Αγωνιστικές Παρεμβάσεις Συσπειρώσεις Κινήσεις Εκπαιδευτικών Δ.Ε.

Κανείς αξιολογητής στα σχολεία, ούτε στην Αττική, ούτε πουθενά!

Την Πέμπτη 13 Απριλίου ανέλαβαν καθήκοντα σε όσες περιοχές δεν είχε γίνει – και στην Αττική – οι νέοι «επιθεωρητές», αυτοί δηλαδή που θα αναλάβουν το έργο της ατομικής αξιολόγησης των εκπαιδευτικών. Αμέσως ορίστηκαν τα ζευγάρια αξιολογητή – αξιολογούμενου και ήδη από 13/4, δηλαδή μέσα στην περίοδο των διακοπών, οι συναδέλφοι/φισσες νεοδιόριστοι/ες στην Αττική και σε άλλες περιοχές λαμβάνουν email από τις Δ/νσεις Εκπαίδευσης. Σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα του υπουργείου τις επόμενες μέρες θα βρεθούν αντιμέτωπες/οι με τους αξιολογητές τους, θα κληθούν ατομικά σε συνάντηση μαζί του για να καθοριστεί το πλαίσιο της αξιολόγησης (καθήκον σε εξωδιδακτικό χρόνο) και να καθοριστούν οι δυο διδακτικές ώρες που ο/η αξιολογητής/τρια θα μπει για να παρακολουθήσει το μάθημα του/της.

Το υπουργείο σε αυτές τις λίγες εβδομάδες που απομένουν μέχρι το κλείσιμο των σχολείων και τη διεξαγωγή των εκλογών, θέλει να δείξει ότι προχωρά την αξιολόγηση για να στηρίξει το νέο αστείο αφήγημά του, ότι με την αξιολόγηση θα λυθούν τα προβλήματα της ελληνικής εκπαίδευσης! Όπως όμως και στις άλλες περιοχές της χώρας, όπου το χρονοδιάγραμμα του υπουργείου για την ολοκλήρωση της αξιολόγησης μέχρι τις 20/3/2023 έχει ήδη πέσει στο κενό, έτσι και τώρα η αξιολόγηση δεν θα προχωρήσει. Γιατί η απάντηση των συναδέλφων και στην Αττική δεν μπορεί παρά να είναι η συμμετοχή στην απεργία – αποχή από την ατομική αξιολόγηση, όπως έχουν κάνει χιλιάδες συνάδελφοι σε όλη την υπόλοιπη Ελλάδα. Γι’ αυτό και οι πρακτικές των επιθεωρητών του ΥΠΑΙΘ στην υπόλοιπη Ελλάδα έφτασαν στα όρια της γελοιότητας: τηλεφωνικές οχλήσεις τα απογεύματα και τα Σαββατοκύριακα, ραντεβού «γνωριμίας» ακόμη και σε καφενεία, αιφνιδιαστικές επισκέψεις στα σχολεία, ενώ δεν έλειψε και αξιολόγηση μέσω τηλεκπαίδευσης.

Το κείμενο που ακολουθεί επιχειρεί να αποτιμήσει το διήμερο του ΚΕΜΕΤΕ και θα κατατεθεί και στο Δ.Σ. ως τοποθέτηση των ΑΣΠΚ για τα συμπεράσματά του.

Την Παρασκευή και το Σάββατο 17 και 18 Μαρτίου 2023 πραγματοποιήθηκε η προγραμματισμένη διημερίδα του ΚΕΜΕΤΕ με τίτλο “Μορφωτικές Ανισότητες και Εργασιακά Δικαιώματα στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση”. Την πρώτη μέρα παρουσιάστηκε η έρευνα του ΚΕΜΕΤΕ με θέμα: “Όψεις της τηλεκπαίδευσης κατά την περίοδο της πανδημίας”, ενώ τη δεύτερη μέρα η εκδήλωση είχε θέμα “Για ένα συμπεριληπτικό, ανοικτό, δημοκρατικό σχολείο: Προβλήματα, προκλήσεις, προτάσεις”.

