1. Οι Παρεμβάσεις πίστευαν και πιστεύουν ότι ιδιαίτερα στη σημερινή κατάσταση, είναι απαραίτητη η κοινή δράση των δυνάμεων της Αριστεράς και κάθε δύναμης με αγωνιστικό προσανατολισμό, ώστε να συνεισφέρουν στην οργάνωση της πάλης, με κινητοποιήσεις, πρωτοβουλίες, απεργίες, λαϊκό ξεσηκωμό, για να ανακόψουμε τη λαίλαπα και να ανοίξουμε έναν νέο δρόμο για τα λαϊκά συμφέροντα κι ανάγκες που κατακρεουργούνται.
Αυτό το διακήρυξαν και πριν το Συνέδριο οι Παρεμβάσεις με ανοικτή, δημοσιευμένη πρόσκληση με τα κύρια στοιχεία ενός αναγκαίου προγράμματος, σ΄ αυτή την κατεύθυνση. Στην εν λόγω πρόσκληση γινόταν καθαρό ότι αναγκαίος όρος για όλα τα παραπάνω θεωρείται από τις Παρεμβάσεις η απαγκίστρωση από λογικές γραφειοκρατίας και διαχείρισης. Λογικές που έχουν εκφυλίσει πλήρως τις ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ και οδήγησαν την ΟΛΜΕ το προηγούμενο διάστημα να λειτουργήσει εκτονωτικά απέναντι στην δυσαρέσκεια των εκπαιδευτικών κι όχι να την μεταπλάσει σε αποφασιστικό αγώνα. Η στροφή στις ΕΛΜΕ, τις ΓΣ, τα συνδικάτα, τον συντονισμό τους, η αλλαγή των κοινωνικών και πολιτικών συσχετισμών στη βάση, η αναγέννηση ενός νέου ταξικού εργατικού κινήματος, η κατάκτηση εκεί της ουσιαστικής συμμετοχής κι ενότητας των εργαζόμενων είναι ο μόνος αποτελεσματικός δρόμος σήμερα για να οδηγήσει το λαϊκό ξεσηκωμό και τις εξεγέρσεις σε νίκη.
Την πρόταση αυτή οι Παρεμβάσεις επανέφεραν και στο Συνέδριο για συζήτηση και ψήφιση κι όχι κάποια παραταξιακά τους κείμενα. Με το σύνθημα: «ΔΕ ΧΡΩΣΤΑΜΕ -ΔΕΝ ΠΟΥΛΑΜΕ -ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ – ΑΝΑΤΡΕΠΟΥΜΕ –ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ» κι αιτήματα:
– Να μην περάσει το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα και το Σύμφωνο για το ευρώ!
– Δεν θα πληρώσουμε το χρέος τους, διεκδικούμε την κατάργηση όλων των ληστρικών συμφωνιών οικονομικού – πολιτικού -στρατιωτικού χαρακτήρα.
– Έξοδος από την ΕΕ, το ευρώ και το μηχανισμό της ΟΝΕ.
– Δεν πουλάμε! Δεν παραχωρούμε το δημόσιο πλούτο! Καμιά ιδιωτικοποίηση -ξεπούλημα. Δημόσιες όλες οι κοινωφελείς υπηρεσίες Δωρεάν υγεία, παιδεία, πρόνοια, ασφάλιση.
– Αναδιανομή του πλούτου. Αυξήσεις σε μισθούς, συντάξεις και κοινωνικές παροχές. Δραστική αύξηση της φορολογίας του μεγάλου κεφαλαίου και όχι μείωσή της. Δραστική μείωση των έμμεσων και άμεσων φόρων για τα λαϊκά στρώματα, τους εργάτες, τους νέους και τους ανέργους. Σταθερή και μόνιμη δουλειά για όλους. Όχι στο νέο μισθολόγιο λαιμητόμο και στη σύνδεση μισθού παραγωγικότητας, στις ατομικές συμβάσεις εργασίας και στην καταστρατήγηση των συλλογικών συμβάσεων. Όχι στην πειθάρχηση του νέου ΔΥΚ.
– Εκπαίδευση για τις ανάγκες και τα δικαιώματα της νεολαίας και της κοινωνίας. Όχι στο σχολείο της αγοράς! Ενιαίο 12χρovo σχολείο, δημόσιο και δωρεάν, με εκπαιδευτικούς μόνιμους, με σταθερή εργασία, ουσιαστική επιμόρφωση αξιοπρεπείς αποδοχές και ασφάλιση, με παιδαγωγική ελευθερία και δημοκρατία για όλους, μαθητές, γονείς, εκπαιδευτικούς χωρίς διοικητικές παρεμβάσεις. Δίχρονη δημόσια επαγγελματική εκπαίδευση μετά το 12χρονο σχολείο.
– Κάτω ο συνασπισμός κεφαλαίου – ΕΕ – ΔΝΤ. Όχι στη νέα «κατοχή». Ανατροπή της κυβέρνησης κι όλων των κυβερνητικών παραλλαγών άσκησης αυτής της πολιτικής, μέσα από μαζικούς κοινωνικούς αγώνες.
Στην ίδια πρόταση καλούσαμενα συναντηθεί η «πλατεία» και η λαϊκή συνέλευση με την προσπάθεια για συνελεύσεις στους τόπους εκπαίδευσης και δουλειάς» για να μην περάσει το μεσοπρόθεσμο και ο εφαρμοστικός νόμος, να οργανώσουμε«απέναντι στην επέλαση κυβέρνησης -ΔΝΤ –ΕΕ, παλλαϊκό-πανεργατικό ξεσηκωμό, με γενικό διακλαδικό πολιτικό απεργιακό αγώνα διαρκείας, με διαδηλώσεις, καταλήψεις, συγκεντρώσεις». Τέλος προτείναμε ξεσηκωμό σε όλο το δημόσιο τις μέρες που θα κατατεθεί το νέο μισθολόγιο –φτωχολόγιο, με αποφασιστικές μορφές και ΓΣ μέσα στο Σεπτέμβρη.
2. Η ΕΣΑΚ και πριν το Συνέδριο και κατά τη διάρκειά του, αδιαφόρησε πλήρως για την πρόταση αυτή. Ουσιαστικά το ΚΚΕ με τη στάση της παράταξής του στους εκπαιδευτικούς όπως και γενικά, κάνει πλάτες στην κυβερνητική πολιτική. Απέναντι στο αναγκαίο πρόγραμμα πάλης (τοποθετώντας το στο επέκεινα) συνηγορεί στην κυρίαρχη προπαγάνδα για τον οδυνηρό, πλην όμως αναγκαίο μονόδρομο των μέτρων. Σπέρνει απογοήτευση και αποδυναμώνει τη λαϊκή πάλη όταν μένει μακριά από τις διαδηλώσεις και συγκρούσεις του κόσμου στους δρόμους και τις πλατείες, περιφρουρώντας το δικό του χώρο, ή γυρνά την πλάτη στις εξεγερτικές διαθέσεις του κόσμου γιατί δεν εμπίπτουν στις κομματικές προδιαγραφές. Την ίδια ώρα ασχολείται κυρίως με τις εκλογικές διαδικασίες, πράγμα που εκφράστηκε και στο Συνέδριο, όταν όλη η αγωνία του ήταν μήπως δεν κερδίσει την 2η έδρα στο ΔΣ της ΟΛΜΕ.
