Οι χιλιάδες λαού και εκπαιδευτικών που βρέθηκαν στη μαζική απεργιακή συγκέντρωση στις 28/2, οι χιλιάδες εκπαιδευτικοί που εδώ και τρία χρόνια αντιστέκονται στην επίθεση που έχει εξαπολύσει η κυβέρνηση της ΝΔ ενάντια στο δημόσιο σχολείο και μέσα σε ένα πλαίσιο απειλών, εκφοβισμού και τρομοκρατίας έχουν καταφέρει να μην περάσει η αξιολόγηση –κατηγοριοποίηση- πειθάρχηση σχολείων και εκπαιδευτικών, καθώς και τα μαζικά πανεκπαιδευτικά συλλαλητήρια στις 8/3 στην Αθήνα, καταδεικνύουν με κατηγορηματικό τρόπο όχι μόνο την αντίθεση του κόσμου της εκπαίδευσης στην πολιτική της ιδιωτικοποίησης και εμπορευματοποίησης των δημόσιων αγαθών, αλλά και την αποφασιστικότητά του να μην αφήσει να εφαρμοστεί αυτή η πολιτική. Είναι η ίδια πολιτική ενάντια στην οποία οι νοσοκομειακοί γιατροί διαδηλώνουν έξω από τα νοσοκομεία που επισκέπτεται ο ντίλερ της ιδιωτικοποίησης και εμπορευματοποίησης της δημόσιας υγείας.
Η κυβέρνηση, η «αδέκαστη δικαιοσύνη» και η βιομηχανία των προσφυγών
Για μία ακόμη φορά η κυβέρνηση της ΝΔ, προσπαθώντας να εφαρμόσει την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΟΟΣΑ, επιδιώκει να επιβάλει την αξιολόγηση και τη διάλυση του δημόσιου σχολείου με την καταστολή, τις απειλές και τον φόβο. Όπως στα πανεπιστήμια η κυβέρνηση στέλνει τα ΜΑΤ να συλλάβουν δεκάδες φοιτητές, με τον ίδιο τρόπο στα σχολεία στέλνει τα συνδικάτα της εκπαίδευσης στα δικαστήρια. Πλέον δεν έχουν μετρημό οι φορές που κυβέρνηση και ο υπουργός παιδείας προσφεύγει στην «ανεξάρτητη» δικαιοσύνη για να βγάλει την απεργιακή κινητοποίηση των ομοσπονδιών παράνομη. Μια «ανεξάρτητη» δικαιοσύνη που όλως τυχαίως βγάζει πάντοτε τις απεργίες των εκπαιδευτικών παράνομες και δείχνει ποια είναι όταν την ώρα που κρίνει ως παράνομους τους εκπαιδευτικούς και τις απεργιακές τους κινητοποιήσεις, ο εισαγγελέας προτείνει την ουσιαστικά αθώωση του παιδοβιαστή Μίχου, αθωώνει τους περίφημους κυνηγούς κεφαλών προσφύγων στον Έβρο και στέλνει στα δικαστήρια την 19χρονη μετά από μήνυση του μαστροπού αστυνομικού που την εξέδιδε.
Η τακτική της κυβέρνηση στην εκπαίδευση όχι μόνο δείχνει με εμφατικό τρόπο ότι η αξιολογική διαδικασία παρά την τρομοκράτηση, τον εκφοβισμό και τις απειλές δεν έχει προχωρήσει και ότι οι εκπαιδευτικοί αντιστέκονται μαζικά στην πολιτική που διαλύει και κατηγοριοποιεί τα σχολεία και τους εκπαιδευτικούς, αλλά και αποτελεί δείγμα αδυναμίας, καθώς η κυβέρνηση δεν πείθει για την πολιτική της και ο μόνος τρόπος να την εφαρμόσει είναι η απαγόρευση ουσιαστικά θεμελιωδών δικαιωμάτων, όπως είναι η απεργία
Ανυποχώρητος αγώνας σε όλα τα επίπεδα
Η κυβέρνηση έχει ξεκάθαρους στόχους. Επιδιώκει με κάθε τρόπο να περάσει την αξιολόγηση, όχι επειδή ενδιαφέρεται για την αναβάθμιση της εκπαίδευσης, αλλά γιατί είναι κομμάτι της συνολικότερης πολιτικής ιδιωτικοποίησης και διάλυσης των δημόσιων αγαθών που εφαρμόζει παντού. Είναι προσχηματικά όσα λέγονται για την αξιολόγηση με την οποία δήθεν θα αναβαθμιστεί το δημόσιο σχολείο. Όπως ήταν προσχηματικό ότι η ΕΒΕ θα αναβάθμιζε τα δημόσια πανεπιστήμια, αλλά τελικά διαμόρφωνε το έδαφος για την έλευση των ιδιωτικών πανεπιστημίων.
