Συμπληρώθηκαν αυτές τις μέρες 71 χρόνια από την ίδρυση του ΕΑΜ. Ήταν 27 Σεπτεμβρίου του 1941 όταν υπεγράφη [από τους αντιπροσώπους του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, του Σοσιαλιστικού Κόμματος, της Ένωσης Λαϊκής Δημοκρατίας και του Αγροτικού Κόμματος] το ιδρυτικό κείμενο του ΕΑΜ, κάνοντας το πρώτο βήμα για τη συγκρότηση ενός παλλαϊκού μετώπου αντίστασης ενάντια στις κατοχικές δυνάμεις και στις ντόπιες κυβερνήσεις συνεργατών τους.
«Το ΕΑΜ μας έσωσε απ’ την πείνα, θα μας σώσει κι από τη σκλαβιά». Κάτω από τις βάρβαρες συνθήκες της κατοχής, το ΕΑΜ στήνει τους πρώτους του πυρήνες -κυρίως σε πανεπιστήμια, εργοστάσια- προσπαθώντας αρχικά να δώσει κάποιες λύσεις στα επισιτιστικά προβλήματα. Το κλίμα παραλυτικού φόβου αντιστρέφεται κάπως την άνοιξη του ’42, όπως φανερώνει και η απεργία που πραγματοποίησαν οι δημόσιοι υπάλληλοι, παρά τις αυστηρές κυρώσεις που εξαγγέλλει η κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου εναντίον των απεργών. Ένα χρόνο μετά την ίδρυση του ΕΑΜ, κυκλοφορεί πλατιά και η πολιτική πλατφόρμα του, γραμμένη από το Δημήτρη Γληνό, με τίτλο «Τι είναι και τι θέλει το ΕΑΜ». Σε αυτήν ορίζεται ο διττός χαρακτήρας του αγώνα: «Ο σημερινός αγώνας του λαού μας στο περιεχόμενό του δεν μπορεί να είναι τίποτα άλλο, παρά απελευθερωτικός» λέει χαρακτηριστικά. Και συνεχίζει: «Στη μορφή του, δεν μπορεί παρά να είναι παλλαϊκός, να αγκαλιάσει όλα τα στρώματα του λαού, και τον εργάτη, και τον αστό και τον αγρότη και το διανοούμενο». Επιπλέον, διακηρύσσεται ότι ο αγώνας δεν πρόκειται να ολοκληρωθεί παρά μόνο στη μεταπολεμική ελεύθερη Ελλάδα με: Την εκλογή κυβέρνησης από τα κόμματα και τις ομάδες που καθοδήγησαν τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα, την αποκατάσταση των λαϊκών ελευθεριών και την προκήρυξη εκλογών για Συντακτική Εθνοσυνέλευση, που θα συντάξει το λαοκρατικό πολίτευμα. Η πρωτόγνωρη δράση του ΕΑΜ καθ’ όλη τη διάρκεια της κατοχής, ταυτόχρονα με τη συγκρότηση του ΕΛΑΣ, αδυνάτισε την εξουσία του κατοχικού καθεστώτος και οδήγησε στην απελευθέρωση μεγάλων τμημάτων της χώρας, στα οποία ο καταρρέον κατοχικός κρατικός μηχανισμός αντικαταστάθηκε με νέες δομές λαϊκής διαχείρισης και οργάνωσης. Η εμπειρία του «εαμικού φαινομένου», με τη ριζοσπαστικοποίηση που επέφερε στις συνειδήσεις ευρύτατων τμημάτων της ελληνικής κοινωνίας, χαράχτηκε βαθιά στη συλλογική μνήμη, διατηρώντας ζωντανό το όραμα για μια σοσιαλιστική κοινωνία, παρά την ήττα και τις μετεμφυλιακές διώξεις.
Στις σημερινές συνθήκες είναι περισσότερο από ποτέ επίκαιρα τα οράματα του ΕΑΜ, όπου κυβέρνηση – κεφάλαιο – Ε.Ε. και ΔΝΤ σχεδιάζουν να μετατρέψουν ολόκληρη τη χώρα σε μια Ειδική Οικονομική Ζώνη, όπου οι εργαζόμενοι θα δουλεύουν σαν σκλάβοι για ένα κομμάτι ψωμί. Το ΕΑΜ διδάσκει και εμπνέει, επίσης, ενάντια στις λογικές της «κυβερνώσας Αριστεράς» που οδηγούν στην υποταγή και στο σφαγείο κυβέρνησης – Ε.Ε. – ΔΝΤ, στο δρόμο του κοινοβουλευτικού καθωσπρεπισμού, αλλά και ενάντια στις αντιαριστερές πρακτικές της περιχαράκωσης και της διάσπασης των εργατολαϊκών αγώνων. Η ανασυγκρότηση του εργατικού και λαϊκού κινήματος αποτελεί προϋπόθεση για τη σωτηρία του λαού. Σήμερα, για να είναι χρήσιμο το συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει να συγκρουστεί αποφασιστικά με τις κυρίαρχες πολιτικές, να ενώνει τους εργαζόμενους, ενάντια κυρίως στις κυβερνητικές προσπάθειες διαίρεσης του κόσμου της δουλειάς, όσο και ξεπερνώντας μικροπαραταξιακές λογικές και περιχαρακώσεις.Μόνο με τη δύναμη του οργανωμένου λαού και του κινήματος, με τη δύναμη του μαχητικού και αποφασιστικού αγώνα διαρκείας για την ανατροπή της πολιτικής κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ μπορούμε να νικήσουμε!
Να συγκροτήσουμε ένα μεγάλο παλλαϊκό-πανεργατικό μέτωπο μαχητικής αναμέτρησης με την πολιτική του ΝΕΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΜΕΣΑΙΩΝΑ, που σαρώνει κατακτήσεις δεκαετιών. Να ανατρέψουμε ΜΝΗΜΟΝΙΑ – ΔΑΝΕΙΑΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ και τους ΕΚΦΡΑΣΤΕΣ τους. Έξω η Ελλάδα από την ΟΝΕ, την ΕΕ, το ΔΝΤ και το ΝΑΤΟ
Κάντε το πρώτο σχόλιο