3. Οι ΣΕΚ έκαναν ότι και σε κάθε Συνέδριο. Προσχηματική συζήτηση για την ενότητα της Αριστεράς από τη μια και στην πεπατημένη του ακολουθητισμού στη συνδικαλιστική γραφειοκρατία για τη διαχείριση του συνδικάτου, μέσω των συσχετισμών στο προεδρείο του ΔΣ, από την άλλη. Έτσι από τη μια δεν τοποθετούσαν καθαρά τις διαφωνίες τους πάνω στο αναγκαίο πρόγραμμα για την πάλη των εργαζόμενων σήμερα, ώστε να συνεισφέρουν σε μια ουσιαστική ενότητα και η συζήτηση περί ενότητας περιστρεφόταν γύρω από την χαμένη έδρα της ΔΑΚΕ και το ποια αριστερή δύναμη θα την πάρει. Στο βαθμό που δεν αναπτυσσόταν αυτή η συζήτηση, η προσπάθεια για εξασφάλιση πολιτικής απόφασης του Συνέδριου φιλοδοξούσε περισσότερο να αποτελέσει τη βάση της κατοπινής συζήτησης για το προεδρείο του ΔΣ της ΟΛΜΕ, γι’ αυτό και περνούσε μέσα από τη συνδιαλλαγή με τον ένα πόλο αυτής της πολιτικής, τη ΔΑΚΕ! Μιας ΔΑΚΕ που εισέπραξε την δυσαρέσκεια των εκπαιδευτικών, χάνοντας μια έδρα, στις εκλογές για το Συνέδριο. Ιδιαίτερα σε μια περίοδο που ο πολιτικός της φορέας, η ΝΔ, ψάχνει για κολυμβήθρα του Σιλωάμ, από τη λαϊκή δυσαρέσκεια εναντίον της, ώστε να εμφανιστεί ως η διάδοχη κυβερνητική λύση του συστήματος, για την άσκηση της ίδιας πολιτικής. Αυτή η τακτική των ΣΕΚ, θεωρούμε ότι είναι λανθασμένη και έβλαψε και τα δύο: και την αναγκαία συμπαράταξη αριστερών και αγωνιστικών δυνάμεων και την αναγκαία ενότητα των εργαζομένων, αλλά και την κατοπινή συζήτηση για τη λειτουργία του ΔΣ της ΟΛΜΕ. Όσο δε για αυτό καθ’ αυτό το κείμενο των ΣΕΚ για πολιτική απόφαση, που μπήκε σε ψηφοφορία, επειδή ακριβώς ήταν, κατά τη γνώμη μας, προϊόν των παραπάνω διεργασιών ήταν και το περισσότερο στενά παραταξιακό. Αφού κουβέντα δεν έγραφε ούτε για την ΝΔ και τις ευθύνες της για τη σημερινή κατάσταση (για να συμφωνήσει η ΔΑΚΕ), αλλά και ούτε για την αναγκαία ρήξη με το ευρώ, την ΟΝΕ, την ΕΕ, (γιατί η πλειοψηφία των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ, αρνούνται ακόμη και σήμερα να δουν τον αντιδραστικό ρόλο της ΕΕ), την ανάγκη να μην πληρωθεί το χρέος από τον ελληνικό λαό, την ανατροπή της κυβέρνησης από λαϊκούς αγώνες, κλπ.
4. Οι Παρεμβάσεις θα επιμείνουν στην πρόταση τους για την κοινή δράση όλων των Αριστερών και αγωνιστικών δυνάμεων, στη βάση ενός αναγκαίου προγράμματος και της προτεραιότητας στην αναγέννηση της δημοκρατίας των κάτω, των σωματείων και των ΓΣ. Όχι από εμμονή αλλά γιατί θεωρούν ότι είναι δρόμος για την ανατροπή κυβέρνησης – ΕΕ –ΔΝΤ, των μνημονίων τους και της πολιτικής τους. Για την διεκδίκηση των κοινωνικών αναγκών και συμφερόντων. Σ’ αυτή την κατεύθυνση, οι Παρεμβάσεις κατέθεσαν στο Συνέδριο, το πλαίσιο των δέκα σημείων κι εξασφάλισαν καθαρά και χωρίς άλλες δεσμεύσεις να ψηφιστούν τέσσερα από αυτά, απαντώντας στην αναγκαιότητα να υπάρχει μια βάση για τις πολιτικές και εκπαιδευτικές διεκδικήσεις του κλάδου, ώστε να μπορούν να αξιοποιηθούν από τις ταξικές δυνάμεις και να δυσκολεύουν την προσπάθεια αντιδραστικοποίησης των θέσεων του συνδικάτου που επιχειρούν οι μνημονιακές δυνάμεις ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ. Στην ίδια κατεύθυνση, κατέθεσαν πρόταση περιεχομένου και δράσης για προεδρείο των αριστερών, αγωνιστικών, αντιμνημονιακών δυνάμεων στην πρώτη συνεδρίαση συγκρότησης του ΔΣ της ΟΛΜΕ κι όχι νωρίτερα σαν εκλογικό παζάρι.
Οι Παρεμβάσεις θα συνεχίσουν στην ίδια τακτική, ανοικτά και δημόσια, καθαρά και χωρίς προσχηματικές συζητήσεις. Γιατί πιστεύουμε ότι η Αριστερά για να συμβάλλει σε μια αποτελεσματική αναμέτρηση με την «ιερή συμμαχία» κεφαλαίου – κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ και όλου του πολιτικού τους προσωπικού, πρέπει να βοηθήσει στην συγκρότηση του προγράμματος και της δημοκρατίας των κάτω. Χρειάζεται να ξαναγεννήσει στην εξουσία το φόβο και στον κόσμο την ελπίδα κι όχι να αναλωθεί σε μια τακτική που θα δημιουργεί την ψευδαίσθηση της πλατύτητας, κερδίζοντας την αναπαραγωγή και την πολιτική της επιβίωση, με φαγωμάρα κάτω από το τραπέζι και συζήτηση περί ενότητας πάνω στο τραπεζομάντηλο.
Παραθέτουμε το κοινό πλαίσιο ΔΑΚΕ-ΣΕΚ και τις 11 προτάσεις που έθεσαν στην ψηφοφορία οι Παρεμβάσεις.
A) Κοινό πλαίσιο ΣΕΚ-ΔΑΚΕ
ΣΧΕΔΙΟ ΑΠΟΦΑΣΗΣ 15ου ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ
Αγωνιζόμαστε για:
ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΤΑ ΝΕΑ ΒΑΡΒΑΡΑ «ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΑ» ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ
ΝΑ ΑΝΑΤΡΑΠΕΙ ΤΩΡΑ ΑΥΤΗ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΝΑ ΑΚΥΡΩΘΟΥΝ ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ – ΕΕ – ΔΝΤ
ΝΑ ΦΥΓΕΙ Η ΤΡΟΪΚΑ ΑΠΟ ΤΗ ΧΩΡΑ
Στο γενικό πολιτικό πεδίο, το Μεσοπρόθεσμο (Μνημόνιο 2) σε συνδυασμό με το Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας που επιβάλλεται με αυταρχικό τρόπο από το κυρίαρχο χρηματοπιστωτικό Κεφάλαιο, αποτελεί τη μεγαλύτερη επίθεση που έχει εξαπολυθεί μεταπολεμικά ενάντια στους εργαζόμενους της χώρας μας.
