Αγωνιστική Παρέμβαση Θεσσαλονίκης: Διακήρυξη εκλογών για το 16ο συνέδριο ΟΛΜΕ και ψηφοδέλτια

24 Απριλίου, στη Θεσσαλονίκη στηρίζουμε – ψηφίζουμε:

Αγωνιστική Παρέμβαση Θεσσαλονίκης: Διακήρυξη εκλογών για το 16ο συνέδριο ΟΛΜΕ

Η διακήρυξη της Αγωνιστικής Παρέμβασης Θεσσαλονίκης για τις εκλογές αντιπροσώπων για το 16ο συνέδριο της ΟΛΜΕ:

✓Αποκαθηλώνουμε τον κρατικό – κυβερνητικό συνδικαλισμό

✓Αναζωογονούμε τα Σωματεία μας και επανιδρύουμε την Ομοσπονδία

✓Ήρθε η ώρα για τη μεγάλη μάχη για τη ζωή μας, το δημόσιο σχολείο και τον εκπαιδευτικό

✓Διεκδικούμε 2^η έδρα στις Παρεμβάσεις στην ΟΛΜΕ για μια ουσιαστική εκπροσώπηση

Συνάδελφε, συναδέλφισσα, θέλουμε να μοιραστούμε μαζί σου τις προτάσεις μας, μπροστά στις εκλογές για το 16ο συνέδριο της ΟΛΜΕ, της ομοσπονδίας μας.

Κοινωνικό μακελειό με τη σφραγίδα των Μνημονίων κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ

Η κοινωνική πραγματικότητα που έχει διαμορφωθεί την τελευταία 3ετία είναι εφιαλτική.: 1,5 εκατομμύριο άνεργοι , χιλιάδες εργαζόμενοι απλήρωτοι, μερική απασχόληση, μαύρη εργασία, οι μισθοί έχουν πετσοκοπεί.  Οι δημοκρατικές ελευθερίες… στο απόσπασμα:  πειθαρχικά, διώξεις, φόβος, ανασφάλεια, καταστολή… Να δεις τι σου χω για μετά :  νέες μειώσεις σε μισθούς κατά 1,37 δισ. έως το 2016, σε συντάξεις κατά 5,25 δισ.,  σε υγειονομική περίθαλψη κατά 1,11 δις, νέα δεινά, με την ενεργοποίηση των  «ρήτρων απόκλισης», μαζικές απολύσεις: 27.000 δημοσίων υπαλλήλων μέσα στο 2013- 12.500 μέσα στον Ιούνιο. Μείωση κατά 50% του εφάπαξ από 1-1-2014, κατακόρυφη μείωση των  επικουρικών συντάξεων μέσα στο 2013,  ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου.

Η φοροληστεία συνεχίζεται και διευρύνεται, τα παιδιά γίνονται …τεκμήριο, το χαράτσι της ΔΕΗ να παραμένει μετονομαζόμενο σε εθνικό φόρο, με τις για εισπράξεις του φόρου ακίνητων περιουσιακών στοιχείων από το 2010 να φτάσουν στα 6.8 δισ.(!) ενώ ανήγγειλαν και την υποβολή φορολογικής δήλωσης για όλους πάνω από 18 χρονών!

Ζούμε σε μια πραγματική «Αποκάλυψη»!

Κυβερνήσεις–ΕΕ- ΔΝΤ, με τη στήριξη της δικτατορία των ΜΜΕ καλλιεργούν το φόβο για τα χειρότερα. Είναι οι ίδιες όμως που έφεραν τα χειρότερα: απολύσεις, φτώχεια, ξεπούλημα, θάνατο, αυτοκτονίες, τους μισθούς των 400 ευρώ, ανεργία 50% και πάνω στους νέους, διάλυση των δημόσιων οργανισμών, αύξηση αντί μείωση του χρέους, στο 150% του ΑΕΠ!

Οι εξελίξεις στην Κύπρο είναι  αποκαλυπτικές του αντιδραστικού ρόλου που διαδραματίζουν το ευρώ και η ΕΕ για χώρες και λαούς. Δεν υπάρχει αξιοπρεπής ζωή μέσα στην ΕΕ ούτε περιθώρια «δυναμικής» επαναδιαπραγμάτευσης στα πλαίσια της ευρωζώνης και της ΕΕ που καλλιεργούν και δυνάμεις της Αριστεράς.

Οδηγούν τον εκπαιδευτικό και την εκπαίδευση σε χρεοκοπία!