Δυστυχώς στα πλαίσια της διημερίδας του ΚΕΜΕΤΕ ακολουθήθηκε μια πρωτοφανής για τα δεδομένα της ομοσπονδίας διαδικασία, στην οποία με τα χίλια ζόρια ακούστηκαν διαφορετικές φωνές, υπήρξε ελάχιστη συζήτηση και στο τέλος παρουσιάστηκαν συμπεράσματα έτοιμα από πριν. Τόσο η διαδικασία, όσο και το τελικό κείμενο συμπερασμάτων που στάλθηκε στο ΔΣ για έγκριση, δεν επιτρέπουν τη διαμόρφωση μάχιμων θέσεων για τον κλάδο, πράγμα αναγκαίο σε μια περίοδο που είναι σε εξέλιξη μεγάλες μάχες για τον ίδιο το χαρακτήρα της εκπαίδευσης.

Να λυθούν άμεσα τα σοβαρά προβλήματά τους. Να ενταχθούν στην τυπική εκπαίδευση, με θέσπιση οργανικών θέσεων. Να ιδρυθούν νέα ΣΔΕ, σύμφωνα με τις ανάγκες των τοπικών κοινωνιών!

Τα Σχολεία Δεύτερης Ευκαιρίας παρέχουν τη δυνατότητα σε ενήλικες 18 ετών και άνω, που δεν έχουν ολοκληρώσει την εννιάχρονη υποχρεωτική εκπαίδευση, να συνεχίσουν τις σπουδές τους και να αποκτήσουν τίτλο ισότιμο με το απολυτήριο του Γυμνασίου. Στα χρόνια της λειτουργίας τους, χιλιάδες εκπαιδευόμενοι επανεντάχθηκαν κοινωνικά, επαγγελματικά και αποκόμισαν γνώσεις και πτυχία που τους βοήθησαν να αλλάξουν τη ζωή τους. Δυστυχώς σήμερα τα ΣΔΕ αντιμετωπίζονται όχι ως σχολεία δεύτερης ευκαιρίας αλλά ως σχολεία για μαθητές δεύτερης κατηγορίας. Έτσι αντί να ενισχύονται, απαξιώνονται διαρκώς, ενώ την ίδια στιγμή υπάρχουν αιτήματα των Δημοτικών Αρχών και των Τοπικών κοινωνιών για ίδρυση νέων ΣΔΕ. Η σταδιακή υποβάθμισή τους είναι πρωτίστως πράξη κοινωνικής αναλγησίας απέναντι στους μαθητές αυτούς που προέρχονται από οικονομικά – πολιτισμικά μη προνομιούχες κοινωνικές ομάδες..

Τα κυριότερα προβλήματα εντοπίζονται στην έλλειψη οργανικών θέσεων και στην υποστελέχωση των ΣΔΕ, στα ζητήματα ωρομίσθιου προσωπικού, στους αξιολογικούς πίνακες υποψηφίων, στα κριτήρια μοριοδότησης, στο σύστημα αναθέσεων, στη χρηματοδότηση, στην καταβολή επιδότησης μετακίνησης των εκπαιδευομένων, αλλά και στην επιμόρφωση εκπαιδευτικών και συμβούλων.

Όλοι κι όλες στις συγκεντρώσεις και τις διαδηλώσεις! 

Καμία – κανένας στη δουλειά, όλες κι όλοι στους δρόμους!

Κάτω τα κέρδη τους για να νικήσουν οι ζωές μας!

Η οργή και η αγανάκτηση να γίνει αγώνας και ανατροπή της πολιτικής κυβέρνησης – ΕΕ και κάθε επίδοξου διαχειριστή της πολιτικής αυτής! Κυβερνήσεις (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ κλπ), κράτος και κεφάλαιο, ΕΕ και ΟΟΣΑ άσκησαν πολιτικές με τις οποίες τα κοινωνικά αγαθά της παιδείας, της υγείας, του πολιτισμού, της ασφάλισης, των μεταφορών, του νερού και του ρεύματος μετατράπηκαν σε εμπορεύματα, ιδιωτικοποιήθηκαν ή η λειτουργία τους μεταλλάχθηκε ώστε να λειτουργεί ανταγωνιστικά, προς όφελος της αγοράς και με κριτήριο το κέρδος.

Μας είπαν ότι δεν υπάρχουν «κοινωνικά αγαθά» και δικαιώματα, ότι δεν υπάρχουν σύγχρονες εργατικές ανάγκες, παρά μόνο «ατομική ευθύνη» για να αποκτήσεις ό,τι έχεις ανάγκη… Και μας «τάισαν» φτώχεια και ανεργία!