Η κυβέρνηση της χώρας μας συνυπογράφοντας αυτό το Σύμφωνο μας οδηγεί από τη λιτότητα του Μνημονίου στη διαρκή λιτότητα.
Οι εργαζόμενοι της χώρας μας όπως και των άλλων αδύναμων και χρεωμένων χωρών της περιφέρειας της Ευρωζώνης οδηγούνται στο όνομα της μείωσης του δημοσίου χρέους και των ελλειμμάτων που το ίδιο το Κεφάλαιο δημιούργησε, σιδεροδέσμιοι σε μια βίαιη φτωχοποίηση όπου θα κυριαρχούν οι τριτοκοσμικοί μισθοί, η πλήρης ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, η ανατροπή των συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων και τα υψηλότατα ποσοστά ανεργίας, ως αποτέλεσμα των πολιτικών της λιτότητας.
Οι δεσμεύσεις που ανέλαβε η κυβέρνηση και συγκεκριμένα η εκποίηση δημόσιας περιουσίας αμύθητης κοινωνικής και οικονομικής αξίας αντί 50 δις. € και η εφαρμογή μονίμως μνημονιακών πολιτικών που θα «συνταγματοποιηθούν»- νομοθετηθούν ως αντάλλαγμα για την επιμήκυνση της αποπληρωμής του δανείου και τη μικρή μείωση του επιτοκίου είναι όχι μόνο βαρύτατες και απαράδεκτες αλλά επιτείνουν τα καταστροφικά αδιέξοδα της οικονομίας και εξασφαλίζουν την συνέχιση της πολιτικής αφαίρεσης εισοδημάτων και δικαιωμάτων από τους εργαζόμενους.
Με το «μνημόνιο 4» προβλέπεται η ενεργοποίηση της «ειδικής ομάδας εκπαιδευτικής πολιτικής με στόχο την αύξηση της αποτελεσματικότητας του δημόσιου εκπαιδευτικού συστήματος και της αποτελεσματικότερης χρήσης πόρων» που προβλέπονταν και στο «μνημόνιο 3». Έτσιη ελληνική εκπαίδευση τίθεται ουσιαστικά και τυπικά υπό την κηδεμονία του ΔΝΤ μιας και θα πρέπει το Υπουργείο Παιδείας να υλοποιεί τις προτάσεις της ειδικής ομάδας και αυτό θα ελέγχεται από την τρόικα!! (μνημόνιο 4). Έτσι πλέον οι αποφάσεις για τη λειτουργία της εκπαίδευσης όλων των βαθμίδων θα λαμβάνονται με αυστηρώς λογιστικά κριτήρια έχοντας ως δηλωμένο στόχο το «φτηνό σχολείο». Με το «νέο σχολείο της αγοράς» πρέπει να υπάρξει με κάθε τρόπο εξοικονόμηση κόστους, οικονομίες κλίμακας και αναζήτηση των φθηνότερων λύσεων αδιαφορώντας για τις σοβαρές εκπαιδευτικές και κοινωνικές επιπτώσεις. Και όλα αυτά σε συνδυασμό μετιςδραματικά μειωμένες δαπάνες για την παιδείαγια το 2011 (2,69 % του ΑΕΠ), οι οποίες θα μειωθούν ακόμη περισσότερο με το «μεσοπρόθεσμο πλαίσιο δημοσιονομικής πολιτικής» στο δραματικό 2,24 % του ΑΕΠ το 2015.
Συνολικά, οι συνέπειες αυτής της εκπαιδευτικής πολιτικής είναι καταλυτικές:
· Υποβάθμιση της γενικής/ανθρωπιστικής παιδείας και ενίσχυση της στροφής προς την εκμάθηση δεξιοτήτων.
· Ένταση των κοινωνικών ανισοτήτων και διακρίσεων και περιορισμός της κοινωνικής κινητικότητας μέσω της εκπαίδευσης.
· Παροχή απλής κατάρτισης και πιστοποιημένων δεξιοτήτων σε ένα χαώδες σύμπαν αποσπασματικών πληροφοριών, που αδυνατούν να συγκροτηθούν σε συμπαγές και κριτικό εργαλείο κατανόησης του εαυτού, της κοινωνίας και του κόσμου.
· Μετατροπή της εκπαίδευσης από δημόσιο κοινωνικό αγαθό και υποχρέωση του κράτους σε εμπόρευμα.
· Προώθηση της ιδιωτικοποίησης σε όλο το εκπαιδευτικό φάσμα και η δραστική μείωση των δημόσιων επενδύσεων.
· Στενότερη σύνδεση της εκπαίδευσης, της επιστήμης, της έρευνας και της τεχνικής με τις επιδιώξεις των αγορών και την ανάγκη ανταγωνισμού των επιχειρήσεων.
Ταυτόχρονα με τις αλλαγές στο επίπεδο Σχολικής Μονάδας που προτείνονται, το Υπουργείο σχεδιάζει να μετατρέψει τους Δ/ντές σε μάνατζερ αποσπασμένους από το σύλλογο διδασκόντων, που θα ελέγχουν και θα καθορίζουν σχεδόν τα πάντα μέσω της αυτοαξιολόγησης. Επιδιώκει να καταργήσει τη συλλογικότητα και το δημοκρατικό τρόπο λήψης των αποφάσεων στους συλλόγους διδασκόντων, να περιορίσει τις αρμοδιότητες του συλλόγου διδασκόντων, να αυξήσει το διδακτικό ωράριο των εκπαιδευτικών, να περάσει την αντίληψη (μέσω της αξιολόγησης των εκπαιδευτικών και της αυτοαξιολόγησης της σχολικής μονάδας) ότι ο εκπαιδευτικός φέρει τις βασικότερες ευθύνες για τα δεινά της δημόσιας εκπαίδευσης.
Η Κυβέρνηση επιδιώκει μέσα από τη θεσμοθέτηση ενός νέου μισθολογίου στο δημόσιο τομέα να περικόψει ακόμα περισσότερο τις αμοιβές μας, μέσω της κατάργησης των επιδομάτων και της σύνδεσης μισθού με την «απόδοση».
Νέα μείωση των συντάξεών μας σχεδιάζεται με την νομοθετική παρέμβαση της κυβέρνησης στην επικουρική ασφάλιση μέχρι 30-6-11 όπως προβλέπεται από το μνημόνιο. Η Κυβέρνηση όχι μόνο αρνείται να επιχορηγήσει τα επικουρικά μας ταμεία, αλλά τα οδηγεί με την πολιτική της στη διάλυση και την κατάργηση.
Η υγειονομική μας περίθαλψη υποβαθμίζεται συνέχεια. Ο ΟΠΑΔ, δεν καλύπτει πλέον σειρά ιατρικών πράξεων και εργαστηριακών εξετάσεων και πρέπει να τις πληρώνουμε οι ίδιοι. Αποτέλεσμα της οικονομικής κατάστασης του οργανισμού είναι σε αρκετές περιπτώσεις να πληρώνουμε ακόμα και τα φάρμακα.
