Κατεβάστε τη από εδώ σε εκτυπώσιμη μορφή pdf
1. Βρισκόμαστε σε ένα διαρκή πόλεμο κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ – κεφαλαίου – ιμπεριαλισμού απέναντι στα κοινωνικά συμφέροντα κι ανάγκες και για το ξεπέρασμα της κρίσης τους. Σ αυτό τον πόλεμο η διαφύλαξη της κερδοφορίας τους με νέα ανάταξη των κερδών τους και η σταθερότητα της κυριαρχίας τους πολιτικά και ιδεολογικά, στη χώρα μας, στην Ευρώπη και την περιοχή, με κάθε κόστος, είναι οι πρωτεύοντες στόχοι, στους οποίους υποτάσσουν τα πάντα.
Το Σεπτέμβρη ξετυλίχτηκαν κινητοποιήσεις ενάντια σ’ αυτή την πολιτική, σε όλους τους χώρους του Δημοσίου, από τον ΟΑΕΔ, τους εργαζόμενους στο ΙΚΑ, τους διοικητικούς υπαλλήλους των ΑΕΙ και τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση που μπήκαν σε απεργία διαρκείας, μέχρι τους ΟΤΑ, τους γιατρούς και τους νοσοκομειακούς, τους υπόλοιπους εργαζόμενους υπουργείων κλπ που μπήκαν σε αγωνιστική, απεργιακή κίνηση και απαιτούσαν κλιμάκωση, παρά τις θελήσεις των συνδικαλιστικών ηγεσιών τους. Γι αυτό, αυτές οι κινητοποιήσεις είχαν την υποστήριξη και εκφράσανε τις προσδοκίες της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας.
Η κυβέρνηση μπροστά σε αυτή την κατάσταση δε διστάζει να επιστρατεύσει όλους τους μηχανισμούς της κρατικής και παρακρατικής καταστολής και του αυταρχισμού. Δε συνομιλεί με τους αποφασισμένους απεργούς της ΟΛΜΕ, που αμφισβητούν την πολιτική της. Προχωρά σε επιστρατεύσεις επ’ αόριστο, όπως στο μετρό και βγάζει παράνομες ακόμη και τις στάσεις εργασίας τους, απειλεί τους διοικητικούς με αργία, αν δεν υποκύψουν στην απεργοσπασία, καλεί εισαγγελείς και φυλακίζει μαθητές, στις μαθητικές καταλήψεις. Ταυτόχρονα, η δολοφονία του αγωνιστή αντιφασίστα Παύλου Φύσσα από τους ναζιστές της Χρυσής Αυγής, θύμισε αντίστοιχα φαινόμενα που εκδηλώθηκαν σε παλιότερες μεγάλες εκπαιδευτικές ή ευρύτερες κινηματικές εκρήξεις, αλλά όρισε και το πέρασμα της κυβερνητικής επίθεσης σε νέα φάση, εξαιρετικής σφοδρότητας, της ταξικής αντιπαράθεσης, κατά την οποία οι μορφές κοινωνικής και πολιτικής πάλης της προηγούμενης περιόδου, δεν θα αρκούν. Το μαχητικό, αποφασισμένο κίνημα και τους πρωτοπόρους αγωνιστές του επιθυμεί να συντρίψει η κυβέρνηση, ως το άλλο «άκρο» που επιμένει να αντιστέκεται απέναντι στο άκρο που ανήκει η ίδια, μαζί με ΕΕ –ΔΝΤ – κεφάλαιο, απευθύνοντας στην κοινωνία μαζικό εκβιασμό με το νέο δίλλημα: Μνημόνιο και νέα μέτρα ή φασισμός και αποσταθεροποίηση. Γι αυτό ονοματίζει σαν εξτρεμιστές όσους εναντιώνονται στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, όσους δεν ομονοούν στις θεωρίες του πρωτογενούς πλεονάσματος και δεν ασπάζονται τα μνημόνια ως επιτυχίες της χώρας και υλικό των success story.
2. Ιδιαίτερα για τους καθηγητές, οι κινητοποιήσεις του Σεπτέμβρη ήταν μια μεγάλη μάχη, που ξεκίνησε από το Μάη, συνεχίστηκε με αμείωτους ρυθμούς μέσα στο καλοκαίρι, και εντάθηκε με την απεργία διαρκείας.
