Αθώοι πανηγυρικά τα μέλη της ΟΛΜΕ και της ΕΛΜΕ Σερρών για την αγωγή του πρώην βουλευτή του ΛΑΟΣ Η. Πολατίδη

Υπενθυμίζουμε πως ο κ. Ηλ. Πολατίδης ζητούσε την καταδίκη των συνδικαλιστών εξαιτίας των ανακοινώσεων που ομόφωνα εξέδωσαν τα Δ.Σ. των ΕΛΜΕ Σερρών και της ΟΛΜΕ υπερασπιζόμενα πειθαρχικά διωκόμενη εκπαιδευτικό σχολείου των Σερρών, αλλά και το συνταγματικό κατοχυρωμένο δικαίωμα του εκπαιδευτικού να εκφράζει ελεύθερα την άποψή του με υψηλό αίσθημα επιστημονικής και παιδαγωγικής ευθύνης.
Ιδιαίτερη αξία είχε η απόφαση του δικαστηρίου σύμφωνα με την οποία:

«Κατά την κρίση του Δικαστηρίου, τα γεγονότα που περιγράφονται στα ως άνω έγγραφα δεν είναι ψευδή, καθώς από την αποδεικτική διαδικασία-προέκυψε ότι όντως ο ενάγων, προσήλθε στο σχολείο όπου υπηρετούσε η καθηγήτρια με σκοπό να απαιτήσεις εξηγήσεις, πράγμα το οποίο και ο ίδιος ομολογεί, και θέλησε να συζητήσει απευθείας με τους μαθητές. Ο ενάγων ισχυρίζεται ότι η λέξη «εισβολή» που χρησιμοποιήθηκε δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, καθώς η επίσκεψη του στο σχολείο έγινε κατόπιν συνεννοήσεως με τον Διευθυντή του σχολείου. Πλην όμως, η εμφάνιση του ήταν άκρως παράτυπη, καθώς η ιδιότητα του ως βουλευτή δεν του έδινε την δικαιοδοσία να απαιτήσει επίσημες εξηγήσεις από την καθηγήτρια σχετικά με την συμπεριφορά της κατά την εκτέλεση των καθηκόντων της, καθώς εν γένει στα δικαιώματα και τις αρμοδιότητες που συνοδεύουν το βουλευτικό αξίωμα δεν ανήκει ο αυτόβουλος και άνευ τηρήσεως κάποιας νόμιμης διαδικασίας έλεγχος εκ μέρους των βουλευτών των πράξεων των εργαζομένων στον δημόσιο τομέα. Αρμόδιο όργανο με δικαιοδοσία για τον έλεγχο της συμπεριφοράς των εκπαιδευτικών είναι σε πρώτο επίπεδο η Διεύθυνση Εκπαίδευσης στην οποία ανήκουν, στην προκειμένη περίπτωση η Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Σερρών, και εμμέσως το Υπουργείο Παιδείας, εάν δε ο ενάγων είχε πληροφορίες σχετικά με οποιαδήποτε μεμπτή συμπεριφορά της καθηγήτριας, όφειλε να απευθυνθεί είτε με αναφορά στην Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Σερρών, κάτι το οποίο όντως έπραξε σε μεταγενέστερο στάδιο, είτε με την επίσημη ιδιότητα του ως βουλευτή προς τον αρμόδιο Υπουργό. Από την άλλη πλευρά, δεν θα ήταν ανάρμοστο να ζητήσει ο ενάγων ως άτομο εξηγήσεις από την καθηγήτρια για την δημόσια έκφραση μιας άποψης της, η οποία έκρινε ότι έθιγε την ιδεολογία του, υπό την αυτονόητη προϋπόθεση ότι θα τηρούσε τους κανόνες της κοινωνικής ευγένειας και της ευπρεπούς συμπεριφοράς. Στην περίπτωση όμως αυτή, θα επρόκειτο απλώς για μία ανταλλαγή απόψεων σε καθαρά προσωπικό επίπεδο, στην οποία φυσικά η καθηγήτρια δεν ήταν υποχρεωμένη να συμμετέχει, εάν δεν το επιθυμούσε, και η οποία θα έπρεπε να λάβει χώρα χωρίς να γίνεται επίκληση της επίσημης ιδιότητας του βουλευτή και μακριά από τον εργασιακό χώρο της καθηγήτριας. Η ενέργεια του ενάγοντος να μεταβεί στον χώρο εργασίας της καθηγήτριας, επικαλούμενος την επίσημη ιδιότητα του, χωρίς όμως να έχει σχετική αρμοδιότητα, και στερώντας από αυτήν την δυνατότητα να τύχει νομίμου προστασίας των δικαιωμάτων της, ήταν εντελώς ανάρμοστη και, ακόμη κι αν η χρήση του όρου «εισβολή» δεν είναι απολύτως δόκιμη για την περιγραφή της πράξης του, εν τούτοις αποτυπώνει το παράτυπο της εμφάνισης του στο σχολείο και δεν μπορεί, ως εκ τούτου, να θεωρηθεί ψευδής».
Και συνεχίζει σε άλλο σημείο η απόφαση του δικαστηρίου: «Κατά τα λοιπά, το περιεχόμενο και των δύο επίδικων εγγράφων δεν αναφέρεται σε γεγονότα, αλλά συνίσταται σε κριτική της συμπεριφοράς του, καθώς το εάν μία ενέργεια είναι «φασιστική» και «ακροδεξιά» δεν είναι πραγματικό περιστατικό, αλλά χαρακτηρισμός που αποδίδουν στο περιστατικό οι συντάκτες των εγγράφων στα πλαίσια εκ μέρους τους πολιτικής κριτικής, έστω και δριμείας υπέρ του δέοντος. Άλλωστε, άπαντες οι εναγόμενοι ως απαρτίζοντες την ηγεσία συνδικαλιστικών οργανώσεων, στις οποίες ανήκε η καθηγήτρια, και επιφορτισμένοι με την προάσπιση των συμφερόντων της ιδίας ως εκπαιδευτικού, αλλά και όλων των εκπαιδευτικών γενικότερα, είχαν σαφώς δικαιολογημένο ενδιαφέρον να στηλιτεύσουν μια συμπεριφορά που κατά την άποψη τους προσέβαλε τις συνταγματικά κατοχυρωμένες ελευθερίες των μελών τους, με σκοπό τόσο να συμπαρασταθούν στην ίδια την αφορούσα το περιστατικό εκπαιδευτικό όσο και να αποτρέψουν τον τυχόν μελλοντικό έλεγχο της συμπεριφοράς των μελών τους από αυθαίρετα ενεργούντα και μη αρμόδια όργανα. Τέλος, από το κείμενο και των δύο επιδίκων εγγράφων ουδόλως προκύπτει σκοπός εξύβρισης, καθώς οι εναγόμενοι περιορίζουν αποκλειστικά την κριτική τους στο συγκεκριμένο περιστατικό της επίσκεψης του ενάγοντος στο σχολείο και της απαίτησης του να λάβει εξηγήσεις από την καθηγήτρια και αποδίδουν χαρακτηρισμούς μόνον στις ως άνω συγκεκριμένες ενέργειες του, ενώ δεν αναφέρονται καθόλου στο σύνολο της προσωπικότητας ή στην εν γένει ιδεολογία του, πολύ δε λιγότερο δεν αμφισβητούν την αξία του προσώπου του και δεν εκφράζουν περιφρόνηση για αυτό».