Για τον νέο νόμο που αφορά τη «σχολική βία»

Τα τελευταία χρόνια όλο και πιο συχνά γίνεται συζήτηση για τη «σχολική βία» και το bullying. Πολλές φορές, μάλιστα, παρουσιάζεται ως ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της εκπαίδευσης, ενώ θεωρείται περίπου αυταπόδεικτη αλήθεια ότι στην εποχή μας τα φαινόμενα σχολικής βίας είναι πολύ περισσότερα σε σχέση με το παρελθόν, ότι οι ακραίες συμπεριφορές στα σχολεία πολλαπλασιάζονται κλπ. Με πρόσχημα την μεγιστοποίηση του ζητήματος, το υπουργείο αποφάσισε να καταθέσει νομοσχέδιο λίγο πριν τις εκλογές με τον εντυπωσιακό τίτλο: «Ζούµε Αρµονικά Μαζί – Σπάµε τη Σιωπή»: Ρυθµίσεις για την πρόληψη και αντιμετώπιση της βίας και του εκφοβισµού στα σχολεία και άλλες διατάξεις».

Το νομοσχέδιο μας παραπέμπει ευθέως σε έναν άλλο νόμο, αυτόν που αφορούσε την Πανεπιστημιακή Αστυνομία και που ο συντονισμένος αγώνας των φοιτητών, της νεολαίας και του κινήματος κατάφερε να τον καταργήσει στη πράξη.

Αποφασιστικά μέχρι τη Νίκη!

Συνεχίζουμε με μαζική συμμετοχή στις ΓΣ για νέες αποφάσεις αγώνα

ανεξάρτητες αυτόνομες αγωνιστικές ριζοσπαστικές ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ Π.Ε.

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΔΕ

Πενήντα εφτά νεκρές/οί νέες/οι κι εργαζόμενες/οι, δεκάδες τραυματίες και αγνοούμενες/οι στο δρομολόγιο του θανάτου στα Τέμπη.

Δεν ήταν  τυχαίο. Δεν ήταν ατύχημα. Είναι έγκλημα σε βάρος ενός λαού

Κυβέρνηση της ΝΔ και κόμματα εξουσίας, δημοσιογραφικό κατεστημένο και πίσω από όλους αυτούς, κεφάλαιο και κράτος, οικονομικό και πολιτικό κατεστημένο, κάνουν ό,τι μπορούν για να μείνουμε σπίτι μας, παρακολουθώντας τηλεόραση και πενθώντας σιωπηλά ή στην καλύτερη περίπτωση να κατευθύνουν την οργή μας σε άνευρα και βολικά «μνημόσυνα», ελεγχόμενες διαμαρτυρίες για να αποφύγουν τις αναταράξεις και τα απρόβλεπτα επεισόδια. Κι όταν αυτό δεν είναι εφικτό, όπως την Κυριακή στο Σύνταγμα, χτυπούν με πρωτοφανή αγριότητα τους χιλιάδες διαδηλωτ(ρι)ες, για να διαλύσουν τη συγκέντρωση. Με το βλέμμα στραμμένο στις εκλογές, με τον τρόμο μήπως η οργή γίνει ποτάμι και συμπαρασύρει όλη τη σαπίλα ενός συστήματος που δολοφονεί τη ζωή μας κάθε μέρα, κάποιες φορές με τον πιο τραγικό τρόπο, όπως τώρα, χρησιμοποιούν ότι μέσα κατέχουν από τα αστικά εγχειρίδια κρίσεων, το ψέμα, την καταστολή, την παραπληροφόρηση.

Το δυστύχημα – έγκλημα στα Τέμπη δεν ήταν μια «κακιά στιγμή», ένα ανθρώπινο λάθος που θα μπορούσε να αποφευχθεί αν ο σταθμάρχης του ΟΣΕ ήταν πιο προσεκτικός ή πιο έμπειρος, αλλά το αποτέλεσμα μιας πολιτικής που συστηματικά υποβαθμίζει και μετατρέπει σε εμπόρευμα τα δημόσια αγαθά, αδιαφορώντας για τις συνέπειες στις ζωές των ανθρώπων. Οι σιδηροδρομικές συγκοινωνίες υποβαθμίστηκαν και απαξιώθηκαν συστηματικά τα προηγούμενα χρόνια. Το προσωπικό τους μειώθηκε και οι υποδομές τους συρρικνώθηκαν με στόχο να πουληθούν φθηνά σε ιδιώτες. Η ΤΡΑΙΝΟΣΕ πουλήθηκε από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ σε εταιρία ιταλικών συμφερόντων – η οποία και μετά την πώληση συνέχισε να επιδοτείται από το κράτος -, τη συντήρηση και την αναβάθμιση του σιδηροδρομικού δικτύου αναλαμβάνουν εργολάβοι και τελικά σήμερα έχουμε βρεθεί με χειρότερες υποδομές από αυτές που υπήρχαν πριν 20 χρόνια. Το αποτέλεσμα το είδαμε στα Τέμπη: τουλάχιστον 57 άνθρωποι πλήρωσαν με τη ζωή τους την ιδιωτικοποίηση του ΟΣΕ και τα κέρδη των εταιρειών.