. Γιατί τα αιτήματα για μόνιμη και σταθερή – αξιοπρεπή δουλειά, για την κατάργηση των διαθεσιμοτήτων – απολύσεων και των υποχρεωτικών μετατάξεων, για να γυρίσουν όλοι οι εκπαιδευτικοί μόνιμοι κι αναπληρωτές στα σχολεία, για την απόσυρση του νόμου για το Λύκειο, για 20 μαθητές στο τμήμα κλπ, για μέτρα ενίσχυσης της ουσιαστικής λειτουργίας των σχολείων και τα αιτήματα για δημόσια αγαθά και ελευθερίες, καθώς και η πολιτικοποίηση τους με την πάλη για την ανατροπή της πολιτικής κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ, ανταποκρινόντουσαν στις ανάγκες των εργαζόμενων και της κοινωνίας. Γιατί η επιλογή της μορφής της απεργίας διάρκειας, ως αποφασιστικής μορφής σύγκρουσης με την κυβερνητική πολιτική, απέναντι στις ασύνδετες κι άσφαιρες, διασπαρμένες 24ωρες απεργίες, ήταν μονόδρομος αν μιλά κανείς από τη σκοπιά της ανάγκης να μπει φρένο σ’ αυτή την κατάσταση κι όχι από τη σκοπιά της διαμαρτυρίας, κι ανταποκρινόταν στις διαθέσεις του κλάδου. Γιατί ήταν ο μόνος δρόμος για να τιμήσουμε το συμβόλαιο τιμής με τους υπό διαθεσιμότητα συναδέλφους μας και τους μαθητές των ΕΠΑΛ, που οι ειδικότητες τους καταργήθηκαν. Γιατί ο αγώνας αυτός έδειξε ότι διαθέσεις υπάρχουν και οι εργαζόμενοι μπορούν να παίρνουν την υπόθεση στα χέρια τους μέσα από τα σωματεία τους και τις ΓΣ , ανεξάρτητα αν η πλειοψηφία του ΔΣ της ΟΛΜΕ μπορεί να ομονοεί σε αυτή.
Γι αυτό άλλωστε η πρόταση αυτή σε περιεχόμενο και μορφή, υπερψηφίστηκε από τη συντριπτική πλειοψηφία των μαζικών ΓΣ, αλλά και επιβεβαιώθηκε από την τεράστια συμμετοχή στην απεργία, ακόμη και των συναδέλφων από τις λίγες ΕΛΜΕ που δεν την ψήφισαν. Για αυτό η ανάγκη αποφασιστικής αντίστασης κι αγώνα αγκάλιαζε όλο τον κόσμο της εκπαίδευσης, που δεν ήταν ενεργούμενο πολιτικών δυνάμεων, όπως τον ήθελε η κυβέρνηση για να τον κάνει εύκολο αντίπαλο. Χιλιάδες εκπαιδευτικοί πήραμε μέρος στην απεργία, στις απεργιακές επιτροπές, σε συλλαλητήρια και συσκέψεις με γονείς, μαθητές, με συνδικάτα και φορείς εργαζομένων, σε λαϊκές συνελεύσεις και επιτροπές. Όσο ποτέ άλλοτε νιώσαμε την κοινωνία να μας ακούει, να μας εμπιστεύεται και να ακουμπά πάνω μας τις προσδοκίες της.
Σήμερα μπορούμε να θεωρούμε ότι τα ζητήματα της εκπαίδευσης έχουν ανοίξει στην κοινωνία,. Τείνουν να γίνουν ένα πολύ σημαντικό θέμα του αγώνα του ευρύτερου εργατικού λαϊκού κινήματος. Ενώθηκαν με τον αγώνα για την υπεράσπιση των δημόσιων αγαθών, για την υπεράσπιση του βιοτικού επιπέδου και των δικαιωμάτων των εργαζομένων, ανέργων, της λαϊκής οικογένειας.
Ο αγώνας για την απόσυρση και μη εφαρμογή του νόμου 4186/13, για την ανάδειξη και προβολή του Ενιαίου 12χρονου Δημόσιου Δωρεάν σχολείου, είναι στο προσκήνιο.