Σήμερα, ένα χρόνο μετά την αντισυνταγματική εκτροπή και την επιβολή του Μνημονίου, όλοι εμείς, τμήματα ενός πανεργατικού – πανεκπαιδευτικού μετώπου, θα πρέπει να σηκώσουμε το γάντι, να οργανώσουμε την πάλη. με κινητοποιήσεις, πρωτοβουλίες, απεργίες, πολύμορφες δραστηριότητες, για να ανακόψουμε τη λαίλαπα. Για να διασώσουμε κατακτήσεις δεκαετιών. Για να περιφρουρήσουμε τα δημόσια αγαθά από το ξεπούλημα. Για να μην πληρώσουμε το χρέος που αυτοί δημιούργησαν και να επιβάλουμε τη διαγραφή του. Για να διαμορφωθεί ένα πρόγραμμα πάλης, διεξόδου και ανατροπής.
Είναι πια φανερό πως δεν έχουμε άλλο δρόμο παρά να αντιπαλέψουμε την πολιτική κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ μαζικά, ενωτικά, μαχητικά. Με οργάνωση και συλλογική δράση. Με την ενίσχυση των συνδικάτων. Ενιαίο παλλαϊκό, πανεκπαιδευτικό μέτωπο. Κανένας μόνος του!
ΠΛΑΙΣΙΟ ΑΙΤΗΜΑΤΩΝ (με βάση το πλαίσιο των δύο τελευτραίων συνεδρίων και των πρόσφατων ΓΣ των προέδρων ΕΛΜΕ)
1. Άμεση αύξηση των δαπανών για την παιδεία στο 5% τουλάχιστον του ΑΕΠ ή στο 15% του Κρατικού Προϋπολογισμού. Όχι στις δραματικές περικοπές του νέου προϋπολογισμού για την παιδεία. Όχι στις συγχωνεύσεις-καταργήσεις σχολείων.
2. ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ: Όχι στις νέες περικοπές των μισθών μας που ετοιμάζει με την προώθηση του μισθολογίου στο πλαίσιο του επικαιροποιημένου μνημονίου και του «μεσοπρόθεσμου πλαισίου δημοσιονομικής στρατηγικής». Να καταργηθούν όλοι οι νόμοι με τους οποίους έγιναν περικοπές στους μισθούς μας. Γνήσιες και ουσιαστικές κλαδικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας, με ενσωμάτωση των γενικών επιδομάτων στο βασικό, ώστε ο μισθός του νεοδιόριστου να διαμορφωθεί στα 1.400 ευρώ καθαρά, με αναλογικές αυξήσεις στα υπόλοιπα μισθολογικά κλιμάκια. Ακώλυτη μισθολογική εξέλιξη. Διπλασιασμός και σύνδεση (ως ποσοστό) της ωρομίσθιας αποζημίωσης με τις συνολικές αποδοχές του εκπαιδευτικού. Άμεση καταβολή της ειδικής παροχής των 176 € και του συνόλου των αναδρομικών για όλους και ενσωμάτωσή της στο βασικό μισθό.
3. ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ-ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΙΚΑ: Να καταργηθεί ο νόμος 3865/10 με τον οποίο αυξήθηκαν τα όρια ηλικίας για σύνταξη και μειώθηκαν οι συντάξεις. Όχι στο ξεθεμελίωμα του ασφαλιστικού συστήματος. Κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων «Σιούφα», «Ρέππα», «Πετραλιά». Πλήρης σύνταξη με 30 χρόνια εργασίας χωρίς όριο ηλικίας. Ουσιαστική κρατική επιχορήγηση των ασφαλιστικών ταμείων ΤΩΡΑ, και ιδιαίτερα του ΤΠΔΥ και του ΟΠΑΔ, προκειμένου να ανταποκριθούν στις άμεσες υποχρεώσεις τους. Καμιά περικοπή σε επικουρικές συντάξεις και το εφάπαξ.
4. ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ: Να καταργηθεί ο νέος νόμος του Υπουργείου Παιδείας («πολυνομοσχέδιο»-ν.3948/10). Σταθερή και μόνιμη εργασία στην εκπαίδευση. Κατάργηση ΑΜΕΣΑ του θεσμού του ωρομισθίου και του αναπληρωτή μερικού ωραρίου. Είμαστε αντίθετοι με τις συμβάσεις αναπληρωτών μέσω ΕΣΠΑ, να μετατραπούν άμεσα σε συμβάσεις κανονικών αναπληρωτών. Να διοριστούν άμεσα όλοι οι συνάδελφοι που έχουν θεμελιώσει δικαίωμα διορισμού (ΑΣΕΠ και πίνακες προϋπηρεσίας) από το Σεπτέμβρη του 2010. Να αναγνωριστεί ολόκληρη η προϋπηρεσία των αναπληρωτών-ωρομισθίων (και μετά τις 30-6-2010). Περιορισμός των προσλήψεων αναπληρωτών αυστηρά στις περιπτώσεις πραγματικής αναπλήρωσης (όπως και ο ν. 1566/85 ορίζει). 12μηνη σύμβαση για τους αναπληρωτές με πλήρη εργασιακά δικαιώματα.
Κατάργηση του «Καθηκοντολογίου». Όχι στην αξιολόγηση – χειραγώγηση των εκπαιδευτικών. Όχι στην κοινωνική κατηγοριοποίηση των σχολείων μέσω της αξιολόγησης των σχολικών μονάδων. Όχι στο θεσμό του μέντορα.
Υπογραφή κλαδικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας για το εργασιακό καθεστώς και τις υπηρεσιακές μεταβολές των εκπαιδευτικών σύμφωνα με τις θέσεις της ΟΛΜΕ.
5. ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ: Δημόσια, 12χρονη υποχρεωτική και πραγματικά δωρεάν Εκπαίδευση. Υλοποίηση της πρότασης της ΟΛΜΕ για τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Καμία επιβάρυνση στον οικογενειακό προϋπολογισμό για μόρφωση και εκπαίδευση των μαθητών /-τριών.
Νομοθετική ρύθμιση τώρα για ανώτατο όριο μαθητών/-τριών στο τμήμα το 25, 20 στις κατευθύνσεις και την ΤΕΕ και 10 μαθητές ανά καθηγητή στα εργαστήρια.
Να καταργηθεί ο κλειστός αριθμός εισακτέων για την πρόσβαση στην τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Να ανοίξουν τα Πανεπιστήμια σε όλα τα παιδιά.
Διαφωνούμε κατηγορηματικά με οποιαδήποτε κατεύθυνση περιφερειακής οργάνωσης της εκπαίδευσης (σε διορισμούς, διαχείριση προσωπικού, αναλυτικά προγράμματα κ.λπ.). Όχι στα μέτρα που προωθούν την ιδιωτικοποίηση στη δημόσια εκπαίδευση.
Ουσιαστική στήριξη της Τεχνικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης σύμφωνα με τις προτάσεις της ΟΛΜΕ, όπως: υπαγωγή στο Υπ. Παιδείας όλων των σχολικών μονάδων που προσφέρουν σήμερα δευτεροβάθμια τεχνικο-επαγγελματική εκπαίδευση και ανήκουν σε άλλα υπουργεία, μεταλυκειακό έτος ειδίκευσης.
6. ΕΠΙΜΟΡΦΩΣΗ: Καθιέρωση ετήσιας περιοδικής επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών με την ευθύνη των ΑΕΙ-ΑΤΕΙ και με απαλλαγή από τα διδακτικά καθήκοντα.
Απέναντι στη λαίλαπα που ήρθε και συνεχίζεται οι εργαζόμενοι βροντοφωνάζουμε πως υπάρχει λύση. Υπάρχει άλλη πολιτική!
