Aντίσταση – Αλληλεγγύη – Ανατροπή

Είμαστε μια ενωτική παράταξη που χρόνια αγωνίζεται σ΄αυτήν τη μικρή γωνιά της Αττικής γης. Είμαστε συνάδελφοι προερχόμενοι από διαφορετικούς πολιτικούς και συνδικαλιστικούς χώρους (Παρεμβάσεις, Συνεργασία, Ανεξάρτητοι κι Ανένταχτοι), που εδώ και χρόνια παλεύουμε στην πράξη για την ενότητα των εργαζομένων, αίτημα που επιβάλλεται να εφαρμοστεί ευρέως για να αντιμετωπίσουμε την επίθεση από κυβέρνηση – ΕΕ – ΔΝΤ, το Κεφάλαιο και τις Τράπεζές.

Μαχόμαστε με σκοπό ν’ αποτρέψουμε την επελαύνουσα κοινωνική κόλαση. Εργασία με μισθούς πείνας, εργαζόμενοι χωρίς δικαιώματα και ψίχουλα ασφάλισης, περίθαλψης και σύνταξης, με εφεδρεία-απόλυση κι ανεργία. Αποδόμηση και ξεπούλημα κάθε κοινωνικού αγαθού, της παιδείας, της υγείας, του ρεύματος, του νερού ακόμα και του ήλιου και του αέρα που αναπνέουμε.

Μαχόμαστε με σκοπό οι εργαζόμενοι και οι λαοί της Ευρώπης να τσακίσουμε τη μαύρη συμμαχία των  ευρωπαϊκών αστικών τάξεων που επιχειρεί να καταργήσει εργατικές κατακτήσεις ολόκληρου αιώνα, ώστε να μπορέσουμε να οικοδομήσουμε τη δική μας διεθνιστική ενότητα.

Μαχόμαστε για την κοινωνία της χειραφέτησης, της ισότητας και της δημοκρατίας, που έχει ως κινητήρια δύναμη τον άνθρωπο και τις ανάγκες του και όχι τα κέρδη.

Χαραμάδα αισιοδοξίας μέσα στον όλεθρο

Συνάδελφοι, υπάρχουν κάποια δεδομένα που αφήνουν χαραμάδα αισιοδοξίας μέσα στον όλεθρο… Η γενικευμένη δυσαρέσκεια συναντάται με τον ριζοσπαστικό πολιτικό λόγο και παράγεται σημαντικό πολιτικό αποτέλεσμα, όπως η απαξίωση του δικομματικού σκηνικού, η τεράστια συμμετοχή σε απεργίες και πορείες, όπως κατά του «πολυνομοσχεδίου» και η πτώση Παπανδρέου με την «εισβολή» του απλού κόσμου στους χώρους των παρελάσεων.

Αυτό όμως που προκαλεί ακόμη μεγαλύτερη αισιοδοξία είναι η επάνοδος της πολιτικής στον ανοικτό χώρο μέσω των πολυαρίθμων επιτροπών γειτονιών, επιτροπών αλληλεγγύης, ανάπτυξης κινημάτων «δεν πληρώνω» και ασφαλώς με το πρόταγμα της συμμετοχικής δημοκρατίας και της λήψης αποφάσεων αμεσοδημοκρατικά με την διαμεσολάβηση να δίνει τη θέση της στη σύνθεση.

Όλα τα παραπάνω καθιστούν την πολιτική ελκυστική παρά τα τραύματα που της προκάλεσαν οι συνδικαλιστικές ηγεσίες, οι συνδικαλιστικές νευρώσεις, οι πολιτικές σκοπιμότητες και εν γένει η λεηλάτηση του συλλογικού.

Κάνει εν κατακλείδι την εμφάνιση της η λογική των κοινωνικών κινημάτων. Πρωτοβάθμια σωματεία εκτός θεσμικών οργάνων, κινηματικές πρωτοβουλίες έκφρασης της κοινωνίας σε αντίθεση με τον κατεστημένο κομματικό λόγο, μια κοινωνία που ψηλαφεί και άλλες δυνατότητες. Έχουμε καταλήψεις πάρκων ώστε να μείνουν πάρκα, έχουμε διαμόρφωση χώρων προς μετατροπή τους σε ελεύθερους χώρους, έχουμε αξιοθαύμαστες αντιστάσεις σε εργοστάσια, έχουμε αύξηση των κινητοποιήσεων αλληλεγγύης, έχουμε ρήγματα στην ελαύνουσα πολιτική ορθότητα, αυτή τη σύγχρονη φοβέρα που μας καταπίνει, αυτή τη μέδουσα που μας παγώνει.