Με τον ίδιο τρόπο η αξιολόγηση είναι αναγκαία για να μπορέσει να επιβληθεί η λεγόμενη «ελεύθερη επιλογή σχολείου», που θα μετατρέψει τα σχολεία σε ανταγωνιστικά μεταξύ τους ιδρύματα και την εκπαίδευση από δημόσια υποχρέωση σε ανταγωνιστικό προϊόν στην αγορά. Είναι αναγκαία για να σαρωθούν τα εργασιακά δικαιώματα των εκπαιδευτικών, καθώς στο σχολείο της αξιολόγησης δεν ταιριάζουν ούτε η μόνιμη και σταθερή εργασία, ούτε συλλογικές διεκδικήσεις.
Ο κυβερνητικός συνδικαλισμός των ΔΑΚΕ-ΣΥΝΕΚ-ΠΕΚ
και η αμηχανία της ΑΣΕ_ΠΑΜΕ
Γι’ αυτό και η αξιολόγηση είναι κομβική μάχη που το εκπαιδευτικό κίνημα πρέπει να δώσει με όλες του τις δυνάμεις. Είναι μια μάχη που διαρκεί ήδη τρία χρόνια και σε αυτή τη φάση για μια ακόμα φορά τίθεται το ερώτημα αν οι εκπαιδευτικές ομοσπονδίες απαντούν όπως αντιστοιχεί στην επίθεση που δέχονται. Αυτή τη στιγμή η γραμμή της πλειοψηφίας δεν αντιστοιχεί στην κλίμακα επίθεσης της κυβέρνησης. Δεν φτάνει να προχωράμε μόνο στην αναγκαία κήρυξη νέας Α/Α από τις ομοσπονδίες και την ΑΔΕΔΥ, αλλά χρειάζεται να παρθούν ταυτόχρονα όλα εκείνα τα οργανωτικά και πολιτικά μέτρα και αποφάσεις που στόχο έχουν να συσπειρώσουν τους εκπαιδευτικούς της βάσης μέσα από μαζικές διαδικασίες, ώστε να δημιουργηθεί ένα πραγματικό μέτωπο αντίστασης και ανατροπής της πολιτικής της κυβέρνησης στην εκπαίδευση.
Η άρνηση επαναπροκήρυξης της Α/Α από τον κυβερνητικό συνδικαλισμό της ΑΔΕΔΥ ως δούρειος ίππος για να περάσει η αξιολόγηση
Άλλωστε η άρνηση και της πλειοψηφίας της ΕΕ της ΑΔΕΔΥ (ΔΗΣΥ-ΔΑΚΕ-ΕΑΕΚ) να κηρύξει Α/Α για την αξιολόγηση για όλο το δημόσιο και η εν συνεχεία άρνησή τους να κηρύξουν και για την ΟΛΜΕ Α/Α αποδεικνύουν για μια ακόμη φορά πως είναι η αδιέξοδη τακτική των ΔΑΚΕ-ΣΥΝΕΚ-ΑΣΕ -ΠΑΜΕ-ΠΕΚ να επενδύσουν στο «κουτσό άλογο», στην ΑΔΕΔΥ, αφήνει τον κλάδο έκθετο. Την ίδια στιγμή η αλλαγή στάσης της πλειοψηφίας της ΔΟΕ κάνει φανερό όλο και πιο πολύ πως οι παρατάξεις του κυβερνητικού συνδικαλισμού ΔΑΚΕ -ΣΥΝΕΚ -ΠΕΚ με προσχηματικό τρόπο μιλάνε για Α/Α και αγώνα ενάντια στην αξιολόγηση. Δεν ξεχνάμε ότι:
Η ΔΑΚΕ, η κυβερνητική δύναμη, έτσι και αλλιώς ποτέ δεν ήταν υπέρ μιας συνολικής αντιπαράθεσης με την κυβέρνηση σε όλα τα επίπεδα και πόσο μάλλον στο θέμα της ατομικής αξιολόγησης της οποίας είναι θιασώτης. Περισσότερο κινδυνολογεί για τις συνέπειες της αντίστασης στην αξιολόγηση, παρά μιλάει για την ίδια την αξιολόγηση.