Να καταργηθεί το βάρβαρο και δουλοπρεπές μνημόνιο κυβέρνησης – ΕΕ – Δ.Ν.Τ.
· Το χρέος δεν το δημιούργησαν οι εργαζόμενοι.
· Να αυξηθεί η φορολόγηση του μεγάλου κεφαλαίου, της μεγάλης ακίνητης περιουσίας, των χρηματιστηριακών συναλλαγών και της εκκλησιαστικής περιουσίας.
· Να αυξηθεί ο ΦΠΑ στα προϊόντα-υπηρεσίες πολυτελείας και να μειωθεί στα είδη πρώτης ανάγκης.
· Να μειωθούν οι στρατιωτικές δαπάνες.
· Να ληφθούν μέτρα για την πάταξη της φοροδιαφυγής εκείνων που συστηματικά φοροδιαφεύγουν.
ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΤΑ ΔΙΚΑΙΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ ΜΑΣ, ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΥΜΕ ΤΙΣ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙΣ ΜΑΣ
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΔΙΚΑΙΗ ΑΝΑΔΙΑΝΟΜΗ ΤΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ
ΠΡΩΤΑ ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ ΟΙ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ
ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΔΡΑΣΗΣ ΤΗΣ ΕΠΟΜΕΝΗΣ ΣΧΟΛΙΚΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ
1. Οργάνωση Ενημερωτικής Καμπάνιας για το σύνολο του πληθυσμού με θέμα τις επιπτώσεις των μέτρων κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ (μνημονίων και μεσοπρόθεσμου) στην εκπαίδευση και τον εκπαιδευτικό.
- 2. Συγκρότηση και ανάπτυξη με πρωτοβουλία των ΕΛΜΕ δικτύων αλληλεγγύης για τη στήριξη των μαθητών μας, με οργάνωση βοηθητικών μαθημάτων σε εθελοντική βάση αλλά και ευρύτερα στήριξη των θυμάτων της οικονομικής κρίσης και των κατεδαφιστικών πολιτικών κυβέρνησης, Τρόικας και ΣΕΒ, με τη στήριξη σχετικών πρωτοβουλιών που αρχίζουν να αναπτύσσονται στις γειτονιές και στους δήμους.
- 3. Συμμετέχουμε και συμβάλλουμε ενεργά στα κοινωνικά κινήματα που αναπτύσσονται στις πλατείες και τους δρόμους της χώρας, αλλά και τα κινήματα που ήδη έχουν δημιουργηθεί ενάντια στις αυξήσεις στα εισιτήρια των ΜΜΜ και στα διόδια. Αντιδρούμε μαζί με όλους τους πολίτες στην πληρωμή των νέων χαρατσιών στο εισόδημά μας. Σε κάθε περίπτωση αναπτύσσουμε την αλληλεγγύη και τον συντονισμό της δράσης σε όποιον τομέα εκδηλώνεται η επίθεση της κυβέρνησης και της τρόικας. Στηρίζουμε αποφασιστικά τον αγώνα των εργαζόμενων στις δημόσιες υπηρεσίες που παρέχουν κοινωνικά αγαθά (συγκοινωνία, υγεία, ρεύμα, νερό κλπ). Η αλληλεγγύη, η επεξεργασία κοινών στόχων, η δημιουργία κοινών πλαισίων αναφοράς στα μεγάλα ζητήματα, η μάχη κατά των διακρίσεων σε βάρος της νέας γενιάς πρέπει να διαπερνούν την καθημερινή μας δράση.
- 4. Συνεχίζουμε την προσπάθεια για συντονισμό των ομοσπονδιών της παιδείας και των γονιών για κοινές κινητοποιήσεις. Κάλεσμα σε όλα τα συνδικάτα και ομοσπονδίες δημόσιου αλλά και ιδιωτικού τομέα για κοινό μέτωπο στήριξης των δημόσιων κοινωνικών αγαθών (παιδεία, υγεία, κοιν. ασφάλιση). Να δημιουργήσουμε συμμαχίες που θα λειτουργήσουν ως ασπίδα για την προστασία των κοινωνικών αγαθών στον τόπο μας (παιδεία, υγεία, κοινωνική ασφάλιση-εργασία) σε όφελος των εργαζομένων, των συνταξιούχων και όλου του λαού. Ο συντονισμός να περιλαμβάνει και το συντονισμό σε τοπικό επίπεδο των αντίστοιχων πρωτοβάθμιων συνδικάτων αλλά και άλλων χώρων, εφόσον αυτό είναι εφικτό. Στο πλαίσιο αυτό επιβάλλεται να συνεχιστεί και να διευρυνθεί η στενή επικοινωνία και ο συντονισμός των δύο εκπαιδευτικών Ομοσπονδιών (ΟΛΜΕ-ΔΟΕ).
- 5. Ενόψει της νέας χρονιάς θα πρέπει να προβληματιστούμε για το πώς θα μπορέσουμε να συμβάλουμε ως συνδικαλιστικό κίνημα στην ακόμη μεγαλύτερη συσπείρωση των εργαζομένων. Να συζητήσουμε μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα για τον καλύτερο συντονισμό όλων των δυνάμεων της εργασίας σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, που είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την ανάπτυξη ενός ρωμαλέου κινήματος που θα ακυρώσει αυτή την πολιτική. Να συζητήσουμε στον κλάδο για την καλύτερη οργάνωση των αγώνων, ρίχνοντας ιδιαίτερο βάρος από ΕΛΜΕ, στην οργάνωση των αντιστάσεων στους Συλλόγους Καθηγητών με ακόμη μεγαλύτερη συμμετοχή των συναδέλφων στις δράσεις του Α/βάθμιου – ΟΛΜΕ. Να ρίξουμε ιδιαίτερο βάρος στην με κάθε μέσο ενημέρωση των γονέων και των μαθητών μας για τις επιπτώσεις αυτών των μέτρων στην εκπαίδευση των παιδιών του λαού μας. Τελική μας επιδίωξη η δημιουργία ενός πανίσχυρου μετώπου εργαζομένων, που θα συντρίψει την πολιτική της κυβέρνησης, της ΕΕ και του Δ.Ν.Τ και θα ακυρώσει το δουλοπρεπές μνημόνιο, προς όφελος του εργαζόμενου λαού
Με βάση το παραπάνω πλαίσιο και επειδή διαπιστώνουμε πως εφόσον ψηφιστούν τα μέτρα του μεσοπρόσθεσμου πλαισίου και οι αντίστοιχοι νόμοι οι μισθοί μας και οι συντάξεις μας θα καταβαραθροθούν και οι εργασιακές μας σχέσεις θα γυρίσουν στον μεσαίωνα, η δε δημόσια εκπαίδευση με τις νέες περικοπές που θα υποστεί και τις αντιεκπαιδευτικές αλλαγές που προωθεί το Υπουργείο Παιδείας θα οδηγηθεί σε βαθύτατη υποβάθμιση,
Το συνέδριο της ΟΛΜΕ αποφασίζει την οργάνωση απεργιακών κινητοποιήσεων στα μέσα του Σεπτέμβρη προκηρύσσοντας ………….. και νέες ΓΣ άμεσα για τη συνέχιση των κινητοποιήσεων.