Η χρεοκοπία του εκπαιδευτικού και του σχολείου συντελείται! Η κυβέρνηση με μοχλό την αξιολόγηση ετοιμάζεται για καίριο χτύπημα στα εργασιακά μας δικαιώματα. Επιδιώκει το τέλος των συλλογικών διεκδικήσεων, την κατηγοριοποίηση εκπαιδευτικών και σχολείων, τη συγκρότηση μηχανισμού απόλυσης, την κατάργηση της όποιας παιδαγωγικής ελευθερίας. Με την εφαρμογή της θέλει να νομιμοποιήσει όλα τα μέτρα που υποτάσσουν το σχολείο στα συμφέροντα της αγοράς και της δημοσιονομικής προσαρμογής, όπως μείωση δαπανών και  αναπληρωτών, κενά, συγχωνεύσεις, κλεισίματα  σχολείων……

Η κατάθεση στοιχείων από τα σχολεία για τη χωροταξική καταμέτρηση των αιθουσών και τον  υπολογισμό  των οργανικών  θέσεων με όριο τους 30 μαθητές ανά τμήμα θα οδηγήσει σε δραματική μείωση οργανικών θέσεων και σχολείων.

 Στα σχολεία όλα αλλάζουν δραματικά: Σχολεία της φτώχειας της παγωνιάς, υποχρηματοδότηση, πότε χωρίς βιβλία πότε χωρίς καθηγητές……Σχολεία της μορφωτικής οπισθοδρόμησης με νέες συγχωνεύσεις-κλεισίματα, στοιβαγμένους μαθητές ανά τμήμα. Λύκειο με πανελλήνιες εξετάσεις από την πρώτη Λυκείου. Τεχνικό σχολείο υποβαθμισμένο ανοιχτό στις ανάγκες της αγοράς Υποβάθμιση μαθημάτων και ειδικοτήτων, ξένες γλώσσες, πληροφορικής, καλλιτεχνικών, γυμναστικής, τεχνολογίας, κ.α.  Μουσικά σχολεία, διαπολιτισμικά αθλητικά, ειδική αγωγή, ενισχυτική διδασκαλία «θυσιάζονται στο βωμό» των τραπεζών. Σχέδιο «Αθηνά» που παραδίδει τα ΑΕΙ – ΤΕΙ στα ιδιωτικοικονομικά συμφέροντα και μακριά από τη νεολαία.

   Όλα αυτά ίσως είναι γνωστά. Το ερώτημα είναι: θα σκύψουμε το κεφάλι ή θα αντισταθούμε; Θα ζήσουμε μια ζωή χειρότερη από των προ-παππούδων μας ή θα αγωνιστούμε για να κερδίσουμε όσα μας έκλεψαν, όσα οι σύγχρονες ανάγκες απαιτούν, για εμάς και τα παιδιά μας;

Το εργατικό κίνημα χρειάζεται επανίδρυση.

Η ΟΛΜΕ στα χέρια του κλάδου, όχι των εντεταλμένων της κυβερνητικής πολιτικής.

3 χρόνια τώρα δώσαμε πολλές μάχες που δυστυχώς δεν κατάφεραν να αναχαιτίσουν την αντεργατική λαίλαπα. Ήταν μάχες, προφανώς αναγκαίες, για να περισώσουμε ό,τι μπορούμε ή διαμαρτυρίας και εκτόνωσης.  Στο πλαίσιο αυτό κινήθηκε και η σημερινή ηγεσία της ΟΛΜΕ.

Ταυτίστηκε απόλυτα με τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ μόνο σε  24ωρες απεργίες-τουφεκιές (25 την τριετία της κρίσης) με στόχο την απογοήτευση και το συμβιβασμό.

 Η ηγεσία της ΟΛΜΕ δεν αξιοποίησε τις αγωνιστικές παραδόσεις του κλάδου, που είχαν διαμορφώσει μια συλλογική αγωνιστική ταυτότητα, πέτυχαν νίκες απέναντι σε κυβερνήσεις που φάνταζαν πανίσχυρες (τα τρίμηνα το 1988, το επίδομα εξωδιδακτικής απασχόλησης το 1997 και  διδακτικής προετοιμασίας το 2006, το ωράριο, την παιδαγωγική ελευθερία,τα 30 χρόνια για σύνταξη,  τη δημοκρατία στους συλλόγους διδασκόντων)  και οδηγεί τον κλάδο να πέσει αμαχητί. Η ηγεσία της ΟΛΜΕ όλο το προηγούμενο διάστημα συμβιβάστηκε, αρνήθηκε να εκπληρώσει τις στοιχειώδεις υποχρεώσεις:

➡ Παραβίασε συνειδητά όλες τις αποφάσεις ακόμη και για απεργία !! και δεν πραγματοποίησε τις  Γ. Σ.  κλιμάκωσης των αγώνων.

