Κείμενο παρέμβασης
Δεν χρειάστηκε παρά ελάχιστος χρόνος για να ζήσουμε μία ολόκληρη πολιτική περίοδο. Εκλογές το Γενάρη, διαπραγματεύσεις με τους «θεσμούς» των ΕΕ-ΔΝΤ, δημοψήφισμα και επικράτηση του πολύμορφου, αντιφατικού, αλλά ταξικά περήφανου ΟΧΙ των εργαζομένων και ιδιαίτερα της νεολαίας – παρά το καθεστώς τρόμου και φόβου που έσπειραν κόμματα, ΕΕ, ΔΝΤ, ΜΜΕ, ΓΣΕΕ κλπ -, πραξικοπηματική μετατροπή του ΟΧΙ σε ΝΑΙ και τέλος, νέα συμφωνία και Μνημόνιο με την «πρώτη φορά αριστερά», ξημερώματα δεκαπενταύγουστου, με τα 222 «ναι σε όλα». Είδαμε για άλλη μία φορά το αποκρουστικό πρόσωπο του κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού. Ο κύκλος αυτός κλείνει με τις «εκλογές-εξπρές» το Σεπτέμβρη, όπου οι καθεστωτικές δυνάμεις κατάφεραν «για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια να έχουμε βουλή, η οποία στην συντριπτική της πλέον πλειοψηφία συμμερίζεται και υποστηρίζει, χωρίς επιφυλάξεις, την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας, την παραμονή στο ευρώ, την υλοποίηση της συμφωνίας…» σύμφωνα με την ανακοίνωση του Συνδέσμου Εξαγωγέων Β. Ελλάδος. Η νέα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έρχεται να υλοποιήσει το νέο, 3° Μνημόνιο που άλλωστε έχουν ψηφίσει και άλλοι «πρόθυμοι» (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ) και το οποίο απαιτεί νέα «παραδοτέα» μέτρα κάθε μήνα, ενταγμένα σε ασφυκτικό χρονοδιάγραμμα και αυστηρές διαδικασίες ελέγχου.
Ο μακρύς κατάλογος «φρικαλεοτήτων» που συμφωνήθηκε και ψηφίστηκε το καλοκαίρι, περιλαμβάνει νέες αντιδραστικές τομές σε κάθε πλευρά της ζωής μας και στην κοινωνία γενικότερα. Η πολιτική κοινωνικής καταστροφής των προηγούμενων κυβερνήσεων συνεχίζεται. Το επόμενο διάστημα ανοίγουν ασφαλιστικό, συνταξιοδοτικό, μισθολόγιο, αξιολόγηση κλπ. Οι στόχοι για την εκπαίδευση είναι η μείωση του κόστους και η λιτότητα (μείωση μισθών – σχολείων – τάξεων, περισσότεροι μαθητές στη τάξη κλπ.), η επικράτηση της αξιολόγησης, η πλήρης υποταγή της παιδείας στις ανάγκες των επιχειρήσεων και των εργοδοτών (επιχειρηματικότητα), η τζάμπα εργασία για την πλειοψηφία των αποφοίτων της τεχνικής εκπαίδευσης (μαθητεία). Ένα εφιαλτικό σενάριο αλλαγών, που έρχεται να προστεθεί στην ήδη επιβαρυμένη κατάσταση που ζούμε στα σχολειά, με τις αυξήσεις ωραρίων και τους χαμηλούς μισθούς, τις ελλείψεις χιλιάδων εκπαιδευτικών με την έναρξη της σχολικής χρονιάς, την καθημερινή μετακίνηση σε πολλά σχολεία, τη μόνιμη αδιοριστία για χιλιάδες συναδέλφους, την αδυναμία πολλών συναδέλφων να αποκτήσουν οργανική (αποτέλεσμα της αύξησης ωραρίου και του αριθμού μαθητών στην τάξη), με τελευταίο «κατόρθωμα» του υπουργείου τις νέες αναθέσεις, ένα μήνα μετά την έναρξή των μαθημάτων με στόχο την πυροδότηση του εμφυλίου μεταξύ των συναδέλφων και την μείωση προσλήψεων. Τέλος, ιδιαίτερη ανησυχητική είναι η όξυνση του αυταρχισμού μετά την καταδίκη των συναδέλφων από την ΕΛΜΕ Σάμου, ενώ νέες δίκες αγωνιστών και κινημάτων βρίσκονται σε εξέλιξη (διοικητικοί, παρέλαση στη Θεσσαλονίκη, Χανιά κλπ)
Και τι κάνει το σωματείο μας; Τι ενέργειες γίνονται για την αντιμετώπιση αυτής της κατάστασης; Η πλειοψηφία του ΔΣ της ΕΛΜΕ φέρει βαριά ευθύνη διότι, πιστή στη λογική του κυβερνητικού γραφειοκρατικού συνδικαλισμού, δεν οργανώνει τους συναδέλφους και αδρανεί μπροστά στα φλέγοντα προβλήματα του κλάδου και της εκπαίδευσης. Καθ’ όλο το διάστημα των δραματικών πολιτικών εξελίξεων που προαναφέραμε, η ΕΛΜΕ απουσίαζε χαρακτηριστικά. Οι διαδικασίες του συνδικάτου έχουν παραλύσει με τον τορπιλισμό των Συνελεύσεων, ενώ o νεοκυβερνητικός συνδικαλισμός, οι προσωπικές και όχι οι πολιτικές διαφορές, η λογική της αναμονής, οι άγονες αντιπαραθέσεις και τελικά η γραφειοκρατικοποίηση του ΔΣ, έχουν οδηγήσει την ΕΛΜΕ στην πλήρη ανυποληψία. Δεν θα μας προξενούσε πλέον καμία έκπληξη, αν το ΔΣ έφτανε στο σημείο να αυτοδιαλυθεί.