Με την έναρξη της νέας χρονιάς οργανώνουμε συγκεκριμένο πρόγραμμα συσκέψεων, περιοδειών και ενημερώσεων των εκπαιδευτικών αλλά και ολόκληρης της κοινωνίας. Το ΔΣ της ΟΛΜΕ εξουσιοδοτείται για τη συγκεκριμενοποίηση αυτού του προγράμματος.
Παράλληλα το συνέδριο της ΟΛΜΕ απαιτεί από την κυβέρνηση να μη ψηφίσει κανένα νέο νόμο την περίοδο του καλοκαιριού, είτε αυτός πρόκειται για εκπαιδευτικά ζητήματα (νέο λύκειο, τεχνολογικό λύκειο, διοικητική αναδιάρθρωση κ.λ.π_, είτε για θέματα μισθών, συντάξεων και εργασιακών σχέσεων.
Β) Τα 11 σημεία που κατέθεσαν κατόπιν οι Παρεμβάσεις
[Συνθετική πρόταση των Παρεμβάσεων μετά την καταψήφιση όλων των προτάσεων των παρατάξεων (ολόκληρη η πρόταση)]
1. Το 15ο Συνέδριο επικυρώνει τις αποφάσεις του κλάδου όπως καταγράφηκαν στην τελευταία Γ.Σ των προέδρων των ΕΛΜΕ στις 19/3/2011. (Ψηφίστηκε).
2. Την Κυριακή 13-3-2011 ανακοινώθηκε η απόφαση της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας να προχωρήσει στην συγχώνευση ή κατάργηση 1933 σχολικών μονάδων σε πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Με την απόφαση αυτή τυπικά και ουσιαστικά η κυβέρνηση κήρυξε σε διωγμό τη δημόσια εκπαίδευση.
Στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση συγχωνεύονται ή καταργούνται 410 σχολικές μονάδες σε σύνολο 3185 (1895 Γυμνάσια και 1290 Γενικά Λύκεια) δηλαδή το 13% των σχολείων. Από αυτή την απόφαση θα προκύψουν πολύ σοβαρά εκπαιδευτικά και εργασιακά προβλήματα όπως ήδη έχουμε εκτιμήσει από την προηγούμενη ΓΣ προέδρων ΕΛΜΕ.
Το Υπουργείο Παιδείας επιβάλλει την πολιτική του ΔΝΤ στο δημόσιο σχολείο. Το εκπαιδευτικό κίνημα δεν θα ανεχτεί να θυσιάζεται η δημόσια εκπαίδευση στην πολιτική της διάλυσης των κοινωνικών αγαθών που επιβάλλει το ΔΝΤ και η τρόικα.
Τα «παιδαγωγικά» κριτήρια που επικαλείται η Υπουργός Παιδείας στην πραγματικότητα είναι μόνο λογιστικά. Όμως η εκπαίδευση δεν είναι αριθμοί. Η σχολική ζωή δεν είναι ασκήσεις επί λογιστικού χάρτου στις οποίες επιδίδονται το τελευταίο διάστημα τόσο η πολιτική ηγεσία όσο και οι διορισμένοι περιφερειακοί διευθυντές εκπαίδευσης.
Καταγγέλλουμε την ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας για τον αδιαφανή τρόπο με το οποίο προχώρησε όλη αυτή τη διαδικασία, αγνοώντας στις περισσότερες περιπτώσεις την τοπική κοινωνία, τους εκπαιδευτικούς, τους γονείς και τους μαθητές, ακόμα και τις δημοτικές αρχές, όπως αυτό ρητά προβλέπεται και από την ισχύουσα νομοθεσία (ν.1566/85). Είναι χαρακτηριστικό πως στο μεγαλύτερο Δήμο της χώρας, την Αθήνα όπου 36 σχολεία συγχωνεύονται ή καταργούνται δεν ολοκληρώθηκε καν η συζήτηση στο Δημοτικό της Συμβούλιο!! Ο οδοστρωτήρας αυτής της πολιτικής έφτασε στο σημείο να καταργεί σε ορισμένες περιοχές πάνω από το 30% ή και το 40% των σχολείων (π.χ. Σέρρες, Καρδίτσα, Πρέβεζα, Τρίκαλα).
Στο γενικό πολιτικό πεδίο, το Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας που επιβάλλεται με αυταρχικό τρόπο από το κυρίαρχο χρηματοπιστωτικό Κεφάλαιο, αποτελεί τη μεγαλύτερη επίθεση που έχει εξαπολυθεί μεταπολεμικά ενάντια στους εργαζόμενους της χώρας μας.
Η κυβέρνηση της χώρας μας συνυπογράφοντας αυτό το Σύμφωνο μας οδηγεί από τη λιτότητα του Μνημονίου στη διαρκή λιτότητα. Οι εργαζόμενοι της χώρας μας όπως και των άλλων αδύναμων και χρεωμένων χωρών της περιφέρειας της Ευρωζώνης οδηγούνται στο όνομα της μείωσης του δημοσίου χρέους και των ελλειμμάτων που το ίδιο το Κεφάλαιο δημιούργησε, σιδεροδέσμιοι σε μια βίαιη φτωχοποίηση όπου θα κυριαρχούν οι τριτοκοσμικοί μισθοί, η πλήρης ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, η ανατροπή των__συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων και τα υψηλότατα ποσοστά ανεργίας, ως αποτέλεσμα των πολιτικών της λιτότητας.
Οι δεσμεύσεις που ανέλαβε η κυβέρνηση και συγκεκριμένα η εκποίηση δημόσιας περιουσίας αμύθητης κοινωνικής και οικονομικής αξίας αντί 50 δις. € και η εφαρμογή μονίμως μνημονιακών πολιτικών που θα «συνταγματοποιηθούν»- νομοθετηθούν ως αντάλλαγμα για την επιμήκυνση της αποπληρωμής του δανείου και τη μικρή μείωση του επιτοκίου είναι όχι μόνο βαρύτατες και απαράδεκτες αλλά επιτείνουν τα καταστροφικά αδιέξοδα της οικονομίας και εξασφαλίζουν την συνέχιση της πολιτικής αφαίρεσης εισοδημάτων και δικαιωμάτων από τους εργαζόμενους.
Με το «μνημόνιο 4» προβλέπεται η ενεργοποίηση της «ειδικής ομάδας εκπαιδευτικής πολιτικής με στόχο την αύξηση της αποτελεσματικότητας του δημόσιου εκπαιδευτικού συστήματος και της αποτελεσματικότερης χρήσης πόρων» που προβλέπονταν και στο «μνημόνιο 3». Έτσι η ελληνική εκπαίδευση τίθεται ουσιαστικά και τυπικά υπό την κηδεμονία του ΔΝΤ μιας και θα πρέπει το Υπουργείο Παιδείας να υλοποιεί τις προτάσεις της ειδικής ομάδας και αυτό θα ελέγχεται από την τρόικα!! (μνημόνιο 4). Έτσι πλέον οι αποφάσεις για τη λειτουργία της εκπαίδευσης όλων των βαθμίδων θα λαμβάνονται με αυστηρώς λογιστικά κριτήρια έχοντας ως δηλωμένο στόχο το «φτηνό σχολείο». Με το «νέο σχολείο της αγοράς» πρέπει να υπάρξει με κάθε τρόπο εξοικονόμηση κόστους, οικονομίες κλίμακας και αναζήτηση των φθηνότερων λύσεων αδιαφορώντας για τις σοβαρές εκπαιδευτικές και κοινωνικές επιπτώσεις. Και όλα αυτά σε συνδυασμό με τις δραματικά μειωμένες δαπάνες για την παιδεία για το 2011 (2,75% του ΑΕΠ).
