και διακρίσεις.

3. Σωματείο μαχητικό, δημοκρατικό, διεκδικητικό, κομμάτι του μαχόμενου εργατικού κινήματος

• Πάγιος καθορισμός του Συνεδρίου της ΟΛΜΕ μέσα στη σχολική χρονιά, Μάρτιο-Απρίλιο, ώστε η δυναμική που αναπτύσσεται εκεί να λειτουργεί πολλαπλασιαστικά προς όφελος του κλάδου. Η γενική συνέλευση των προέδρων να γίνει γενική συνέλευση των αντιπροσώπων των ΓΣ των ΕΛΜΕ.
• Η εγγραφή των αναπληρωτών συναδέλφων στις ΕΛΜΕ δεν αναιρείται με το τέλος της χρονιάς, καθώς είναι οργανικό κομμάτι του κλάδου που για χρόνια παλεύει στα σχολεία.
• Αποφασιστικό άνοιγμα των ΕΛΜΕ σε κάθε Δήμο – γειτονιά για τη δημιουργία, μαζί με άλλους φορείς, δικτύων αγωνιστικής αλληλεγγύης και διεκδίκησης των βασικών ζητημάτων της ζωής και της μόρφωσης της νεολαίας και του λαού.
• Η ανάγκη για ενιαία συνδικαλιστική έκφραση των εκπαιδευτικών της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης (ΔΟΕ-ΟΛΜΕ) μπορεί να υλοποιηθεί με μια διαδικασία που θα την αγκαλιάσει η βάση των εκπαιδευτικών. Μέσα από κοινούς αγώνες, κοινές επιτροπές αγώνα-απεργιακές επιτροπές, συσκέψεις και συνελεύσεις μπορεί να οικοδομηθεί ένα Ενιαίο Συνδικάτο Εκπαίδευσης.
• Ανατροπή των συσχετισμών, δυνάμωμα της εκπαιδευτικής Αριστεράς, ταξική ανασυγκρότηση του συνδικαλιστικού κινήματος.
• Αποφασιστικός ρόλος στις ΓΣ και τις επιτροπές αγώνα
• Άνοιγμα των ΕΛΜΕ στα μαχόμενα τμήματα της κοινωνίας και τα εργατολαϊκά στρώματα και τη νέα γενιά.
• Καταγγελία της ηγεσίας της ΑΔΕΔΥ. Οι προτάσεις-αποφάσεις της ΑΔΕΔΥ να συζητιούνται στην ΟΛΜΕ και οι σχετικές αποφάσεις να λαμβάνονται στις διαδικασίες του κλάδου (Δ.Σ., Γεν. Συνελεύσεις). Ανίχνευση τρόπων αγωνιστικής συνεννόησης με τους πληττόμενους δημοσιοϋπαλληλικούς κλάδους (ΟΤΑ, υγεία, πρωτοβάθμια εκπαίδευση).
• Μείωση κατά 50% της εισφοράς στην ΑΔΕΔΥ.
• Kαταγγελία της ETUCE, άνοιγμα συζήτησης στον κλάδο για τη σχέση μαζί της.

4. Ειδικότερα για την αξιολόγηση

Με την πεποίθηση ότι ο ρόλος της “αξιολόγησης” είναι ταξικός και βαθύτατα αντιδραστικός, απέναντι στην αξιολόγηση της απόρριψης εμείς επιλέγουμε την απόρριψη της αξιολόγησης.

Ειδικότερα σήμερα που η αξιολόγηση χρησιμοποιείται ως Δούρειος Ίππος για τις απολύσεις, αποτελεί κομβικό σημείο η συνολική απόρριψη και εναντίωση σ’ αυτήν. Το 16ο συνέδριο οφείλει να θωρακίσει πολιτικά τα σχολεία και τους εκπαιδευτικούς από την επέλαση του νεο-επιθεωρητισμού και να στείλει το μήνυμα της συλλογικής και δίκαιης αντίστασης.

