Ε’ ΕΛΜΕ Θεσ/νίκης: Το προεδρικό διάταγμα για την αξιολόγηση …της πλήρους υποταγής δεν θα περάσει!

Παίρνουμε μέρος στη Γενική Συνέλευση της ΕΛΜΕ, την Τρίτη 12/2, στις 7.00 μ.μ., στο 1ο Γυμνάσιο Σταυρούπολης

«ο δάσκαλος που θα υποχρεωθεί να καταπνίξει τη σκέψη του θα γίνει διπλά σκλάβος ή θα καταντήσει ένας ψυχικά ανάπηρος άνθρωπος, ανίκανος να μορφώσει άλλους» (Δ. Γληνός).

 «Στόχος  της  αξιολόγησης»,  μας  λένε,  είναι  η  «…βελτίωση  της  ποιότητας  του  εκπαιδευτικού   έργου,  προς όφελος των μαθητών και της κοινωνίας ….Δεν κρύβουν, όμως, ότι  στη σημερινή συγκυρία « η προοπτική θεσμοθέτησης ενός συστήματος αξιολόγησης στην εκπαίδευση συνδέονται με τη συνολικότερη προσπάθεια αναμόρφωσης των λειτουργιών του ελληνικού κράτους, προκειμένου να επιτευχθεί … η δημοσιονομική προσαρμογή» (εισαγωγή του σχεδίου της ομάδας Ματσαγγούρα), αλλά και η «βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος» (εισαγωγή σχεδίου Π.Δ.).

Πράγματι, με ορολογία και τρόπο δανεισμένο από το πιο σκληρό επιχειρηματικό μάνατζμεντ, διαιρούν σε επιμέρους ενότητες, κατηγορίες και υποκατηγορίες το εκπαιδευτικό έργο προκειμένου να μετατραπεί η παιδαγωγική πράξη σε ένα σύνολο σχετικά απομονωμένων μεταξύ τους κατηγοριών – δεξιοτήτων κατάλληλων για ποσοτικοποίηση και μέτρηση. Τα πάντα θα μπαίνουν σε «κουτάκια» και θα πολλαπλασιάζονται με συντελεστές,  από το κλίμα στην τάξη  μέχρι τη χρήση των νέων τεχνολογιών ή την προετοιμασία για τη διδασκαλία. Κομματιάζουν για να μετρήσουν καλύτερα…

Ας κάνουμε το ίδιο. Κομματιάζοντας το ΠΔ…

 Στα κριτήρια που θέτει το ΠΔ στις (ας τις πούμε παιδαγωγικές)  κατηγορίες υπάρχουν κριτήρια που αλληλοαναιρούνται ή είναι στον αντίποδα κάθε παιδαγωγικής αρχής.

Π.χ.  ο εκπαιδευτικός πρέπει να προσαρμόζει το ρυθμό μάθησης στις ανάγκες των μαθητών, αλλά και να μπορεί να βγάλει την ύλη και να «αξιοποιεί το διδακτικό χρόνο χωρίς απώλειες».(!)  Ακόμη, ο εκπαιδευτικός πρέπει να μην προβάλλει αξιακά φορτισμένες πεποιθήσεις – αλλά και – να δείχνει τις επιστημολογικές αντιπαραθέσεις στο θέμα που πραγματεύεται, κ.ά.. Αυτό το τελευταίο πώς ερμηνεύεται στη διδασκαλία π.χ. του Δαρβίνου στη Βιολογία;;; Του καπιταλισμού στην Οικονομία;;; Του Εμφυλίου ή της Επανάστασης στην Ιστορία;;; Του Γιάννη Ρίτσου στη Λογοτεχνία;;;

Πώς είναι δυνατόν, καθαρά ποιοτικά παιδαγωγικά κριτήρια , όπως η ενθάρρυνση, το κλίμα αναζήτησης και δημιουργικότητας των μαθητών» (άρθ. 14 , 1β)γγ) και ι) να ποσοτικοποιούνται ;  Πως στηρίζεται και τεκμηριώνεται η κλίμακα ποσοτικοποίησης;

Τι κάνει  ένας εκπαιδευτικός που πρέπει να «διαμορφώνει κατάλληλα το χώρο, όπως γωνιές ενδιαφέροντος και μαθητικές εργασίες» και ταυτόχρονα, έχει μαθητές με ΔΕΠΥ και η παρουσία πολλαπλών ερεθισμάτων στο χώρο εντείνει την απόσπαση προσοχής τους;  Τι σημαίνει ότι είναι  ελλιπής ο εκπαιδευτικός «εφόσον παραμελεί το χώρο»;  Φροντίζει και για την καθαριότητα της τάξης;

