Της Άννα Μπαχτή*
Με άρθρο του ο κ. Κοτσιφάκης, πρώην πρόεδρος της ΟΛΜΕ, στην Εφημερίδα των Συντακτών, κατακεραυνώνει τον κ. Λιάκο για το υπόμνημά του, που αφορά την αναδιάρθρωση της Μέσης εκπαίδευσης, κατηγορώντας τον πως εκφράζει τις προσωπικές του απόψεις. Θυμίζουμε ότι ο πρώην πρόεδρος της ΟΛΜΕ είναι τώρα σύμβουλος του Υπουργού Παιδείας κ. Φίλη, μέλος της 12μελούς επιτελικής ομάδας εμπειρογνωμόνων για την υλοποίηση του ΕΣΠΑ καθώς και διορισμένο μέλος από τον Υπουργό στην 36μελή επιτροπή διαλόγου του κ. Λιάκου.
Καταγγέλλει ότι οι απόψεις Λιάκου, “κινούνται στο πλαίσιο της νεοφιλελεύθερης ατζέντας” και ότι, «αν εφαρμόζονταν, θα οδηγούσαν στο ξεθεμελίωμα όσων θετικών αλλαγών έγιναν τα τελευταία δύο χρόνια και στην επαναφορά των ταξικών φίλτρων στην εκπαίδευση». Επίσης, πληροφορεί τους αναγνώστες ότι η “επιτροπή του Εθνικού και Κοινωνικού Διαλόγου, παρέδωσε στο ΥΠΠΕΘ το Μάιο του 2016 τις προτάσεις, που διαμορφώθηκαν από τις υποομάδες ή κατατέθηκαν στην διάρκεια του διαλόγου, χωρίς βεβαίως στο σύνολό τους να δεσμεύουν όλα τα μέλη της επιτροπής’.
Ποιον κοροϊδεύει;
Ο κ. Κοτσιφάκης ως στέλεχος πλέον του Υπ. Παιδείας, αφού πολύ γρήγορα μεταπήδησε στο κυβερνητικό επιτελείο διορίστηκε από τον Υπ. Παιδείας μέλος της επιτροπής για τον προσχηματικό διάλογο για την Παιδεία, με επικεφαλής τον κ. Λιάκο. Συγχρωτιζόταν με όλους τους παρατρεχάμενους, που συνωστίζονται στα τραπέζια των εθνικών διαλόγων και κατήγγειλαν τις “ισχνές μειοψηφίες – συντεχνίες” που εμποδίζουν το θεάρεστο έργο της μεταρρύθμισης της Παιδείας, όταν τα εκπαιδευτικά σωματεία, οι αδιόριστοι και οι φοιτητικοί σύλλογοι κινητοποιούνταν για να εμποδίσουν τις διαδικασίες του εθνικού διαλόγου, που οδηγούν στην υποταγή του δημόσιου σχολείου και των εκπαιδευτικών στις επιταγές των μνημονίων του ΟΟΣΑ, της ΕΕ και του κεφαλαίου.
Με πολλά χρόνια υπηρεσίας στη Δημόσια Εκπαίδευση και στο συνδικαλισμό γνωρίζει πάρα πολύ καλά το βιογραφικό του κ. Λιάκου, ως ανθρώπου του Σημίτη, υποστηρικτή της μεταρρύθμισης Γιαννάκου, όταν το φοιτητικό κίνημα χτυπιόταν ανελέητα στους δρόμους για την υπεράσπιση του δημόσιου Πανεπιστήμιου και του άρθρου 16. Οι απόψεις του ήταν γνωστές και παρόλα αυτά αποδέχθηκε να γίνει μέλος της επιτροπής αυτής.
