Αν κάποιος, μετά τη συνέλευση προέδρων των ΕΛΜΕ στις 5/10, προσπαθούσε να προβλέψει τι θα συνέβαινε στις 23/10 στην Αθήνα, θα δυσκολευόταν πολύ να γράψει ένα πιο αισιόδοξο σενάριο απ΄αυτά που τελικά έγιναν. Με μια πραγματικά μεγάλη συγκέντρωση και πορεία το πρωί στην ΠΔΕ Αττικής ενάντια στις διώξεις και τις αργίες και με μια ακόμη μεγαλύτερη και πραγματικά μεγαλειώδη στο Κέντρο το μεσημέρι, οι εκπαιδευτικοί απέδειξαν για μια ακόμη φορά ότι ο αυταρχισμός και η καταστολή σπάνε στους δρόμους του αγώνα!
Την προηγουμένη ο υπουργός παιδείας σε ένα κρεσέντο αυταρχισμού υποτίμησε τα αντανακλαστικά του κλάδου και προσέφυγε στο δικαστήριο για να βγάλει παράνομη την εδώ και 12 ημέρες προκηρυγμένη 24ωρη απεργία της ΔΟΕ. Κανείς υπουργός παιδείας, ούτε καν η Νίκη Κεραμέως, δεν είχε τολμήσει εδώ και δεκαετίες να προσφύγει στο δικαστήριο για μια 24ωρη απεργία!… Όμως, η εκάστοτε κυβέρνηση έχει το “πολυεργαλείο” που ακούει στο όνομα του νόμου Χατζηδάκη και με αυτό μπορεί να βγάζει παράνομη όποια απεργία θέλει. Έτσι, έχοντας δεδομένη την κινηματική αδράνεια της ΟΛΜΕ με αποκλειστική ευθύνη των 6 (ΔΑΚΕ, ΣΥΝΕΚ, ΠΕΚ), θέλησε σε μια επίδειξη δύναμης και αλαζονείας να αποτρέψει και την απεργία της ΔΟΕ, επιβάλλοντας σιγή νεκροταφείου στη δημόσια εκπαίδευση. Κι όλα αυτά, όταν η εκπαίδευση βράζει κυριολεκτικά κάτω από το βάρος των τεράστιων προβλημάτων των καταργήσεων τμημάτων, των πολλών αντιδημοκρατικών διώξεων, των μη μονιμοποιήσεων και των ανυπέρβλητων οικονομικών προβλημάτων που έχουν να αντιμετωπίσουν τα σχολεία μας κι εμείς οι εκπαιδευτικοί σε όλη τη χώρα.
Όμως, με αυτή την κίνηση ο υπουργός πυροδότησε τη μετατροπή της 24ωρης απεργίας της ΔΟΕ σε πανεκπαιδευτικό ξεσηκωμό, γιατί η ΑΔΕΔΥ προκήρυξε απεργία και για τις δύο εκπαιδευτικές ομοσπονδίες! ΑΔΕΔΥ και ΟΛΜΕ δέχονταν για μέρες μεγάλη πίεση για να κάνουν το αυτονόητο, από τουλάχιστον 50 ΕΛΜΕ πανελλαδικά. Αυτές είχαν αποφασίσει στάσεις εργασίας και ζητούσαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να υπάρξει απεργία και στην ΟΛΜΕ, πράγμα που καθυστέρησε πολλές ημέρες, αφού δεν γινόταν αποδεκτή από τους δύο, παρά “στο παρά ένα” η σημασία της ενιαίας καθόδου όλων των εκπαιδευτικών και η ανάγκη του πανεκπαιδευτικού αγώνα.
