Του Κώστα Κορδάτου*
Ορισμένοι εκπαιδευτικοί κύκλοι, στην Τεχνική Επαγγελματική Εκπαίδευση (ΤΕΕ) στη χώρα μας, όπως και ορισμένοι παράγοντες της διοίκησης σε διάφορα επίπεδα, χρόνια τώρα, με αντιδεοντολογικούς και αντισυναδελφικούς όρους, προσπαθούν με κάθε τρόπο να επιβάλλουν στην εκπαιδευτική κοινότητα defacto, την συντεχνιακή τους αντίληψη.
Σε επίπεδο διοίκησης σχολικής μονάδας (ΕΠΑΛ, ΕΠΑΣ, ΣΕΚ, ΟΑΕΔ), όσο και για το διδακτικό και εργαστηριακό μέρος του προγράμματος, θεωρούν ότι πρέπει να προηγείται μια συγκεκριμένη κατηγορία πτυχιούχων, σε όλα τα επίπεδα.
Αδιαφορούν για το status που υπάρχει σε κάθε επάγγελμα και τις συνθήκες του τομέα σε όλες τις αναπτυγμένες τεχνολογικά χώρες. Ακολουθείται και από τη χώρα μας, τουλάχιστο στο επίπεδο της κατάταξης των επαγγελμάτων σύμφωνα με το profile και τις απαιτήσεις κάθε ειδικότητας, στην καριέρα κάθε πτυχιούχου της β/θμιας εκπ/σης.
Στην εκπαίδευση διακρίνουμε χρόνια τώρα μια αναντιστοιχία μεταξύ των standards που περιλαμβάνει το κάθε επάγγελμα και τα προγράμματα σπουδών στη ΤΕΕ.
Ταυτόχρονα τα κριτήρια της επιλογής κάποιου εκπαιδευτικού για να διδάξει τις εργαστηριακές εφαρμογές δεν αντιστοιχούν στις απαιτήσεις των δεξιοτήτων, της ειδικότητας, ούτε αποδεικνύεται και από κάπου ότι υπάρχει η ανάλογη επάρκεια για να ανταποκριθούν στις εργαστηριακές ανάγκες…
Έχει επικρατήσει σε πολλούς τεχνοκράτες στη διοίκηση ότι το «διαβατήριο» κάποιου εκπαιδευτικού για να χαρακτηριστεί και εργαστηριακός καθηγητής, (ακόμα και στις ειδικότητες που υπάρχει μεγάλος βαθμός δυσκολίας στο χώρο του εργαστηρίου) είναι το πτυχίο και η κάλυψη της ανεργίας των πτυχιούχων.
Είναι γνωστό ότι οι σχολές της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης σχεδόν όλων των ειδικοτήτων, δεν έχουν στα προγράμματα εκπαίδευσής τους εξειδικευμένη κατεύθυνση, γύρω από τις εργαστηριακές εφαρμογές, για την απόκτηση στοιχειωδών δεξιοτήτων, ούτε και την ανάλογη βιωματική επαγγελματική εμπειρία στην παραγωγή.
Οι πτυχιούχοι των σχολών εργοδηγών και υπομηχανικών, που «συμπτωματικά»καταργήθηκαν και οι δύο αυτές βαθμίδες εκπαίδευσης, καθώς και τα επαγγελματικά δικαιώματα, ήταν αυτοί που στήριξαν την βιομηχανική παραγωγή στη χώρα μας και στη Μέση ανατολή..
Επίσης είναι γνωστό ότι η ΠΑΤΕΣ με τον ιδρυτικό νόμο της ΣΕΛΕΤΕ άρθρο 24 του Ν. 3971/10-11-1964, για τα τμήματα των πτυχιούχων, που προέρχονταν από τις σχολές εργοδηγών η φοίτησή τους ήταν δύο (2) χρόνων, με εντατικό πρόγραμμα τεχνικής επαγγελματικής εκπαίδευσης και με προσανατολισμό το εργαστηριακό μέρος και τα τεχνολογικά μαθήματα της ειδικότητας των τεχνολογικών σχολείων της ΤΕΕ και όπου ήταν ισότιμη των παιδαγωγικών ακαδημιών του κράτους.
Αυτό το σύστημα εκπαίδευσης των εργαστηριακών καθηγητών για το επίπεδο της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης υπάρχει ακόμα και σήμερα στη Γερμανία, Αμερική, Βέλγιο κ.λ.π., γιατί εκεί χρειάζονται αποφοίτους-πτυχιούχους με ειδίκευση για την παραγωγή τους.