Όμως αυτό που συνέβη στους σιδηρόδρομους δεν είναι «μεμονωμένο» περιστατικό. Είτε πρόκειται για την ιδιωτικοποίηση της ενέργειας, είτε για τη διάλυση του δημόσιου συστήματος υγείας, οι επιχειρήσεις είναι αυτές που θα αποκομίσουν τα κέρδη, ενώ η κοινωνία αυτή που θα φορτωθεί και θα πληρώσει τις ζημιές.

Η ζωή μας πάνω από τα κέρδη τους/ Οι ιδιωτικοποιήσεις δολοφονούν

Εκφράζουμε τη βαθιά οδύνη μας για τις χαμένες ζωές, στεκόμαστε στο πλευρό των οικογενειών των συνανθρώπων μας που έχασαν άδικα τη ζωή τους ή τραυματίστηκαν στο δυστύχημα στα Τέμπη, αποτέλεσμα εγκληματικών πολιτικών.

Το έγκλημα δε θα μείνει αναπάντητο! Καλούμε το ΔΣ της ΟΛΜΕ, τα συνδικάτα, τα σωματεία, τα ΕΚ και τις ομοσπονδίες  να προχωρήσουν σε κήρυξη 24ωρης απεργίας για τη Δευτέρα 6 Μάρτη (3ωρη από ΟΛΜΕ + 3ωρη από ΕΛΜΕ) και απεργιακές συγκεντρώσεις σε όλη τη χώρα. Δε θα θυσιαστούμε για τα κέρδη των εταιρειών!

Πρόταση κλιμάκωσης των Αγωνιστικών Παρεμβάσεων

Χαιρετίζουμε την μεγάλη απεργία της 15^ης Φλεβάρη – την μεγαλύτερη από τον Οκτώβρη του 2021! Πραγματοποιήθηκαν δυναμικές συγκεντρώσεις σε πολλές πόλεις σε όλη την Ελλάδα, ενώ το συλλαλητήριο της Αθήνας συγκέντρωσε πάνω από 15.000 εκπαιδευτικούς! Αντίστοιχα μεγάλες ήταν και οι συγκεντρώσεις σε όλη τη χώρα. Για άλλη μια φορά ο κλάδος έδειξε την πλήρη αντίθεσή του στην αξιολόγηση και στην κατηγοριοποίηση σχολείων, μαθητών και εκπαιδευτικών. Με την απεργία τους οι εκπαιδευτικοί δήλωσαν ξεκάθαρα ότι ο ανταγωνισμός και το σχολείο της αγοράς που υποδεικνύουν η ΕΕ και ο ΟΟΣΑ και υλοποιεί η κυβέρνηση, δε θα περάσουν. Όπως τα σταματήσαμε 41 χρόνια τώρα με όλες τις κυβερνήσεις και 7 διαφορετικούς νόμους, το ίδιο θα γίνει και αυτή τη φορά με το νόμο της Κεραμέως.

Κανείς δεν έχει πλέον το δικαίωμα να αγνοήσει τη συλλογική θέληση του κλάδου να συνεχίσουμε και να κλιμακώσουμε τον αγώνα.