Τι είδους ελεεινή υποκρισία είναι να χαρακτηρίζει  η κυβέρνηση ως «εξαιρετικό εκπαιδευτικό αυτόν που διευκολύνει τη μετάβαση μαθητών από βαθμίδα σε βαθμίδα»,  όταν η ίδια φροντίζει για το αντίθετο, βάζοντας συνεχώς φραγμούς, όπως οι εξετάσεις, η βάση του 10 και διαλύοντας κάθε υποστηρικτική δομή ;

Πώς μετριέται η αδιαφορία στις σχέσεις εκπαιδευτικού με τους μαθητές;

 Γιατί υπάρχει η κλίμακα από 1-100 ; Πώς παίρνει άραγε κάποιος 60 ή 68 ή 72; Προφανώς, γιατί έτσι θα είναι πιο εύκολος ο διαχωρισμός αυτών που θα πάνε από μια μισθολογική βαθμίδα σε μια άλλη, με βάση την  ποσόστωση. Τέλος, το «επαρκής», που φαίνεται πιο εφικτό, δεν αρκεί για την απρόσκοπτη μισθολογική-βαθμολογική εξέλιξη: χρειάζεται το «πολύ καλός».

Η ενοχοποίηση των εκπαιδευτικών για τη σχολική αποτυχία, η μισθολογική καθήλωση και οι απολύσεις.

Πόσο θρασύδειλο είναι να βγάζεις από το κάδρο το γεγονός ότι η πλειονότητα των μαθητών (το 85%, κατά δημοσίευμα του Έθνους) δε δείχνει καμία διάθεση για μάθηση, εξαιτίας των χαμηλών προσδοκιών στο πεδίο της κοινωνικής κινητικότητας, αλλά και της αποστροφής στην αποσπασμένη και ανούσια, πολλές φορές, γνώση που τους παρέχεται;   Γιατί, αν και ξέρουν,  δεν αναφέρουν ότι  αμέτρητοι κοινωνικοί και εκπαιδευτικοί παράγοντες , όπως η κοινωνική προέλευση, η οικογενειακή κατάσταση, οι συνθήκες διαβίωσης και κατοικίας, η υλικοτεχνική υποδομή σχολείου, τα αναλυτικά προγράμματα, ο τύπος εξετάσεων, τα σχολικά βιβλία, το εκπαιδευτικό κλίμα, οι παιδαγωγικές μέθοδοι επηρεάζουν και συνδιαμορφώνουν την εκπαιδευτική διαδικασία και το εκπαιδευτικό έργο ;

Γιατί δεν τους νοιάζει. Ο εκπαιδευτικός ανάγεται σε μοναδικό υπεύθυνο και ένας είναι ο στόχος εδώ : Η ενοχοποίηση των εκπαιδευτικών για τη σχολική αποτυχία, και μετά από αυτό η μισθολογική καθήλωση και οι απολύσεις.

 Γιατί ο δρόμος για τη σύνδεση της αξιολόγησης με τη βαθμολογική και μισθολογική εξέλιξή τους, όπως και με τη διαδικασία των απολύσεων, έχει ήδη χαραχτεί: «Οι εκπαιδευτικοί που χαρακτηρίζονται ελλιπείς σε περισσότερα του ενός κριτηρίου προβλέπεται στο Π.Δ., «εγγράφονται στον πίνακα των μη προακτέων». Ο πίνακας αυτός προβλέπεται από του άρθρου 8, παρ.4) του νόμου 4024/11 (ενιαίο μισθολόγιο-βαθμολόγιο) και όσοι εγγράφονται εκεί χάνουν το δικαίωμα προαγωγής για δύο χρόνια. Και στη συνέχεια βάσει του άρθρου 95 του νόμου 3528/2007 (Δημοσιοϋπαλληλικός κώδικας), «υπάλληλος ο οποίος εγγράφεται σε δύο διαδοχικούς πίνακες μη προακτέων στον ίδιο βαθμό παραπέμπεται….. υποχρεωτικώς προς κρίση στο υπηρεσιακό συμβούλιο, το οποίο… μπορεί να τον απολύσει ή να τον υποβιβάσει κατά έναν βαθμό».

Γιατί το Υπουργείο Παιδείας με την πολιτική του έχει ως βασικό στόχο την προώθηση του σχολείου της αγοράς που είναι κι η εκφρασμένη στρατηγική επιλογή της ΕΕ, την οποία  και υπηρετεί, φιλοδοξώντας να υλοποίηση  τα σχέδιά του για αξιολόγηση.