Η ΠΕΚ κινείται σταθερά στο ίδιο κλίμα με τη ΔΑΚΕ και μιλάει συνεχώς για τη νομιμότητα κάθε απόφασης λες και τα συνδικάτα και τα σωματεία είναι ΝΠΔΔ και πρέπει να κινούνται με βάση τον υπαλληλικό κώδικα.
ΟΙ ΣΥΝΕΚ αναπολώντας τις εποχές που ήταν και κυβερνητική δύναμη προσπαθούν να μείνουν σταθερές στη συνεργασία με την ΔΑΚΕ σε όλα τα επίπεδα. Γι’ αυτό και περιορίζονται στην επαναπροκήρυξη της Α/Α μόνο στην ΟΛΜΕ και την ΑΔΕΔΥ, χωρίς να παίρνουν καθαρή θέση για το τι θα πρέπει να κάνουμε αν η επίθεση κλιμακωθεί με τα δικαστήρια να βγάζουν την απεργία και καταχρηστική. Τα όσα έχουν βέβαια συμβεί στη ΔΟΕ και την ΑΔΕΔΥ μας κάνουν να είμαστε παραπάνω από επιφυλακτικοί.
Είναι ενδεικτικό ότι στη Γ.Σ. προέδρων στις 9/3/2024 όλοι οι παραπάνω ενώ ψήφισαν την επαναπροκήρυξη της Α/Α δεν στήριξαν κι ούτε ψήφισαν νέες Γ.Σ. και Γ.Σ. προέδρων που θα κρίνουν πώς συνεχίζει ο κλάδος την αντιπαράθεσή του με την κυβέρνηση. Λες και περιμένουν να επαναπροκηρύξουμε την απεργία και όλα να σταματήσουν. Την ίδια στιγμή δεν κάνουν λόγο για κήρυξη Α/Α από τα πρωτοβάθμια σωματεία, και επαναλαμβάνουν μονότονα ότι τα πρωτοβάθμια σωματεία αδυνατούν να πάρουν μια τέτοια απόφαση και ότι κάτι τέτοιο θα ήταν επικίνδυνο, ξεχνώντας σκόπιμα ότι ο 1264/82 αναφέρει ξεκάθαρα τη δυνατότητα των πρωτοβάθμιων σωματείων να κηρύσσουν απεργία.
Συντονισμένα με αιχμή τα πρωτοβάθμια σωματεία απέναντι στην επίθεση του υπουργείου
Όμως τη στιγμή που το υπουργείο με ταχύτατους ρυθμούς κηρύσσει τις απεργίες των ομοσπονδιών παράνομες –και εσχάτως και καταχρηστικές κάποιες- είναι κρίσιμο να προκηρυχθεί και η απεργία –αποχή από τα πρωτοβάθμια σωματεία του κλάδου. Επιμένουμε στη σημασία της κήρυξης της απεργίας –αποχής και από τα πρωτοβάθμια σωματεία, αλλά και στο συντονισμό τους, καθώς έτσι θα εμπλακεί στη μάχη όλο το συνδικαλιστικό δυναμικό του κλάδου, θα πολλαπλασιαστούν τα μέτωπα, αλλά και δεν θα μείνουν ούτε στιγμή ακάλυπτοι οι συνάδελφοι. Γιατί ήδη οι αξιολογητές (ΣΣ και διευθυντές) υλοποιώντας και εξωραΐζοντας πρόθυμα μια άθλια διαδικασία, έτρεξαν σαν τα κοράκια και τις ύαινες που μυρίζουν φρέσκο κρέας να προχωρήσουν στις αξιολογικές διαδικασίες υποστηρίζοντας ότι δεν υπάρχει Α/Α από τις διαδικασίες προετοιμασίας της παρακολούθησης, για να καλυφθούν οι συνάδελφοι, τη στιγμή μάλιστα που η εκπαίδευση βρίσκεται διαρκώς σε δικαστήρια με το υπουργείο.
