Του Γιώργου Κ. Καββαδία, http://gkavadias.blogspot.com*
«Αν το ασφαλιστικό σύστημα ήταν τράπεζα, θα το είχαν σώσει»
Ληστεία από 12 έως 18 δισ. Μειώσεις συντάξεων και εφάπαξ μέχρι 30%!
Πίσω από την θριαμβολογία για το «κούρεμα» του χρέους και το PSI κρύβεται το «κού(ρ)σεμα» των ασφαλιστικών ταμείων που είναι οιωνός για μια νέα σφοδρή επίθεση στα δικαιώματα των εργαζομένων για αξιοπρεπείς συντάξεις και δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Η επίτευξη του «εθνικού στόχου» του PSI απογυμνώνει την κοινωνική ασφάλιση από πόρους που αποτελούν αποταμιεύσεις μια ζωή βυθίζοντας στη φτώχεια και τη χρεοκοπία εκατομμύρια ασφαλισμένου. Αυταρχικά (με την «ενεργοποίηση των CAC’s, της ρήτρας συλλογικής δράσης», δηλαδή με την υπαγωγή σε καθεστώς υποχρεωτικού κουρέματος) η «ειδικού σκοπού» και άνευ λαϊκής εντολής συγκυβέρνηση ΠΑ.ΣΟ.Κ – Ν.Δ. υπό την εποπτεία της τρόικας κουρ(σ)εύει τα χρήματα και τους κόπους μιας ζωής των εργαζομένων λεηλατώντας πάνω από 12 δισ. ευρώ (δηλαδή το μεγαλύτερο μέρος, περίπου 53,5% από τα 21 δισ. ελληνικών ομολόγων που κατέχουν τα ασφαλιστικά ταμεία) από τα αποθεματικά των ταμείων για να συμπληρωθεί το ποσό των 66 δις ευρώ που προαπαιτούσε η Τρόικα για το PSI. Μόνο από τα τοκομερίδια που εισπράττουν τα ταμεία, οι απώλειες θα ξεπεράσουν τα 500 εκατ. ευρώ το χρόνο. Η συνολική οικονομική ζημιά των φορέων της κοινωνικής ασφάλισης μπορεί να φτάσει και τα 18 δισ. ευρώ!
Μετά τη λαίλαπα δύο μνημονίων, πέντε συνολικά παρεμβάσεων μείωσης συντάξιμων αποδοχών (και αύξησης των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης για τους νέους ασφαλισμένους) με τοα αναγκαστικό «κούρ(σ)εμα τα ταμεία σπρώχνονται στον γκρεμό της χρεοκοπίας. Και μάλιστα την ώρα που καταρρέουν με μόνο το 15% των αποθεματικών τους σε μετρητά, επαναχρηματοδοτούν με 30 δις ευρώ το τραπεζικό σύστημα που έχει εξασφαλίσει από το 2008 μέχρι τώρα πάνω από 178 δισ. ευρώ. Συμπληρωματικά η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα διοχετεύει στις Τράπεζες πακτωλό 1,1 τρις ευρώ με επιτόκιο μόλις 1%. Τις προηγούμενες μόνο μέρες διοχέτευσαν 212 δις ευρώ, δηλαδή πάνω από το 150% του ΑΕΠ που αναμένεται να παραχθεί στην Ελλάδα το 2012!
Και όλα αυτά σε μια περίοδο που τα έσοδα των ταμείων συρρικνώνονται, πρώτα από τη δραματική αύξηση της στρατιάς των ανέργων που μέχρι το τέλος του χρόνου θα ξεπεράσει το 1,4 εκ. ή 24% φτάνοντας στα επίπεδα του 1961. Αν συνυπολογίσουμε τις απολύσεις που στο δημόσιο μόνο θα ξεπεράσουν τις 150.000 μέχρι το 2015, τις ραγδαίες μειώσεις μισθών που απομειώνουν τις εισφορές τουλάχιστον κατά 2,5 δις, αλλά και μειώσεις των εργοδοτικών εισφορών που προβλέπονται από το νέο μνημόνιο μαζί με την εισφοροδιαφυγή που ξεπερνά τα 8,5 δις ευρώ και τις οφειλές που αγγίζουν πλέον τα 11 δις τότε θα αντιληφθούμε πόσο εφιαλτικό είναι το τοπίο. Υπολογίζεται ότι τα έσοδά τους έχουν μειωθεί κατά 6,7δις ευρώ το χρόνο, λόγω της ύφεσης.
Με τις ευλογίες της τρόικα ανοίγει ο δρόμος για περικοπές στις συντάξεις κατά 25% μέχρι τον ερχόμενο Σεπτέμβριο, αλλά και στο εφάπαξ από 10% έως 30% τουλάχιστον. Ας σημειωθεί ότι τον Νοέμβριο υπήρξαν μειώσεις 15% έως 30% στα Ταμεία των δημοσίων υπαλλήλων, των εργαζομένων στη ΔΕΗ και στην Εμπορική. Ενώ στο «τραπέζι» θα κατατεθεί και πρόταση για αύξηση των εισφορών, αλλά και συμψηφισμός με οφειλές προς τις τράπεζες. Το ύψος της περικοπής, επομένως και των συντάξεων θα εξαρτηθεί από τον έλεγχο για την οικονομική κατάσταση κάθε ταμείου και τις αναλογιστικές μελέτες!