ΠΟΙΟΣ ΑΞΙΟΛΟΓΕΙ και ΓΙΑΤΙ ;  η φαιδρή και η σοβαρή πλευρά

Η φαιδρή : η παιδαγωγική αξιολόγηση των εκπαιδευτικών γίνεται από τους σχολικούς συμβούλους.  Στο πεδίο των επιστημονικών κριτηρίων (σελ.55) ο εκπαιδευτικός χρειάζεται (τουλάχιστον) τρία  κριτήρια για να χαρακτηριστεί πολύ καλός ενώ οι αξιολογητές, οι σχολικοί σύμβουλοι, δύο!!!

Η σοβαρή : Από τη συζήτηση για την αξιολόγηση και την ποιότητα της εκπαίδευσης εξοβελίζεται το ερώτημα «ποιος έχει την εξουσία» στην εκπαίδευση και την κοινωνία, ποιος καθορίζει τα αναλυτικά προγράμματα και τα βιβλία, ποιος οργανώνει τις εξετάσεις, ποιος φτιάχνει την εκπαιδευτική νομοθεσία, ποια είναι η συμμετοχή των εκπαιδευτικών σε όλα αυτά. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι εκπαιδευτικοί παράγουμε  το εμπόρευμα που λέγεται εργατική δύναμη μέσω και της εκπαίδευσης,  με αυτές τις δεξιότητες κι όχι άλλες, με αυτό το επίπεδο γνώσεων, γιατί αυτό συμφέρει όχι στις ιστορικά προσδιορισμένες ανάγκες της κοινωνίας, αλλά γιατί αυτό έχει ανάγκη η σημερινή καπιταλιστική παραγωγή. Κι αυτή σήμερα έχει ανάγκη από  εργαζόμενους  ελαστικά απασχολούμενους, ευάλωτους και υποτακτικούς στην εκμετάλλευση, χωρίς συλλογικά δικαιώματα.

Με δεδομένο, λοιπόν, ότι ορίζονται με κάθε λεπτομέρεια οι προδιαγραφές της διδακτικής μεθοδολογίας και τα πλαίσια, οι κατευθύνσεις και οι ενέργειες υποστήριξής της, η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών έχει το ρόλο ελέγχου και συμμόρφωσης του εκπαιδευτικού και αποτελεί δείκτη ευθυγράμμισης σ’ αυτές τις προδιαγραφές.

Αξιολόγηση παντού: για ποιον, από ποιον και υπέρ τίνος;

 Η διαδικασία αξιολόγησης στο δημόσιο τομέα προβλέπεται να είναι καθολική, χωρίς εξαιρέσεις. «Όποιος μισθοδοτείται από το Δημόσιο θα αξιολογείται» είναι το σύνθημα του υπ. Διοικητικής Μεταρρύθμισης, σύμφωνα με πρόσφατο δημοσίευμα της εφημερίδας «Έθνος» (27-1-13). «Όλες οι δράσεις των αλλαγών που θα επέλθουν στο κράτος αποτελούν ένα ‘παζλ’ το οποίο συμπληρώνεται μέρα τη μέρα και θα ξεδιπλωθεί το 2013», τονίζεται στο δημοσίευμα αυτό, ενώ γίνεται λόγος και για «γραπτό τεστ» ελέγχου γνώσεων και δεξιοτήτων των δημόσιων υπαλλήλων.

 Όχι μόνο η παιδεία, αλλά η υγεία, το ρεύμα, το νερό, οι συγκοινωνίες, οι εφορίες αξιολογούνται.  Με τι κριτήρια;

Ας πάρουμε δυο επίκαιρα παραδείγματα: α)το φορολογικό σύστημα: όταν λεηλατεί τους πολλούς και φοροαπαλλάσσει τους λίγους, ποιους εξυπηρετεί; β) την αγροτική παραγωγή: ποιος καθορίζει τι θα παραχθεί, για ποιον και με τι σκοπό;  Οι  πολυεθνικές λυμαίνονται τους σπόρους, απαγορεύουν την καλλιέργεια των παραδοσιακών σπόρων, κατευθύνουν την παραγωγή μέσα από επιδοτήσεις. Γιατί; γιατί αυτό επιτάσσει ο καπιταλιστικός καταμερισμός εργασίας μέσω της Ε.Ε για την Ελλάδα, για το κέρδος λίγων βιομηχανικών αλυσίδων και τραπεζών που ελέγχουν τη διακίνηση και εκμετάλλευση των σπόρων κι όχι γιατί αυτά μόνο παράγει η γη μας.

