Της Χρυσούλας Παπαγεωργίου, αδιόριστης εκπαιδευτικού
Τώρα που με το ΠΑΣΟΚ δε φαίνεται πια να υπάρχει μέλλον (αν και όπως όλα δείχνουν ακόμα κατέχει το κράτος), ο κ. Μπράτης, έχοντας στο μυαλό του την ακεραιότητα και την αξιοζήλευτη εγκυρότητα των τηλεπαραθυροδημοσιογράφων, μας ενημερώνει εδώ και αρκετό χρονικό διάστημα για το τι κυκλοφορεί στους διαδρόμους –και όχι μόνο– του Υπουργείου, κάνει προβλέψεις και στατιστικές αναλύσεις, μας προτείνει αιτήματα κ.λπ. Τελευταία ενημέρωση ήταν αυτή που αφορά τον αριθμό των πιστώσεων των αναπληρωτών που ζητήθηκαν φέτος, καθώς και η κοινοποίηση της φοβερής απάντησης του Υπουργείου για τις 7μηνες συμβάσεις και τον μέσο όρο…
Λίγα λόγια και συγκεκριμένα:
1.Οι εκπρόσωποι του κλάδου οφείλουν να εκπροσωπούν τα συμφέροντά του, να τα διεκδικούν και όχι να είναι δημοσιογράφοι. Δε μας νοιάζει τι ζητήθηκε… Μας νοιάζει τι χρειάζεται, με ποιους όρους και πώς θα το αποκτήσει το σχολείο. Όχι αυτό που βάλατε διάφοροι τα δυνατά σας για να γίνει, αυτό που θέλει τα παιδιά μας αγράμματα και εμάς δουλοπάροικους. Και πείτε μας επιτέλους τι σκοπεύετε να κάνετε… Να στείλετε ένα γράμμα, μία επιστολή, ένα άρθρο ή μήπως να φτιάξετε και κανένα πανό;
2.Όταν οι αιρετοί του κλάδου επιφορτίζονται με το χρέος της ενημέρωσης καλό είναι να μη γίνονται σαν τους μεγαλοδημοσιογράφους, αλλά να λένε την αλήθεια και να μην προσπαθούν να μαζέψουν τα ασυμμάζευτα. Ποιον 7μηνο μέσο όρο και πού βρέθηκε αυτός; Εδώ συζητάμε ότι κόντευαν οι αναπληρωτές να πάνε στα σχολεία πριν από τους μόνιμους; Ότι αναπληρωτές και ωρομίσθιοι κάλυπταν κενά μονίμων και σχολεία ολόκληρα (βλ. ειδική αγωγή) δούλευαν με μόνο μόνιμο τον διευθυντή. Και επίσης, γιατί κάνετε ότι δεν καταλαβαίνετε; Πείτε μας τι γίνεται με το 8μηνο που είχε δοθεί ως οδηγία από το Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης και έμπαινε και ως όρος για τις εγκρίσεις πιστώσεων…
3. Στον καιρό της ανεργίας, της φτώχειας, της εξαθλίωσης, στον καιρό της απαξίωσης οποιουδήποτε κοινωνικού αγαθού, όπως η δημόσια εκπαίδευση, συγγνώμη, αλλά οι αιρετοί και οι ομοσπονδίες όφειλαν να έχουν άλλη στάση.
Από την άλλη θα μου πείτε… Από ποιον τα περιμένεις, βρε άνθρωπε, από τα κυβερνητικά στελέχη, από εκείνους που βολεύτηκαν νωρίς;
Πράγματι, ζητώ ταπεινά συγγνώμη γιατί όπως μου έμαθαν αξιόλογοι δάσκαλοι στο σχολείο δεν ζυγίζεις αγγούρια με τομάτες μαζί… Απλώς, άνθρωπος είμαι και εγώ και έσπασα…
Κάντε το πρώτο σχόλιο