➡ Περιορίστηκε στις τυπικές διαμαρτυρίες για το μισθολόγιο – φονιά  πέρσι, χωρίς την κατάλληλη ενημέρωση του κλάδου, όπως κάνει και φέτος για την αξιολόγηση – λαιμητόμο, την ώρα που το υπουργείο έχει έτοιμο το Π.Δ.

➡ Υποχώρησε από τους διακηρυγμένους στόχους που ανέδειξε η πολιτικοποίηση των αγώνων, όπως να φύγει η κυβέρνηση, να διαγραφεί το χρέος κ.ά.

➡ Υποβάθμισε τις διεκδικήσεις σε γενικόλογα αιτήματα, χωρίς ιεράρχηση  και συγκεκριμενοποίηση.

➡ Πρότεινε στα λόγια, το συντονισμό με κλάδους ομοσπονδίες και σωματεία, ενώ, όταν οι εργαζόμενοι στην υγεία, στους ΟΤΑ ή στο ΜΕΤΡΟ απεργούσαν, αρνήθηκε την κλιμάκωση και το συντονισμό.

➡ Διεκπεραιώνει  τυπικά το ρόλο της με  ανακοινώσεις, ενώ δεν κάλυψε τον κλάδο από τις επιθέσεις και δεν οργάνωσε  μέσα από Γ.Σ. την απάντηση του για την κατάργηση του αμετάθετου, πειθαρχικά-αργίες κ.ά.

➡ Ασχολήθηκε αποσπασματικά με τα καθημερινά προβλήματα κενά, υπερωρίες, παραβίαση ωραρίου, υποχρηματοδότηση, οργανικές θέσεις, κ.α., χωρίς τη σύνδεση μεταξύ τους άρα, και  της ενιαίας αντιμετώπισής τους.

➡Διακρίθηκε για την αντιδημοκρατική πρακτική της και παρά τις δεκάδες καταγγελίες των  ΕΛΜΕ  αρνήθηκε τις Γ. Σ.. Συγκάλεσε μόλις πέντε όλη τη διετία!

Άμεση ανάγκη η ανασυγκρότηση του εκπαιδευτικού κινήματος

Συνάδελφε, συναδέλφισσα,

Αν μερικά χρόνια πριν, βολευόμασταν με μια στάση ανάθεσης των προβλημάτων σε κάποιους άλλους («οι συνδικαλιστές τρέχουν για όλους μας και κάτι καταφέρνουν»), αυτά τώρα τελείωσαν. Η επίθεση είναι συνεχής και ανελέητη! Απαιτείται τομή!

Επείγει, λοιπόν, εξαιρετικά η άμεση ανασυγκρότηση του εκπαιδευτικού κινήματος, η ενεργοποίηση όλου του μαχόμενου κλάδου, η δραστηριοποίηση του συλλόγου κάθε σχολείου, «να βρεθούμε ξανά» στις Γενικές Συνελεύσεις, η δημιουργία ενός μαχητικού, αγωνιστικού μετώπου ρήξης και ανατροπής.

Προϋπόθεση 1^η: να κατανοήσουμε ποιος είναι ο αντίπαλος : έχει ονοματεπώνυμο, στρατηγική και τακτική. Όλοι οι εργαζόμενοι  αναρωτιούνται.  «Γιατί έφτασαν εδώ τα πράγματα;», «Υπήρχε άλλος δρόμος για τη χώρα;», «Ήταν η ΕΕ και το ευρώ μονόδρομος;», «Πάλι οι δοκιμασμένες συνταγές;  τα βάρη στην πλάτη των αδυνάτων;», «Αυτά λοιπόν είναι τα καλά του καπιταλισμού; 30% ανεργία, χιλιάδες άστεγοι και φιλανθρωπικά συσσίτια;», Το συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει να έχει λόγο για όλα αυτά τα ερωτήματα.

