ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΠΑΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ ΤΩΝ ΕΚΠΡΟΣΩΠΩΝ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΜΕΤΕ – ΟΛΜΕ
Η τοποθέτηση των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ, στο ΔΣ της ΟΛΜΕ, αλλά και στο Κέντρο Μελετών και Τεκμηρίωσης (ΚΕΜΕΤΕ), καθοριζόταν και καθορίζεται από τη σκοπιά της συμβολής στην ανάπτυξη ενός εκπαιδευτικού κι ευρύτερα εργατικού κινήματος ικανού να σταθεί στο ύψος της επίθεσης κυβέρνησης – ΕΕ – κεφαλαίου και της αποτελεσματικής, νικηφόρας αναμέτρησης με αυτήν. Η καταγγελία των ευθυνών του κυβερνητικού – εργοδοτικού συνδικαλισμού (ΔΑΚΕ – ΠΑΣΚΕ) αλλά και του μοντέλου της διαχείρισης – κοινωνικού εταιρισμού (ΣΥΝΕΚ), είναι αναπόσπαστα δεμένη για μας, με τακτική και πρωτοβουλίες εντός του κινήματος ώστε με τη δημοκρατία των Γενικών Συνελεύσεων, την οργάνωση των εργαζομένων και την αποφασιστικότητα των αγώνων τους, αυτές οι λογικές να ηττώνται. Αλλιώς, οδηγούν στη μοιρολατρία του «όλοι ίδιοι είναι», στην ανακωχή και την αποστράτευση και την εκλογική αυταπάτη ότι κάποιοι άλλοι θα αλλάξουν τα πράγματα για μας.
Οι Παρεμβάσεις έδωσαν και δίνουν μάχη, ειδικά για τον αντιΕΕ προσανατολισμό του εκπαιδευτικού κινήματος. Όχι από ιδεολογισμό ή για προβολή της γενικής θέσης τους για το χαρακτήρα της ΕΕ σαν σφαγείο των πολυεθνικών και του ιμπεριαλισμού. Αλλά γιατί η ΕΕ της τρόικας, των μνημονίων, του Δημοσιονομικού Συμφώνου, του ευρώ και των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών, η ΕΕ της εκπαίδευσης της αγοράς, της εμπορευματοποίησης και της πρόσδεσής της στην εξυπηρέτηση των κερδών και των προτεραιοτήτων του κεφαλαίου, σημαίνει πνευματική και εργασιακή σκλαβιά για τη νεολαία και τους εργαζόμενους. Σ’ αυτή την κατεύθυνση κάλεσαν στην ψήφιση τέτοιου περιεχομένου στα Συνέδρια και τις Γενικές Συνελεύσεις. Στη μάχη της απεργίας διαρκείας του Σεπτέμβρη. Όχι σαν ευαγγέλιο που το θυμόμαστε κάθε Πάσχα, αλλά σαν καθημερινό εργαλείο των αγώνων. Φέρνουν συνεχώς το θέμα μέσα από προκηρύξεις και συζητήσεις. Με δική τους πρωτοβουλία συγκροτήθηκε ειδική ομάδα πέρσι, τεκμηρίωσης των αντι-ΕΕ θέσεων- στο εκπαιδευτικό συνέδριο της ΟΛΜΕ, για την αποδόμηση των ντοκουμέντων της ΕΕ, «Ευρώπη 2020» και « για τον ανασχεδιασμό της εκπαίδευσης» και υπήρξε σχετική εισήγηση. Πάντα καταψήφισαν και καταψηφίζουν στο ΔΣ της Ομοσπονδίας (που αποφασίζει για τις δραστηριότητες του Κέντρου), τη συμμετοχή σε ΕΣΠΑ ή άλλα προγράμματα της ΕΕ αλλά και τη χρηματοδότηση τους – κρατική ομηρία.
Δυστυχώς, στα παραπάνω δεν είδαμε τη συνδρομή και κοινή δράση των εκπροσώπων του ΠΑΜΕ, που ανακοινώνει τώρα την αποχώρησή του από τα Κέντρα Μελετών, χωρίς να παραλείψει να επιτεθεί με συκοφαντίες στις Παρεμβάσεις.