Ήδη στη Γ.Σ. πρόεδρων της 09/03 υπήρχαν τουλάχιστον 26 ΕΛΜΕ που πρότειναν επαναπροκήρυξη της Α/Α με κάθε τρόπο (ΑΔΕΔΥ-ΟΛΜΕ-και α/θμια σωματεία). Σε αυτόν τον πόλο αντίστασης αρνήθηκε όπως είναι φυσικό να συνταχθεί ο κυβερνητικός συνδικαλισμός των ΔΑΚΕ -ΣΥΝΕΚ-ΠΕΚ αλλά και οι δυνάμεις της ΑΣΕ -ΠΑΜΕ. Θα μπορούσαν αυτές οι ΕΛΜΕ να είναι περισσότερες όπως είχε φανεί τουλάχιστον σε προηγούμενη Γ.Σ. Προέδρων και να έφθαναν ακόμα και τις 41. Θα ήταν ικανές να δημιουργήσουν ένα πραγματικό μέτωπο αντίστασης απέναντι στην κυβέρνηση. Αυτές οι 41 ΕΛΜΕ που παρά την άρνηση ΔΑΚΕ –ΣΥΝΕΚ –ΠΕΚ και με τη συμμετοχή και στήριξη του ΠΑΜΕ θα μπορούσαν να προχωρήσουν σε αγωνιστική απάντηση στην Α/Α, αποδεικνύουν ότι μπορεί να υπάρξει στα πρωτοβάθμια σωματεία ένας πολύ σημαντικός αριθμός ΕΛΜΕ –σε ψήφους λίγο πάνω από τη μισή δύναμη της ΟΛΜΕ- που επιμένει να συγκρουστεί με την κυβέρνηση στην κομβική επιλογή της αξιολόγησης.
Και εδώ είναι τεράστιες οι ευθύνες της ΑΣΕ-ΠΑΜΕ που με ορίζοντα τις εκλογές παντός είδους και τη ρήση «ο λαός να βγάλει τα συμπεράσματά του» προχωρεί σε έναν ανέξοδο βερμπαλιστικό αγωνιστικό λόγο, αλλά ταυτόχρονα ακολουθεί μια τακτική με την οποία όσο εύκολα συμφωνούν οι παρατάξεις του κυβερνητικού συνδικαλισμού των ΔΑΚΕ-ΣΥΝΕΚ-ΠΕΚ, τόσο εύκολο είναι και να αναδιπλωθούν. Επιμένει να μην επιδιώκει τον συντονισμό των πρωτοβάθμιων σωματείων και την κήρυξη της Α/Α από αυτά, ενώ γνωρίζει πολύ καλά ότι η τακτική που ακολουθεί είναι αδιέξοδη και η επαναπροκήρυξη της Α/Α μόνο από την ΟΛΜΕ κι από την ΑΔΕΔΥ δεν επαρκεί. Γιατί είναι σαφές ότι χωρίς συντονισμένη ανυπακοή στην κυβέρνηση, χωρίς σύγκρουση με την πολιτική της δεν θα μπορέσει να υπάρξει αποτελεσματική αντίσταση στην αξιολόγηση.
Η μοναδική απάντηση: Απεργία Αποχή και απεργιακή κινητοποίηση του κλάδου τώρα!
Η Α/Α αποτέλεσε και αποτελεί εκείνη τη μορφή αγώνα που είναι ικανή να συγκροτήσει ένα πραγματικό μέτωπο σύγκρουσης και αμφισβήτησης της πολιτικής της κυβέρνησης που επιδιώκει την αλλαγή του DNA του δημόσιου σχολείου, την επιδείνωση των όρων και των συνθηκών εργασίας των εκπαιδευτικών σε αυτό. Ο κλάδος δεν θα αντιμετωπίσει την αξιολόγηση με εικονικές κινητοποιήσεις, αλλά με πραγματικό και αποφασιστικό αγώνα! Τώρα είναι η ώρα τα πρωτοβάθμια σωματεία να βγουν μπροστά! Αυτή τη στιγμή 25 ΕΛΜΕ πάνω από το ¼ των ΕΛΜΕ της χώρας βρίσκονται σε Α/Α από την αυτοαξιολόγηση. Είναι ώρα και οι υπόλοιπες ΕΛΜΕ να προχωρήσουν κι αυτές σε Α/Α από την ατομικά αξιολόγηση. Συνεχίζουμε τον αγώνα ενάντια στην αξιολόγηση ενιαία και συντονισμένα με Α/Α και για όλες τις μορφές της, παλεύουμε για την ανατροπή της πολιτικής της κυβέρνησης!
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΔΙΑΒΑΤΟΙ ΔΡΟΜΟΙ!