Ο αγώνας για την απόκρουση των απολύσεων – διαθεσιμοτήτων – υποχρεωτικών μετακινήσεων συνεχίζεται με αμείωτη ένταση.
Η ανάγκη για τη λήψη άμεσων μέτρων για τη λειτουργία των σχολείων είναι σε απόλυτη προτεραιότητα.
Έγιναν πολύ σημαντικά βήματα στη συμπόρευση και κοινή δράση των κλάδων, και παρά τους δισταγμούς, τα εμπόδια και την υπονόμευση από διάφορες πλευρές, πρέπει να κρατηθεί σαν μια πολύ σημαντική κατάκτηση. Μας στοίχησε ωστόσο η αδυναμία σύμπηξης ευρύτερου απεργιακού μετώπου, παρά τις προσπάθειες που κάναμε Όλες οι συνδικαλιστικές και πολιτικές δυνάμεις, τόσο για την τακτική τους και στο εσωτερικό του κλάδου αλλά και στις άλλες ομοσπονδίες και συνδικάτα, οφείλουν να λογοδοτήσουν στους συναδέλφους, στις ΓΣ.
Το σημαντικότερο απ’ όλα είναι ότι μέσα σ’ αυτό τον αγώνα αναγεννήθηκαν τα σωματεία μας, καινούργιο δυναμικό μπήκε στη μάχη, νέες μορφές και τρόποι ανιχνεύτηκαν.
Μια τέτοια εκτίμηση που σε μεγάλο βαθμό εκφράστηκε και στην απόφαση της ΓΣ προέδρων, μπορεί να αποτελέσει τη βάση, την αφετηρία μιας νέας αγωνιστικής εκκίνησης του εκπαιδευτικού κινήματος. Να επιστρέψουμε πιο γνωστικοί, πιο αποφασισμένοι και πιο αποτελεσματικοί! Να γίνουμε πιο δυνατοί!
3. Γιατί η επίθεση γενικότερα αλλά και στην εκπαίδευση συνεχίζεται και οξύνεται….
Γιατί το οικονομικό αδιέξοδο της κυβερνητικής πολιτικής και οι φρούδες ελπίδες περί πλεονάσματος και καλύτερης αντιμετώπισης από την Ευρωπαϊκή Ένωση, οδηγούν σε νέα πιο αιματηρά μέτρα και μνημόνια. Βρισκόμαστε μπροστά σε νέο γύρο κανιβαλικής επίθεσης κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ – κεφαλαίου – ιμπεριαλισμού.
Γιατί ήδη στην εκπαίδευση ο χορός των πλεονασμάτων και των υποχρεωτικών μετακινήσεων, διαρρηγνύει ζωές. Συγχωνεύσεις, καταργήσεις τμημάτων και σχολείων, ένα εφιαλτικό τοπίο μαθητικής απόρριψης από τους νέους φραγμούς και νέες διαθεσιμότητες κι απολύσεις, είναι το άμεσο, ορατό μέλλον. Η κυβέρνηση και το υπουργείο επιδιώκουν να εμφανίσουν τις μετατάξεις και τις υποχρεωτικές μετακινήσεις στην εκπαίδευση και το καθεστώς διαθεσιμότητας-απολύσεων στο δημόσιο ως αναγκαιότητα και μονόδρομο.
Την ίδια στιγμή οι περιφερειακοί Διευθυντές και οι Διευθυντές Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης διεκπεραιώνουν οι ίδιοι όλα τα αντιδραστικά σχέδια του υπουργείου και εξελίσσονται πλέον στους τοπικούς εντολοδόχους προώθησης των αντιεκπαιδευτικών μέτρων.
Η κυβέρνηση έχει επιλέξει νέο γύρω επίθεσης και προωθεί μέτρα που οδηγούν στη διάλυση του δημόσιου σχολείου. που αποδομούν τη μόνιμη και σταθερή εργασία και απογειώνουν τους ταξικούς φραγμούς στο νέο Λύκειο.
. Την ίδια στιγμή προωθείται νέο μνημόνιο με νέες συνέπειες σε μισθούς, επικουρικές συντάξεις και στο εφάπαξ, καθώς και νέα φορολογική επιβάρυνση για τους εργαζόμενους. Η τρόικα αρνήθηκε κάθε παράταση στις νέες διαθεσιμότητες 12.500 δημοσίων υπαλλήλων και απαιτεί να γίνουν 4.000 νέες απολύσεις μέσα στο 2013!
