Το επόμενο διάστημα θα είναι ιδιαίτερα κρίσιμο για τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και για τους καθηγητές. Σήμερα, 9 Απριλίου ο Υπουργός της υπηρεσιακής κυβέρνησης του μαύρου μετώπου κάλεσε το ΔΣ της ομοσπονδίας σε συνάντηση στο Υπουργείο για την επόμενη Πέμπτη 19 Απριλίου, να μας ανακοινώσει κατά πάσα πιθανότητα τα κριτήρια αξιολόγησης των καθηγητών. Ως εκπρόσωπος των Παρεμβάσεων δήλωσα ότι δεν προτίθεμαι να συναντηθώ μαζί του καθώς δεν είναι δυνατόν να συναντηθεί το αρνί με το σφαγέα του για να πληροφορηθεί τη διαδικασία σφαγής του. Είναι γνωστό ότι ο Υπουργός ανακοίνωσε ότι η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών αναβλήθηκε για ένα τετράμηνο και το διάταγμα θα ανακοινωθεί μέσα στο καλοκαίρι.
Όλοι κατανοούν ότι η αξιολόγηση θα είναι το εργαλείο για την απόλυση χιλιάδων καθηγητών το επόμενο διάστημα. Βάσει του νέου βαθμολόγιου – μισθολόγιου από την πρώτη φάση αξιολόγησης θα προχωρήσει μόνο το 40% των υπηρετούντων καθηγητών (ανεξαρτήτως ικανοτήτων και κατά δήλωση Ρέππα προς επιβεβαίωση του νόμου), ενώ σε δεύτερη φάση θα περάσει μόνο το 30% του ήδη εγκεκριμένου 40%, δηλαδή στο σύνολο των καθηγητών θα προχωρήσει στον καταληκτικό βαθμό μόνο το 12%!!! Άρα ανεξαρτήτως κριτηρίων το 88% των καθηγητών θα κριθεί ανεπαρκές!
Μετά τις εκλογές η όποια κυβέρνηση προκύψει θα φέρει για ψήφιση το νόμο για το νέο Λύκειο και το Τεχνολογικό Λύκειο. Με αυτόν το νόμο θα αλλάξει τελείως το τοπίο στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Οι μαθητές θα γίνουν εκπαιδεύσιμοι και καταρτήσιμοι, οι καθηγητές θα γίνουν απασχολήσιμοι, η παιδεία θα γίνει εμπόρευμα και απλησίαστο όραμα για τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού μας. Οι απόφοιτοι αυτού του σχολείου θα είναι η νέα βάρδια εργαζομένων χωρίς δικαιώματα, χωρίς συλλογικές συμβάσεις, με μισθούς πείνας σε μια κοινωνία με εκατομμύρια ανέργους και την τεράστια πλειοψηφία να επιβιώνει κάτω από το όριο απόλυτης φτώχειας και εξαθλίωσης. Ένα γενικό Λύκειο της ημιμάθειας, των αγορών και του εργασιακού μεσαίωνα.
Μετά τις εκλογές η κυβέρνηση θα φέρει το νέο νόμο για τη διοίκηση της εκπαίδευσης που θα καταργεί το σύλλογο σαν όργανο διοίκησης και θα καθιερώνει ένα νέο μοντέλο αυταρχικού και αντιδημοκρατικού σχολείου με μάνατζερ διευθυντή και καθηγητές υπάλληλους των πολυεθνικών στο κυνήγι λίγων ευρώ για τη λειτουργία του εκπαιδευτήριου.
Τέλος και φυσικά όχι οριστικό αλλά προσωρινό μπροστά στις ορέξεις των τραπεζιτών και του μεγάλου κεφάλαιου, μετά τις εκλογές έρχεται το νέο μεσοπρόθεσμο, αρμαγεδώνας για τους μισθούς μας, τις συντάξεις, την εργασία και τα εργασιακά μας δικαιώματα, την ασφάλισή μας, τα δημοκρατικά μας δικαιώματα.