Είναι πολύ σοβαρά για να τα αφήσουμε  στους επαγγελματίες πολιτικούς. Πρέπει να έχουμε θέση για το τι οικονομία. τι κοινωνία, για το τι ζωή θέλουμε. Ο καπιταλισμός διεξάγει έναν πόλεμο χωρίς πόλεμο : καταστρέφει παραγωγικές δυνάμεις, ιδιοποιείται κοινωνικό πλούτο, λεηλατεί το περιβάλλον, φασιστικοποιεί την πολιτική ζωή και δε θα διστάσει να οδηγήσει τους λαούς και σε πόλεμο, αν αυτό είναι προς το συμφέρον του. Να μιλήσουμε τώρα και για την ανατροπή του!

Όταν έχουν πολιτικούς στόχους οι αντίπαλοί μας, εμείς θα σιωπάμε; Όταν εκείνοι τσακίζουν τα δικαιώματά μας στο όνομα του χρέους, της ΕΕ και της ανταγωνιστικότητας, εμείς, τη στιγμή που διεκδικούμε τα δικαιώματά μας, δεν μπορεί παρά να πούμε: «Στο διάολο η ανταγωνιστικότητα»…

Αγώνας για να βγάλουμε τη θηλιά του χρέους, των Μνημονίων και της χρεοκοπίας

✓ Έξω τώρα από τη φυλακή του Ευρώ και της ΕΕ για μια άλλη πορεία της χώρας, με πραγματική δημοκρατία στη βάση των εργατικών και λαϊκών συμφερόντων,

✓Δεν πληρώνουμε το χρέος,

✓Κάτω η τρικομματική μνημονιακή κυβέρνηση και κάθε επίδοξος διαχειριστής της αντιλαϊκής πολιτικής,

✓Κοινωνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος και εργατικός έλεγχος.

Προϋπόθεση 2^η: Οι αγώνες και τα συνδικάτα στα χέρια των εργαζομένων. Μόνο ένας ακηδεμόνευτος συνδικαλισμός της ρήξης και της ανατροπής μπορεί να ανοίξει το δρόμο για τη νίκη. Ένας συνδικαλισμός που θα προτάσσει τα εργατικά συμφέροντα και όχι την αντοχή της «οικονομίας» τους και θα βασίζεται στις γενικές συνελεύσεις και τις συντονιστικές επιτροπές.

Προϋπόθεση 3^η: ανασυγκρότηση του κινήματος κόντρα στην παρακμή του κυβερνητικού συνδικαλισμού. Είναι όσο ποτέ αναγκαίος ο συντονισμός των ΕΛΜΕ και των Συλλόγων πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης σε μια πορεία ΕΝΙΑΙΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΤΟΥ. Ταυτόχρονα, χρειάζεται αγωνιστικός ενωτικός συντονισμός των εκπαιδευτικών με άλλα πρωτοβάθμια σωματεία Δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, με συμπόρευση όλων των μαχόμενων δυνάμεων, χωρίς διαχωρισμούς σε μια κατεύθυνση που θα συνενώσει όλους τους μαχόμενους κλάδους με στόχο την ανατροπή.

Έχουμε όραμα για την κοινωνία, το σχολείο και τους εκπαιδευτικούς

Πυξίδα  μας ένα άλλο σύγχρονο δημοκρατικό σχολείο των αναγκών και των οραμάτων μας, που θα αντιστοιχεί σε έναν άλλο ρόλο του εκπαιδευτικού, με ουσιαστικά κατοχυρωμένα δικαιώματα και αναβαθμισμένα χαρακτηριστικά στα πλαίσια μιας άλλης κοινωνίας απαλλαγμένης από χρέη, εξαρτήσεις και τη δικτατορία της αγοράς και του κέρδους.

Οι Θέσεις μας

1. δημόσια, δωρεάν εκπαίδευση με κριτήριο το δημόσιο, κοινωνικό όφελος. Ενιαίο 12χρονο σχολείο με γερές υποδομές ,των όλων και των ίσων με παιδαγωγική ελευθερία, γνώση, χωρίς εξεταστικούς φραγμούς και δημοκρατία για όλους, μαθητές, γονείς,  εκπαιδευτικούς, Ουσιαστική αναβάθμιση της ΤΕ με υποδομές, χωρίς πρόωρες εξειδικεύσεις και ενταγμένη στο δημόσιο σύστημα εκπαίδευσης και εξ’ ολοκλήρου στο Υπουργείο Παιδείας.

2. Αύξηση των δαπανών στο 5% επί του ΑΕΠ, ή το 15% του προϋπολογισμού. Να επανέλθει η δ΄ δόση με αντίστοιχα κονδύλια για τα σχολεία. Έκτακτη επιχορήγηση τώρα για την ουσιαστική αντιμετώπιση των εξόδων των σχολείων, για τη σίτιση και την ασφάλιση και υγεία  των μαθητών μας.