Και μέσα σ’ όλα αυτά η κυβέρνηση κατεβάζει τροπολογία για το περίφημο παρουσιολόγιο των καθηγητών στο σχολείο, σαν μια μορφή παραπέρα πειθάρχισης, χειραγώγησης κι ελέγχου, ενώ δήλωσε ότι προτίθεται να προχωρήσει και σε νέο ορισμό της οργανικής θέσης. Το ίδιο Υπουργείο δηλαδή που υποχρεώνει σε πληθωρικά τμήματα 27-30 μαθητών, που κρατάει κλειστές τις σχολικές βιβλιοθήκες, που έχει κόψει όλα τα πολιτιστικά προγράμματα, που υποχρεώνει εκπαιδευτικούς να εργάζονται ακόμη και σε έξι σχολεία, το ίδιο Υπουργείο που έχει υποχρεώσει εκπαιδευτικούς με βαριές αρρώστιες, σοβαρά κινητικά και ψυχολογικά προβλήματα να εξαντλούν όλο το διδακτικό ωράριο, αυτό το ίδιο Υπουργείο εμφανίζεται μέσω της τροπολογίας να δίνει τη δυνατότητα στους εκπαιδευτικούς που το ίδιο <<κατασκεύασε>> χωρίς ωράριο, να μπορούν να κάνουν ενισχυτική, προγράμματα, διοικητική εργασία, προκειμένου να συμπληρώσουν ωράριο για φέτος! Η πιθανή αλλαγή ορισμού της οργανικής θέσης με βάση το σχολείο, στοχεύει στην πιο εύκολη διαθεσιμότητα και απόλυση, των πλεοναζόντων καθηγητών που κατασκευάζει, μέσω της κατάργησης της θέσης και της χρησιμοποίησης των μορίων του καθενός (ο νόμος με τα κριτήρια διαθεσιμότητας που πέρασε το καλοκαίρι : τρόπος διορισμού, χρόνια υπηρεσίας, μεταπτυχιακά, ξένες γλώσσες, υπολογιστές, διοικητική εμπειρία κλπ συν αξιολόγηση) , ως μέσο αξιοκρατικής επιλογής τους.
4. Γι αυτό αναπτύσσουμε ό, τι κατακτήσαμε, συγκροτούμαστε καλύτερα και προχωράμε στην αναμέτρηση με την πολιτική κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ, αποφασιστικά
– Προωθούμε τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις, όπως αποφασίστηκαν στο 16ο Συνέδριο και επανεγκρίθηκαν στις τελευταίες Γενικές Συνελεύσεις και εξακολουθούν να βρίσκονται σε ισχύ.
Συνεχίζουμε αποφασιστικά την πάλη μας ενάντια στις διαθεσιμότητες, υποχρεωτικές μετατάξεις – απολύσεις. Ενάντια στην κατασκευή των πλεοναζόντων και την ομηρεία τους, από τους προϊστάμενους της κυβερνητικής πολιτικής και του υπουργείου παιδείας. Είμαστε αντίθετοι σε κάθε αλλαγή στο νομικό πλαίσιο της οργανικότητας που θα επιτρέψει στην κυβέρνηση να προχωρήσει πιο εύκολα σε διαθεσιμότητες και απολύσεις. Είμαστε αντίθετοι στο παρουσιολόγιο.
Προβάλλουμε τις διεκδικήσεις μας, για την ενίσχυση του σημερινού σχολείου, που απαιτεί αντίστοιχο εκπαιδευτικό προσωπικό. Προβάλλουμε το ενιαίο δωδεκάχρονο δημόσιο σχολείο που χωράει όλους τους μαθητές, όλη τη γνώση και όλους τους εκπαιδευτικούς.
Πολιτικοποιούμε τους αγώνες για να γίνουν οι εργαζόμενοι το αντίπαλο δέος στο κατεστημένο και τα συμφέροντα που το υπηρετούν..