Δεν τους είδαμε να συμβάλλουν παρά ελάχιστα τα τελευταία χρόνια, στην τεκμηρίωση των στόχων του εκπαιδευτικού κινήματος σε αντιδιαχειριστική και αντιΕΕ κατεύθυνση, μέσα από αυτά τα Κέντρα. Ενώ στην ομάδα του 10ου Εκπαιδευτικού Συνέδριου έλαμψαν δια της απουσίας τους. Βολεύονταν περισσότερο με τη χρησιμοποίηση του χρόνου της άδειας και της θέσης τους, στα όργανα του συνδικαλιστικού κινήματος, για εξυπηρέτηση των κομματικών τους υποχρεώσεων.
Αν σήμερα το ΠΑΜΕ αλλάζει άποψη, πριν αρχίσει τις επιθέσεις σε όλους τους άλλους, καλό θα ήταν να σταθεί αυτοκριτικά ως προς τον εαυτό του. Κι αν υπάρχουν ενοχές που το υποχρεώνουν σε μια στάση αναδρομικής διαφοροποίησης από τον κυβερνητικό και διαχειριστικό συνδικαλισμό, θα ήταν πιο λογικό να ξεκινήσει από την αλλαγή της στάσης του στα ΔΣ των εκπαιδευτικών Ομοσπονδιών και της ΑΔΕΔΥ, όπου τελευταία συχνά οι εκπρόσωποί του ταυτίζονται με τα δήθεν αγωνιστικά προγράμματα των ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ. Βρίσκονται συχνά στο ίδιο στρατόπεδο με τις δυνάμεις που καταγγέλλουν, ψηφίζοντας ψοφοδεείς μορφές διαμαρτυρίας, ανίκανες να αναμετρηθούν στοιχειωδώς με την επίθεση στα εργατικά δικαιώματα. Όπως στο ΔΣ της ΟΛΜΕ, πριν την τελευταία ΓΣ προέδρων, όπου ψήφισαν μαζί με ΔΑΚΕ και Συνεκ. Την ίδια στιγμή που όταν οι εκπαιδευτικοί βρέθηκαν μαζικά σε σύγκρουση με την κυβερνητική επίθεση και τα μέτρα καταστολής κι επιστράτευσης, το Μάη, διάλεξαν τη θέση των απόντων υπερασπίζοντας τη διασπαστική στάση της ΑΔΕΔΥ, ή το Σεπτέμβρη στην απεργία διαρκείας, υπερθεμάτισαν στη γνωστή προπαγάνδα ότι «δεν μπορούμε», αντί να βάλλουν πλάτες «για να μπορέσουμε».
Να τους θυμίσουμε επίσης πως όχι μόνο δεν μας αφορούν σαν Παρεμβάσεις, οποιαδήποτε ψεύδη περί ΕΣΠΑ, αλλά αντίθετα είναι το ΠΑΜΕ που στο 16ο Συνέδριο της ΟΛΜΕ ή στις ΓΣ δεν ψήφιζε συγκεκριμένες αντι-ΕΕ προτάσεις ή την θέση ενάντια στην αξιολόγηση ή το αίτημα για ενιαίο, δημόσιο, δωρεάν, δωδεκάχρονο σχολείο, που έθεταν οι Παρεμβάσεις.
Η δήθεν κριτική με την τακτική της λάσπης στον ανεμιστήρα, δε μας αφορά σαν Παρεμβάσεις. Αλάθητοι δεν είμαστε αλλά οφείλουμε να μετρήσουμε το μπόι μας με τις ανάγκες της σκληρής αναμέτρησης με την κυβερνητική – αστική επίθεση που έχουμε μπροστά μας, σαν εργαζόμενοι κι εκπαιδευτικοί.
Κάθε δύναμη της Αριστεράς θα κριθεί από τις πλάτες που θα βάλλει γι αυτήν κι όχι την κομματική της επιβίωση.
ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ – ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ – ΚΙΝΗΣΕΙΣ Δ.Ε
Κάντε το πρώτο σχόλιο