Και αυτοί που αρνούνταν έστω και το αίτημα στην ΑΔΕΔΥ, ακόμη κι όταν το υπουργείο έσερνε τη ΔΟΕ στο δικαστήριο, και το ψήφισαν μόνο όταν δημιουργήθηκε πλειοψηφία με την ψήφο της ΠΕΚ, είναι- εκτός από τη ΔΑΚΕ- η παράταξη που αυτοπροσδιορίζεται ως αριστερή, και επιχειρεί να αντιμετωπίσει την κριτική που της ασκείται χαρακτηρίζοντας τις σχετικές ανακοινώσεις των άλλων παρατάξεων χυδαίες. Είναι εύκολη και ανέξοδη η παρελθοντολογία και η αναφορά στο 2020 και στον COVID, αλλά έχουν περιορισμένες δυνατότητες. Θολώνουν το τοπίο, αποπροσανατολίζουν και «πετούν την μπάλα στην εξέδρα», αλλά η ανάγκη απάντησης στα ερωτήματα του παρόντος και της τοποθέτησης απέναντι στα ζητήματα που τίθενται με επιτακτικό τρόπο, είναι εδώ!
Οφείλουν, λοιπόν, απαντήσεις οι ΣΥΝΕΚ εδώ και τώρα:
- Πώς θα υλοποιούνταν η συμμετοχή στην κινητοποίηση στην Περιφέρεια, αφού υπονομεύτηκε από τις ίδιες και τους υπόλοιπους 4 η στάση εργασίας 8-11; Μήπως με την πρωτοφανή κι εκτός τόπου και χρόνου προτροπή προς τις ΕΛΜΕ να ακυρώσουν τις αποφάσεις τους για στάση 11-2 λόγω της απεργιακής συγκέντρωσης της ΔΟΕ, και να προκηρύξουν 8-11; Αλήθεια, πόσες αντιδημοκρατικές διώξεις και καθαιρέσεις νόμιμα απεργών διευθυντών χρειάζονται για να χαρακτηριστεί η κατάσταση εκρηκτική και να αντιδράσει κινηματικά η ομοσπονδία;
- Ανάλογη είναι η στάση σας και με στις εκλογές για τα Υ.Σ. Καταρχάς, είναι αλήθεια ή όχι ότι η πρόταση για συμμετοχή, την οποία κουνάτε ως σημαία του 21ου συνεδρίου, ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΣΥΖΗΤΗΘΗΚΕ ΚΑΙ ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΤΕΘΗΚΕ ΣΕ ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΤΩΝ ΣΥΝΕΔΡΩΝ; Το παραδεχτήκατε στο Δ.Σ. ή όχι; Οι «αιρετοί» σας, που φιλοδοξούν να επαναφέρουν τη δημοκρατία στα υπηρεσιακά συμβούλια, θα ενημερώσουν τον κλάδο για τη στάση τους απέναντι στα αιτήματα μονιμοποίησης των νεοδιόριστων του 2020-2021 και 2022; Τι θα απαντήσετε , τέλος, στον κλάδο που αποσβολωμένος βλέπει γύρω του σε πλήρη εξέλιξη τη βιομηχανία διώξεων που στήνει η κυβέρνηση κι από την άλλη εσάς να περιοδεύετε ζητώντας την ηλεκτρονική ψήφο για να τον σώσετε από τους «δοτούς» αιρετούς; Κατανοείτε ότι κάνετε ένα ακόμη χατίρι στην κυβέρνηση των διώξεων και της καταστολής; Ανοίγετε τον δρόμο για την πλήρη εφαρμογή του νόμου Χατζηδάκη και την κατάργηση των σωματείων.
Σ΄αυτά απαντήστε συνάδελφοι/ισσες των ΣΥΝΕΚ και αφήστε τα κροκοδίλεια δάκρυα περί «δολοφονίας χαρακτήρων», «αυτοδικίας» και άλλων τέτοιων ανυπόστατων, με τα οποία επιχειρείτε να θυματοποιηθείτε για να μην αποδειχτεί ότι είστε απολύτως εκτεθειμένοι/ες στα μάτια των συναδέλφων/ισσών.