Τα περιβόητα ΚΠΣ που πέρασαν από τη χώρα μας, μοιράστηκαν δεξιά και αριστερά σε επιτήδειους, χωρίς να δοθούν για τον σχεδιασμό και τη λειτουργία σχολών εκπαίδευσης τόσο εργαστηριακών εκπαιδευτικών όσο και θεωρητικών ειδικοτήτων της ΤΕΕ, αντίθετα οι διάφοροι πατεράκηδες διέλυσαν τη ΣΕΛΕΤΕ . Κάποιοι τρέχουν ακόμη ξοπίσω από την εξουσία για την αναβάθμιση του πτυχίου τους (ήμουν νοιός και γέρασα που λένε και στο χωριό μου…), σε μια εποχή που οι γνώσεις και τα τεχνολογικά επιτεύγματα τρέχουν με ιλιγγιώδεις ταχύτητες, ενώ οι πηγές πληροφόρησης και επιμόρφωσης βρίσκονται πλέον εκτός τυπικού συστήματος εκπαίδευσης.
Πόσοι συνάδελφοι πολλών κλάδων δεν έχουν αυτομορφωθεί ή κατέχουν και δεύτερο πτυχίο και όλες αυτές τις τεράστιες γνώσεις τους, δεν μπορούν να τις μεταφέρουν (τυπικά) στους μαθητές τους διότι το αυστηρό κανονιστικό – γραφειοκρατικό σύστημα των αναθέσεων, μας παραπέμπει στην εποχή που οι γνώσεις άλλαζαν κάθε 20 χρόνια.
Υπάρχει όμως το ερώτημα ποιοι και με ποιο προγραμματισμό έκλεισαν ουσιαστικά την ΠΑΤΕΣ/ΣΕΛΕΤΕ; Ποιοί την μετέτρεψαν σε φορέα παροχής διαφόρων σεμιναρίων; Που ήταν το εκπαιδευτικό κίνημα όταν υλοποιούνταν όλα αυτά τα εγκλήματα;
Βέβαια για τους μυημένους στην εκπαίδευση είναι γνωστό ότι η κατάργηση της δίχρονης και μετέπειτα της ετήσιας φοίτησης στη ΠΑΤΕΣ-ΣΕΛΕΤΕ, που μετατράπηκε σε τρίμηνα σεμινάρια ήταν επιταγές της ΕΕ, για στενά εξειδικευμένες γνώσεις. Παράλληλα το πολιτικό σύστημα μοιράζει ψευδαισθήσεις σε όλους τους πτυχιούχους ότι θα πάρουν γρήγορα κάποια στιγμή μια θέση στην εκπαίδευση.
Γιατί στη χώρας μας υποβαθμίζουν το εργαστήριο στην ΤΕΕ ως χώρο πρακτικής εξάσκησης, όταν σε όλες τις αναπτυγμένες τεχνολογικά χώρες οι πρακτικές εφαρμογές, είναι το βασικό μάθημα στο τυπικό τους σύστημα της τεχνικής εκπαίδευσης;
Στο σύστημα κατάρτισης ενώ πρέπει το πρόγραμμα εξ ολοκλήρου να καλύπτεται με εξειδικεύσεις των πρακτικών εφαρμογών, κάθε τεχνικής ειδικότητας, αντίθετα επικρατούν οι απόψεις για συμπλήρωση ωραρίου ή καμιά υπερωρία κάποιων. Το έτος ειδίκευσης στο τεχνολογικό λύκειο που εξαγγέλθηκε, τι θα περιλαμβάνει και ποιοι θα το υποστηρίξουν; Θα έχουμε μια από τα ίδια;
Στα ΙΕΚ που γνωρίσαμε, ποιοι δίδασκαν τα εργαστήρια; Μήπως οι ειδικοί της παραγωγής; τι τεχνικούς και τι επαγγελματίες έβγαλαν όλα αυτά τα χρόνια τα κέντρα αυτά; ποιοί έκαναν εντέλλει την πιστοποίηση του επαγγέλματος στον περιβόητο ΟΕΕΚ; Μήπως εκείνοι που δεν έχουν πιστοποιηθεί ποτέ ώστε να μπορούν να ασκήσουν το επάγγελμα έξω στην αγορά εργασίας; Όλο αυτό το οικοδόμημα πόσο στοίχισε; Τα τεράστια ποσά που διατέθηκαν αντιστοιχούν στο έργο που προσφέρθηκε;
Αντί όλοι αυτοί – που παρεμβαίνουν σε βάρος της εργαστηριακής εκπαίδευσης – να κοιτούν το δάσος, αξιοποιώντας κάποιες στενές επαφές με διάφορους υπηρεσιακούς παράγοντες, σε πολλά επίπεδα, και με τις διακομματικές επαφές που διαθέτουν, οδήγησαν σκόπιμα ή μη σε λάθος συμπεράσματα τους “αδιάφορους” τεχνοκράτες της κεντρικής εκπαιδευτικής ηγεσίας και τους μόνιμους ενοίκους του Π.Ι. για τα θέματα της ΤΕΕ.