Σε κάθε ευκαιρία το ΥΠΑΙΘ και η κυβέρνηση αποδεικνύουν ότι επιδιώκουν την επιστροφή των εργασιακών δικαιωμάτων στο μεσαίωνα και χρησιμοποιούν κάθε αυταρχική μεθόδευση! Σε ένα περιβάλλον αυταρχισμού και διοικητισμού, την ίδια στιγμή που το ΥΠΑΙΘ επιχειρεί την ατομική αξιολόγηση εκβιάζοντας με τη μονιμοποίηση τις/τους νεοδιόριστες/ους, κάνει απρόκλητη επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα και καταστρατηγεί βάναυσα το εργασιακό ωράριο θέτοντας ξανά εκβιαστικά διλήμματα. Είναι σαφές πως επιχειρεί να δημιουργήσει μια νέα γενιά πειθήνιων εργαζόμενων που θα εκτελούν εντολές ανά πάσα στιγμή με τον πέλεκυ της υποχρεωτικότητας και της αξιολόγησης να αποτελούν μια μόνιμη απειλή για την υπηρεσιακή τους εξέλιξη.

Συγκεκριμένα το ΥΠΑΙΘ επιδιώκει την:

• αποδοχή της παραβίασης εργασιακών δικαιωμάτων και ειδικότερα του ορισμένου εργασιακού ωραρίου ως υποχρέωση συνδεδεμένη με τη μόνιμη και σταθερή εργασία.
• ανά πάσα στιγμή διαθεσιμότητα του/της εργαζόμενου/ης στην απλήρωτη υπερωριακή απασχόληση που ορίζεται από τον εργοδότη και συνδέεται με την ατομική αξιολόγηση.
• εμπέδωση της αντίληψης πως «ποτέ και τίποτα δε θα είναι αρκετό». Οι νεοδιόριστοι/ες εκπαιδευτικοί έχουν εργαστεί ήδη στο Δημόσιο σχολείο ως αναπληρωτές/τριες για πολλά χρόνια, ενώ έχουν πραγματοποιήσει ανάλογη επιμόρφωση στο παρελθόν.
• στρεβλή αντίληψη περί επιμόρφωσης μέσω τηλεδιασκέψεων, αντί για ουσιαστική βιωματική επιμόρφωση οργανωμένη από πανεπιστημιακά ιδρύματα.

Ενώ την Παρασκευή 13/01 η υφυπουργός Παιδείας Ζ. Μακρή διαβεβαίωνε τα Δ.Σ. της ΟΛΜΕ και της ΔΟΕ ότι δεν γνωρίζει να υπάρχει έτοιμη κάποια νομοθετική πρωτοβουλία του υπουργείου, μια εβδομάδα μετά η υπουργός Παιδείας Ν. Κεραμέως ανακοίνωνε πανηγυρικά ότι καταθέτει τροπολογία με την οποία σήμανε την άμεση έναρξη της ατομικής αξιολόγησης των εκπαιδευτικών! Η υπουργός Παιδείας νομίζει ότι θα δημιουργήσει τετελεσμένα λίγο πριν τις εκλογές και θα επιβάλλει μια διαδικασία στην οποία το εκπαιδευτικό κίνημα έχει αντιδράσει σθεναρά τα τελευταία χρόνια. Να το ξεχάσει!

Continue reading →

Η ελληνική κοινωνία μπαίνει σταδιακά σε προεκλογική περίοδο, με τους εργαζόμενους να βλέπουν το εισόδημά τους να σαρώνεται από την πληθωρισμό και την ακρίβεια και την κυβέρνηση να έχει βγάλει από τη συζήτηση κάθε κουβέντα για αυξήσεις και να αντιδρά στην ακρίβεια με κουπόνια που αποτρέπουν την εξαθλίωση των φτωχότερων. Φυσικά καμιά κουβέντα για αυξήσεις δεν κάνει ούτε η αντιπολίτευση, καθώς σε καμία περίπτωση δεν θέλει να καλλιεργηθούν στους εργαζόμενους προσδοκίες για μια πολιτική που θα παρεκκλίνει από το δόγμα των χαμηλών μισθών και των μηδενικών αυξήσεων που έχει επιβληθεί εδώ και πάνω από 10 χρόνια από τα μνημόνια. Ταυτόχρονα η ΕΕ ζητάει από τις χώρες – μέλη της την επιστροφή σε πλεονασματικούς προϋπολογισμούς το 2023, που μεταφράζεται σε νέα μέτρα λιτότητας και νέα μνημόνια. Την ίδια στιγμή ο πόλεμος στην Ουκρανία δείχνει όχι μόνο να μην τελειώνει, αλλά οδηγείται και σε νέα κλιμάκωση. Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, οι προβλέψεις για έναν νέο κύκλο ύφεσης που θα  πλήξει την οικονομία προοιωνίζονται μια νέα επίθεση σε βάρος των εργαζομένων.

Continue reading →