ΟΙ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΕΣ, ΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΕΧΟΥΝ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΚΑΙ ΤΡΟΠΟ ΝΑ ΞΕΠΕΡΑΣΟΥΝ
ΤΟΝ ΑΥΤΑΡΧΙΣΜΟ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ
Μπροστά στις νέες Γ.Σ. (26-29/3) και ΓΣ προέδρων στις 30-3 προτείνουμε συγκεκριμένους αγωνιστικούς βηματισμούς:
- Η απεργιακή κλιμάκωση είναι αναγκαία συνθήκη και για την αντιμετώπιση της αξιολόγησης. 24ωρη απεργία (ενδεικτικά στις 5/4) και απεργιακή κλιμάκωση των κινητοποιήσεων (ενδεικτικά αναφέρουμε 48ωρη απεργία 16-17/4, απογευματινά συλλαλητήρια, κλπ).
- Αιτήματα αιχμής του κλάδου, εκτός τις διεκδικήσεις κατά της αξιολόγησης, είναι τα ιδιωτικά ΑΕΙ, η ιδιωτικοποίηση της τεχνικής εκπαίδευσης, η αύξηση μισθών, η καταπολέμηση της ακρίβειας, ο διορισμός-μονιμοποίηση όλων των αναπληρωτών, η άμεση ακώλυτη μονιμοποίηση όλων των νεοδιόριστων, η άμεση εξίσωση των δικαιωμάτων των αναπληρωτών με αυτά των μονίμων.
- Συνεχόμενες επαναπροκήρυξεις με κάθε τρόπο και παράλληλα (ΑΔΕΔΥ-ΟΛΜΕ-ΕΛΜΕ).
- Να δοθεί από την ΟΛΜΕ οδηγία ώστε οι ΕΛΜΕ να προκηρύξουν Α/Α.
- Εκδήλωση και συνέντευξη τύπου για την ποινικοποίηση των απεργιών μαζί με τη ΔΟΕ.
- Εκδήλωση της ΟΛΜΕ για την ιδιωτικοποίηση και την αξιολόγηση.
- Καταγγελία των στελεχών της εκπαίδευσης ( ΣΣ, διευθυντές σχολείων, ΔΔΕ) που εκφοβίζουν και τρομοκρατούν τους συναδέλφους και τις συναδέλφισσες.
- Νέες Γενικές Συνελεύσεις και Γ.Σ. Προέδρων για συνέχιση και κλιμάκωση.
Σε κάθε περίπτωση
- Να κηρύξουν τώρα οι ΕΛΜΕ και σε συνεργασία με τους ΣΕΠΕ Α/Α από την ατομική αξιολόγηση ώστε να καλύπτονται οι συνάδελφοι και συναδέλφισσες σε κάθε περίπτωση και ταυτόχρονα να ανοίξει το μέτωπο και της αντιπαράθεσης με την κυβερνητική πολιτική.
- Καλούμε τα πρωτοβάθμια σωματεία να συντονιστούν και να οξύνουν την αντιπαράθεση με την κυβερνητική πολιτική σε όλα τα επίπεδα.
- Επιτροπές αγώνα σε κάθε σωματείο
Να μη λείψει κανείς και καμία στη μάχη εναντία στην επιβολή της αξιολόγησης!
Όλοι κι όλες στις Γ.Σ., στις επιτροπές αγώνα και στους δρόμους!
- Συνεχίζουμε μαζικά και αποφασιστικά τον αγώνα ενάντια στην αξιολόγηση! Με επαναπροκήρυξη της απεργίας αποχής, όσες φορές χρειαστεί, από ΟΛΜΕ-ΑΔΕΔΥ-ΕΛΜΕ! Με συνέχεις στάσεις εργασίας! Με παρατεταμένο αγώνα μέχρι το τέλος της σχολικής χρονιάς! Δεν μας τρομοκρατούν!
- Η αξιολόγηση – κατηγοριοποίηση – πειθάρχηση -υποταγή δεν θα περάσουν!
- Δημόσιο δωρεάν σχολείο με παιδαγωγική ελευθερία, δημοκρατία και κριτική γνώση για την ολόπλευρη μόρφωση όλων των παιδιών.
- Γενναία αύξηση των δαπανών για την παιδεία και των μισθών μας για να ζούμε με αξιοπρέπεια!
Ούτε βήμα πίσω! Μέχρι τη νίκη πάντα!
Κάντε το πρώτο σχόλιο