Δύο χρόνια μετά την είσοδο της χώρας στο ΔΝΤ, τα αλλεπάλληλα Μνημόνια, η ψήφιση αντεργατικών νόμων και το σύνολο της κυβερνητικής πολιτικής έχουν ως αποτέλεσμα την εξαθλίωση του μεγαλύτερου μέρους της κοινωνίας, τη φτώχεια και την ανεργία. Το σύνολο έστω και των υποτυπωδών δομών κοινωνικού κράτους που υπήρχαν διαλύονται. Η δημόσια δωρεάν εκπαίδευση, όπως και η περίθαλψη, οι συγκοινωνίες κ.λπ. καταργούνται, αφήνοντας εκατομμύρια ανθρώπους αβοήθητους.
Τα σχολεία πλέον βρίσκονται σε κατάσταση αποσύνθεσης. Γενάρη μήνα και τα βιβλία ακόμα λείπουν, λεφτά για αναλώσιμα δεν υπάρχουν την ίδια στιγμή που μαθητές είναι στις τάξεις με κουβέρτες εξαιτίας της έλλειψης πετρελαίου. Πρόσφατα επισημοποιήθηκε με δηλώσεις της Υπουργού Παιδείας το πάγωμα των διορισμών, μία κατάσταση που η δημόσια εκπαίδευση βιώνει εδώ και χρόνια. Ταυτόχρονα, κενά υπάρχουν σε όλες τις βαθμίδες την ίδια στιγμή που το Υπουργείο συνεχίζει την πάγια πολιτική του για προσλήψεις με ελαστικές σχέσεις εργασίας. Χιλιάδες συνάδελφοι και συναδέλφισσες καθημερινά προσπαθούν να καλύψουν τα κενά στα σχολεία ως αναπληρωτές και ωρομίσθιοι. Μόνο που φέτος η εργασία τους είναι ακόμα πιο δύσκολη σε ένα αφιλόξενο σχολείο με πετσοκομμένες αποδοχές, με καθυστέρηση αποπληρωμής δεδουλευμένων, με καμία προοπτική διορισμού, την ίδια στιγμή που εκκρεμούν ακόμα οι διορισμοί του 2008. Ακόμα δεν έχει ξεκαθαριστεί τι θα γίνει με την προϋπηρεσία μισθολογικά και ως προσόν διορισμού, δεν έχει απαντήσει κανείς σε ερώτηση για 8μηνες αντί 9μηνες συμβάσεις ενώ οι αναπληρωτές μέσω ΕΣΠΑ εδώ και δύο μήνες πληρώνονται παρανόμως και αδικαιολόγητα με μειωμένες αποδοχές από αυτές που αναγράφει η σύμβασή τους. Το προηγούμενο διάστημα μάλιστα κάποιες διευθύνσεις καλούσαν τους συναδέλφους να υπογράψουν νέες συμβάσεις με δυσμενή μεταβολή των προηγούμενων κι όταν αντιμετώπισαν την άρνηση των συναδέλφων, ανακοίνωσαν ότι τελικά ήταν τυπικό και προαιρετικό;;;;;!!!
Και βέβαια σε ένα πολιτικό σύστημα που αντιμετωπίζει τους ανθρώπους ως αριθμούς και στατιστικές, κάνοντας πολιτική με δημοσκοπήσεις, η Υπουργός άρχισε την παροχολογία. Μετά τη μείωση της 3ετίας σε 2ετία για τους νεοδιόριστους –την ίδια στιγμή που δε γίνονται μεταθέσεις και αποσπάσεις– τον ορισμό οργανικών θέσεων για την πληροφορική– μόνο μέσω μετάταξης μονίμων– ανακοινώνει και νέα ημερομηνία για τον διαγωνισμό ΑΣΕΠ της ειδικής αγωγής για την πρωτοβάθμια, άλλη μία μετά από τόσες άλλες, και πετάει και το καρότο του πιθανού διαγωνισμού ειδικής για ΠΕ02 και ΠΕ03, χωρίς φυσικά να λέει ποιοι και πότε θα δώσουν, με ποιους όρους και κριτήρια και για πόσους διορισμούς. Αλλά δε θα γινόταν και αλλιώς όταν η ίδια ηγεσία του Υπουργείου ανακοινώνει την κατάργηση των ΣΜΕΑ και φυσικά δεν προτίθεται να κάνει διορισμούς, αφού δεν ορίζει καν οργανικά κενά. Γιατί αν γινόταν αυτό δε θα χρειαζόταν φυσικά διαγωνισμός, όταν ήδη εκατοντάδες συνάδελφοι εργάζονται εδώ και χρόνια ως αναπληρωτές και δε φτάνουν καν.