Αντί να αναδεικνύουν τον ιστορικό ρόλο κάθε κλάδου και την προσφορά του, τη μετεξέλιξη της τεχνικής επιστήμης με τις εφαρμογές της, τις αλλαγές στο περιεχόμενο σπουδών, την υποβάθμιση των παραγωγικών σχολών, το εύρος των τεχνικών δεξιοτήτων και την εμπειρία που πρέπει να διακρίνει τους εκπαιδευτικούς εργαστηριακών δεξιοτήτων, την διεπιστημονικότητα του προγράμματος σπουδών, που δεν υπάρχει, τις συνεργατικές-ομαδικές διδασκαλίες και τις απαιτήσεις του κάθε επαγγέλματος, όπως και την πιστοποίηση ικανότητας χρήσης των εξοπλιστικών μέσων των εργαστηρίων καθώς και την ανύπαρκτη διοικητική δομή σε επίπεδο κεντρικού και περιφερειακού σχεδιασμού της ΤΕΕ κ.α. κλαδεύουν δυστυχώς το κλαδί που κάθονται επάνω.
Για μας εξηγήσεις υπάρχουν για αυτές τις συμπεριφορές τους!
Έχουν αποδεχθεί όλοι αυτοί την υποβάθμιση των ειδικοτήτων βιομηχανικής παραγωγής στην ΤΕΕ και την απαξίωση της χειρωνακτικής εργασίας (θεωρία του κολάρου, Παπανούτσος). Θέλουν να συνδέονται τα προγράμματα σπουδών άμεσα με τον ρόλο που μας θέλει η ΕΕ, να έχουμε ως κοινωνία και κατ’ επέκταση ως ΤΕΕ μια φθηνή κατάρτιση παροχής υπηρεσιών. Έτσι, εξηγείται η ανάπτυξη μόνο ειδικοτήτων στην εκπαίδευση που δεν κοστίζουν και έχουν σχέση με υπηρεσίες που αφορούν τον άνθρωπο (υγεία, τουρισμός, καλλωπισμός κ.λ.π.) και όχι με την βιομηχανική παραγωγή.
Οι παγκοσμιοποιητές θέλουν έναν αποβιομηχανοποιημένο και εξαρτημένο κόσμο.
Σε κάθε περίπτωση οι εκπαιδευτικοί εργαστηρίων του κλάδου ΤΕ1, συντεταγμένα μέσα από το κλαδικό τους σωματείο διεκδικούν την καλυτέρευση της επαγγελματικής τους θέσης ως εργαζόμενοι εκπαιδευτικοί στα ΕΠΑΛ, ΕΠΑΣ, ΣΕΚ και ΟΑΕΔ, στα πλαίσια των σκοπών του καταστατικού τους και του δικαιώματος για αναβάθμιση του ρόλου του εργαστηριακού καθηγητή, κάτι που ορισμένοι από τους «αξιωματούχους» του υπουργείου κάνουν το παν να μην υλοποιηθεί!
Κάθε φορά εμφανίζονται ορισμένοι «ως από μηχανής θεός» του συστήματος και ανατρέπουν ότι δρομολογείται για την επίλυση των προβλημάτων αυτών που έχουν διαλύσει την δημόσια ΤΕΕ και ταλαιπωρούν όλους τους εργαζόμενους συναδέλφους των σχολείων μας.
Το υπουργείο «εκμεταλλεύεται» κάθε φορά την ευκαιρία της απόλυτης συντεχνιακής μιζέριας ορισμένων κλαδικών ενώσεων, που διακρίνει το χώρο, για να συντηρεί το διαίρει και βασίλευε, με τις αντιπαιδαγωγικές διοικητικές αναθέσεις μαθημάτων, χωρίς να τους ενδιαφέρει η ουσία της παρεχόμενης τεχνικής εκπαίδευσης, στα παιδιά των χαμηλολαϊκών στρωμάτων που φοιτούν στα σχολεία μας. Μοιράζουν το ωράριο του σχολείου, ανάλογα με το ποιος κλάδος έχει παρέμβαση στα κέντρα λήψης των αποφάσεων. Αξιοποιούν κάθε φορά, τους πρόσκαιρους συσχετισμούς που διαμορφώνονται στους Συλλόγους διδασκόντων, στα ΠΥΣΔΕ ή και λόγω της άγνοιας στα θέματα της ΤΕΕ από τους συναδέλφους γενικής παιδείας!