Παλεύουμε ενάντια στη φασιστική απειλή που γεννιέται μέσα από τα σπλάχνα του καπιταλιστικού συστήματος και στο έδαφος της κρίσης του, της κατεδάφισης των κοινωνικών δικαιωμάτων και ελευθεριών.
Αναβαθμίζουμε τη συλλογικότητα των σωματείων, τις Γ.Σ., τις απεργιακές επιτροπές, τα απεργιακά ταμεία, τη συζήτηση και συντονισμό με μαθητές, γονείς, εργαζόμενους. Τα σχολεία να συνεχίσουν να είναι κέντρα δραστηριοτήτων και αγώνα. Συγκροτούμε άμεσα απεργιακά ταμεία με απαίτηση της συμμετοχής και της ΟΛΜΕ, προωθούμε την έμπρακτη αλληλεγγύη για όσους συναδέλφους απεργήσανε και χρειάζονται οικονομική στήριξη, ενεργοποιούμε τα κουπόνια ενίσχυσης του απεργιακού ταμείου.
Αναβαθμίζουμε την αντίληψη, συγκρότησης οριζόντιου συντονισμού των ΕΛΜΕ μεταξύ τους, αλλά και με τους διδασκαλικούς συλλόγους, με άλλους κλάδους και σωματεία, που κινούνται σε αγωνιστική κατεύθυνση.
Προχωρούμε στις παρακάτω ενέργειες:
– Περί τα μέσα Οκτώβρη, προετοιμάζουμε συνέντευξη τύπου ΟΛΜΕ, για την ανάδειξη της κατάστασης όπως διαμορφώνεται τώρα στα σχολεία .
Ειδική αναφορά στα ΕΠΑΛ – ΕΠΑΣ, αναδεικνύοντας τις αντιφάσεις που έχει νόμος σχετικά με την εγγραφή μαθητών, λειτουργία τομέων, προσωπικό κλπ.
Απαιτούμε άμεσα μέτρα για την εξασφάλιση ενός ελάχιστου επιπέδου καλής λειτουργίας των σχολείων.
– Προετοιμάζουμε κινητοποιήσεις σε περιφερειακό επίπεδο ενάντια στην δημιουργία πλεονασμάτων και τις υποχρεωτικές μετακινήσεις – αποσπάσεις . Αξιοποιούμε κάθε τι που μπορεί να παρεμβάλει εμπόδια στις υποχρεωτικές μετακινήσεις.
Σε αυτό το πλαίσιο θεωρούμε την όλη προσπάθεια να εφαρμοστεί «παρουσιολόγιο» στους καθηγητές, όχι μόνο εκδικητική, αλλά και προσπάθεια επιβολής κλίματος αυταρχισμού στα σχολεία, ώστε να μπορέσουν να περάσουν όλες οι αντιδραστικές αλλαγές. Γι’ αυτό το λόγο και δεν την αποδεχόμαστε και την ακυρώνουμε στην πράξη.
– Διατηρούμε στην επικαιρότητα το ζήτημα των «διαθέσιμων» και απαιτούμε την επιστροφή τους στα σχολεία. Παίρνουμε πρωτοβουλίες σε κάθε ΕΛΜΕ ή ομάδες ΕΛΜΕ (στις μεγάλες πόλεις), για συζήτηση με μαθητές – γονείς – συλλόγους πρωτοβάθμιας – τοπικούς φορείς, για την ανάδειξη των επιπτώσεων που υφίστανται τα σχολεία και η εκπαίδευση γενικά από αυτές τις ενέργειες.
Συντονιζόμαστε με όλους τους εργαζόμενους που είναι στα προγράμματα διαθεσιμότητας – κινητικότητας, στα τρέχοντα και τα μελλοντικά.
Υποστηρίζουμε, συμπαραστεκόμαστε στον αγώνα των εργαζομένων διοικητικών υπαλλήλων στα ΑΕΙ – ΤΕΙ, που βρίσκονται σε απεργία εδώ και 5 εβδομάδες. Προτείνουμε 24ωρη πανεκπαιδευτική απεργία συμπαράταξης και συμπαράστασης, την εβδομάδα 21 με 26 Οκτωβρίου, εφ’ όσον συνεχίζεται η απεργιακή τους κινητοποίηση.
