Αγωνιστικές Παρεμβάσεις Συσπειρώσεις Κινήσεις ΔΕ
Ο Νίκος Τεμπονέρας φάρος στους αγώνες του λαού και της νεολαίας
για Μόρφωση – Δουλειά – Δημοκρατία
Τέτοια μέρα πριν από 26 χρόνια ο Αγωνιστής Δάσκαλος Νίκος Τεμπονέρας έπεφτε νεκρός από το δολοφονικό χέρι του αρχιτραμπούκου της ΟΝΝΕΔ Καλαμπόκα, επειδή υπερασπίστηκε τους δίκαιους αγώνες του μαθητικού κινήματος ενάντια στην αντιεκπαιδευτική πολιτική της τότε κυβέρνησης της ΝΔ. Η αυγή του 1991 έβρισκε τα σχολεία και τους μαθητές όλης της χώρας σε αναβρασμό. Η τότε κυβέρνηση Μητσοτάκη, με υπουργό παιδείας τον αλήστου μνήμης Β. Κοντογιαννόπουλο, αποκάλυπτε το πραγματικό της πρόσωπο απέναντι στο μαθητικό και εκπαιδευτικό κίνημα κηρύσσοντας την “ανακατάληψη των σχολείων” την ίδια στιγμή που οι τραμπούκοι της ΟΝΝΕΔ επιχειρούσαν να σπείρουν τον τρόμο ανάμεσα στους κόλπους της ανυπότακτης και μαχόμενης νεολαίας.
“Αριστερός” ψάλτης στην πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ στάθηκε τότε το ΚΚΕ, το οποίο για μια ακόμα φορά αποδείκνυε την δήθεν “υπεύθυνη και συνεπή στάση του”. Καλούσε τους μαθητές να επιστρέψουν στα σχολεία και με περίσσια αγανάκτηση από τις σελίδες του “Ριζοσπάστη” έγραφε με πηχυαία γράμματα “Επιτέλους, σοβαρότητα! Θα το πούμε άλλη μια φορά. Τα σχολεία πρέπει να λειτουργήσουν ομαλά το συντομότερο δυνατό… Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να πειραματίζεται με την αγωνία των μαθητών”.
Σήμερα, 26 χρόνια μετά τη στυγνή δολοφονία του συντρόφου μας Ν. Τεμπονέρα από την συμμορία των Καλαμπόκα – Σπίνου – Μαραγκού, ο λαός μας και η νεολαία βρίσκονται δέσμιοι στην φυλακή της φτώχειας, της εξαθλίωσης και της ανεργίας που επιβάλλουν τα απανωτά μνημόνια όλων των κυβερνήσεων της μαύρης επταετίας. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ πιάνοντας το αντιλαϊκό νήμα από τις προηγούμενες κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ βαθαίνει ακόμα περισσότερο την αντιλαϊκή πολιτική συντρίβοντας όλες τις κούφιες ελπίδες που ανέξοδα έσπειρε.
Ο Ν. Τεμπονέρας είναι το παράδειγμα του αγωνιστή εκπαιδευτικού που αναγνωρίζει πως “όταν η αδικία γίνεται νόμος, τότε ο αγώνας γίνεται καθήκον” και βρίσκεται στις γραμμές των μαχόμενων ανθρώπων, στο σχολείο, στη γραμμή του πυρρός όταν “θεοί και δαίμονες” ξορκίζουν το μαθητικό σκίρτημα.
Ο αγώνας και η θυσία του Αριστερού Δάσκαλου Νίκου Τεμπονέρα μαζί με τους Σ. Πέτρουλα και Γρ. Λαμπράκη αλλά και τους Κούμη – Κανελλοπούλου – Καλτεζά – Γρηγορόπουλο – Φύσσα, που δολοφονήθηκαν από τα χέρια της δεξιάς, του παρακράτους και του φασισμού, μαζί με τον ιδρώτα και το αίμα των χιλιάδων αριστερών, κομμουνιστών, δημοκρατών και προοδευτικών ανθρώπων φωτίζουν το πραγματικό δρόμο για να δει ο λαός και η νεολαία μας να έρχονται καλύτερες μέρες. Αποτελεί τιμή μας που συνεχίζουμε και φωνάζουμε το όνομα του Ν. Τεμπονέρα ως απόδειξη πως αποτελεί «λευτεριάς λίπασμα», οδηγητική πυξίδα και φάρο μέσα στο ζόφο που ζούμε.
Όχι τυχαία, το Γενάρη του 1991 οι ΗΠΑ εξαπολύουν τον πόλεμο αιματοκυλώντας για μια ακόμα φορά τη Μέση Ανατολή. Σήμερα οι λαοί της Μ. Ανατολής βρίσκονται για μια ακόμα φορά στο μάτι του κυκλώνα. Η ευρύτερη περιοχή μετατρέπεται σε πεδίο συγκρούσεων των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων ΗΠΑ – ΕΕ – Ρωσίας σπέρνοντας το θάνατο, καταδικάζοντας τα καραβάνια των ανθρώπων στον ξεριζωμό και την προσφυγιά. Το αντιπολεμικό – αντιιμπεριαλιστικό κίνημα και οι αγώνες των λαών από τη Μέση Ανατολή ως τη Λατινική Αμερική αποτελούν τη θεμέλιο λίθο για την ανατροπή κάθε είδους εκμετάλλευσης σ’ ανατολή και δύση.
Αν ο ιμπεριαλισμός, ο καπιταλισμός και οι παντός είδους εκμετάλλευση δεν έπεσαν ακόμα ανάσκελα είναι γιατί θα χρειαστούμε ακόμα πολύ κόπο και χρόνο για να φέρουμε την πολιτική και την κοινωνία στα μέτρα των ανθρώπινων αναγκών.
Γι αυτό μας χρειάζεται ο Ν. Τεμπονέρας
Συμπληρώνονται φέτος 27 χρόνια από την δολοφονία, στην Πάτρα, του αγωνιστή καθηγητή Νίκου Τεμπονέρα στις 9/1/1991 από τον Καλαμπόκα, πρόεδρο της ΟΝΝΕΔ Πάτρας, επειδή υπερασπίστηκε τους δίκαιους αγώνες του μαθητικού κινήματος ενάντια στην αντιεκπαιδευτική πολιτική της τότε κυβέρνησης της ΝΔ. Η δολοφονία του Νίκου Τεμπονέρα συνέβη στην «αυγή» της επέλασης του νεοφιλελευθερισμού στη χώρα, που δρομολογήθηκε το 1990 από την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Μια πολιτική δολοφονία τότε που όλες οι εργατικές, κοινωνικές και δημοκρατικές κατακτήσεις παραδόθηκαν, για να συνθλιβούν, από το βαρύ χέρι της αγοράς. Τότε που στην Παιδεία άρχισε ο χορός των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων που κατά κύματα συνεχίζονται μέχρι τις μέρες μας, Μια πολιτική δολοφονία μέσα στη φλόγα της εξέγερσης και του κινήματος του 1990-91, με τις μαζικές καταλήψεις και τα συγκλονιστικά συλλαλητήρια, ένα ακόμα μεγαλειώδες κίνημα ενάντια στην συντηρητική αντεργατική, αντιεκπαιδευτική πολιτική. Ένα κίνημα που κατάφερε να νικήσει! Τότε που οι εκπαιδευτικοί διάλεξαν όχθη και βρέθηκαν στο ίδιο ρεύμα με τα παιδιά που βγήκαν στο δρόμο. Continue reading 
