Του Γιώργου Κ. Καββαδία*
Τα στοιχεία που δόθηκαν στη δημοσιότητα την προηγούμενη εβδομάδα για τα ασφαλιστικά ταμεία σκιαγραφούν μια εφιαλτική εικόνα. Η κατάρρευση του ασφαλιστικού συστήματος είναι προ των πυλών την ώρα που οι προγραμματικές εξαγγελίες της κυβέρνησης περιορίζονται σε μια γραφειοκρατική «αντιμετώπιση» του προβλήματος με ένα νέο γύρο ενοποιήσεων των ταμείων.
Από τα στοχεία της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Προσωπικού Κοινωνικής Πολιτικής (ΠΟΠΟΚΠ) προκύπτει ότι η συνέχιση παροχής της κοινωνικής ασφάλισης είναι προβληματική. Οι μεταβιβάσεις του προυπολογοισμού προς τα ταμεία εξαντλούνται μέχρι τον Σεπτέμβριο απορροφώντας τα προβλεπόμενα κονδύλια κρατικής χρηματοδότησης. Ήδη ο ΟΑΕΕ έχει λάβει το 71% των ετήσιων ενισχύσεων και το ΙΚΑ το 67%. Μόνο στους εν αναμονή συνταξιούχους τα Ταμεία οφείλουν περίπου 4 δις ευρώ. Θα πρέπει να τονιστεί ότι στο Ταμείο Πρόνοιας Δημοσίων Υπαλλήλων (ΤΠΔΥ) η κατάσταση είναι τραγική και ουσιαστικά έχει κηρύξει στάση πληρωμών και δεν πληρώνει από τα χρήματα που οι ίδιοι οι εργαζόμενοι μια ολόκληρη ζωή πλήρωναν στα ταμεία τους. Εκκρεμούν οι αιτήσεις 52.000 υπαλλήλων που συνταξιοδοτήθηκαν και είναι άγνωστο πότε θα πάρουν το εφάπαξ. Τώρα το ταμείο δίνει το εφάπαξ όσων συνταξιοδοτήθηκαν προ διετίας, ενώ τα έσοδά του καλύπτουν 500 εφάπαξ το μήνα! Με αυτή την κατάσταση τα Ταμεία που έχουν ενταχθεί στον Ενιαίο Οργανισμό Παροχών Υγείας, τον περιβόητο ΕΟΠΥΥ (ΙΚΑ – ΟΑΕΕ – ΟΓΑ – ΟΠΑΔ – ΤΥΔΚΥ) έφτασαν μέσα σε λίγους μήνες λειτουργίας να οφείλουν 1,4 δις ευρώ, ενώ το έλλειμμα 4 δις ευρώ οδηγεί σε κατάρρευση. Με βάση τα στοιχεία 1,5 εκατομμύρια ασφαλισμένοι του Δημοσίου (ΟΠΑΔ) έχουν πληρώσει από την τσέπη τους δαπάνες υγείας και δεν τα έχουν πληρωθεί από το 2011. Η υγεία 9,5 εκατομμυρίων ασφαλισμένων απειλείται άμεσα. Μετά τη λαίλαπα δύο μνημονίων, πέντε συνολικά παρεμβάσεων μείωσης συντάξιμων αποδοχών (και αύξησης των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης για τους νέους ασφαλισμένους) με το αναγκαστικό «κούρ(σ)εμα» τα ταμεία σπρώχνονται στον γκρεμό της χρεοκοπίας.
Χρόνια τώρα οι κυβερνήσεις επικαλούνταν τις «υψηλές συντάξεις», τις «πρόωρες συνταξιοδοτήσεις» και άλλα για να καλύψουν είναι τις εγκληματικές τους ευθύνες. Η αλήθεια είναι ότι η πολιτική των Μνημονίων ήταν μόνο η χαριστική βολή για τα ταμεία με αποτέλεσμα να μειώνονται δραστικά τα έσοδα της κοινωνικής ασφάλισης και να χάνουν περισσότερα από 15 δις. ευρώ το χρόνο! Από το «κούρεμα» των αποθεματικών που ήταν κατατεθειμένα στην Τράπεζα της Ελλάδος και αυτή τα επένδυε σε κρατικά ομόλογα, τα ταμεία έχασν 13 δις ευρώ. Άλλα 600 εκατ. Ευρώ ετήσια έσοδα απώλεσαν από τα τοκομερίδια. Η μείωση των μισθών και η αύξηση των ανέργων που μέχρι το τέλος του χρόνου θα ξεπεράσει το 1,4 εκ. ή 24% φτάνοντας στα επιπεδα του 1961, στερεί περίπου 4,5 δις σε ετήσια βάση. Ταυτόχρονα η διαρκής διόγκωση της εισφοροδιαφυγής και η «μαύρη» – ανασφάλιστη εργασία υπολογίζεατι ότι στερεί περί τα 6 δις το χρόνο. Η εισφοροδιαφυγή στην Ελλάδα εκτιμάται ότι έχει ξεπεράσει πλέον το 30% τη στιγμή που σε άλλες χώρες της Ευρώπης δεν υπερβαίνει το 5 – 10%. Το ίδιο το κράτος είναι ο μεγάλος οφειλέτης. Το Δημόσιο χρωστά σήμερα στα Ταμεία 12 δις. ευρώ!