Με τις αλλαγές στο επίπεδο Σχολικής Μονάδας που προτείνονται, το Υπουργείο σχεδιάζει να μετατρέψει τους Δ/ντές σε μάνατζερ αποσπασμένους από το σύλλογο διδασκόντων, που θα ελέγχουν και θα καθορίζουν σχεδόν τα πάντα μέσω της αυτοαξιολόγησης. Επιδιώκει να καταργήσει τη συλλογικότητα και το δημοκρατικό τρόπο λήψης των αποφάσεων στους συλλόγους διδασκόντων, να περιορίσει τις αρμοδιότητες του συλλόγου διδασκόντων, να αυξήσει το διδακτικό ωράριο των εκπαιδευτικών, να περάσει την αντίληψη (μέσω της αξιολόγησης των εκπαιδευτικών και της αυτοαξιολόγησης της σχολικής μονάδας) ότι ο εκπαιδευτικός φέρει τις βασικότερες ευθύνες για τα δεινά της δημόσιας εκπαίδευσης.
Η Κυβέρνηση επιδιώκει μέσα από τη θεσμοθέτηση ενός νέου μισθολογίου στο δημόσιο τομέα να περικόψει ακόμα περισσότερο τις αμοιβές μας, μέσω της κατάργησης των επιδομάτων και της σύνδεσης μισθού με την «απόδοση». Νέα μείωση των συντάξεών μας _______σχεδιάζεται με την νομοθετική παρέμβαση της κυβέρνησης στην επικουρική ασφάλιση μέχρι 30-6-11 όπως προβλέπεται από το μνημόνιο. Η Κυβέρνηση όχι μόνο αρνείται να επιχορηγήσει τα επικουρικά μας ταμεία, αλλά τα οδηγεί με την πολιτική της στη διάλυση και την κατάργηση.
Η υγειονομική μας περίθαλψη υποβαθμίζεται συνέχεια. Ο ΟΠΑΔ, δεν καλύπτει πλέον σειρά ιατρικών πράξεων και εργαστηριακών εξετάσεων και πρέπει να τις πληρώνουμε οι ίδιοι. Αποτέλεσμα της οικονομικής κατάστασης του οργανισμού είναι σε αρκετές περιπτώσεις να πληρώνουμε ακόμα και τα φάρμακα.
ΠΛΑΙΣΙΟ ΑΙΤΗΜΑΤΩΝ
(με βάση το πλαίσιο που εγκρίθηκε στη ΓΣ των προέδρων 5-1-2011)
1. Άμεση αύξηση των δαπανών για την παιδεία στο 5% τουλάχιστον του ΑΕΠ ή στο 15% του Κρατικού Προϋπολογισμού. Όχι στις δραματικές περικοπές του νέου προϋπολογισμού για την παιδεία. Όχι στις συγχωνεύσεις-καταργήσεις σχολείων.__
2. ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ: Όχι στις νέες περικοπές των μισθών μας που ετοιμάζει με την προώθηση του μισθολογίου στο πλαίσιο του επικαιροποιημένου μνημονίου. Να καταργηθούν όλοι οι νόμοι με τους οποίους έγιναν περικοπές στους μισθούς μας. Γνήσιες και ουσιαστικές κλαδικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας, με ενσωμάτωση των γενικών επιδομάτων στο βασικό, ώστε ο μισθός του νεοδιόριστου να διαμορφωθεί στα 1.400 ευρώ καθαρά, με αναλογικές αυξήσεις στα υπόλοιπα μισθολογικά κλιμάκια. Ακώλυτη μισθολογική εξέλιξη.
Διπλασιασμός και σύνδεση (ως ποσοστό) της ωρομίσθιας αποζημίωσης με τις συνολικές αποδοχές του εκπαιδευτικού. Άμεση καταβολή της ειδικής παροχής των 176 € και του συνόλου των αναδρομικών για όλους και ενσωμάτωσή της στο βασικό μισθό.
3. ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ-ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΙΚΑ: Να καταργηθεί ο νόμος 3865/10 με τον οποίο αυξήθηκαν τα όρια ηλικίας για σύνταξη και μειώθηκαν οι συντάξεις.
Όχι στο ξεθεμελίωμα του ασφαλιστικού συστήματος. Κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων «Σιούφα», «Ρέππα», «Πετραλιά». Πλήρης σύνταξη με 30 χρόνια εργασίας χωρίς όριο ηλικίας. Ουσιαστική κρατική επιχορήγηση των ασφαλιστικών ταμείων ΤΩΡΑ, και ιδιαίτερα του ΤΠΔΥ και του ΟΠΑΔ, προκειμένου να ανταποκριθούν στις άμεσες υποχρεώσεις τους.
ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ: Να καταργηθεί ο νέος νόμος του Υπουργείου Παιδείας («πολυνομοσχέδιο»-ν.3948/10). Σταθερή και μόνιμη εργασία στην εκπαίδευση.
Κατάργηση ΑΜΕΣΑ του θεσμού του ωρομισθίου και του αναπληρωτή μερικού ωραρίου. Είμαστε αντίθετοι με τις συμβάσεις αναπληρωτών μέσω ΕΣΠΑ, να μετατραπούν τώρα σε συμβάσεις κανονικών αναπληρωτών. Να διοριστούν άμεσα όλοι οι συνάδελφοι που έχουν θεμελιώσει δικαίωμα διορισμού (ΑΣΕΠ και πίνακες προϋπηρεσίας) από το Σεπτέμβρη του 2010. Να αναγνωριστεί ολόκληρη η προϋπηρεσία των αναπληρωτών-ωρομισθίων (και μετά τις 30-6-2010).
Περιορισμός των προσλήψεων αναπληρωτών αυστηρά στις περιπτώσεις πραγματικής αναπλήρωσης (όπως και ο ν. 1566/85 ορίζει). 12μηνη σύμβαση για τους αναπληρωτές με πλήρη εργασιακά δικαιώματα.
Κατάργηση του «Καθηκοντολογίου». Όχι στην αξιολόγηση – χειραγώγηση των εκπαιδευτικών. Όχι στην κοινωνική κατηγοριοποίηση των σχολείων μέσω της αξιολόγησης των σχολικών μονάδων. Όχι στο θεσμό του μέντορα.
Υπογραφή κλαδικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας για το εργασιακό καθεστώς και τις υπηρεσιακές μεταβολές των εκπαιδευτικών σύμφωνα με τις θέσεις της ΟΛΜΕ.
4. ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ: Δημόσια, 12χρονη υποχρεωτική και πραγματικά δωρεάν Εκπαίδευση. Υλοποίηση της πρότασης της ΟΛΜΕ για τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Καμία επιβάρυνση στον οικογενειακό προϋπολογισμό για μόρφωση και εκπαίδευση των μαθητών /-τριών.
Νομοθετική ρύθμιση τώρα για ανώτατο όριο μαθητών/-τριών στο τμήμα το 25, 20 στις κατευθύνσεις και την ΤΕΕ και 10 μαθητές ανά καθηγητή στα εργαστήρια.