• Αρνούμαστε τη λογική των “θετικών προτάσεων” που εξωραΐζουν την κυβερνητική πολιτική και στοχεύουν στην ιδεολογική χειραγώγηση των εκπαιδευτικών.
• Αποκαλύπτουμε την αντιδραστική φύση του θεσμικού πλαισίου της “αξιολόγησης”
• Αρνούμαστε την κατηγοριοποίηση των εκπαιδευτικών και των σχολείων. Όχι στην “αποκέντρωση” και την ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης.
• Καμιά “αξιολόγηση” ή υπηρεσιακή κρίση που θα συνδέεται με το μισθό και το βαθμό.
• Κανείς αξιολογητής στο σχολείο.
• Διαγραφή των αξιολογητών από τα συνδικάτα
• Ζητάμε δημοκρατία-παιδαγωγική ελευθερία στο σχολείο και γι’ αυτό είμαστε από θέση αρχής ενάντιοι στην αξιολόγηση.

– Για μια αναγέννηση του εκπαιδευτικού και εργατικού κινήματος

Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ αλλά και όλες οι συμβιβασμένες ηγεσίες στα συνδικάτα  δεν θέλουν και δεν μπορούν να οργανώσουν έναν νικηφόρο αγώνα, Δε θέλουν γιατί έχουν ταχθεί με τη  μεριά των Μνημονίων και της ΕΕ και χρησιμοποιούνται από την κυβέρνηση σαν το μακρύ της χέρι μες στους  εργαζόμενους, Γι’ αυτό ροκανίζουν το χρόνο, υπονομεύουν τους αγώνες, μεταμορφώνονται και  μεταλλάσσονται ραγδαία, σπέρνουν απογοήτευση και ηττοπάθεια,  ώστε να αποτρέψουν τον κόσμο από το να αντιπαρατεθεί νικηφόρα και αποτελεσματικά. Δεν μπορούν  γιατί, εξαιτίας της στάσης τους, έχουν χάσει την όποια εμπιστοσύνη των εργαζόμενων και την αποστοίχισή τους από  τις διαδικασίες των σωματείων,

Μόνο η κίνηση των αγωνιζόμενων εργαζομένων και όλου του λαού μπορεί να οδηγήσει σε ανατροπή  της κατάστασης κι όχι τα επιχειρήματα της κοινοβουλευτικής λογικής, της διαχείρισης ή τα  επαναστατικά ευχολόγια που αρχίζουν και τελειώνουν στη δύναμη της ψήφου και τις αποστειρωμένες  συγκεντρώσεις. Αγωνιζόμαστε για να πάρουν οι εργαζόμενοι τις τύχες στα χέρια τους. Αγωνιζόμαστε να  αποκτήσουν φωνή όσοι δεν έχουν, δηλ τα κομμάτια της ελαστικής και μαύρης εργασίας, των άνεργων.

Όπλο μας είναι τα πρωτοβάθμια σωματεία, οι ΕΛΜΕ. Να παλέψουμε για την ταξική ανασυγκρότησή τους.  Να ξαναστήσουμε τα συνδικάτα και τα σωματεία στα πόδια τους. Να ξαναζωντανέψουμε τις ΕΛΜΕ ως  πραγματικές συλλογικότητες εργαζόμενων. Να αποφασίζουν και να διαχειρίζονται τον αγώνα τους οι ίδιοι  οι εργαζόμενοι εκπαιδευτικοί σε συντονισμό με τους άλλους κλάδους. Σαρώνοντας τις ανυπόληπτες ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, τις υποτελείς στην κυβέρνηση και την εργοδοσία, τις καταδικασμένες στη συνείδηση του κόσμου.  Απαιτώντας και επιβάλλοντας στην ΟΛΜΕ να συμβάλλει σε μια τέτοια κατεύθυνση. Γι’ αυτό και  συμμετέχουμε στο συντονισμό συλλόγων ΠΕ και ΕΛΜΕ και στο Συντονισμό πρωτοβάθμιων σωματείων, για  να μπορέσουν να πάρουν στα χέρια τους οι ίδιοι οι εργαζόμενοι τους αγώνες και τα συνδικάτα.