Μπροστά σε όλα αυτά λοιπόν και κάτω από την πίεση του χρόνου ως εκπρόσωπος των Παρεμβάσεων έκανα πρόταση στο ΔΣ να καθορίσουμε το χρόνο για την επόμενη γενική συνέλευση προέδρων του κλάδου στις 28 Απριλίου όπου και θα πρέπει να πάρουμε τις αποφάσεις μας για το πώς θα αντιμετωπίσουμε όλα αυτά τα άκρως σημαντικά ζητήματα. Κι αυτό γιατί με την προοπτική των εκλογών για τις 6 ή 13 Μαΐου και το γεγονός ότι τα σχολεία κλείνουν στις 20 Μαΐου για τις Πανελλήνιες εξετάσεις δεν υπάρχουν άλλα χρονικά περιθώρια. Κρίνοντας δεδομένη την εξέλιξη των γεγονότων σε αυτή την κατεύθυνση και ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα των εκλογών οι καθηγητές καλούνται εκ των πραγμάτων να δώσουν έναν αγώνα ρήξης και ανατροπής για να υπερασπιστούν το δημόσιο σχολείο, την αξιοπρέπεια τους, την υλική τους επιβίωση και να διεκδικήσουν ένα μέλλον για τους ίδιους και τους μαθητές τους. Να αποφασίσουν για έναν αγώνα που πρέπει να επιδιώξουν να τον δώσουν μαζί με τους άλλους εργαζόμενους του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα, μαζί με τους άνεργους και τους νέους μαθητές και φοιτητές για να ανατρέψουν αυτές τις πολιτικές και αυτές τιε κυβερνήσεις που ξεπουλάνε τα πάντα στο όνομα της σωτηρίας των τραπεζών και της εξουσίας του μεγάλου κεφαλαίου. Αυτός ο αγώνας πρέπει να ξεκινήσει τώρα. Πρέπει να είναι διαρκείας και να αγκαλιάσει όλους τους εργαζόμενους. Οι εξετάσεις του Μαΐου δεν μπορεί να αποτελέσουν φραγμό. Αν δεν ανατραπούν αυτές οι πολιτικές η νεολαία δεν έχει μέλλον. Τα Πανεπιστήμια χάνουν την αξία τους. Σε αυτόν τον αγώνα πρέπει να ενωθούμε όλοι.
Και όμως η πλειοψηφία του ΔΣ της ΟΛΜΕ, οι συνδικαλιστές των παρατάξεων της ΔΑΚΕ και της ΠΑΣΚ, σαν να μην έχει συμβεί τίποτα όλο αυτό το διάστημα, σαν να μην έχουν καταλάβει ούτε λέξη από την αφήγηση των ιστορικών εξελίξεων του σήμερα, συνεχίζοντας πιστά την πορεία εξυπηρέτησης των κομματικών τους φορέων του μαύρου μετώπου της συγκυβέρνησης, απέρριψαν την πρόταση και στέρησαν τη δυνατότητα στον κλάδο να αποφασίσει για την τύχη του. Μετέθεσαν την ημερομηνία λήψης απόφασης από το ΔΣ για μετά τις γιορτές, ακυρώνοντας στην πράξη τη δυνατότητα σύγκλισης γενικών συνελεύσεων. Συνεχίζουν έτσι την τακτική των ομοίων τους στη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ όπου αποφάσισαν 24ωρη απεργία τη Δευτέρα το μεσημέρι για την επόμενη Τρίτη στις 6 και 7 του Φλεβάρη και ξανά το ίδιο στις 9 για τις 10 του Φλεβάρη για να εμποδίσουν τάχα την ψήφιση της δανειακής και του δεύτερου μνημόνιου. Και μετά του τάφου σιγή! Παρά το ότι εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι κατέβηκαν στους δρόμους και χτυπήθηκαν από τις δυνάμεις καταστολής.
Ο κλάδος δεν πρέπει να μείνει απαθής. Πρέπει να παρακάμψει αυτές τις πλειοψηφίες και να πάρει τις τύχες του στα χέρια του. Πρέπει αμέσως μετά το άνοιγμα των σχολείων να προχωρήσουμε σε γενικές συνελεύσεις σε όλη τη χώρα και να αποφασίσουμε έναν απεργιακό αγώνα ανατροπής. Με τη λογική του δεν αντέχουμε μας τα έχουν πάρει όλα και συνεχίζουν να μας τα παίρνουν. Δεν θα κάνουν άλλοι τον αγώνα για εμάς. Εμείς πρέπει να εγερθούμε. Οι Παρεμβάσεις πρέπει να μπούμε μπροστά. Οι καιροί δεν περιμένουν.
Κάντε το πρώτο σχόλιο