Ανακοίνωση της Επιτροπής Αλληλεγγύης για τους πολιτικούς κρατούμενους στην Τουρκία και το Κουρδιστάν
Στις 23 Σεπτεμβρίου 2011 εκδόθηκε με πλειοψηφία η απόφαση του Αρείου Πάγου για την έκδοση της αγωνίστριας Γκιουλαφερίτ Ουνσάλ στη Γερμανία. Από τους 5 δικαστές, μόνο ένας μειοψήφησε, υποστηρίζοντας πως η Ουνσάλ δεν πρέπει να εκδοθεί.
Η έκδοση της Τουρκάλας αγωνίστριας στηρίχτηκε στο ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης. Η Γκιουλαφερίτ Ουνσάλ μεταφέρθηκε στην αίθουσα του δικαστηρίου με χειροπέδες και τα χέρια πίσω από την πλάτη. Οι αστυνομικοί που τη συνόδευαν κρατούσαν αυτόματα όπλα και είχαν τα πρόσωπά τους καλυμμένα και δεν βγήκαν από την αίθουσα σ’ όλη τη διάρκεια της διαδικασίας. Την εικόνα αυτή δεν την έχουμε δει σε κανένα δικαστήριο μέχρι τώρα, ακόμα και στα φασιστικά δικαστήρια της Τουρκίας. Ακόμα και στην Τουρκία, ένοπλοι αστυνομικοί δεν μπορούν να παρευρίσκονται στη διάρκεια της δίκης. Η παρουσία τους δυσκόλευε ακόμα και την επαφή και συνεννόηση της Γκιουλαφερίτ Ουνσάλ με τη δικηγόρο της.
Μετά την ανακοίνωση της απόφασης, η Γκιουλαφερίτ Ουνσάλ φώναξε: «Σύντροφοι, όπου κι αν βρισκόμαστε, ο αγώνας μας θα συνεχιστεί και καμιά καταπίεση δεν θα μπορέσει να μας σταματήσει». Η απόφαση αυτή γενικά δείχνει ότι οι άνθρωποι που παλεύουν για τα δημοκρατικά, κοινωνικά και συνδικαλιστικά δικαιώματά τους θεωρούνται πια ένοχοι. Στο φάκελό της δεν υπάρχει κανένα επιβαρυντικό στοιχείο εκτός από την πώληση περιοδικών, το μοίρασμα προκηρύξεων, τη διοργάνωση συναυλιών και τη συγκέντρωση χρημάτων για τους πολιτικούς κρατούμενους. Όλα αυτά παρουσιάστηκαν σαν έγκλημα προκειμένου να εκδοθεί στη Γερμανία. Είναι παράξενο επίσης το γεγονός ότι την περίοδο για την οποία κατηγορείται, η Γκιουλαφερίτ Ουνσάλ δεν ήταν καν στη Γερμανία. Η απόφαση αυτή αποτελεί μεγάλο πλήγμα στον αγώνα για τα δημοκρατικά δικαιώματα.
Δυστυχώς η απόφαση αυτή δείχνει πως η ελληνική δικαιοσύνη δεσμεύεται, ακόμα και αν πρόκειται για κατηγορίες ξεκάθαρα άδικες και ανυπόστατες, από τις διεθνείς συμφωνίες. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις, δεν ισχύουν πια οι νόμοι, αλλά οι διεθνείς συμφωνίες. Ισχύει δηλαδή η θέληση των ιμπεριαλιστικών χωρών, που εφαρμόζουν τις συμφωνίες κατά περίπτωση. (Να αναφέρουμε, για παράδειγμα, την άρνηση της Γερμανίας να εκδόσει το Γερμανό πολίτη Μιχάλη Χριστοφοράκο στην Ελλάδα για την υπόθεση της Ζίμενς). Η απόφαση για την Γκιουλαφερίτ Ουνσάλ δεν είναι καθόλου δίκαιη και είναι η πρώτη απόφαση έκδοσης αγωνιστή που βγαίνει εδώ και πολλά χρόνια – συγκεκριμένα από το 1974. Δείχνει πως από εδώ και πέρα οι πολιτικοί πρόσφυγες δεν θα έχουν καμιά ασφάλεια. Η απειλή αυτή όμως δεν ισχύει μόνο για τους πολιτικούς πρόσφυγες αλλά και για τους Έλληνες. Όποιος παλεύει για τα δημοκρατικά, κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα, πρόσφυγας ή Έλληνας, αν καταζητείται από μια ευρωπαϊκή χώρα, θα εκδίδεται σ’ αυτήν με μεγάλη ευκολία. Η απόφαση αυτή πλήττει και τον ελληνικό λαό που έχει παλέψει πολλά χρόνια για δημοκρατικά δικαιώματα και διαθέτει ηρωική ιστορία αγώνων για το ζήτημα αυτό.
Η απόφαση αυτή μας δείχνει με σαφήνεια πως ο τρομονόμος έχει στόχο να καταστείλει και να εκμηδενίσει τον αγώνα για τα δημοκρατικά, κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα.
Καλούμε όλους και όλες να αντισταθούμε όλοι μαζί σ’ αυτή την επίθεση που αποτελεί μια πρώτη γεύση όσων πρόκειται να ακολουθήσουν.
Κάντε το πρώτο σχόλιο