Η κατάσταση αυτή μπορεί και πρέπει ν’ αλλάξει! Η ΕΛΜΕ Χανίων χρειάζεται μία τομή σε όλα τα επίπεδα (συγκρότηση, δομή, λειτουργία, αιτήματα, παρουσία, συσχετισμούς). Η ΕΛΜΕ Χανίων είναι ανάγκη να γίνει ξανά συνδικάτο, με μαζικές γενικές συνελεύσεις, με δραστηριοποίηση των συναδέλφων, με οριζόντια σύνδεση με τα υπόλοιπα τμήματα του κόσμου της εργασίας, της εργασιακής περιπλάνησης και της αδιοριστίας. Προϋπόθεση γι’ αυτό είναι η ανατροπή των συσχετισμών στο συνδικάτο, που θα δώσει νέα πνοή και θα τονώσει τον αγωνιστικό προσανατολισμό του, ενάντια στα σχέδια του μαύρου μετώπου κεφαλαίου-ΕΕ-ΔΝΤ. Πιστεύουμε ότι μια τέτοια κατεύθυνση ανατροπής της ισχύουσας κατάστασης, επιβάλλει την συνένωση όλων των δυνάμεων που έχουν ως σημείο αναφοράς τις ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ, ώστε να διεκδικήσουν την ηγεμονία στην ΕΛΜΕ. Μιλάμε για συνδικαλιστικές δυνάμεις, αλλά και συναδέλφους-αγωνιστές που έλκονται από τις αντιλήψεις και τη στάση αυτού του ρεύματος. Δεν αρκεί απλώς μία τυπική συγκόλληση δυνάμεων, αλλά βλέπουμε αυτή την κίνηση ενταγμένη στη δημιουργία ενός πραγματικού, αγωνιστικού ρεύματος αλλαγής, που θα στηρίζεται στις πιο μαχητικές δυνάμεις της ΕΛΜΕ και θα αναζητήσει τρόπους αναζωογόνησης του συνδικάτου.
Σε αυτήν την πορεία ανασυγκρότησης, αντίστασης, αντιπολίτευσης, ανατροπής και αντεπίθεσης, χρειάζεται όλοι «να βάλουμε πλάτη». Η δικαιολογημένη οργή, η απογοήτευση, ο θυμός, να μην μετατραπούν σε παραίτηση, σε ιδιώτευση και συντηρητική αναδίπλωση. Ξέρουμε ότι ο άλλος δρόμος δεν είναι εύκολος, είναι όμως αναγκαίος. Με την εμπειρία όλης της προηγούμενης περιόδου, με απαιτητικό τρόπο να αναμετρηθούμε με τις αδυναμίες και τα λάθη μας, ώστε να δημιουργηθούν ευνοϊκές συνθήκες για να μετέχουν οι συνάδελφοι στο συνδικάτο και να το θεωρούν δική τους υπόθεση. Με την πεποίθηση ότι οι εργαζόμενοι γράφουν την ιστορία, να βγάλουμε ξανά στο προσκήνιο τις ανάγκες και τα συμφέροντα τους.
Χανιά, 14-10-2015
- Καραγιάννης Παναγιώτης
- Κιτσούλη Άννα
- Κουτσουράκης Ανδρέας
- Κουτσουρίδου Όλγα
- Κυριακάκης Γιάννης
- Λεωνίδου Χρήστος
- Λιόντος Βασίλης
- Νικολακάκη Ειρήνη
- Νικολόπουλος Αποστόλης
- Φιλίππου Δημήτρης
- Χαραλαμπίδης Θοδωρής
- Χιντιράκη Αριστέα
- Ψαράκη Αγγελική
Κάντε το πρώτο σχόλιο