Και βέβαια οι εξαγγελίες για το νέο σχολείο ως αποτέλεσμα πεφωτισμένων επιτροπών σοφών έξω και πέρα από τις ανάγκες των μαθητών, των γονιών, των εκπαιδευτικών, του συνόλου της κοινωνίας περιγράφουν ένα σχολείο απεχθές, ένα σχολείο για λίγους και εκλεκτούς. Ήδη από την προηγούμενη χρονιά είδαμε την κατάργηση της δεύτερης ξένης γλώσσας, τώρα παρακολουθούμε την πρόθεση για κατάργηση της θεατρικής αγωγής την ίδια στιγμή που μαθήματα όπως η τοπική ιστορία προβλέπεται ότι θα διδάσκονται από όποιον έχει εμπειρία (;;), ενώ μεταπτυχιακά διαπλεκόμενων πανεπιστημιακών προετοιμάζουν τον θεατροπαιδαγωγό, τον μουσικοπαιδαγωγό, των εικαστικοπαιδαγωγό κ.λπ.
Σε αυτήν την κατάσταση οι ομοσπονδίες ΔΟΕ και ΟΛΜΕ εμφανίζονται κατώτερες των περιστάσεων. Η πρώτη άργησε όχι μία ημέρα, αλλά δύο μήνες να βγάλει ανακοίνωση για τις συμβάσεις και αρκέστηκε σε αυτήν, κάθε φορά έπεται των προβλημάτων και των διεκδικήσεων των συναδέλφων και αρκείται σε φιέστες και τυπικές, λακωνικές ανακοινώσεις. Η δε ΟΛΜΕ παρουσιάζεται με αγωνιστικότερο μεν πλαίσιο αιτημάτων, αλλά επί του πρακτέου με αδράνεια και απραξία.
Δε θα μείνουμε με σταυρωμένα τα χέρια. Η κατάσταση είναι τέτοια που δεν επιτρέπει καθυστερήσεις. Αποφασίζουμε και παίρνουμε την κατάσταση στα χέρια μας μέσα από τους πρωτοβάθμιους συλλόγους, τα σχολεία μας, με τους συναδέλφους, τους μαθητές και τους γονείς
ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ:
• Ενιαίο δημόσιο και δωρεάν δεκατετράχρονο υποχρεωτικό σχολείο
• Μόνιμους Μαζικού Διορισμούς στο δημόσιο σχολείο
• Κατάργηση της ελαστικής εργασίας. Μετατροπή των συμβάσεων μειωμένου ωραρίου σε πλήρους. Πλήρη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη σε όλους τους συναδέλφους και ταμείο ανεργίας στους άνεργους χωρίς καμία προϋπόθεση
• Καμία συγχώνευση και κλείσιμο σχολείο. Ορισμός οργανικών κενών με βάση τις πραγματικές ανάγκες
• Επαναλειτουργία όλων των αντισταθμιστικών προγραμμάτων μέσω του κρατικού προϋπολογισμού
• Όχι στο ενιαίο μισθολόγιο. Καμία δυσμενή μεταβολή συμβάσεων. Καταβολή των δεδουλευμένων τώρα
• Αύξηση της χρηματοδότης για την εκπαίδευση
ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ:
1. Συμμετοχή στην κινητοποίηση στις 30 Γενάρη, 11π.μ. έξω από το Υπουργείο Παιδείας (έκδοση αφίσας και καλέσματος)
2. Καλούμε τους συναδέλφους αναπληρωτές ΕΣΠΑ να μην υπογράψουν καμία νέα σύμβαση. Μέσω των συλλόγων και όπου δεν είναι αυτό εφικτό ο καθένας μόνος θα προσφύγουμε νομικά για την διεκδίκηση των δεδουλευμένων που μας χρωστούν και την πλήρη αποκατάσταση των όρων της σύμβασης (θα κυκλοφορήσει μέχρι την Τετάρτη 25/1 πρόσθετο ενημερωτικό σημείωμα)
3. Συμμετοχή στην εκδήλωση που διοργανώνουν επιτροπές ανέργων, κλαδικές και γειτονιών, στις 4 Φλεβάρη, 7μμ στο Πολυτεχνείο (έκδοση σχετικής αφίσας και καλέσματος)
4. Έκδοση επιστολής προς τους γονείς ως κάλεσμα για την κινητοποίηση στις 30/1
5. Προετοιμασία ημερίδας για το νέο σχολείο
6. Συμμετοχή στον συντονισμό διδασκαλικών συλλόγων και ΕΛΜΕ την 1η Φλεβάρη.
Δύο χρόνια μετά την είσοδο της χώρας στο ΔΝΤ, τα αλλεπάλληλα Μνημόνια, η ψήφιση αντεργατικών νόμων και το σύνολο της κυβερνητικής πολιτικής έχουν ως αποτέλεσμα την εξαθλίωση του μεγαλύτερου μέρους της κοινωνίας, τη φτώχεια και την ανεργία. Το σύνολο έστω και των υποτυπωδών δομών κοινωνικού κράτους που υπήρχαν διαλύονται. Η δημόσια δωρεάν εκπαίδευση, όπως και η περίθαλψη, οι συγκοινωνίες κ.λπ. καταργούνται, αφήνοντας εκατομμύρια ανθρώπους αβοήθητους.
Κάντε το πρώτο σχόλιο