Άρα, στο σημερινό καπιταλιστικό κόσμο, όλα στοχεύουν στην κατάργηση ή περιορισμό των κοινωνικών αγαθών, το πέρασμά τους σε ιδιώτες και άρα στην κερδοφορία επιχειρήσεων, βιομηχάνων και τραπεζιτών. Η «αξιολόγηση» των εργαζομένων στον ιδιωτικό και στο δημόσιο τομέα είναι ο μηχανισμός που θα επιτευχθεί αυτό. Ταυτόχρονα, είναι και το σημείο που μπορούν να ενωθούν όλοι οι αγώνες των εργαζομένων, αλλά και τα συμφέροντα της κοινωνικής πλειοψηφίας.

Συνάδελφοι-ισσες,

Σήμερα που το σύστημα δείχνει το αληθινό του πρόσωπο, θυσιάζοντας ανθρώπους, όνειρα, αγαθά, όπως η παιδεία και η υγεία, πρέπει να απαντήσουμε στο ερώτημα: Θέλουμε μια ζωή αξιοβίωτη για μας και τα παιδιά μας ή βαρβαρότητα; θα υποταχθούμε στον κανιβαλισμό των αγορών και των «αριθμών» ή θα διεκδικήσουμε τον πλούτο-υλικό και πνευματικό που παράγουμε;

Γι’ αυτό ήρθε η  ώρα να απαντήσουμε: ή εμείς ή αυτοί !

ΓΕΝΙΚΟΣ ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ ΠΑΝΤΟΥ!

  • Αντιστεκόμαστε στα νέα βάρβαρα μέτρα και πλημμυρίζουμε κάθε πόλη με τις οργανωμένες μαζικές κινητοποιήσεις μας. Να αισθανθεί η Βουλή και η κυβέρνηση την οργή των δρόμων. Να συμβάλλουμε οι αγώνες να ξεπερνούν τα κλαδικά τους όρια και να αποκτούν διευρυμένα κοινωνικά χαρακτηριστικά με τη συμμετοχή όλων των εργαζομένων.
    • Να συγκληθούν γενικές συνελεύσεις σε όλες τις ΕΛΜΕ και επιτροπές αγώνα με μαζική συμμετοχή.
    • Να συμβάλλουμε από κοινού στη μαζική συμμετοχή των εκπαιδευτικών στην 24ωρη Πανεργατική απεργία  και στις διαδηλώσεις, στις 20 Φεβρουαρίου.
    • Οι αποφάσεις των εργαζομένων με Γενικές Συνελεύσεις των σωματείων και των Ομοσπονδιών να έχουν τον πρώτο λόγο στη χάραξη της κλιμάκωσης και της προοπτικής ενός συντονισμένου Πανεργατικού – Πανυπαλληλικού  αγώνα σε όλο το Δημόσιο.
    • Συνεργασία και κοινή δράση  πρωτοβάθμια σωματεία και  άλλες Ομοσπονδίες δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, με γονείς και μαθητές, ώστε να αποφασίσουμε πολύμορφο αγώνα διαρκείας, με απεργίες – συγκεντρώσεις – διαδηλώσεις σε όλο το δημόσιο.

ΔΕ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ, ΑΝ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ.

ΝΑ ΑΝΑΤΡΑΠΕΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ – Ε.Ε ΚΑΙ Δ.Ν.Τ

ΝΑ ΑΚΥΡΩΘΟΥΝ  ΟΛΑ ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ, ΟΙ ΔΑΝΕΙΑΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΟΙ ΝΟΜΟΙ

Πιο συγκεκριμένα για την αξιολόγηση:

●  Λέμε ένα ξεκάθαρο «όχι στην αξιολόγηση» και απαιτούμε αγωνιστικά τώρα την απόσυρση του Π.Δ. και την κατάργηση όλου του θεσμικού πλαισίου που ισχύει για την αξιολόγηση. Ενημερώνουμε από κοινού όλους τους συναδέλφους για τις συνέπειες της αξιολόγησης και οργανωνόμαστε για να μπλοκάρουμε την εφαρμογή της, αξιοποιώντας τις παρακαταθήκες που μας άφησε η άρνηση του κλάδου και μαζικά των εκπαιδευτικών να συμμετάσχουν στην αυτοαξιολόγηση, πριν τέσσερα  χρόνια και στη συμπλήρωση ερωτηματολογίων, φέτος. Ας μην ξεχνάμε ότι 16 χρόνια τώρα, από το νόμο 2525/97 του Αρσένη έως σήμερα, νόμοι, υπουργικές αποφάσεις και προεδρικά διατάγματα έχουν μείνει στα χαρτιά κάτω από την πίεση των αγώνων μας. Διαφορετικά, οι απολύσεις θα ήταν πραγματικότητα εδώ και πολλά χρόνια.