Έχουν μπερδέψει το μάθημα της τεχνολογίας στο Γυμνάσιο, της προεπαγγελματικής περιόδου, των διερευνητικών εργασιών (project), με τις δεξιότητες και τις τεχνικές (work – trainning) των ειδικοτήτων στις βαθμίδες εκπαίδευσης που χαρακτηρίζει έναν πτυχιούχο επιπέδων ΙΙ-ΙΙΙ-ΙΙΙΙ με δυνατότητα άσκησης επαγγέλματος.
Όλοι αυτοί οι πειραματισμοί είναι σε αντίθεση με ότι γίνεται σε προηγμένες χώρες τεχνολογικά (Γερμανία, Αμερική, Βέλγιο κ.α.).
Ας μας ενημερώσουν όλοι αυτοί οι συνάδελφοι και οι διάφοροι παράγοντες της εκπαίδευσης ποια η “επιτυχία” τους στο μάθημα της τεχνολογίας στο Γυμνάσιο; Όπως αρκετοί γονείς των παιδιών ξαναθυμήθηκαν το μάθημα της χειροτεχνίας (ΣΤ΄ Δημοτικού 1965), αλλά τούτη τη φορά οι εργασίες κατασκευάζονται στο σπίτι των οικογενειών κάθε μαθητή.
Φαίνεται καθαρά στην πράξη, πλέον ότι έχουμε διαφορετική άποψη και κουλτούρα για το περιεχόμενο της ΤΕΕ, σε επίπεδο προετοιμασίας μεσαίων και ανώτερων επαγγελματικών στελεχών για την πραγματική παραγωγική οικονομία. Οι τεχνικές γνώσεις εάν μείνουν χωρίς την εφαρμογή τους στην πράξη έχουν μόνο εγκυκλοπαιδική αξία και δεν διατηρούνται ούτε αφομοιώνονται από τους μαθητές. Για να αποκτήσουν οι μαθητές τεχνικές δεξιότητες στη κάθε ειδικότητα πλήρως, πρέπει να στηρίζονται στις επαναληπτικές πρακτικές δεξιότητες από τους ίδιους τους μαθητές και όχι σε απλή επίδειξη ή προσημείωση με Η/Υ υποβαθμίζοντας το πραγματικό μέρος της ειδικότητας.
Δηλαδή εξελίσσεται η όλη διαδικασία σε project (επίδειξης) γενικής θεώρησης χωρίς ειδικεύσεις και απαιτήσεις του επαγγέλματος. Που ως τελικός στόχος των νέων δεδομένων είναι να συμπαρασύρει μαζί με την ειδίκευση και τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων της ΤΕΕ.
Χωρίς όρια, δυστυχώς κάποιες επιστημονικές κλαδικές ενώσεις με τις άστοχες παρεμβάσεις τους, με δεδηλωμένη την ανεξήγητη εμπάθειά τους, χρόνια τώρα, με έναν συντεχνιακό «εξισμό» λειτουργούν σαν πέμπτη φάλαγγα και πλαγιοκοπούν τους εργαστηριακούς καθηγητές ΤΕ1 με κάθε τρόπο. Όπως με την τελευταία απάντηση της Δ/νσης σπουδών (κ. Μερκούρης) σε κάποια γνωμάτευση, που προκλήθηκε από τεχνητά ερωτήματα υπηρεσιακών παραγόντων, μελών και φίλων τους, που καταρτίστηκε σε ανύποπτο χρόνο με στοιχεία που δεν ισχύουν παραπλανώντας το νομικό σύμβουλο του κράτους. Η δικαιοσύνη θα απαντήσει για την νομιμότατά της.
Γνωμάτευση που ο ειδικός Γραμματέας της κ. υπουργού (κ. Κοντογιάννης), μας ανακοίνωσε ότι κακώς έγινε δεκτή από την υπουργό και δεν θα εφαρμοστεί, θα την παγώσουν!!! Τί ανάγκασε τον κ. Μερκούρη να την επικαλεστεί, σε υπηρεσιακή απάντησή του;
Αφορμή ήταν κάποιο ερώτημα της ένωσης πληροφορικών (που και αυτοί έχουν πρόβλημα με τους ΤΕ1, για να αυξήσουν τις οργανικές τους θέσεις!!!), όπως διατυπώθηκε δεν τιμά το χώρο της εκπαίδευσης.