 

Στρατηγική του μαύρου μετώπου των αστικών κομμάτων

Πριν λίγους μήνες ο ΓΑΠ, και οι «εταίροι μας», μας εξευτέλιζαν καθημερινά για το «πρόβλημα Ελλάδα». Πολύ γρήγορα στους τεμπέληδες Έλληνες προστέθηκαν οι Ιρλανδοί, οι Πορτογάλοι, πρόσφατα και οι Ιταλοί ενώ σειρά έχουν οι Ισπανοί και οι Γάλλοι! Η δικιά τους κρίση και τα αδιέξοδα του καπιταλισμού δεν μπορούν να κρυφτούν κάτω από το χαλί.

Έχουμε χάσει το 30%-40% του εισοδήματός μας κι η κυβέρνηση του μαύρου μετώπου ετοιμάζει: Νέες απολύσεις με την εφεδρεία στο Δημόσιο. Μέχρι το 2015 ο στόχος είναι 150.000 δημόσιοι υπάλληλοι. Και βέβαια και εκπαιδευτικοί! Και για να εξοικονομήσουν τόσους καθηγητές, θα αυξηθεί το ωράριο μας, θα γίνουν νέες «συγχωνεύσεις» και και και…

Περαιτέρω μείωση στο μισθό μας με αυξήσεις στις εισφορές για τα ταμεία που καταρρέουν, με επιπλέον χαράτσια και φόρους, με ολοκληρωτική διαγραφή στα «δώρα». Ο εκπαιδευτικός των 600-700 ευρώ είναι ήδη εδώ και με μπόλικη αξιολόγηση μάλιστα όπως προβλέπουν οι νόμοι τους.

Θα συνεχίσουν οι συγχωνεύσεις και τα λουκέτα σε σχολεία. Το στοίβαγμα μαθητών μέσα στις τάξεις. Η οικονομική ασφυξία των σχολείων. Και σ’ αυτό το πλαίσιο εγκατάλειψης προωθείται το «νέο» φτωχό και φθηνό σχολείο της αποσπασματικής γνώσης, της αγοράς και του αυταρχισμού.

Ποιος είναι ο στόχος τους και τι θέλουμε εμείς

Στόχος τους: η κερδοφορία του μεγάλου κεφαλαίου και των αγορών. Να βγουν κερδισμένοι μέσα από την κρίση. Κοντά σε αυτούς και οι καρχαρίες της εγχώριας αστικής τάξης που τόσα χρόνια έψαχναν την ευκαιρία να ξεθεμελιώσουν εργατικές κατακτήσεις αιώνων.

Ας το πούμε ξεκάθαρα. Αν δεν αλλάξουν τα σημερινά δεδομένα, αν δεν ανατραπούν άμεσα, τότε η ύφεση η οποία έχει επιβληθεί από την τρόικα και την κυβέρνηση θα μας βυθίσει ως μισθωτούς σε μια πολυετή περίοδο μαρασμού. Δηλαδή σε μια εις το διηνεκές αιματηρή περίοδο ανέχειας και καθημαγμένης ζωής. Μια περίοδο με βαριά κοινωνικά κατάγματα.

Εμείς. Βασικό εργαλείο στο χώρο που ζούμε, η συσπείρωση γύρω από το σωματείο και το σύλλογο. Κριτήριό μας η δημοκρατία , η αυτοοργάνωση , η υπεράσπιση στην πράξη του συλλογικού απέναντι στο ατομικό. Της αλληλεγγύης απέναντι στον ανταγωνισμό. Μιας κοινωνίας των κοινωνικών αγαθών απέναντι στην ατομική ιδιοκτησία. Της χειραφέτησης απέναντι στην υποταγή. Της ισότητας απέναντι στις κάθε είδους διακρίσεις. Της ελευθερίας απέναντι στην καταπίεση. Η κινητήρια δύναμή μας δεν θα είναι το κέρδος αλλά η παραγωγή πολιτισμού και πολιτικής. Και έτσι ο άνθρωπος από καταναλωτής γίνεται δημιουργός, ξαναβρίσκοντας τη χαμένη φύση του σε μια κοινωνία και συλλογικότητες που θα διοικούνται με συνελεύσεις, αιρετότητα, ανακλητότητα και εναλλαγή των ευθυνών. Που θα εφαρμόζει και θα προωθεί την ανιδιοτέλεια, την αλληλεγγύη.