Η απεργία της 23/10 έδωσε μια κρίσιμη κι αποφασιστική απάντηση από τους εκπαιδευτικούς καθώς είπαν στην κυβέρνηση της ΝΔ και του Μητσοτάκη «μέχρι εδώ»! Έδειξαν για ακόμη μια φορά ότι δεν είναι διατεθειμένοι να παρακολουθούν τη διάλυση του δημόσιου σχολείου και τη μετατροπή του σε ιδιωτική επιχείρηση τελικά. Έδειξαν ότι παίρνουν πάλι την κατάσταση στα χέρια τους για να υπερασπιστούν και τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητ(ρι)ών τους και τα αντίστοιχα δικά τους εργασιακά και δημοκρατικά και πλημμύρισαν οι δρόμοι της Αθήνας! Εκατοντάδες συγκεντρωμένοι το πρωί στην ΠΔΕ βροντοφώναξαν ότι δε θα επιτρέψουν καμία συνδικαλιστική δίωξη (παραπομπές, αργίες, καθαιρέσεις κλπ) στο δημόσιο σχολείο, που δεν έχει τολμήσει καμία κυβέρνηση από τη Μεταπολίτευση και μετά. Και μετά αυτό το ποτάμι κατέβηκε τη Β. Σοφίας για να ενωθεί στο Σύνταγμα με τη συγκλονιστική πορεία των συγκεντρωμένων απεργών εκπαιδευτικών στα Προπύλαια και να υπενθυμίσει ότι «όποιος σπέρνει ανέμους, θερίζει θύελλες».
Αντιστεκόμαστε στην ραγδαία φτωχοποίηση, τη διάλυση παιδείας και υγείας, την ποινικοποίηση αγώνων και απεργίας.
Ο αγώνας μας θα ναι νικηφόρος!
Μετά την μεγάλη πανυγειονομική απεργία της 17/10, η 24ωρη πανεκπαιδευτική απεργία με τα συλλαλητήρια σε όλη τη χώρα στις 23/10 στριμώχνει κι άλλο την κυβέρνηση, μιας και συνέπεσαν με σημαντικές απεργίες στους διανομείς, τον επισιτισμό και τουρισμό, τους ναυτεργάτες, τους εργαζόμενους στην καθαριότητα των σχολείων, τους λιμενεργάτες και την ναυπηγοεπισκευή. Η ενοποίηση των αγώνων είναι αναγκαία για να μπορούμε να νικήσουμε! Η κυβέρνηση και η πολιτική της δεν είναι παντοδύναμη. Με τους αγώνες μας δημιουργούνται ρήγματα για να εκδηλωθεί η κοινωνική οργή, να ανατρέψουμε όσα φαίνονται αξεπέραστα, για να μπορέσουμε να ζήσουμε πραγματικά αλλιώς, ανθρώπινα!
Συνεχίζουμε με μαζική αποχή από τις ψευτοεκλογές – φακέλωμα για τα Υπηρεσιακά Συμβούλια(ΚΥΣΔΕ,ΑΠΥΣΔΕ,ΠΥΣΔΕ) Προστατεύουμε τη λειτουργία των σωματείων μας.
Συνεχίζουμε με μαζικές συνελεύσεις, συντονισμό ΕΛΜΕ/ΣΕΠΕ και συλλαλητήρια!
Αγώνας για μισθούς αξιοπρέπειας, πλήρη εργασιακά δικαιώματα, για την υπεράσπιση υγείας/ψυχικής υγείας κι όλων των κοινωνικών αγαθών κι ενάντια στον πόλεμο
Συνεχίζουμε τον αγώνα μας με διάρκεια και σταθερότητα προς την πανεργατική απεργία στις 20 Νοέμβρη.
Ο μόνος δρόμος είναι αντίσταση και πάλι!
Κάντε το πρώτο σχόλιο