Ο συντονισμός των ΕΛΜΕ και των Συλλόγων ΠΕ είναι ένα αναγκαίο εργαλείο περισσότερο από ποτέ για να παίξει ρόλο στην ανασυγκρότηση του κινήματος των εκπαιδευτικών σε όλα τα επίπεδα, κόντρα στην παρακμή του κυβερνητικού συνδικαλισμού. Είναι αναγκαίος όχι απλά για να  πιέσει το ΔΣ της ΟΛΜΕ να προκηρύξει κινητοποιήσεις, αλλά για να συνενώσει όλες τις αντιστάσεις σε ένα ρεύμα αγώνα, αντίπαλο δέος, στην βάρβαρη πολιτική  κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ, με στόχο την ανατροπή τους. Αγωνιστικός ενωτικός συντονισμός των ΕΛΜΕ, των Συλλόγων ΠΕ, των πρωτοβαθμίων σωματείων Δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, με συμπόρευση όλων των μαχόμενων δυνάμεων, χωρίς διαχωρισμούς. Υποστήριξη από πρωτοβάθμια σωματεία στη βάση του ελέγχου των ΓΣ και της αγωνιστικής δράσης, στο δρόμο ανάλογο με αυτό που βαδίζει ο Συντονισμός Πρωτοβάθμιων Σωματείων.

• Αποφασιστικός μαζικός αγώνας ανατροπής

Συνολικότερα παλεύουμε για τη συγκρότηση ενός πλατιού κινήματος ανατροπής αυτής της πολιτικής και  των εκφραστών της, κομμάτι του οποίου θα είναι και το εκπαιδευτικό κίνημα. Ένα κίνημα που θα  συνδυάζει πανεργατικούς και κλαδικούς αγώνες, που θα στηρίζεται και θα προωθεί όλα τα αναγκαία  μέτωπα και θα ενώνει το εργατικό κίνημα με όλες τις άλλες αντιστάσεις που διαρκώς γεννιούνται σε μια  κατεύθυνση κλιμάκωσης και ρήξης και θα θέτει πολιτικούς στόχους σαν κι αυτούς που περιγράψαμε.

Είναι γεγονός ότι η πολιτική επιστράτευση στις εξετάσεις δημιούργησε ένα νέα δεδομένο που ο κλάδος είναι υποχρεωμένος να το αντιμετωπίσει. Και για να τα καταφέρει, πρέπει να έχει συνολική και αποσπασματική εικόνα. Σήμερα ο εκπαιδευτικός, ο δημόσιος υπάλληλος, όπως κάθε εργαζόμενος στον ιδιωτικό τομέα είναι περικυκλωμένος από ένα ασφυκτικό αυταρχικό πλαίσιο προκειμένου να μην κάνει την επιλογή του αγώνα. Η εμπειρία δείχνει ότι μια αναφορά είναι αρκετή για να βρεθεί κανείς σε καθεστώς ομηρίας. Το ερώτημα είναι λοιπόν αν όλοι μαζί θα σπάσουμε αυτό το καθεστώς φόβου κι όχι μήπως είναι προτιμότερο να δεχόμαστε αδιαμαρτύρητα όσα μας επιβάλλουν προκειμένου να γλιτώσουμε -για πόσο άραγε- τα χειρότερα. Προχωράμε λοιπόν ανεξάρτητα από το αν θα γίνει τελικά άρση της επιστράτευσης ή αν θα υπάρξει νέα, με τα ίδια κατάπτυστα κυβερνητικά επιχειρήματα.

Δεν υπάρχουν οι όροι και οι προϋποθέσεις για μια στάση ανοχής, αναμονής απέναντι στην κυβερνητική πολιτική ή πολύ περισσότερο αυταπάτης ότι υπάρχει περίπτωση να σωθεί κάτι αν δεν προχωρήσουν οι εκπαιδευτικοί σε μια σύγκρουση με αυτή.

Κάνοντας τον απολογισμό της “απεργίας που δεν έγινε” από την σκοπιά της “απεργίας που πρέπει να γίνει”, προχωράμε πρώτα από όλα στη διοργάνωση μαζικών συλλαλητηρίων, καταλήψεων, κινητοποιήσεων ενάντια σε διαθεσιμότητες, εφεδρείες, υποχρεωτικές μετακινήσεις, απολύσεις. Αρνούμαστε ότι περισσεύει οποιοσδήποτε!