Να καταργηθεί ο κλειστός αριθμός εισακτέων για την πρόσβαση στην τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Να ανοίξουν τα Πανεπιστήμια σε όλα τα παιδιά.
Διαφωνούμε κατηγορηματικά με οποιαδήποτε κατεύθυνση περιφερειακής οργάνωσης της εκπαίδευσης (σε διορισμούς, διαχείριση προσωπικού, αναλυτικά προγράμματα κ.λπ.). Όχι στα μέτρα που προωθούν την ιδιωτικοποίηση στη δημόσια εκπαίδευση.
Ουσιαστική στήριξη της Τεχνικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης σύμφωνα με τις προτάσεις της ΟΛΜΕ, όπως: υπαγωγή στο Υπ. Παιδείας όλων των σχολικών__μονάδων που προσφέρουν σήμερα δευτεροβάθμια τεχνικο-επαγγελματική εκπαίδευση και ανήκουν σε άλλα υπουργεία, μεταλυκειακό έτος ειδίκευσης.
5. ΕΠΙΜΟΡΦΩΣΗ: Καθιέρωση ετήσιας περιοδικής επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών με την ευθύνη των ΑΕΙ-ΑΤΕΙ και με απαλλαγή από τα διδακτικά καθήκοντα.
Αιχμές αιτημάτων · Να ακυρωθούν όλα τα μέτρα που περικόπτουν τους μισθούς μας και τις συντάξεις. Όχι στο μισθολόγιο των νέων περικοπών. 1400 € οι καθαρές αποδοχές του νεοδιόριστου με αναλογικές αυξήσεις στα υπόλοιπα μισθολογικά κλιμάκια. 30 χρόνια πλήρη σύνταξη.
· Όχι στην καταστρατήγηση των εργασιακών μας δικαιωμάτων. Υπογραφή κλαδικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας για το εργασιακό καθεστώς και τις υπηρεσιακές μεταβολές των εκπαιδευτικών σύμφωνα με τις θέσεις της ΟΛΜΕ.
· Όχι στις περικοπές στην εκπαίδευση, την υγεία και την κοινωνική ασφάλιση. Άμεση αύξηση των δαπανών για την παιδεία στο 5% τουλάχιστον του ΑΕΠ ή στο 15% του Κρατικού Προϋπολογισμού.
· Να αποσυρθεί η απόφαση του Υπουργείου Παιδείας για τις συγχωνεύσεις – καταργήσεις σχολικών μονάδων.
· Άμεση οικονομική στήριξη των ασφαλιστικών μας ταμείων και του ΟΠΑΔ.
2. Το 15ο Συνέδριο διακηρύσσει ότι ο κλάδος των εκπαιδευτικών αγωνίζεται αταλάντευτα για να ανατραπεί το μνημόνιο μαζί με όλα τα μέτρα που απορρέουν από αυτό. Να μην ψηφιστεί το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ και το σύμφωνο για το Ευρώ . (Ψηφίστηκε).
3 .Αγωνιζόμαστε για να φύγει η Τρόικα από τη χώρα μας και όσοι τη στηρίζουν. Να καταργηθούν όλες οι συμφωνίες υποδούλωση ς της χώρας και εξανδραποδισμού του λαού μας σε πολιτικό, οικονομικό και στρατιωτικό επίπεδο. Σ’ αυτό το πλαίσιο δεν αναγνωρίζουμε κανένα χρέος του λαού μας στην ΕΕ, ΔΝΤ, Τράπεζες. Το κίνημα θα αγωνιστεί για τη διαγραφή του. (ΔΕΝ Ψηφίστηκε).
4. Οι εκπαιδευτικοί αγωνίζονται με όλο το λαό για την απελευθέρωση της χώρας μας από τα δεσμά του ΔΝΤ και της ΕΕ για τη Λαϊκή Κυριαρχία, την Εθνική Ανεξαρτησία και την Κοινωνική χειραφέτηση. (ΔΕΝ Ψηφίστηκε).
5. Καμία ιδιωτικοποίηση. Καμία εκποίηση του δημοσίου πλούτου σε ξένους και ντόπιους ιδιώτες γιατί αυτή ανήκει μόνο στο λαό. Δημόσιες όλες οι κοινωνικές υπηρεσίες και αγαθά. Δραστική φορολόγηση του μεγάλου και του χρηματιστηριακού κεφαλαίου.(ΔΕΝ Ψηφίστηκε).
6. Το εκπαιδευτικό κίνημα αγωνίζεται για την αποτελεσματική και νικηφόρα σύνδεση των δρόμων, του οργανωμένου συνδικαλιστικού κινήματος με τους πολίτες των πλατειών. Για την ανάπτυξη ενός πανεκπαιδευτικού πανεργατικού μετώπου καθώς και το συντονισμό των πρωτοβάθμιων σωματείων και των ομοσπονδιών. (ΔΕΝ Ψηφίστηκε).
7. Αγωνιζόμαστε ενάντια στην εγκατάλειψη της εκπαίδευσης και την υποχρηματοδότηση, στις συγχωνεύσεις σχολείων την κατάργηση ολόκληρων τύπων σχολείων και εκπαιδευτικών θεσμών που οδηγούν την ελληνική εκπαίδευση πολλές δεκαετίες πίσω. Να μη χαθεί καμία οργανική θέση. 25 μαθητές ανά τμήμα. (Ψηφίστηκε).
8. Όχι στο «νέο σχολείο» της αγοράς, το «Νέο» και το «Τεχνολογικό» Λύκειο που στην πραγματικότητα αποτελούν κοινωνική και εκπαιδευτική οπισθοδρόμηση. Παλεύουμε για δημόσιο δωρεάν ενιαίο 12χρονο σχολείο που να χωρά όλα τα παιδιά όλους τους εκπαιδευτικούς (όλες τις ειδικότητες) και όλη τη γνώση. Όχι στην κατάργηση αντικειμένων και ειδικοτήτων. (ΔΕΝ Ψηφίστηκε).
9. Το εκπαιδευτικό κίνημα αγωνίζεται για τη δημοκρατία και την παιδαγωγική ελευθερία στο χώρο των σχολείων. Είμαστε κατηγορηματικά αντίθετοι και θα αντισταθούμε στη νέα αυταρχική διοικητική δομή, την αυτοξιολόγηση και τη μετατροπή των διευθυντών σε αξιολογητές-μάνατζερς. (Ψηφίστηκε).
10. Το 15ο Συνέδριο της ΟΛΜΕ αντιστέκεται στην εξαθλίωση, η οποία επέρχεται μέσω του λεγόμενου νέου μισθολογίου. Αγωνιζόμαστε για γνήσιες κι ελεύθερες κλαδικές συλλογικές συμβάσεις (εφ’ όλης της ύλης) και με μισθό ο οποίος ν’ ανταποκρίνεται στις σύγχρονες βιοτικές ανάγκες. (ΔΕΝ Ψηφίστηκε).
11. Δεσμευόμαστε ότι θα γίνουν ΓΣ του κλάδου στο πρώτο δεκαπενθήμερο του Σεπτέμβρη οι οποίες θα κληθούν να αποφασίσουν για το τέλος του ίδιου μήνα κινητοποιήσεις σε συντονισμό με άλλα εκπαιδευτικά και εργατικά σωματεία με προοπτική την κλιμάκωση των αγώνων. (ΔΕΝ Ψηφίστηκε).
Κάντε το πρώτο σχόλιο