Βεβαίως τα προβλήματα των ασφαλιστικών ταμείων δεν είναι καινούργια κι ούτε προέκυψαν μόνο από τη χρηματοπιστωτική κρίση. Λεηλασία της ζωής κάθε εργαζομένου αλλά και μια ζωή λεηλασίας της περιουσίας των ασφαλιστικών ταμείων από τις κυβερνήσεις θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η πολιτική τους. Άλλωστε τα αποθεματικά των Ταμείων δημιουργήθηκαν από τον ιδρώτα των εργαζομένων για να εξασφαλίσουν τις κοινωνικοασφαλιστικές παροχές και όχι για να λεηλατούνται από τους εκάστοτε διαχειριστές.
Πάνω από 70 δις. ευρώ ληστεύτηκαν από το 1950 ως το 1982, που τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων παρέμεναν υποχρεωτικά και ατόκως, με βάση τον νόμο 1611/1950 στην Τράπεζα της Ελλάδος. Χρησιμοποιήθηκαν για να χρηματοδοτηθεί η όποια καπιταλιστική ανάπτυξη, χαρίστηκαν τεράστια ποσά στους μεγαλοεπιχειρηματίες. Διαρκές είναι και το σκάνδαλο με την κακοδιαχείριση της ακίνητης περιουσίας των ταμείων, που εκχωρούνταν ή νοικιάζονταν αντί πινακίου φακής. Αλλά και πρόσφατα τα αποθεματικά χρησιμοποιήθηκαν ως «ζεστό χρήμα» για τον χρηματιστηριακό τζόγο και στο σκάνδαλο με τα «δομημένα ομόλογα». Μόνο τη διετία 2006- 07, η περιουσία των ασφαλιστικών φορέων μειώθηκε κατά 22% ή 6 δισ. ευρώ.
Όλα αυτά σε συνδυασμό με τον νέο νόμο για το Ασφαλιστικό που κατεδαφίζει τα δικαιώματα των εργαζομένων πιστοποιούν ότι είναι μεθοδευμένη η ληστεία και η χρεοκοπία των ταμείων. Με τις ευλογίες της τρόϊκα ανοίγει ο δρόμος για περικοπές στις συντάξεις κατά 25% μέχρι τον ερχόμενο Σεπτέμβριο, αλλά και στο εφάπαξ από 10% έως 30% τουλάχιστον. Με δεδομένη την κατεύθυνση των κυβερνήσεων στην Ε. Ε. ότι «το κράτος δεν θα εισφέρει στην ασφάλιση του μέλλοντος», επιδιώκεται να επιταχυνθεί η ιδιωτικοποίηση της κοινωνικής ασφάλισης. Τα ταμεία δε θα είχαν κανένα πρόβλημα εάν σταματούσε η κακοδιαχείριση και η λεηλασία από το κράτος. Εάν σταματούσε η εισφοροδιαφυγή, εάν έμπαινε φραγμός στη μαύρη και ανασφάλιστη εργασία, εάν ασφαλίζονταν όλοι οι μετανάστες εργαζόμενοι.
Οι μόνοι που δεν ευθύνονται για το σημερινό τέλμα του ασφαλιστικού συστήματος είναι οι εργαζόμενοι. Γι’ αυτό και έχουν κάθε δικαίωμα και καθήκον να αγωνίζονταιγια τηνυπεράσπιση, αλλά και διεύρυνση των ασφαλιστικών τους δικαιωμάτων, για μια δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση που να ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες.
*Ο Γ. Καββαδίας είναι εκπαιδευτικός – ερευνητής. Δημοσιεύει κείμενα του στο http://gkavadias.blogspot.com
Κάντε το πρώτο σχόλιο