Θα πρέπει να τονιστεί ότι το Ταμείο Πρόνοιας Δημοσίων Υπαλλήλων (ΤΠΔΥ) η κατάσταση είναι τραγική, αφού ο χρόνος αναμονής για την καταβολή του εφάπαξ ξεπέρασε τα τέσσερα χρόνια και βρίσκονται σε εκκρεμότητα 45.000 αιτήσεις.
«Εκεί που μας χρωστούσανε, μας φάγανε και το βόδι…»
Λεηλασία της ζωής κάθε εργαζομένου αλλά και μια ζωή λεηλασίας της περιουσίας των ασφαλιστικών ταμείων από τις κυβερνήσεις θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η πολιτική τους. Η ρίζα του κακού βρίσκεται στις ιδιόμορφες σχέσεις, ασφαλιστικών ταμείων και τραπεζών, στην καταλήστευση των χρημάτων των ταμείων, στην εισφοροδιαφυγή και γενικότερα στη χρησιμοποίηση των κονδυλίων που συγκεντρώνονταν για την κοινωνική ασφάλιση σαν «προίκα» προς τις επιχειρήσεις. Από το 1951 (νόμος 1846/51) τα αποθεματικά των ταμείων ήταν υποχρεωτικά δεσμευμένα στην τράπεζα της Ελλάδος άτοκα μέχρι τη μεταπολίτευση. Στο επόμενο διάστημα με χαμηλά επιτόκια. Διαρκές είναι και το σκάνδαλο με την κακοδιαχείριση της ακίνητης περιουσίας των ταμείων, που εκχωρούνταν ή νοικιάζονταν με απαράδεκτα χαμηλά ποσά.
Όπως είναι φανερό τα προβλήματα των ασφαλιστικών ταμείων δεν είναι καινούργια κι ούτε προέκυψαν μόνο από τη χρηματοπιστωτική κρίση. Πάνω από 70 δισ. ευρώ ληστεύτηκαν από το 1950 ως το 1982, που τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων παρέμεναν υποχρεωτικά και ατόκως, με βάση τον νόμο 1611/1950 στην Τράπεζα της Ελλάδος. Χρησιμοποιήθηκαν για να χρηματοδοτηθεί η όποια καπιταλιστική ανάπτυξη, χαρίστηκαν τεράστια ποσά στους μεγαλοεπιχειρηματίες. Διαρκές είναι και το σκάνδαλο με την κακοδιαχείριση της ακίνητης περιουσίας των ταμείων, που εκχωρούνταν ή νοικιάζονταν αντί πινακίου φακής. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η ενοικίαση στην αμερικανική πρεσβεία οικοπέδου 12 στρεμμάτων του ΜΤΠΥ, με το εξευτελιστικό ποσό των 70.000δρχ. τον μήνα, μέχρι το 2002 που πωλήθηκε στην πρεσβεία των ΗΠΑ για 8,7 δις δραχμές δηλαδή 26,5 εκατ. ευρώ στο ένα τρίτο περίπου της αντικειμενικής αξίας! Αλλά και πρόσφατα τα αποθεματικά χρησιμοποιήθηκαν ως «ζεστό χρήμα» για τον χρηματιστηριακό τζόγο και στο σκάνδαλο με τα «δομημένα ομόλογα». Μόνο τη διετία 2006- 07, η περιουσία των ασφαλιστικών φορέων μειώθηκε κατά 22% ή 6 δισ. ευρώ.
Με δεδομένη την κατεύθυνση των κυβερνήσεων στην Ε.Ε. ότι «το κράτος δεν θα εισφέρει στην ασφάλιση του μέλλοντος», επιδιώκεται να επιταχυνθεί η ιδιωτικοποίηση της κοινωνικής ασφάλισης. Τα ταμεία δε θα είχαν κανένα πρόβλημα εάν σταματούσε η κακοδιαχείριση και η λεηλασία από το κράτος. Εάν σταματούσε η εισφοροδιαφυγή, εάν έμπαινε φραγμός στη μαύρη και ανασφάλιστη εργασία, εάν ασφαλίζονταν όλοι οι μετανάστες εργαζόμενοι.
Οι μόνοι που δεν ευθύνονται για το σημερινό τέλμα του ασφαλιστικού συστήματος είναι οι εργαζόμενοι. Γι’ αυτό και δεν έχουν άλλο δρόμο παρά να βγουν στο δρόμο για να αγωνιστούν για τα δικαιώματά τους. Και έχουν κάθε δικαίωμα και καθήκον να αγωνίζονται για μια δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση που να ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες.
*Ο Γιώργος Κ. Καββαδίας είναι εκπαιδευτικός–ερευνητής
Κάντε το πρώτο σχόλιο