Πώς γίνεται το περιεχόμενο της γνωμάτευσης αυτής, να κυκλοφορεί ατύπως στα συρτάρια κάποιων προϊσταμένων και διευθυντών ΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ -ΣΕΚ, που συμπτωματικά είναι όλοι του ίδιου κλάδου.
Γιατί στην ΠΕΤΕΕΜ, ως άμεσα εμπλεκόμενο σωματείο ζήτησε ο κ. Σταθόπουλος αίτηση να της δοθεί η επίμαχη γνωμάτευση; Σε όλους τους άλλους που την διακινούν εξωδίκως με αίτηση τους, τους την διέθεσαν; Γιατί δεν είχε δημοσιευθεί στο Διαύγει@ η γνωμάτευση και τώρα κάνουν χρήση; Ποιος ο ρόλος του κ. Σταθόπουλου όλα αυτά τα 25 συνεχή χρόνια στο υπουργείο παιδείας που «ασχημονεί» σε βάρος των εργαστηριακών καθηγητών ΤΕ1;
Μας λυπεί επίσης το γεγονός που η ΕΤΕ (ΑΣΕΤΕΜ) συμπεριέλαβε τμήμα της επίδικης γνωμάτευσης σε ανακοίνωσή της προς τους συναδέλφους, για να επιβάλλει με κάθε μέσο τον εξοστρακισμό από τον φυσικό χώρο των εργαστηριακών καθηγητών του κλάδου ΤΕ1.
Ευτυχώς σε αυτόν τον κατήφορο δεν τους ακολουθούν οι περισσότεροι σώφρονες συνάδελφοι, που μαζί μας στους χώρους του εργαστηρίου, έχουμε αναπτύξει σοβαρή συναδελφική σχέση και αλληλεγγύη σχεδόν σε όλα τα σχολεία της χώρας υπέρ της ΤΕΕ και των μαθητών.
Μήπως έπεσαν οι μάσκες όλων αυτών των διαδρομιστών; Το μόνο που τους ενδιαφέρει όλους αυτούς που συνωστίζονται στους διαδρόμους του υπουργείου (με κάθε κυβέρνηση), είναι να παραμείνουν γαντζωμένοι στην κορυφή της ιεραρχίας και στο μοίρασμα της πίττας στην ΤΕΕ; Θα επανέλθουμε επί του θέματος.
Επειδή έχουμε προκληθεί και ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι, καταγγέλλουμε όλες αυτές τις μεθοδεύσεις που καταστρατηγούν το άρθρο 14 Ν.1566/85. Επίσης παραβιάζουν την πάγια εφαρμογή της ισχύουσας νομοθεσία για τα δικαιώματα των δημοσίων υπαλλήλων και τα ισχύοντα για τους ΤΕ1.
Εκφράζουμε τον αποτροπιασμό μας για το γεγονός ότι ο κ. Νομικός σύμβουλος αλλά και οι υπηρεσιακοί παράγοντες του υπουργείου δεν φρόντισαν να περιφρουρήσουν τα συνταγματικά μας δικαιώματα, που επιβεβαιώνονται και από την τροποποίηση της απόφασης Υ.Α. 118842/Γ2/17-09-2008), για τις αναθέσεις εργαστηριακών μαθημάτων.
Ήδη προχωρούμε σε ανάλογες νομικές παρεμβάσεις για όλα και για όλους που μας έχουν κάνει την υπηρεσιακή ζωή μαύρη! Μέχρι εδώ και μη παρέκει!
Οφείλει άμεσα το Υπουργείο Παιδείας να αποκαταστήσει τα πραγματικά δεδομένα και να βγάλει από το «γύψο» τους εργαστηριακούς καθηγητές, γιατί η ελπίδα στην κρίση είμαστε εμείς οι άνθρωποι της ΤΕΕ για χρόνια τώρα… αρέσει δεν αρέσει!
Η νέα πολιτική ηγεσία που θα προκύψει από τις προσεχείς εκλογές, οφείλει να αλλάξει όλη αυτή τη κατάσταση και ακόμη να κάνει δημοκρατικές δομικές τομές, στο σκουριασμένο σκαρί της παραπαίουσας ΤΕΕ.
Αθήνα 22 – Μαΐου 2012
*Ο Κώστας Κορδάτος είναι πρόεδρος της ΠΕΤΕΕΜ – ΚΛΑΔΟΥ ΤΕ1
Κάντε το πρώτο σχόλιο