«…Θα συμπεράνουμε τότε ότι σχεδόν όλα όσα πιστεύαμε και νιώθαμε εκείνη την παλιά εποχή πρέπει να παραμεριστούν και ότι ένας νέος τύπος ανθρώπου πρέπει να δημιουργηθεί. Αν ο καθένας από εμάς γίνει ο αρχιτέκτονας αυτού του νέου τύπου ανθρώπου για τον εαυτό του, τότε η δημιουργία αυτού του νέου τύπου ανθρώπου που θα αντιπροσωπεύει τη νέα Κούβα θα είναι πολύ ευκολότερη…»
Ernesto Che Guevara, 20 Αυγούστου 1960
Ο Νίκος Τεμπονέρας το βράδυ 9 Γενάρη 1991 δεν είχε αποφασίσει να γίνει ήρωας.
Τότε ξεκινούσαν μέλη του ΔΣ και πολλά μέλη της επιτροπής αγώνα της Α΄ ΕΛΜΕ Αχαΐας (και ανάμεσά τους ο Νίκος) από το πρώην Παράρτημα στην οδό Κορίνθου (έδρα τότε της ΕΛΜΕ) προς το σχολικό συγκρότημα της πλ. Βούδ για να είναι αλληλέγγυοι με τους καταληψίες μαθητές στη νυχτερινή τους βάρδια. Ήθελαν ακόμα να δείξουν ότι αποτελούν μέλη του ίδιου εκπαιδευτικού σώματος, δηλαδή της εκπαιδευτικής κοινότητας, και μάλιστα της αγωνιζόμενης για καλύτερο σχολείο. Οι μαθητές των Λυκείων κυρίως στο μεγάλο μαθητικό ξέσπασμα (μαζικές καταλήψεις και όχι μόνο) που διήρκεσαν πολλές βδομάδες έθεσαν με πρωτόλεια αιτήματα την ανάγκη ενός σχολείου ελευθερίας, γνώσης και αλληλοσεβασμού.
Σήμερα η θυσία του Νίκου είναι επίκαιρη:
– και γιατί αμυνόμαστε ενάντια στην πλήρη διάλυση του δημόσιου σχολείου, για να είναι όλα τα παιδιά μέσα σ’ αυτό, χωρίς να λείπουν πολλά από ποικίλους αποκλεισμούς, χωρίς να είναι παρόν μόνο το κορμί τους λόγω του τύπου σχολείου που προωθείται από τις πρώτες τάξεις του Δημοτικού. Γιατί καταργούν δεκάδες ειδικότητες, γιατί διώχνουν τους μόνιμους καθηγητές, γιατί καταργούν ένα-ένα τα εργασιακά & συνδικαλιστικά δικαιώματα των εκπαιδευτικών, που προσπαθούν να εξαφανίσουν και τα εναπομείναντα δικαιώματα παιδαγωγικής ελευθερίας με αργίες, ψυχολογικό πόλεμο, «αξιολογήσεις» και δήθεν πλεονάσματα…
– Αλλά και γιατί οφείλουμε να καλλιεργήσουμε τις αγωνίες, και τον αγώνα του Νίκου και των καθηγητών που ήταν μαζί του, αλλά και των μαθητών που πάλευαν για ένα σχολείο, γνώσης, αλήθειας και ελευθερίας και όχι μόνο και κυρίως «δεξιοτήτων». Που έτσι ονειρεύονταν και πάλευαν και για μια κοινωνία που δεν θα τιμωρεί με αποκλεισμούς τη νέα γενιά, αλλά θα οδηγείται πέρα από τα κάτεργα που σήμερα βιώνουμε με ουσιαστικές ανατροπές. Έχουμε ανάγκη ενός νέου τύπου εκπαιδευτικού, ενός νέου τύπου μαθητή, ενός νέου τύπου πολίτη και εργαζόμενου, ενός νέου τύπου ανθρώπου: συλλογικού, αλληλέγγυου, ελεύθερου, εραστή της αλήθειας, της ομορφιάς, της γνώσης και του αγώνα.
Όλες και όλοι στην Συγκέντρωση- Πορεία
Την Πέμπτη 9 Ιανουαρίου, στις 6.00μμ
Στο σχολικό συγκρότημα «Τεμπονέρα» μπροστά στο διαχρονικό μνημείο του.
√ Ανατροπή της πολιτκικής Κυβέρνησης – ΕΕ –ΔΝΤ
√ Για το δικό μας νέο σχολείο που ονειρευόμαστε και οφείλουμε συλλογικά να ανιχνεύσουμε
√ Για τη δική μας κοινωνία, στη δική μας χώρα
Πάτρα, 7 Γενάρη 2014, http://eparemvasiax.wordpress.com/
Κάντε το πρώτο σχόλιο