3. Κάτω τα χέρια από τις οργανικές. Να μην καταργηθεί-συγχωνευθεί κανένα τμήμα ή σχολείο. 20  μαθητές στο τμήμα, 15 στις κατευθύνσεις και 10 στα εργαστήρια Οργανικές θέσεις για όλους τους εκπαιδευτικούς. Στην τριετία συνταξιοδοτήθηκαν 12.500 καθηγητές, ενώ προσλήφθηκαν 3.000! Μαζικοί Διορισμοί καθηγητών. Τώρα 6.000. Διορισμοί σε αντιστοιχία ένας προς ένας (1/1), ένας εκπαιδευτικός συνταξιοδοτείται ένας προσλαμβάνεται.

4. Να ανατραπούν τα σχέδια για συγχωνεύσεις σχολείων – πληθωρικά τμήματα – αύξηση ωραρίου – αυθαίρετες μετακινήσεις – διαθεσιμότητες – απολύσεις. Οι νόμοι Διαμαντοπούλου λαιμητόμοι για την εκπαίδευση τον εκπαιδευτικό να καταργηθούν.

5. Να μην εφαρμοστεί το αντιδραστικό σχέδιο “Αθηνά” για καταργήσεις ΑΕΙ-ΤΕΙ. Διαφορετικά, οι καταργήσεις θα σαρώσουν όλη την εκπαίδευση.

6. Να αποσυρθεί τώρα το Π.Δ. για την αξιολόγηση μηχανισμό απολύσεων. Όχι στην αυτοαξιολόγηση, την αξιολόγηση της σχολικής μονάδας  και  των εκπαιδευτικών, δηλαδή την κατηγοριοποίηση σχολείων – μαθητών – εκπαιδευτικών. Παιδαγωγική ελευθερία και δημοκρατία για όλους, μαθητές, εκπαιδευτικούς, χωρίς διοικητικές παρεμβάσεις. Ετήσια επιμόρφωση. Επαναφορά των εκπαιδευτικών αδειών. Μπλοκάρουμε με συλλογικές αποφάσεις Δ.Σ., Γ. Σ., συλλόγων την εφαρμογή της. Κανείς αξιολογητής στην τάξη. Διαγραφή από τα σωματεία των αξιολογητών.

7. Όχι στις απολύσεις στο δημόσιο και ιδιωτικό  τομέα. Όχι στη διαθεσιμότητα – κινητικότητα που είναι βήματα πριν την απόλυση. Μόνιμη σταθερή εργασία για όλους. Κατάργηση των ελαστικών μορφών εργασίας. Καμία απόλυση αναπληρωτή.

8. Εκπαιδευτικοί μόνιμοι, με σταθερή εργασία, ουσιαστική ετήσια επιμόρφωση αξιοπρεπείς  αποδοχές και ασφάλιση. Κατάργηση του νέου μισθολογίου  διπλασιασμός των αποδοχών του νεοδιόριστου και αυξήσεις σε όλους ανάλογα με τα χρόνια υπηρεσίας 1: 1,5, αυξήσεις στις συντάξιμες αποδοχές όσων συνταξιοδοτούνται που θα αντιστοιχούν στο ύψος του σημερινού βασικού μισθού και όχι του  παλιού.)

9. Καθιέρωση γνήσιων κλαδικών συλλογικών συμβάσεων και συνολικά Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα(ΣΣΕ) εφ’ όλης της ύλης για το μισθό, τη σύνταξη, την υγειονομική ασφάλιση, την εργασία

10. Όχι στη διάλυση της δημόσιας υγείας. Σύστημα Υγείας, Συνταξιοδότησης, Πρόνοιας, Κοινωνικής Ασφάλισης πλήρες, υψηλού επιπέδου για όλους και αποκλειστικά δημόσιο. Πλήρη σύνταξη στα 30 χρόνια υπηρεσίας, όριο ηλικίας τα 55 για τους άνδρες και τα 50 για τις γυναίκες. Όχι σε διάλυση της επικουρικής ασφάλισης και τη μείωση του εφάπαξ.

11. Σταμάτημα κάθε συνδικαλιστικής δίωξης, κάθε απόπειρα τρομοκράτησης συναδέλφων μέσω πειθαρχικών, διαθεσιμότητας, υποχρεωτικών μεταθέσεων. Κατάργησή τους.