  • Μπλοκάρουμε την οποιαδήποτε απόπειρα εφαρμογής της αξιολόγησης και την ακυρώνουμε στην πράξη με αποφάσεις Δ.Σ., Γ.Σ. και Επιτροπών Αγώνα.
  •  Δε συμμετέχουμε σε οποιαδήποτε διαδικασία που σχετίζεται με την εφαρμογή της . (π.χ. εκθέσεις «αυτοαξιολόγησης» κ.λ.π)

● Να ενώσουμε όλη την εκπαιδευτική κοινότητα ενάντια στην κυβερνητική επίθεση (βιβλία, αξιολόγηση, υποχρηματοδότηση, αργίες, υποχρεωτικές μετακινήσεις, ενοποιήσεις περιοχών μετάθεσης, κενά, αδιοριστία, συσσίτια, συγχωνεύσεις κλπ.)

● Διεκδικούμε: Κατάργηση του θεσμικού πλαισίου για το μισθολόγιο – βαθμολόγιο και για την αξιολόγηση. Ακώλυτη βαθμολογική και μισθολογική εξέλιξη. Παιδαγωγική ελευθερία και δημοκρατία στο σχολείο.

● Μέτωπο αγώνα για την αναχαίτιση της κυβερνητικής επίθεσης, την ανατροπή και την κατάκτηση.

● Να ζωντανέψουμε εδώ και τώρα τους Συλλόγους Διδασκόντων στην παραπάνω κατεύθυνση, να οργανώσουμε επιτροπές, ιστοσελίδες και περιοδικά παιδαγωγικής παρέμβασης. Γιατί το παρόν και το μέλλον της εκπαίδευσης είμαστε εμείς. Οι συλλόγου διδασκόντων σε συνεδρίασή τους άμεσα να καταγράψουν την αντίθεση τους στην αξιολόγηση.

● Καλούμε την ΟΛΜΕ να μη συμμετάσχει σε κανένα διάλογο για την αξιολόγηση.

● Καταγγέλλουμε, με κάλυψη της ΕΛΜΕ προσπάθειες Διευθυντών ή σχολικών συμβούλων να μπουν στις αίθουσες κατά τη διδασκαλία μαθημάτων συναδέλφων, γιατί διαμορφώνουν το κατάλληλο κλίμα για την εφαρμογή της αξιολόγησης. Οι σύλλογοι διδασκόντων να είναι σε διαρκή επαφή με το Δ.Σ. για να οργανώνονται οι αναγκαίες παρεμβάσεις και η κήρυξη της  τρίωρης στάσης ,όπου χρειαστεί. .

● Η ΕΛΜΕ να καλέσει τους Διευθυντές των σχολείων, καθώς και τους σχολικούς συμβούλους στη βάση των αποφάσεων του κλάδου, να πάρουν θέση ενάντια στην αξιολόγηση και να βρεθούν  στο πλευρό του εκπαιδευτικού κινήματος, κόντρα στα σχέδια του νέου επιθεωρητισμού και των απολύσεων.

 ● Η ΕΛΜΕ να ενημερώσει τους Συμβούλους και τους  Διευθυντές των σχολείων για τις αποφάσεις της ΟΛΜΕ και της ΕΛΜΕ ενάντια στην αξιολόγηση, καθώς και  ότι  θα διαγραφούν   από το Σωματείο μας , όσοι θα μετέχουν ως αξιολογητές σε οποιαδήποτε διαδικασία αξιολόγησης.

● Να πραγματοποιηθούν σε όλα τα σχολεία συγκεντρώσεις γονέων και κηδεμόνων, μαζί με το σύλλογο διδασκόντων, στις οποίες οι σύλλογοι και το Δ.Σ. της ΕΛΜΕ θα ενημερώνουν για τους πραγματικούς στόχους της αξιολόγησης. Να οργανώσουμε εκδηλώσεις στην τοπική κοινωνία

. Στις  …./2/203 όλες οι ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης οργανώνουμε εκδήλωση – συζήτηση «για την αξιολόγηση, την απάντηση του κλάδου και του κινήματος για την απόσυρση του Π.Δ. και τη μη εφαρμογή του»

Για το Δ.Σ.

Ο πρόεδρος                                                               Ο γραμματέας

                                       Ζαγανίδης Χρήστος                                                      Νοτάκης Γιάννης

Κάντε το πρώτο σχόλιο

Υποβολή απάντησης

Η ηλ. διεύθυνσή σας δεν δημοσιεύεται.


*