Αυτό σημαίνει ότι το σωματείο μας δεν είναι γρανάζι της εξουσίας ούτε έχει εξαρτήσεις από αυτήν(Διεύθυνση, ΠΥΣΔΕ, Υπουργείο), δεν υπόκειται σε κομματική χειραγώγηση.

Με βάση τα παραπάνω είμαστε ενάντια στον κομματικό συνδικαλισμό που εκφράζεται κατά κύριο λόγο από την ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ και τη δικομματική πλειοψηφία στην ΟΛΜΕ και αρνούνται να οργανώσουν ενωτικούς αγώνες με προοπτική.

Εκεί που οι άλλοι καταστρέφουν, εμείς δημιουργούμε

Η εξουσιαστική τάξη στην Ελλάδα, όπως έδειξαν και τα πρόσφατα γεγονότα, δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να διακινδυνεύσει τις στρατηγικές της επιλογές στο όνομα της “δημοκρατικής νομιμότητας”. Ένα είναι το ζητούμενο της συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΛΑΟΣ: Να αποκαταστήσει τη χαμένη τιμή και συνοχή του πολιτικού συστήματος για να εξασφαλίσει την κοινωνική απάθεια και ακινησία απέναντι στην τελική επίθεση στα κοινωνικά δικαιώματα, τις εργασιακές σχέσεις, τους μισθούς και τις συντάξεις, τις λαϊκές ελευθερίες.

Εκεί που οι άλλοι καταστρέφουν, εμείς δημιουργούμε. Εκεί που το υπουργείο κλείνει σχολεία, καταργεί Π.Δ.Σ, καταργεί σχολικές βιβλιοθήκες, διδάσκει και προωθεί τον πολιτισμό της υποκουλτούρας, εμείς φτιάχνουμε τις δικές μας βιβλιοθήκες, φτιάχνουμε με τους μαθητές και τους γονείς τα δικά μας θεατρικά, τον δικό μας κινηματογράφο και την δική μας μουσική, κάνουμε τα δικά μας μαθήματα αλληλεγγύης.

Εκεί που οι άλλοι χωρίζουν, εμείς εδώ μοχθούμε με αλληλεγγύη ενωνόμαστε, αντιστεκόμαστε, ανατρέπουμε. Προασπίζουμε τον συνάδελφο που τον θέλουν στην εφεδρεία, που τον χαρατσώνουν Εφορία και ΔΕΗ και του κόβουν το ρεύμα , που του παίρνουν το σπίτι γιατί δεν έχει να πληρώσει το δάνειο, που χάνει την οργανική του θέση, που κάνει ανταρσία στον διευθυντή του……

Εκεί που οι άλλοι μας λένε υποταχτείτε, εμείς λέμε ότι Υπάρχει ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ!

Το δικό μας σχέδιο σωτηρίας βρίσκεται και αναπνέει στους δρόμους, στην απεργία, στις καταλήψεις, στις Γενικές συνελεύσεις, στην λαϊκή ενεργοποίηση μέσα από παλιές και νέες συλλογικές μορφές, στην επιβολή της λαϊκής θέλησης απέναντι στην καταστολή των ΜΑΤ, των ΜΜΕ, των γραφειοκρατιών συναίνεσης και υποταγής, των αστικών επιτελείων.