Το 16ο συνέδριο αποφασίζει:

α) διαρκή συνεδρίαση του ΔΣ της ΟΛΜΕ και μπροστά σε έκτακτες εξελίξεις, ανοιχτές διαδικασίες του συνεδρίου (έκτακτη σύγκλιση-διαρκές συνέδριο). Διαρκή συνεδρίαση όλων των ΔΣ των ΕΛΜΕ το καλοκαίρι και παράλληλα των επιτροπών αγώνα

β) άμεση διοργάνωση συλλαλητηρίων-κινητοποιήσεων-καταλήψεων σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και πρωτεύουσες περιφερειών, μεγάλες πόλεις και νησιά.

γ) Συλλογικές διαδικασίες (ΓΣ, επιτροπές αγώνα, συνεννοήσεις με τοπικούς μαζικούς φορείς) και καταλήψεις δημοσίων κτιρίων για αυτό το σκοπό.

δ) ο κλάδος απευθύνεται με πρόταση συντονισμού και αγωνιστικό πρόγραμμα μέσα στο καλοκαίρι στους εργαζόμενους των δημόσιων υπηρεσιών και των μικρών ΔΕΚΟ που απειλούνται με κλείσιμο-ιδιωτικοποιήσεις-απολύσεις (νοσοκομεία, δήμοι, ΕΛΤΑ, ΕΒΟ, ΕΛΒΟ κλπ). Απευθύνεται στα μαχόμενα κομμάτια των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα για μια κοινή αγωνιστική πορεία.

Προχωράμε σε γύρο γενικών συνελεύσεων γενική συνέλευση προέδρων με την έναρξη του νέου σχολικού έτους στο πρώτο δεκαήμερο του Σεπτέμβρη, ώστε να ξεκινήσει απεργιακός αγώνας στις 11 Σεπτέμβρη. Καλούμε σε πανελλαδική διαμαρτυρία αναπληρωτών ενάντια στις απολύσεις στις 6/9 στο υπ. Παιδείας και σε πανεκπαιδευτικό-παλλαϊκό συλλαλητήριο υπεράσπισης του κοινωνικού αγαθού της εκπαίδευσης το απόγευμα της ίδιας μέρα στο Σύνταγμα και στις μεγάλες πόλεις.

Στις ΓΣ προτείνουμε παρατεταμένο απεργιακό αγώνα διαρκείας, με απεργίες π.χ. 3μερες-5μερες επαναλαμβανόμενες και ΓΣ που θα επιβεβαιώνουν την αγωνιστική αποφασιστικότητα του κλάδου. Κάνουμε την επιλογή να βάλουμε φραγμό στην πολιτική που κλείνει τα σχολεία, ουσιαστικά και τυπικά, σαν χώρο μόρφωσης της νέας γενιάς. Αξιοποιούμε τους πόρους της ΟΛΜΕ για τη συγκρότηση απεργιακού ταμείου και την ενίσχυση των ΕΛΜΕ για την αγωνιστική κινητοποίησή τους. Προχωράμε στον αγώνα αυτό με βάση το αναγκαίο πλαίσιο διεκδικήσεων. Να αξιοποιήσουμε την εμπειρία της ΕΡΤ για να κάνουμε τα σχολεία ζωντανά κύτταρα αγώνα, ανοιχτά στις κοινωνία τους αγώνες και τις αγωνίες της, με κοινές επιτροπές αγώνα εκπαιδευτικών, εργαζομένων, γονέων.

Απέναντι στην επέλαση κυβέρνησης -ΔΝΤ -ΕΕ καλούμε σε παλλαϊκό-πανεργατικό ξεσηκωμό, με γενικό­-διακλαδικό πολιτικό απεργιακό αγώνα διαρκείας, με διαδηλώσεις, καταλήψεις, συγκεντρώσεις.

Σε αυτό το πλαίσιο, καλούμε όλες τις δυνάμεις Αριστεράς και του κινήματος σε  μετωπική δράση στη βάση του παραπάνω πλαισίου. Ζητάμε τη στήριξη των Αγωνιστικών Παρεμβάσεων  στο 16^ο συνέδριο της ΟΛΜΕ για να ενισχυθεί η φωνή των αγώνων, να γίνουν οι αγώνες επικίνδυνοι και να  αποκτήσουν προοπτική νίκης!

Είμαστε εργαζόμενοι κι εκπαιδευτικοί. Ας γράψουμε μια σελίδα από την ιστορία που διδάσκουμε στα παιδιά μας…

Αθήνα, 2.7.2013

 ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ Δ.Ε.