– Ανοίγουμε ένα μεγάλο κύκλο εκδηλώσεων για να προβληθεί η αναγκαιότητα του ενιαίου 12χρονου σχολείου και να υποστηριχθεί το αίτημα για απόσυρση του πρόσφατου νόμου. Αξιοποιούμε και αναδεικνύουμε όλες τις αντιφάσεις του. Η δράση αυτή να καταλήξει σε μια μεγάλη εκδήλωση ( ημερίδα – διήμερο) περί τα μέσα Δεκέμβρη. Την ευθύνη για την ανάπτυξη αυτής της δραστηριότητας θα έχει το ΚΕΜΕΤΕ. Θα οργανωθούν εκδηλώσεις και ημερίδες περιφερειακά. Αξιοποίηση πανεπιστημιακών και άλλων ειδικών.
– Παίρνουμε πρωτοβουλίες από ΕΛΜΕ – Συλλόγους Διδασκόντων – Επιτροπές Αγώνα, την περίοδο Οκτωβρίου – Νοεμβρίου, που θα αναδεικνύουν με πολύμορφους τρόπους την αναγκαιότητα της πάλης ενάντια στο φασισμό – ναζισμό και θα αποκαλύπτουν την εγκληματική, συστημική και μισάνθρωπη φύση του.
– Διοργανώνουμε πανεκπαιδευτικά – παλλαϊκά συλλαλητήρια σ’ όλες τις μεγάλες πόλεις στο τέλος Οκτωβρίου.
– Συμμετέχουμε στην πανεργατική απεργία που προγραμματίζεται για τις 6 Νοέμβρη. Η απεργία αυτή θα έπρεπε να είχε γίνει στις 16 Σεπτέμβρη, όταν βρισκόταν σε εξέλιξη η απεργία των εκπαιδευτικών και άλλων κλάδων του δημόσιου τομέα. Τότε θα ήταν έμπρακτη έκφραση της συμπαράστασης και συμπόρευσης του εργατικού κινήματος με τους αγωνιζόμενους κλάδους και θα ενίσχυε την δυναμική και την αποτελεσματικότητα του αγώνα. Παρ’ όλα αυτά, θα δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις για την επιτυχία της.
. Ταυτόχρονα αναδεικνύουμε το ζήτημα του νέου γύρου μέτρων που είναι πλέον δεδομένο ότι θα επιβληθούν και τα συνδέουμε με την ήδη υπάρχουσα κατάσταση. Οι αλλαγές στο ασφαλιστικό, η φοροεπιδρομή, οι νέες μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, πάνε μαζί με τη συνέχεια του κύματος των απολύσεων και των διαθεσιμοτήτων στο δημόσιο και τις αναδιαρθρώσεις στην εκπαίδευση. Γι’ αυτό και παλεύουμε για να μη μείνει το βήμα αυτό μετέωρο, αλλά να ενταχθεί σε ένα ευρύτερο σχέδιο κλιμάκωσης από τον κλάδο μας αλλά κι όλους τους εργαζόμενους.
Τίποτα από όλα τα παραπάνω δεν μπορεί να γίνει αν όλο το δυναμικό μας που δραστηριοποιήθηκε την περίοδο της απεργίας, με πρωτοβουλία, δημιουργικότητα και αποφασιστικότητα δεν μπει ξανά στη δράση. Όλες οι ΕΛΜΕ πρέπει να πάρουν μέτρα και να δώσουν χώρο και ώθηση στις ζωντανές δυνάμεις που συσπειρώθηκαν στα σωματεία μας και μπήκαν δυναμικά στον αγώνα. Όλα τα παραπάνω στοχεύουν στην προετοιμασία και καλύτερη συγκρότηση των δυνάμεων μας εσωτερικά κι εξωτερικά, ώστε να επανέλθουμε στα μέσα Νοεμβρίου με απεργιακή κορύφωση, αντίστοιχης αποφασιστικότητας και διαρκείας, με την πρόταση απεργίας του Σεπτέμβρη. Γιατί όλο και περισσότερο οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν ότι είμαστε «υποχρεωμένοι» να συγκρουστούμε με αυτή την πολιτική και να νικήσουμε. Άλλος δρόμος να σταθούμε όρθιοι και αξιοπρεπείς δεν υπάρχει!
Κάντε το πρώτο σχόλιο