Βρίσκεται στη στάση πληρωμών, στην άρνηση, μη αναγνώριση και διαγραφή του ληστρικού χρέους. Ζητούμε ρήξη κι ανυπακοή στους βάρβαρους νόμους της Ε.Ε. Πέρασμα στο δημόσιο όλων των ΔΕΚΟ που ιδιωτικοποιήθηκαν. Αποκλειστικά δημόσια παιδεία, υγεία, ασφάλιση. Ανατροπή όλων των αντεργατικών και αντιασφαλιστικών νόμων. Φορολογία του μεγάλου κεφαλαίου, αύξηση μισθών, μείωση χρόνου εργασίας, δουλειά για όλους, αύξηση δαπανών για υγεία και παιδεία, κατάργηση ληστρικών δανείων, φόρων, τελών και χαρατσιών κάθε είδους. Μείωση των στρατιωτικών δαπανών, δήμευση της εκκλησιαστικής περιουσίας. Ανασχεδιασμός της παραγωγικής διάρθρωσης και της οικονομίας με κριτήριο τις κοινωνικές ανάγκες, με εθνικοποίηση των στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεων κι επιβολή εργατικού ελέγχου με προοπτική την κοινωνικοποίηση τους. Αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας προς όφελος της ικανοποίησης των κοινωνικών αναγκών και όχι του μέγιστου κέρδους. Εθνικοποίηση τραπεζικού συστήματος, χωρίς αποζημίωση.

Σ’ αυτό τον αγώνα δε θα είμαστε μόνοι μας.

Το οικοδόμημα της ευρωζώνης τρίζει και οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, ακόμα και στις χώρες του «σταθερού» βορρά δείχνουν το πιο απεχθές τους πρόσωπο, υπονομεύοντας ή ανατρέποντας πλήρως εργατικές κατακτήσεις ενός ολόκληρου αιώνα.

Οι εργαζόμενοι και οι λαοί της Ευρώπης είναι υποχρεωμένοι να τσακίσουν τη μαύρη συμμαχία της ευρωπαϊκής αστικής τάξης για να μπορέσουν να οικοδομήσουν τη δική τους διεθνιστική ενότητα. Αυτός ο δρόμος δεν είναι απλά εφικτός, είναι ο μόνος δρόμος επιβίωσης για τους εργαζόμενους και το λαό, αλλά και ο μόνος δρόμος για την προοπτική μιας αξιοβίωτης ζωής.

Θα μας πουν ότι ονειρευόμαστε, αλλά οι πραγματικοί ονειροπόλοι είναι αυτοί που πιστεύουν ότι τα πράγματα μπορούν να μείνουν όπως είναι, απλά με μερικές διακοσμητικές αλλαγές.

 Δεν ονειρευόμαστε, είμαστε το ξύπνημα από το όνειρο, που τώρα γίνεται εφιάλτης.

 

Εμείς και η συμμετοχή μας στην ΕΛΜΕ

Η Ενότητα Αριστερών Καθηγητών πολιτεύεται με έναν διπλό στόχο. Ο πρώτος είναι να συμβάλει στην διάνοιξη των δρόμων της αντίστασης της ανυπακοής και της αλληλεγγύης επιδιώκοντας την μέγιστη δυνατή συσπείρωση στην ΕΛΜΕ και ο δεύτερος να αποτελέσει βήμα έκφρασης όλων εκείνων των συναδέλφων οι οποίοι αναγνωρίζουν τον εαυτό τους στην αριστερά της κοινωνικής ανατροπής. Βέβαια υπάρχουν αυτά που μας χωρίζουν και αυτά που μας ενώνουν. Αυτά που μας χωρίζουν δεν τα κρύβουμε κάτω από το χαλί και αυτά που μας ενώνουν δεν τα αθροίζουμε απλώς, ώστε να συγκροτήσουμε ένα τεχνητό ομόθυμο. Είναι και τα δύο στοιχεία της εσωτερικής μας λειτουργίας. Μιας λειτουργίας με συνθέσεις, συγκρούσεις και διαμάχες όπως αρμόζει σε πολιτικά μορφώματα που δεν αναμένουν τον καπνό από το ιερατείο ώστε να πορευτούν. Επιμένουμε δε να εννοούμε το προφανές: Στα κινήματα και την αριστερά δεν υπάρχουν αξιώματα, καριέρες και προνόμια. Υπάρχει αιρετότητα, ανακλητότητα και εναλλαγή των ευθυνών. Υπάρχει Ανιδιοτελής Προσφορά.

Έχουμε στόχο ένα ΔΣ και μια ΕΛΜΕ ομπρέλα για τον κάθε εργαζόμενο ή αδύναμο που θίγεται. Ένα ΔΣ στην υπεράσπιση της δημιουργίας νέων οργανικών θέσεων, ενάντια στην εφεδρεία, στις απολύσεις, στην αύξηση του ωραρίου και στην αξιολόγηση. Ένα ΔΣ της διάσωσης των σχολείων από τη λαίλαπα των συγχωνεύσεων, την εγκατάλειψη και την οικονομική ασφυξία. Ένα ΔΣ ενάντια στο σχολείο της αποσπασματικής γνώσης, της αγοράς και του αυταρχισμού. Ένα ΔΣ στην υπεράσπιση της παιδαγωγικής ελευθερίας και των ολιγομελών τμημάτων, στην υπεράσπιση της 12χρονης, δημόσιας, υποχρεωτικής και δωρεάν παιδείας για όλα τα παιδιά. Στην υπεράσπιση του ανθρώπινου και φυσικού περιβάλλοντος και της ανθρώπινης ζωής που κινδυνεύει. Γι’ αυτά δώσαμε αγώνες στην περιοχή μαζί με άλλους φορείς δημιουργώντας κοινωνικές συμμαχίες αγώνα κι αλληλεγγύης (Σύλλογο δασκάλων, Επιτροπή για το κλείσιμο της χωματερής, Τοπικά Σωματεία, Ενώσεις Γονέων κ.α). Σε όλους αυτούς τους αγώνες, η τοπική ΔΑΚΕ και ΠΑΣΚΕ είτε κωλυσιεργούσαν, είτε σφύριζαν αδιάφορα είτε ήταν απούσες…

Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΜΑΣ, Όλοι μαζί να οικοδομήσουμε ένα μεγάλο μέτωπο

Να οικοδομήσουμε ένα μεγάλο μέτωπο. Από την αριστερά, μέχρι ανθρώπους που είχαν πιστέψει στα δύο μεγάλα κόμματα στο παρελθόν. Για να ανατραπεί αυτό το έκτακτο καθεστώς – η νέα χούντα. Για την υπεράσπιση της εθνικής ανεξαρτησίας, της δημοκρατίας, των εργασιακών δικαιωμάτων, του δικαιώματος στην μόνιμη και αξιοπρεπή δουλειά και την μόρφωση, για την απόκρουση των μνημονίων. Με ένα μίνιμουμ πρόγραμμα. Να σταματήσουμε να πληρώνουμε το ξεδιάντροπο κι αβυσσαλέο χρέος στους δανειστές ακόμη κι αν το κόστος είναι έξοδος από το ευρώ ή την ΕΕ. Να παρθούν όλα τα βάρβαρα μέτρα πίσω, να διώξουμε τρόικα και επιτρόπους. Να πρωτοστατήσει η αριστερά σε μια τέτοια κίνηση. Αν οι αστοί απαντούν με κυβέρνηση έκτακτης ανάγκης, αν κλιμακώνουν τη σύγκρουση θέτοντας ευθέως το ερώτημα ευρώ ή χρεοκοπία, τότε η απάντησή μας πρέπει να είναι αντίστοιχης έντασης:

 Κανένας μόνος του. Ή αυτοί ή εμείς.

Όσο το εργατικό κίνημα γίνεται ουρά των ενδοαστικών αντιθέσεων και των μικροαστικών ιδεολογημάτων, τόσο περιορίζονται οι δυνατότητες του να συγκροτήσει ανεξάρτητη ταξική πολιτική πρόταση η οποία είναι και προϋπόθεση για οποιαδήποτε αλλαγή… Μόνη μας ελπίδα είναι να τους κάνουμε το βίο αβίωτο, να τους διώξουμε το συντομότερο. Αυτά όλα τα έλαβε, αυθορμήτως, σοβαρά υπόψη του το κίνημα των πλατειών και διατύπωσε το θεμελιώδες

Να φύγουν όλοι, τρόικα κυβέρνηση και ΔΝΤ

Δεν χρωστάμε, δεν πουλάμε, δεν πληρώνουμε, ανατρέπουμε

ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΜΑΖΙΚΑ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 15 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